Morgunblaðið - 10.04.1952, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 10. apríl 1952
Smásoga dagsins:
Flótti milljón&mærinfsins
„OBSERVER! Observer! Kaupið
Observer!" hrópaði blaðasölu-
drengurinn inn um gluggann á
járnbrautarvagninum.
Terry gekk frá glugganum.
Hann hataði blöðin. Síðustu vik-
nrnar hafði hann fengið nóg af
Jseim.
Kvöld eitt fyrir hálfum mánuði
hafði hann sofnað dauðþreyttur
eftir erfiðan dag á skrifstofunni.
En þegar hann vaknaði um morg
uninn var hann orðinn milljóneri
og frægur. Öll blöð skrifuðu um
hann, og blaðamenn og ljósmynd-
arar sveimuðu kring um hans
eins og flugur. Og allt þetta
vegna föðurbróður hans, sem
hafði dáið suður í Ástralíu og lát-
ið eftir sig eina milljón. Blaða-
mennirnir spurðu um allt, en
hann sagði ekki annað en þetta:
Hvað kemur það ykkur við, farið
til fjandans! En það var það
versta, sem hann gat sagt, því að
þá héldu blaðasnáparnir að hann
byggi yfir einhverju spennandi,
og þeir urðu ennþá ágengari. Að
lokum varð hann að flýja til móð-
ursystur sinnar, sem átti heima
í afsíðis fjallabyggð í Wales.
Blaðasnáparnir hefndu sín þá
með því að kalla hann „smá-
smugulega milljónerann“ og
skrökvuðu upp alls konar sögum.
um hann. Hárin risu á höfði hans
er hann hugsaði um það.
Vegna þessa forðaðist Terry
blaðasöludrenginn og leit út um
gluggann hinu megin í ganginum.
har stóð lest, sem átti að fara í
öfuga átt, og beint á móti hon-
um í klefaglugganum stóð ung
stúlka. Terry hélt að sig væri að
dreyma, því að jafn yndislega
stúlku hafði hann aldrei áður
nugum litið.
I því er lestin var að fara á
f 'að, sá hann að stórt ferðakoffort
f '11 niður úr farangursnetinu og
í höfuð stúlkunnar. Terry náföln-
aði — svo þaut hann út úr lest-
i ini og komst upp í hina lestina
á ama augnabliki og hún fór af
sl ’.ð. Er hann kom inn í klefann
tii stúlkunnar, hafði hún losað sig
v;ð koffortið.
.Guði sé lof, að þér eru heil á
húfi“, r.agði hann.
, O, það var ekkert hættulegt",
f '•ði hún og roðnaði.
,,Eg var hræddur um, að þér
he ðuð meitt yður og ætlaði að
hjáipa yður“.
„Það var fallega gert af yður,
ee betta fór allt vel!“
7’erry vissi ekki hvað hann átti
að scgja og leit út um gluggann.
„Nei, hver þremillinn! Þarna fer
lestin, sem ég ætlaði með! — Þá
verð ég að biðja yður að lofa mér
að vera hérna til næstu stöðvar“.
„Þetta er hraðlest og stanzar
ekki fyrr en í London".
„O'i farangurinn minn er með
hinni lestinni“, sagði hann, en
huesaði með sér: Ég fæ að vera
aleinp með henni til London. Það
er áf.ætt.
„Ég vona, að þessi ferð yðar
hafi rkki óþægindi i för með sár“,
sagð' oláeygða stúlkan.
„Nc i, nei, langt frá, ég ætlaði
bara að flýja úr borginni, burt
frá þ ':ssum hræðilegu blaðasná
.... “ Hann þagnaði í miðri setn-
ingu c-g fór að hósta.
Þac leit ekki út fyrir að stúlk-
ura f unaði neitt.
,,Þé; gætuð víst ekki hjálpað
mér til að fá góða atvinnu í
Londea?“ spurði hún og brosti
,,H ers konar atvinna ætti það
að vr;a?“
„Hclzt á skrifstofu. Ég þekki
engann, sem getur hjálpað mér“.
Þetta var nýtt f.yrir hann. Að
hiálpn ungri og fallegri stúlku,
sem var alein í heimsborginni.
„Ég verð að tala við Porter",
sagð* hann.
„Porter — hver er það?“
„Ég leigi hjá honum. Hann er
bryti á stóru hóteli og þekkir
bo"gina út og inn. Halló! Erum
yið ekki komin þangað? Heyrið
þér, ættum við ekki fara inn í
matsöluhús og fá okkur árdegis-
verð, ungfrú ....“.
„Maggie Marston heiti ég“.
„Og ég heiti Terry Ladlow ..“
Hann beit sig í vörina af gremju,
en það leit ekki út fyrir að stúlk-
an kannaðist við nafnið, sem bet-
ur fór.
Þau sátu lengi á matsölustaðn-
um. Terry gat ekki annað en
horft á bláu augun hennar og kop
arbrúna hárið. — Síðan hringdi
hann til Porter. En Porter vissi
ekki, hvað hann gæti gert fyrir
hana, þar sem hún hefði engin
meðmæli og væri ókunnug. Terry
féll það þungt. En loks datt hon-
um snjallræði í hug.
„Jú, þér getið byrjað á starfinu
á morgun“, sagði hann þegar
hann kom aftur inn í matsalinn
frá símaklefanum.
„Er þa satt!“ hrópaði hún alls-
hugar fegin. „Og hvar?“
„Hjá mér. Einkaritarinn minn
fór í gær“.
„Hjá yður? En hvers konar
fyrirtæki rekið þér?“
„Nú — já jú; ég er sölumaður.
Kaupi og sel, sjáið þér“.
„Hvar er skrifstofan?“
' „í miðri borginni“. — Bannsett
forvitnin í henni.
„Hvenær á ég að byrja?“
„Klukkan 10 á morgun, ef þér
getið“.
„Það er ágætt. En hvar er
skri_fstofan?“
„Eg vil helzt fylgja yður þang-
að, því að það er erfitt að rata
fyrir ókunnuga. Getum við ekki
hizt kl. 9.30. — En verðið þér að
fara nú þegar?“
„Já, ég bý hjá frændfólki minu
þangað til ég hef fengið mér her-
t bergi. Frænka mín býst við mér“.
1 „Og ég, sem hélt að þér hefðuð
aldrei komið til London áður.
Ég skal fylgja yður í sporvagn-
inn, en því miður get ég ekki
fylgt yður lengur vegna anna“.
* Og hann var sannárlega önnur
kafinn. Frá því kl. 5 til kl. 10
næsta morgun hvíldi sú kvöð
á honum að útvega sér skrifstofu.
Hann æddi götu úr götu og loks-/
ins fann hann herbergi, sem hann
gat kallað skrifstofu.
* „Velkomin á litlu skrifstofuna
mína“, sagði hann, þegar hún
kom um morguninn, „Ég vona að
yður liki hérna, þó að það sá fá-
i tæklegt. Þér fáið laun eins og
venja er og nú byrjum við strax“.
| Hann las henni fyrir í heila
klukkustund — keypti og seldi
allt milli himins og jarðar. Hann
pantaði 5 skipsfarma af appelsín-
um frá Flórída, 5 járnbrautar-
vagna með fuglabúrum frá
Sussex, 15 silfurrefi frá Sunn-
mæri og 25,000 kg. af eggjum frá
Stafangri. Hann seldi 100 hátal-
ara til Þrándheims, 3 skipsfarma
af kolum til Stokkhólms, o. s. frv.
Er honum datt ekki meira í hug,
spurði hann hana hvort hún gæli
verið ein á meðan hann færi út
að kaupa síearettur. Þegar hann
kom inn aftur heyrði hann aS
Masgie var að tsla við fnann inm
á skrifstofunni.
„Nei, yður skiátlazt fullkom-
lega“, heyrði hann að Maggie
sagði.
I „Vitleysa, ég veit að það sr
Ladlaw, milljónamæringurinn“.
I „Vitið þér hvernig hann lítur
út?“
„Nei, ég er nýr við blaðið, og
einmitt þess vegna bið ég yður
um að fá að vera hérna til þess
að geta spurt hann. Ef ég fæ
leyfið, tekst mér þetta kannske
svo vel, að ég fái )aunaviðbót“.
„Þér getið alveg eins farið, því
að það er ekki hann, sem þér
haldið. Þér eruð að tala um ein-
hvern Ladlaw, sem hefur verið
skrifstofumaður og er nýlega orð-
inn milliónamæringur, en hús-
bóndi minn er sölumaður, það
mætti ég bezt vita, því ég hef
verið hjá honum nú í nokkurn
tíma. Og því skyldi milljónamær-
ingur byrja með að vera sölu-
maður. Nei, nú verðið þér að
fara“.
Terrv faldi sig bak við hurð og
sá blaðasnápinn fara út. Hann
var henni ákaflega þakk’átur fyr-
ir ráðsnilli hennar. Hvílík stúlka!
„Þér stóðuð yður prýðilega“,
sagði hann, þegar hann kom inn.
„Ég heyrði hvert einasta orð. En
hvers saknið þér?“
Maggie hafði staðið upp og leit
á hann alvarleg á svipinn.
„Herra Ladlaw, ég get ekki fari
ið á bak við yður“.
„Ég veit við hvað þér eigið. Já
ég hef logið yður fulla, en ég
gerði það í góðum tilgangi“.
„Þér vilduð útvega mér vinr.u
og gerðust sjálfur vinnuveitandi
minn — já, ég veit það, og er yður
þakklát. En nú ætla ég að tala um
sjálfa mig. Vitið þér að ungi mað-
urinn sem fór út áðan er blaða-
snápur?“
„Ég veit það, en ef ég mætti
ráða, léti ég skjóta þá alla, hvern
einasta“.
„Herra Ladlaw, ég er sjálf
blaðasnápur".
„Hvað segið þér?“
„Já“. Hún roðnaði og fitlaði við
ritvélina. „Þegar enginn hinna
gat fengið viðtal við yður, bað
ritstjórinn mig að reyna. Ég var
að koma frá móðursystur yðar,
þegar við hittumst í gær. Ég
þekkti yður strax og bjó svo til
þetta „slys“. Svo þóttist ég vera
að leita að atvinnu í London, von-
aði að ég fengi tækifæri til að
tala betur við yður, en vissi að ég
varð að vera varkár. En þegar
þér voruð slíkur snilldarmaður
að búa til þessa skrifstofu, til að
hjálpa mér, sá ég eftir öllu sam-
an. Og nú get ég ekki leikið hlut-
verk mitt lengur. Þess vegna
sendi ég unga manninn burt, og
nú fer ég sjálf líka. Ég þakka
yður fyrir bað, sem þér hafið gert
fyrir mig. Ég hef ekki átt það skil
ið“.
Terry gat ekkert sagt í langan
tíma.
„Eigum við ekki að reyna að
vera skynsöm“, sagði hann loks.
„Ég er ekki þannig gerður, að ég
geti látið mér standa á sama um
yður — hvort sem þér.eruð nú
blaðasnápur eða ekki. Ef þér vilj-
ið vera hjá mér, skuluð þér fá að
hafa eins mörg viðtöl við mig og
yður lystir".
Hann þagnaði andartak — svo
hélt hann áfram:
„Geturðu ekki hugsað þér að
hætta við blaðið og vera hjá mér
— alltaf?"
Maggie brosti — og hann skildi
það sem samþykki.
Ils. Skjaidbreið
austur um land til Akureyrar um
miðja næstu viku. Tekið á móti flutn
ingi til Hornafj.arðar; Djúpavogs;
Breiðdalsvikur; Stöðvarfjarðar; Mjóa
fjarðar; Borgarfjarðar; Vopnafjirð-
ar; Bakkafjarðar; Þórsfaafnar; Rauf-
a.rhafnar og Flateyjar á Skjálfanda
á þriðjudag (15. þ.m.). Farseílar
seldir árdegis ó miðvikudag.
M.s. ODDUR
vestur til Isafjarðar um miðja næstu
viku. Tekíð á móti flutningi til Snæ
fellsnesshafna; Flateyjar og Vest-
fjarðaíiafna á þriðjuda.g.

nrÆ&rgsSrœbuv
i:Ég@iidui< IITKI {ivoftavela
og aðrir!
Vér viljum vinsamlega benda yður á að sérfræðingur,
sem starfað hefir við BTH verksmiðjurnar í Englandi,
annast viðgerðir á verkstæði voru. Þér skapið yður
öryggi og sparið peninga með því að láta framkvæma
viðgerð, þar sem varahlutir og viðeigandi viðgerðartæki
eru fyrir hendi. — Höfum varahluti í BTH Speed Queen
og margar fleiri tegundir heimilistækja. — Onnumst
allskonar raflagnir og viðhald á lögnum.
Viðgerðar- og varahlutaumboð fyrir BTH.
Skrifið hjá yður
Raftœkjastöðin Tjarnargötu 39
Sími 8 — 15 — 18
ATVINMA
Duglegur maður eða kona, getur fengið framtíðarT
stöðu hjá tryggu fyrirtæki, sem sölustjóri. Væntanlegur
umsækjandi sem héfir yíir að ráða nokkru fjármagni,
sem hann eða hún vildi lána fyrirtækinu, með góðum
vöxtum, gengur fyrir. Umsóknir afhendist afgr. Mbl. fyr-
ir 16. apríl merkt: „Atvinna — 588“.
■ ÍBÖÐAHHiJS
ca. 50 ferm., til sölu, flutnings eða niðurrifs
Uppl. í síma 9472.
Tvö fii þrjú herbergi
með eða án eldhúss óskast. Sér inngangur og bað æski-
legt. Þrennt fullorðið í heimili — Uppl. í síma 2502.