Morgunblaðið - 28.12.1951, Blaðsíða 14

r m
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 28. des. 1951
Framhaldssagan 31
Herbergið á annari hæð
Skaldsaga eftir MILDRID DAVIS
„Það hljóta að hafa verið geð-
veikissjúklingar“, sagði hún og
settist á legubekkinn. Hún tók
upp sígarettuhylki, kveikti sér í
sígarettu og lygndi aftur augun-
um. „Hvernig væri að sýna mér
almenna gestrisni?“
Erancis gretti sig, opnaði
skúffu í borðinu, tók fram flösku
og tvö glös. Hann hellti víninu í
glösin og gekk með þau að legu-
tiekknum og rétti Helen annað.
Hún fitjaði upp á nefið.
„Ég á ekkert annað“, sagði
hann. „Annar sjúklinganna fær
alltaf ofsalegan kláða þegar hún
er komin upp í rúm og hún vill
fá að vita, hvaða mat hún hefur
ofnæmi fyrir. Hin var með nef-
kvef og ég held að hún hafi vilj-
að láta mig snýta sér“.
Helen leit á hann og lyfti brún-
um. „Talar þú móðurmálið?“
„Þú hlustar ekki á mig“, sagði
hann og settist. „Ég er að tala
um sjúklingana tvo, sem ég fékk
í gær. Þessi með kláðann getur
orðið góður viðskiftavinur. Ég
get gert rannsóknir á henni til
að vita, hvort hún hafi ofnæmi
fyrir fjöðrum, andlitsdufti, sápu,
grænmeti, ávöxtum, kjöti eða
einhverju öðru. Það gæti tekið
mörg ár. Og að lokum segi ég
henni að hún hafi ofnæmi fyrir
eiginmanninum og krefst góðrar
borgunar fyrir vikið“.
„Því ekki aðeins að segja henni
að hún hafi ofnæmi fyrir sápu.
Það gæti verið skemmtilegra.
Maður getur lifað án eiginmanns
í mörg ár, en að lifa án....“
„Þetta byrjar alltaf þegar hún
ætlar að fara að hátta“, sagði
Francis. „Það hlýtur að vera eig-
inmaðurinn. Fyrir hverju eigum
við að skála?“
„Konunni með kláðann. Það
getur verið að það sé bara eigin-
maðurinn". Hún saup á glasinu.
Francis tók tókan sopa og setti
glasið frá sér á_ gólfið. „Það gæti
vel verið ryk. Ég verð að komast
að því hvar hún á heima“.
„Er hún lagleg eða stafar þessi
áhugi einungis af starfinu?“
„Lagleg? Ertu frá þér. Hún er
eins og Wallace Beery. Alice
hlýtur að hafa heimilisfang henn-
ar. Ég verð að vita hvort hún býr
í ryksælu hverfi“.
Hann ætlaði að rísa á fætur, en
Helen lagði hendina létt á hand-
legg hans. „Þú mátt ekki trufla
þessa svokölluðu hjúkrunarkonu
þína. Hún er á kafi í einni ástar-
sögunni. Satt að segja kom dálítið
fát á hana þegar ég kom inn“.
„Það þarf ekki meira en dyrnar
opnist þá hrekkur hún í kút“,
sagði Francis. Hann settist og
fékk sér aftur stóran sópa úr
glasinu. „Hún sligast aldrei á fæt
ur til að tilkynna mér ef einhver
kemur. Einhvern tímann á for-
setafrúin eftir að koma að mér
þar sem ég er að blanda mér í
glas eða hneppa upp um mig bux-
urnar“.
„Ég skil ekki í því, ef dæma
má eftir þessum óspillta áhuga,
sem þú ert að fá fyrir faginu.
Auk þess máttu þakka fyrir, ef
kona dyravarðarins kemur til
þín“.
„Vel á minnst“, sagði hann.
„Ekki vænti ég að það ami neitt
að þér. Þú þarft víst ekki á smá-
uppskurði að halda eða....“
„Það kemst varla annað að hjá
þér en starfið“. Hún yppti öxl-
um, lét sígarettuna detta á gólf-
teppið og steig ofan á hana með
fætinum. Hún hélt á glasinu með
annarri hendinni og lagfærði
kragann á kjólnum með hinni.
„Þetta er fallegur kjóll, sem
þú ert í“, sagði Francis annars
hugar.
„Sumir mundu segja: þú ert
falleg. Þú segir alltaf: þetta er
fallegur kjóll, eða þetta er falleg-
ur hattur“.
„Ég er sú manntegund sem
kvenfólk lætur sig dreyma um“,
sagði Francis. „Ég tek eftir nýj-
um fötum. Þú þarft annars ekki
að treina þennan sopa, sem þú átt
eftir í glasinu, eins og það sé von-
laust um að þú fáir meira“.
| Hún leit á glasið og saup á því.
Svo varð stutt þögn. Francis
strauk yfir vanga sér, krosslagði
fætur, rétti úr þeim aftur og
Ispennti greipar.
„Ég vona að ég hafi ekki kom-
ið á óhentugum tíma?“ sagði hún.
Francis renndi fingrunum hugs
, andi yfir hár sér. „Kannske er
. það af einhverju, sem hún borðar
I á kvöldin. Ég verð að komast að
því hvort einhver réttur er end-
urtekinn á hverju kvöldi“.
| Hún stóð á fætur og gretti sig
- framan í hann.
j „Ha?“ Hann leit upp undrandi.
* „Það er þarna“. Hann benti á dyr
til vinstri við legubekkinn.
I„Ó, í guðanna bænum....“
„Eða kannske er það sálrænt",
sagði Francis hugsandi.
| ,,Að fara fram á baðherbergið
eða þetta tóma augnaráð þitt?“
| „Óafvitandi viðurstyggð á því
að hátta hjá manninum sínum“.
| „Fjandinn hirði þennan kven-
mann“, sagði Helen gröm. „Sama
væri mér þótt hún væri með
þennan kláða sinn í sjö ár sam-
fleytt“.
Francis áttaði sig. „Seztu nið-
ur. Þú gerir mig taugaóstyrkan
þegar þú stendur svona fyrir
framan mig“. Hann dró hana
niður á legubekkinn og horfði í
augu hennar. „Vel á minnst, hvað
áttirðu við þarna á sunnudaginn
þegar þú fórst út?“
Helen lyfti brúnum spyrjandi.
* „Hvað áttu við?“
„Hættu þessu, þú veizt það vel.
Þú sagðir: Bjargað í þetta sinn“.
. „Nú, það“. Hún yppti öxlum
kæurleysislega. „Nú, var þér
ekki bjargað. Þú vildir í rauninni
ekki giftast“.
| „Þú átt við að ég hafi kannske
hrint henni niður stigann til að
losna við það?“
I„Já, kannske“.
Francis kveikti sér í sígarettu
og sagði letilega. „Við erum ekki
öll fædd með hæfileika til að
• myrða“.
I „Og hvað áttu við með því?“
Hún kveikti sér í sígarettu og
Iblés ákaft frá sér reyknum.
„Ef maður vill myrða undir dá-
leiðslu, þá getur maður það eins
í raunveruleikanum“.
„Hvers vegna viðurkennir þú
það ekki? Þú vildir í rauninni
ekki giftast Doru, eða hvað?“
„Hvers vegna bað ég hana þá
að giftast mér?“
„Fólk var farið að búast við
því. Auk þess er Corwith vell
auðugur“.
„Nei, þetta kemur úr hörðustu
átt. En þér dettur ekki í hug að
ég geti orðið ástfanginn, eða
hvað?“
Hún stakk hendinni undir hand
legg hans og lagði lófann ofan á
handarbakið. „Geturðu það?“
Francis svaraði ekki strax. —
Hann horfði á reykinn úr sígar-
ettunni. Svo hló hann við. „Það
veiztu vel að ég get. Ég hef verið
ástfanginn meira en tuttugu sinn
um“.
„Eg hlýt þá að vera númer
tuttugu og eitthvað“.
Francis leit á úrið. „Ég verð
víst að fara og reka út úr bið-
stofunni. Ég get ekki tekið á
móti fleirum. Það er kominn tími
til að loka“.
Helen hreyfði sig ekki. „Sittu
kyrr. Þú græðir kannske á því að
vinna eftirvinnu“.
„Það er ekki gott fyrir hjúkr-
unarkonur að vinna í eftirvinnu".
„Lofaðu henni að ljúka við sög
una. Hún veit ekki ennþá hvort
Gloria á eftir að steypa sér fram
af klettunum eða ganga í kirkju-
félagið“.
„Ég ætla að fara út með kunn-
ingjum mínum í kvöld“.
Hún teygði sig og tók sígar-
ettuna úr munni hans og fleygði
hans og sinni sígarettu á'gólfið
og steig ofan á þær. Svo renndi
hún hinni hendinni utan um háls
inn á honum og þrýsti vörum sín-
um að vörum hans. Önnur hendi
hans lá á stólbríkinni; en hinni
hélt hann kæruleysislega utan
um hana.
Þau heyrðu bæði þegar dvrnar
opnuðust og hrukku við. Helen
sá Doru yfir öxl Francis. Hún
stóð á þröskuldinum og hélt um
hurðarhúninn.
14. kafli.
Seinna sama dag.
Dora sneri sér við og lokaði á
eftir sér. Svo leit hún aftur inn
í skrifstofuna. Helen var að
skoða mynd sína í litlum vasa-
ARNALESBÓK
1322orazmélaðsins 1
Ævintýri IVSikka III.
Veikgeðja risinn
Eftir Andrew Gladwin
— Nei.
— Ertu sjóræningi eða stigamaður?
— Hvernig kemur þér það til hugar?
— Ertu örvhentur?
— Nei, svaraði Mikki hissa.
— Bryðurðu nokkurn tíma matinn þegar þú borðar?
— Nei, aldrei nokkurn tíma, svaraði Mikki enn meira
undrandi.
— Blístrarðu nokkurn tíma?
— Já, auðvitað geri ég það einstöku sinnum, svaraði
Mikki.
Gamli maðurinn hrissti hausinn vonsvikinn.
Það er leiðinlegt, sagði hann. — Þér er betra að láta
Ribbalda risa ekki komast að því. Hann getur ekki þolað (
íólk, sem blístrar. En fyrst þú ert hvorki njósnari né bryður
matinn þegar þú borðar hann, þá er mér víst óhætt að sleppa
þér í gegn. ^ I
— Þakka þér kærlega fyrir. Ég skal reyna að blístra ekki. •
En hver er þessi Ribbaldi risi? Ég hef aldrei heyrt hans
getið.
Þú hlýtur að koma langt að. Hann er drottnari yfir öllu
þessu landi. Og hann býr í stóru höllinni þarna yfir frá,1
sem gnæfir við himin. '
— Nafnið á honum gefur til kynna, að hann sé ekkert

■<11*
Hæð og rishæð
í nýlegu sleinhúsi við Slárholt, fil sölu. !
Hæðin er 115 fermetrar. Fjögur herbergi, eldhús
og bað. — I risi eru fjögur herbergi og salerni. —
Geymsla í kjallara og hlutdeild í þvottahúsi og mið-
stöð. Sameiginlegur inngangur og sameiginleg mið-
stöð er fyrir hæðina og risið,
NÝJA FASTEIGNASALAN
Hafnarstræti 19. Sími 1518 og kl. 7,30—8,30, e. h. 81546.
Aðvörun
til skattgreiðanda í Reykjavík.
Skattgreiðendur í Reykjavík, sem enn hafa ekki lokið
greiðslu skatta sinni í ár, eru hér með áminntir um að
greiða þá að fullu fyrir áramót.
Eftir áramótin hækka dráttarvextir úr %% á mánuði
í 1% á því, sem þá verður ógreitt.
Sérstök athygli er vakin á því, að eignarskattur, al-
mennt tryggingarsjóðsgjald, slysatryggingagjöld, fast-
eignaskattur og söluskattur eru frádráttarbær við tekjur
næsta framtals, séu gjöld þessi greidd fyrir áramótin.
Strax í byrjun janúar verður lögtökum haldið áfram
fyrir öllum ógoldnum gjöldum án frekari fyrirvara,
Tollstjóraskrifstofan,
Hafnarstræti 5.
LOKAÐ VEGNA
w
Vaxtareikaiings
þann 31. þessa mánaðar.
Sparisjóður Reykjavikur og nágrennis.
Minningarspjöld
fyrir Byggðasafn Borgarfjarðar, — Útsölustaðir:
Akranes:
Haraldur Böðvarsson & Co.
Jón Arnason verzlunarstjóri.
Kaupfélag Suður-Borgfirðinga.
Borgames:
Kaupfélag Borgfirðinga.
i ' Vl i
Verzlunarfélag Borgarfjarðar.
Rcykjavík:
Aðalstræti 8 (Skóbúð Reykjavikur). r
Bankastræti 12 (rakarastofan).
Hafnarstræti 17 (Rammagerðin).
Grettisgötu 28 (Þórarinn Magnússon).
! #'
-J i.
• ■■•nnrmio inyminun
AUGLÝSING
UM ÚTSVÖR
Enn á ný er alvarlega skorað á útsvarsgjaldendux í
Reykjavík, aðra en þá, sem greiða útsvör sín reglulega
af kaupi, að gera full skil nú fyrir áramótin.
Við niðurjöfnun útsvara á næsta ári, má telja víst,
að tillit verði tekið til þess — til lækkunar — að gjald-
andi hafi greitt útsvarsskuldir sínar.
Laugardaginn 29. þ. mán. verður afgreiðslustofa bæj-
argjaldkerans opin til kl. 6 e. h.s til móttöku bæj-
argjalda.
Borgarritarinn.