Morgunblaðið - 28.12.1951, Blaðsíða 6

MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 28. des. 1951 i
T 6
Landsanálafélagið
Vörður
I JOLATRESSKEMMTUN
■
5 fyrir börn félagsmanna og gesti þeirra í Sjálfstæðis-
|: húsinu laugardaginn 29. þ. m.
Aðgöngumiðar seldir í skrifstofu félagsins í Sjálf-
|; stæðishúsinu í dag og á morgun.
s
;■
: Stjórn Varðar.
Ahaífundur
í Byggingarsamvinnufélagi starfsmanna S.V.R. verður
haldinn að Þórsgötu 1 í kvöld kl. 8,30.
Dagskrá:
Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.

Við seljum
■
■
■
sælgætispoka i
■
■
■
fyrir jólatrésskemmtanir. ;
■
■
■
Lilju sælgæti j
Höfðatúni 10 — Sími 6644
s
i
Iðnaðar- og verzlunarhúsnæði
eða iðnaðarhúsnæði, óskast til leigu. Tilboð sendist Mbl.
fyrir Gamlársdag, merkt: „570“.

■ ■■■ ■ ■■» ■■■■■■ ■ ■ ■■• PJI • ■JLIJLIIJLP •
Citrónur
fyrirliggjandi.
\ JJ^ert ^JJriótjánóóon CJ CJo. L.).
■ ■
\ 4. hluthafafundur Í
■ ■
■ ■
■ ■
5 :
j verður fialdinn í kjaliara Þjóðlcikhússins í \
'w ■
■ ■
■ ■
i dagkl. 3s.h. i
J)óievizL encLtrtn
luliuní
Reykjafoss kom í gærmorgun.
REYKJAFOSS, áttundi Fossinn^
sem nú er í eigu Eimskipafélags-
ins, kom hingað til Reykjavíkur
í fyrsta sinn í gærmorgun. Skip-
ið var talsvert á eftir áætlun, '
bæði vegna veðurs og svo þess að
vél skipsins var í ólagi.
Brúarfoss fór til móts við
Reykjafoss suður undir Reykja-
nes. Var hér um öryggisráðstöfun
að ræða, þar eð veðurstofan spáði
miklu veðri ög hefði Reykjafoss
þá ekki getað siglt móti því vegna
vélbilunarinnar.
Reykjafoss var allur fánum
skreyttur er hann lagðist að
bryggju og með mikið af vörum,
en hann ber um 2300 tonn.
Minningarorð um
Elías Péíursson
20. SEPTEMBER s. 1. andaðist í
Landakotsspítala Elís Pétursson,
málari og trésmiður, Njálsgötu 5.
Var hann búinn að liggja í sjúkra-
húsinu í 7 ár og oft þungt hald-
inn.'
Með Elísi er genginn vinsæll
maður og góður drengur, trygg-
lyndur og hverjum manni trúrri
við öll störf. Hann var árrisull
áhugamaður og lét enga stund
ónotaða til starfs meðan kraftar
leyfðu. Vinnugleðin, sú hin mikla
náðargjöf, var aðall hans og eink-
unn í lífinu. í þeirri gleði fórnaði
hann ástvinum sínum kröftum og
öðrum af fúsum hug.
Elís Pétursson var glaðlyndur
tilfinningamaður og bar með sér
hressandi tilþrif í orðum og at-
höfn hvar sem var. Frændum sín-
um reyndist hann æ hið bezta, og
eiga þeir um hann góðar minning-
ar, um rækt hans og tryggð alla
tíð. Ég er einn þeirra.
Elís vann lengst af ævinnar við
húsasmíðar, og málun, byggði
fjölda húsa í bæ og sveit og málaði
enn fleiri. Hann var afkasta-
mikill og góður iðnaðarmaður,
enda glöggur á samræmi og unni
því, sem fagurt er.
Elís var fæddur 20. ágúst 1867
að Nýjabæ í Vogum, sonur hjón-
anna Péturs Jónssonar og Guð-
laugar Andrésdóttur, ljósmóður, er
síðast bjuggu á Brekku undir
Vogastapa. Elís var tvíkvæntur.
Fyrri kona hans var Ingveldur
Sveinsdóttir, missti hann hana
eftir stutta sambúð frá 4 börnum
ungum, en naut þá hjálpar og
kærleika systra sinna, sem tóku
börnin að sér og gengu þeim í
móðurstað. Er nú einn sonur lif-
andi þeirra barnanna, Stefán
Elísson, bifreiðastjóri hjá Eim-
skipafélagi íslands.
Síðari kona Elísar er Ingibjörg
Ólafsdóttir, sem nú dvelur á
heimili þeirra á Njálsgötu 5, í
sambýli við Guðmund, son þeirra
hjóna, og konu hans. Annað barn
þeirra Elísar og Ingibjargar er
Guðrún, ekkja Adolfs heitins
Bergssonar, lögfræðings. Hafa þau
börnin reynzt foreldrum sínum í
alla staði svo sem bezt má vera,
og goldið þar með umhyggju alla
þeirra vegna, sem ástríkum for-
eldrum var jafnan ljúft að veita
þeim.
Með fyrri manni sínum eignað-
ist Ingibjörg einn son, Björn
Clafsson ráðherra. Hefir Björn
jafnan verið sínurn hinn bezti vin-
Framh. á bls. 7
Áslaug Pétursdóftir Maack
Minningarorð;
ÞAÐ HVERFUR nú óðum af
sjónarsviðinu fólkið, sem fulltíða
var orðið, er ég og mínir jafn-
aldrar vorum að alazt upp. Einn
af fulltrúum þeirrar kynslóðar
var ágætiskonan Áslaug Kátrín
Pétursdóttir Maack. Saga hennar
er e. t. v. ekki mikið frábrugðin
sögu margra annarra alþýðu-
kvenna þessa lands. En undirrit-
uðum er hún sérstaklega minnis-
stæð sakir glæsileika hennar og
góðmennsku á alla lund. Áslaug
Maack, en svo var hún venjulega
nefnd í daglegu tali, var fædd
27. janúar 191; að Stað í Grunna-
vík í Norður-ísafjarðarsýslu.
Foreldrar hennar voru séra
Pétur M. Þorsteinsson, prestur
þar, og kona hans^ frú Vigdís
Einarsdóttir. Þegar Áslaug er um
það bil tveggja ára missir hún
föður sinn á þann sviplega hátt,
að hann drukknar í lendingunni
rétt við bæjardyrnar. Var hann
að koma úr kaupstaðarferð frá
ísafirði ásamt fleiri.
Fóruzt þar 8 manns, einn komst
lífs af.
Eftir þetta sviplega fráfall
föður hennar var hún tekin í
fóstur af Sakaríasi Sakaríassyni,
bónda í Stakkadal í Aðalvík, og
konu hans, Helgu Friðriksdóttur,
en hún var afasystir Áslaugar.
Dvaldist hún þar til 10 ára ald-
urs, er hún fluttist aftur til móð-
ur sinnar og systkina að Faxa-
stöðum í Grunnavík.
Þegar Áslaug er 17 ára gömul,
flyzt hún austur að Víðivöllum í
Fljótsdal til föðursystur sinnar,
Sigríðar _ Þorsteinsdóttur og
Tryggva Ólafssonar, bónda þar.
Árið 1913 fór Áslaug til Ameríku
og dvaldi þar I nærri 4 ár. Stuttu
eftir heimkomuna, eða 29. janúar
1917, giftist hún eftirlifandi
manni sínum, Þorsteini Pálssyni,
kaupmanni. Voru þau eitt ár í
Tungu í Fáskrúðsfirði, en flutt-
ust síðan til Reyðarfjarðar. Þar
bjuggu þau lengst af eða til árs-
ins 1945, er __ þau fluttust til
Reykjavíkur. Á Reyðarfirði ráku
þau gisithús og verzlun, stund-
uðu kvikfjárrækt og garðrækt.
Eignuðust þau 6 börn og eru 4
þeirra á lífi, öll í Reykjavík.
En þrátt fyrir stórt_og oft mann
margt heimili, átti Áslaug mörg
áhugamál á sviði líknar- og
menningarmála. Um skeið störf-
uðu á Reyðarfirði stúkur tvær,
bæði fyrir fullorðna og börn. —
Var hún ein af stofnendum
beirra og starfaði lengi í þeim.
í Kvenfélagi Reyðarfjarðar var
hún frá stofnun þess. Kirkju- og
kristindómsmál voru henni hjart-
fólgin, og sýndi hún það m.a.
með því, að hún starfaði alltaf í
kirkjukórnum. Hún hafði þrótt-
mikla og undurfagra sópranrödd,
sem unun var á að hlýða.
Mun ég ávallt minnast þeirra
stunda, er ég átti sem barn í
litlu kirkjunni heima á Reyðar-
firði. Ég skildi þá ekki vel mikil-
vægi boðskaparins um fagnaðar-
erindið. En ég hreifst af orgel-
leiknum og söng kórsins. — Við
þessar minningar er nafn Ás-
laugar Maack tengt órjúfandi
böndum.
Áslaug var óvenjulega hjálp-
söm og úrræðagóð, ef vanda bar
að höndum. Það þótti sjálfsagt
að leita til hennar, ef slys vildi
til í nágrenninu og ekki náðist
til læknis. Var hún þá boðin og
búin til að gera sitt bezta, enda
naut hún trausts og virðingar ná-
granna sinna í þessum efnum.
Nú er þessi ágæta kona horfin
af sjónarsviði hins jarðneska lífs,
en minningarnar lifa í hugum
þeirra, er voru svo lánsamir að
kynnast henni.
Hún var góð kona í orðsins
beztu merkingu. Hún unni öllu
því, sem göfugt var og til heilla
horfði. Hennar áhrif voru alls-
staðar til góðs. Slík kona er öll-
um harmdauði.
Vissulega verða nú daprari jól
á heimili hennar og barnanna
hennar en ella hefði orðið, því að
það veit enginn nema sá, sem
reynir, hvað það er að missa
góða eiginkonu og ástríka móður.
En mitt í raunum mannanna
er þeim gefin von og trú, trúin
á sigur lífsins yfir dauðanum •—
trúin_ á boðskap jólanna. Þá trú
átti Áslaug Maack í ríkum mæli.
Ég mun ætíð minnast hennar,
er fagur söngur hljómar um helgi
dóm Guðs. Ég minnist hennar
sem hjálpsömu og fórnfúsu ná-
grannakonunnar, sem öllum vildi
gott gera.
Blessuð sé minning hennar.
Guðm. Magnússon,
RafveiSar fogara
á íslandsmið
BREZKT blað hefur skýrt frá
því fyrir nokkru, að Þjóðverjar
muni senda rafmagnsveiðatogara
sinn á íslandsmið. Togarinn hef-
ur hlotið nafnið R 96. Á skipinu
verða þrír kunnir vísindamenn.
Hér er um tilraunaveiðiför að
ræða, en fram til þessa hafa raf-
magnsveiðitilraunir farið fram í
saltlausu vatni. Hafa tækin verið
hin margbrotnustu og mjög dýr.
Nú hefur rafmagnstækjaverk-
smiðjunni Simens tekizt að smíða
minni tæki að því er segir í frétta
grein Northern DailyVTelegraph.
Eru hin nýj.u veiðitæki ekki fyrir
ferðarmeiri en ferðakista. -