Morgunblaðið - 04.05.1952, Síða 14

14
fdORGL N BLAÐlb
Sunnudagur 4. maí 1952

R A K E L
Skáldsaga eítir Daphne de Maurier
mmiiimiimmmimimmimii
miiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimimmiiimiimimmimiimmimimmmmmmmmmmmimiiiiiiiiiiiiiumiiiiiimmmmimimimM
Framhaldssagan 8
Ég las bréfið tvisvar eða þris-
var og rétti hor.urn það svo þegj-
andi.
„Þú scrð að hún œtlast ckki
til að fá neitt eftir hann“, sagði
hann eftir nokkra bögn. „Hún
fær ekki svo mikið sem eina ein-
ustu bók. Þú færð allt“.
Ég svaraði engu.
,,Hún biður ekki einu sinni um
að fá að sjá húsið“, hélt hann á-
fram. „Húsið sem hefði orðið
hennar heimili, ef Ambrose hefði
lifað. Mér þykir bað ieitt, Phil-
ip, ég veit um þitt álit, en ég get
ekki setið hér aðgerðarlaus, sem
vinur Ambrose og rjárhaldsmað-
ur, þegar ekkja hans kemur hing
að til landsirs vinalaus. — Við
höfum gestaherbergi hér. Hún er
velkomin hingað og hún getur
verið hér, þangað til hún hefur
tekið ákvarðanir um framtíð-
ina“.
Ég gekk út að glugganum. „Því
heldur þú að ég vilji ekki taka
á móti henni?" eagði ég. „Mér
skal vera það sönn ánægja. Þeg-
ar þú skrifar henni til Plymouth,
þá ætla ég að biðja þig að segja
henni að Philip Ashley hafi þeg-
ar frétt um lát Ambrose, að hann
hafi fengið tvö bréf frá honum
og farið til Florence, komið í
Villa Sangaletti, hitt bjónustu-
fólk hennar og vin hennar og
ráðgjafa Signor Rainaldi. Segðu
henni að Pnilip Ashley sé r.ú
kominn heim aftur, hann sé
hversdagslegur maður og iítt
vanur að umgangast kvenfólk eða
anr.að fólk yfirleitt. Ef hún hins
vegar óskar eftir að hitta hann
og sjá heimiii eiginmanns síns
heitins, þá stendur húsið henni
opið hver.ær sem er“. Ég lagði
höndir.a á hjartastað og*hneigði
höfuðið með miklum tilburðum.
„Ekki datt mér í hug að þú
gætir orðið svona bitur“, sagði
guðfaðir minn. „Hvað hefur
komið fyrir_þig?“
„Ekkert. Ég finn bara á :nér,
að ófriðar er von, sins og hest-
arnir, áður en þeir leggja upp í
orrustu. Þú hefur þó ekki gleymt
því að faðir minn var hermað-
ur?“
Ég fór út í garðinn til að leita
að Louise. Henni varð meira um
fréttirnar en mér sjálfum.
„Húsið er varla hæft til þess
að hægt sé að taka á móti gestum
í því“, sagði hún.„ „Og allra sízt
konu eíns og — eins og frú Ash-
ley. Þið hafið ekki haft kven-
mann með í ráðum í tuttugu ár
eða meira. Hvar á hún að sofa?
Og allt rykiðl Eki bara uopi, cn
líka niðri í stofunum. Ég tók
eftir því um daginn“.
„Skiptir ekki máli“, sae'ði óg.
„Hún getur þurrkað af sjálf, cf
henni sýnist“.
„Hvaða vitlevsa“, sagði Louise.
„Þú vilt þó ekki að hún geri sér
rangar hugmyndir um big, áður
en þér hefur gefist tækifæri til
að tala við hana. Hún hlýtur að
haía tekið með sér ógrvnni af
kjólum og fatnaði og sjálfsagt
líka skartgripi, Herra 4shley
hlýtur að hafa sagt henr.i frá hús-
inu og hún býst við þvi að bsð
sé glæsilegt eins og hennar cigið
hús. Þú getur ekki látið bana
koma að því óhreir.u og í niður-
níðslu og dauiiillu eins og — þú
getur það-^ekki har.s vegna,
Philip“.
Ég var orðinn reiður. „Hvað
áttu við?“, sagði ég. Dauniilu
cins og hvc3?“
—o—
Hún hafði vit á því að verða
skömmustuleg á svipinn. „Fyrir-
gefðu“, sagði hún. „Ég ætlað;
ekki að móðga þig. Þú veízt að
mér þykir vænt um húsið bitt og
jmér mun alltaf þyjvja vænt um
'það. En ég get ekki sagt að þvi
! I! 1111! * i
(sé vel við haldið, eða að það sé
hlýlegt. Ég vona að þú fyrirgefir
mér, þóað ég segi það?“
„Þú þarft ekki að hafa áhyggj-
ur af því“, sagði ég. „Húsið var
nógu gott fyrir Ambrose og bað
er nógu gott fyrir mig, og það
getur verið r.ógu gott 'yrir
frær.ku mína, Rakei, þessa :“áu
daga“.
Louise hristi höfuðið. „Ef "rú
Ashley er éins og ég hef hugsað
mér hana, þá fer hún tafarlaust
og leitar sér húsrskjóls í St.
AusteU, cða þá hún kemur til
okkar“.
„Ve”ði vkkur að góðu“, saeði
ég. „En ekk-i fyrr en ég hef lokið
mér af við har,a“.
Louise' leit undrandi á :nig.
„Áttu við að þú æt’ir að segja
he-mi til syndanna?“
Ég ynpti öxlum. ,,Ég get ekk-
ert sagt um það fyrr en ég hef
séð hana. Hún hefur auðvitað
einhverjar skýringar á reiðurr
höndum, eða kannske fellur húr
í öngvit eða fær móðursýkiskast.
^ En mér stendur á sama um bað
í Ég skal horfa á þsð með ár,ægiu“
I „Ég held ekki að hún falli
öngvit eða fái móðursýkiskast“,
sagði Louise. ,,Ég held að húr
sigli inn i húsið mcð makt o<
mikiu veldi 03 taki stjórnira
sinar bendur. Gievmdu bvi ekk
að hún hlýtur að vera vön af
i gefa fyrirskipanir".
I „Hún gefur engar fyrirskipanii
í :nínu húsi“.
„Vesalings Seecombe. Mér
i þætti gaman að sjá upplitið '
I honum. Hún fieygir i hann köss-
t um og kirnum, ef hann kemur
ekki tafarlaust, begar hún hring-
ir hiöilunr.i. Ttaiir eru ákafiegr
bráðlyndir og blóðheitir. Það hef
ég heyrt“.
„Hún er ekki ítölsk nema :'
aðra ættina“, sagði ég. „Og ég
held að Seecombe geti séð urr.
sig sjálfur. Ef tit vill rignir í
þrjá d.aga samfleytt og þá verður
hún að Jiggja í rúminu með gigt“.
Við hlógum bæði, eins og
krakkar, en mér var ekki eins
létt í skapi og ég lét. Ég held að
ég hafi þegar verið íarinn að iðr-
ast þess að ég bauð henni að
koma, enda þótt ég hefði ekki
orð á því við Louise. Ég iðraðist
þess enn meir, þegar ég var kom-
inn heim og leit í kring um mig.
Hvað 1 ósköpunum átti ég að
gera með þennan kvenmann í
húsi mínu? Hvað átti ég að að
segja við hana og hvernig átti
ég að koma fram gagnvart henni?
Hún mundi sennilega vera ennþá
erfiðari viðureignar en vinur
hennar, Rainaldi. ;3ein árás
mundi ef til vill mistakast. Og
hvað hafði ítalinn líka ragt
um þolgæði og kvenfólk. :em
barðist fyri rrétti sínum? Ef húr
væri fasmikil og ’udda^ee, há
bjóst ég við að gea ráð ð við
hana. En ef hún var biíðmál með
titrandi barm og kindarleg eugna
ráð —■ ástsjúk, með óteljardi e’sk
huga, eins og Lcuise hafði r.páð
— hvernig átti ég bá "ð haga
mér? .Tú, ég mundi ráða v'3 aað
iíka. Ég hafði rekist á slíkt kver- j
fólk í Oxford og mér hafði alltaf j
tekist að ráða niðuriögum bess á |
viðeigandi hátt og komist heill
út úr viðureigninni. Jú, ég gat
verið nokkurn veginn '"ruggur .
um að mundi finna málið, þegsr j
22 loks stæði augiits til auelits
við frænku mína, Rakel. Verst
var að þurfa að undirbúa komu
henr.ar.
Mér til mikillar undrunar
Seecombe fréttunum vel. Ee
sagði honum að "rú Ashlev væri ,
kcmin til Engla.nds með oi^ur
Ambrose og ef til vill mundi hún j
koma í stutta heimsókn í næstu .
viku.
„Já, mjög sanngjarnt", sagði
hann, „mjög viðeigandi. Okkur
mun verða ánægja. af því að taka
á móti frú Ashley".
Ég leit á hann. „Ég hélt að þér
kærðuð yður ekki um kvenfólk
í húsinu frekar en ég“, sagði ég.
„Það var öðru vísi hljóðið í yður,
þegar ég sagði yður að Ambrose
hefði kvænst og hún mundi
verða húsfreyja hér“.
Honum varð bilt við. „Það er
allt annað mál. Margt hefur skeð
síðan. Vesaiings konan er ekkja.
Herra Ambrose hefði viljað að
við tækjum vel á móti henni,
sérstaklega þar sem,...“ hann
ræskti sig, „sérstaklega þar sem
frú Ashley hefur ekki hlotið
neítt af arfinum".
Ég undraðist að hann vissi það
ARNALRSBOfí
JUQV£imbla&sín§ *
VI. ÆVINTÝRI MIKKA
Ey|a cSrottningarinnar
Eftir Andrew Gladwyn
13.
„Það er bezt að halda þeim samsæti einhvern næstu daga1’,
sagði Mikki. ■
Þjónninn ræskti sig lítið eitt og brosti í laumi.
„Þú skalt íá ósk þína uppfyllta," sagði þjónninn. „Ég
skal sjá um, að þeim verði hleypt út á flatirnar eítir morg-
unmatinn."
Nú vissi Mikki, að hann hafði sagt einhverja vitleysu.
„Hvað í dauðanum gat það verið, sem þjónninn meinti?“
Hann komst fijótlega að því. Eitir morgunverðinn fór
Mikki út á ílatirnar fyrir íraman höllina. Þar var hesta-
sveinn með 3 stóra hunda, sem hann sleppti lausum, þegar
j hann sá Mikka. Hundarnir tóku þegar á rás í áttina til hans
og hlupu eins og þeir frekast gátu, þangað til þeir voru
, næstum því komnir að honum — þá snarstönsuðu þeir og
urruðu rnjög grimmilega.
„Bruce .... Gervase .... Wallace . .. ., hundarnir mínir“.
kallaði Mikki. En hundarnir virtust vera mjög íjandsam-
'i legir honum — þeir hreyfðu sig ekki.
„Þið vitið þá að ég er ekki hinn rétti prins,“ sagði Mikki
við sjálfan sig. „Þeir virðast vera skarpari en mennirnir.“
Mikki flýtti sér í burtu írá hundunum og varð nú reikað
bak við höllina. Þar voru hesthúsin og í þeim mikið aí hest-
um. Hann gekk nú inn, því að dyrna»voru opnar.
II1 lltlilllil
1 i j 11 í I 11 irHlf tlil Hiti?
2ja hraða
CjciJar Cjíólaóoa' hj.
Reykjavik
þvottavél
með pumpu
og klukku
Veið hag-
stæit
| Þnkpappi I
m ■
Irninnhúspappi I
■
m m
■ ■
H.Benediktsson & Co. n.r
11 AFxNARIIVOLL. R E Y K J A V í K
Olympica
FERÐARITVÉLAR
Verð kr. 1775.00.
GarSar Gslasen W.
REYKJAVÍK.
I;»11