Morgunblaðið - 05.10.1952, Side 14

< M
MORGVNBLAÐEÐ
Surmudagur 5. okt. 1952 ]
ADELAIDE
Skáldsaga eftir MARGERY SHARP
lUiiiiiiiiimiiimiiiiiuiniiiii
Framtialdssagan 27
yfirgefa hann fegin. Dómur frú
Culver á tengdasyninum var
harður og ósérhlífinn. Hún þótt-
ist vita að þetta var ræfill, bæði
af því, sem hún hafði heyrt fleygt
hjá frú Ocock og hvernig mátti
ráða það, sem tvíburarnir höfðu
sagt. Enda þótt hann væri aðlað-
andi í útliti, fannst henni það
ekki bæta hann upp á nokkurn
hátt. Karlmenn áttu ekki með
réttu að vera aðlaðandi í útliti.
{Treff var að vísu líka aðlaðandi,
en hann var sonur hennar). Ade-
laide hafði gifzt aumingja. Það
höfðu konur gert á undan henni.
Utkoman var venjulega sú sama.
Þaer komu heim þegar þær höfðu
lært af reynslu sinni, og sættu
sig við hlutskipti sitt, sem var
venjulega hlutverk ógiftrar dótt-
ur. Hjónaskilnaður .kom :iæstum
aldrei til greina. Eiginmennirnir
voru að vísu úr sögunni, en voru
þó til. Það var oft gripið til þess
að segja að þeir væru erlendis.
Auðvitað vék málinu öðru vísi
við, ef hjónin áttu börn, en frú
Culver vonaði að Adelaide kæmi
heim áður en það kæmi til
greina.
Hún var því nokkurn veginn
örugg um það hvernig hún ætti
að skipa málunum þegar hún
kæmi til dóttur sinnar. Hún ef-
aðist að vísu um að Adelaide
mundi vilja viðurkenna að hún
hafði farið illa að ráði sínu. Frú
Culver þekkti þvermóðsku dótt-
urinnar. En hún gat bent henni
óbeinlínis á að leiðin til Platts
End væri henni opin og hún
þyrfti ekki að fyrirverða sig fyrir
að ganga hann. Frú Culver ætl-
aði að leggja áherzlu á það hve
hún væri einmana. Ekkert væri
eðlilegra en að bjóða Adelaide í
heimsókn. Og þegar fyrstu erfið-
leikarnir hefðu verið yfirstignir,
efaðist frú Culver ekki um að
allt mundi ganga henni að ósk-
um.
„Ég verð að fara varlega",
sagði hún við sjálfa sig. „Ég
verð að vera kurteis og alúðleg
við herra Lambert. Ekkert liggur
á, og ég má ekki ávíta hann fyrir
neitt....“
En þegar hún kom út úr leigu-
vagninum og sá inn um hliðið
allar þær breytingar, sem höfðu
orðið á Britannia Mews síðan
hún sá húsið síðast fyrir tíu ár-
um, voru allar fyrirætlanir henn-
ar roknar út í veður og vind á
svipstundu. Hún trúði varla sín-
um eigin augum. Þetta var versta
óþrifabæli. Hvar voru hreinu
gluggatjöldin og þvegnu rúðurn-
ar, sem hún mundi eftir? Vagn-
arnir og hestasveinarnir? Því að
nú varð frú Culver það ljóst, að
það voru hestarnir, sem höfðu
gefið Britannia Mews þennan
skemmtilega sveita-b!æ. Eins og
það væru útihús á stóru býli.
Einu lifandi verurnar, sem þarna
var að sjá, voru slæpingjarnir,
sem héngu fyrir utan krána.
Frú Culver stóð þarna eins og
steini lostin. En um leið kom
Adelaide út um dyrnar. Heim-
sókn móður hennar var óvænt og
hún varð meira hissa en glöð.
Adelaide rétti úr sér og gekk
niður tröppurnar. i
„Komdu sæl, mamma", sagði
hún glaðlega. „Þú ert þá komin j
til að heimsækja okkur. Það var
heppilegt að ég var ekki farin
t út“. I
Þær kys3tust. Adelaide til mik-
illar undrunar sá hún að augu |
hennar voru full af tárum. Það
var ekki algengt innan Culver-
fjölskyldunnar að menn tár-
felldu, svo að henni leizt ekki
á blikuna. j
* „Ér þabbi v'eikur'?"' spurði hún.
„Er það þess vegna, sem þú ert
komin?“
Frú Culver hristi höfuðið.
„Vina mín, ég er komin til að
sækja þig heim“.
Um leið og orðin voru töluð,
sá hún eftir þeim. En það var
um seinan. Adelaide rétti aftur
úr sér.
„Hvaða vitleysa, mamma. Og
ef þú ert komin hingað til að tala
við mig um það. . . . “
„Nei, nei“, flýtti frú Culver
sér að segja. „Þetta var kjána-
lega sagt. Ég kom bara til að vita
hvernig þér liði....“
„Mér líður ágætlega“, sagði
Adelaide.
„Ætlar þú ekki að bjóða mér
inn?“
Adelaide sneri við og gekk á
undan henni upp tröppurnar. —
Hún kveið því ekki að sýna móð-
ur sinni heimil sitt. Hún vissi að
allt var hreint og pússað inni hjá
henni. Hún vissi bara ekki að
hún hafði sjálf slakað á kröfun-
um. Frú Culver settist í annan
tágarstólinn (sem nú hafði verið
gert við) og leit í kring um sig
án þess að segja eitt orð.
„Ég geri öll húsverkin sjálf“,
sagði Adelaide.
„Er það nauðsynlegt?"
Adelaide hló við.
„Nei, auðvitað ekki. Ef satt
skal segja er Henry því mjög
mótfallinn. Hann vill að ég fái
stúlku til að hjálpa mér. En íbúð-
in er svo lítil og þægileg. Ég hef
svo góðan tíma til að gera það
sjálf“.
„O, já“, og svo flýtti hún sér
að bæta við: „Hvernig líður
Henry?“
„Agætlega. Hann er ekki heima
eins og stendur. Hann fór til að
tala við listmunasala, sem hefur
áhuga á verkum hans“. (Adela-
ide hafði ekki hugmynd um hvert
hann hafði farið og undraðist
það sjálf hve auðvelt henni var
um að segja ósatt). „Hann er
mjög önnum kafinn, en það er
vegna þess að hann þarf að af-
greiða svo margar pantanir".,
„Það þykir mér gott að heyra“,
sagði frú Culyer.
Hún renndi augunum um stof
una og rakst þá á skelina á arin-
hillunni. Ef hún mundi eftir því
hvaðan hún var komin, þá lét
hún það að minnsta kosti ekki
í ljós. Veggurinn hafði risið á
milli þeirra með #fyrstu orðun
um, sem hún hafði sagt og þau
urðu ekki aftur tekin. Þær sátu
þarna móðirin og dóttirin eins og
ókunnugar væru.
„Viltu ekki tebolla?" spurði
Adelaide.
„Nei, þakka þér fyrir. Ég von-
aði að þú gætir komið og borðað
hádegisverð með mér á Fullers-
veitingahúsinu".
„Ég á eftir að gera innkaupin
og Henry kemur aftur á hvaða
stund sem er“.
„Faðir þinn biður að heilsa
þér“.
„Ég bið líka að heilsa honum“.
„Hann vonar.... “ Með því að
leggja manni sínum orð í munn,
fann frú Culver loks ráð til að
koma óskum sínum fram. „Hann
vonar að þú komir brátt og heim-
sækir okkur. Garðurinn er sér-
lega fallegur".
„Auðvitað þætti okkur mjög
gaman að því“, sagði Adelaide.
„En einmitt nú er Henry svo
önnum kafinn .... Fellur þér
vel við Plaats End?“
„Mjög vel“, sagði frú Culver
og tók umræðuefninu fegins
hendi. Frú Culver gat talað um
nýja húsið sitt og nýju nágrann-
ana langa lengi. Stundarfjórðung
ur leið áður en hún hafði lokið
við að lýsa fyrir Adelaide hvernig
húsgögnunum hafði verið raðað,
blómunum í garðinum, frá heim-
sóknum og prestinum, sem var
svo einkar vingjarnlegur. Adela-
idi þótti gaman að heyra hana
segja frá. Þetta var þrátt fyrir
allt ríkur þáttur í lífi hennar.
Þetta tilheyrði þeim heimi, sem
Hrói höttur
snýr aftur
eftir John O. Ericsson
1.9.
Ég hef þjónað honum frá því að hann var drengur og
föður hans á undan honum. Nú er ég of gamall til þess að
gerast svikari.
Þegar sendimaðurinn var farinn, sat kóngur lengi hugsi,
án þess að segja orð.
— Heyrið hérna, sagði hann loks. Betri maður er ekki til
á milli þessara fjalla en gamli maðurinn, sem stóð frammi
fyrir már áðan. Trúr eins og Gourdon, er viðkvseðið í
Limousin. Ég veit, að hann á þrjá syni. Ég get ekki tekið
orð mín aftur, en blóð þeirra er of gott handa gálganum.
Enginn þeirra má falla lifandi í hendur mér. Hafið þið skilið
mig rétt? Á Sankti-Gabríelsmessu verðum við að standa
frammi fyrir Chalus.
Allir kinkuðu kolli. Kóngur stóð upp og fór.
Viku seinna riðum við upp dalinn, upp með Tarnoires-
ánni. Ásarnir beggja vegna nálguðust smám saman, skógur-
inn varð þykkari og víngarða sáum við færri og færri. —
Snemma um morguninn á þeim degi, sem Ríkarður hafði
ákveðið, sáum við Chaluskastala framundan okkur. Einmitt
á þeim stað rann áin í bugðu og umkringdi kastalann á þrjá
vegu. Á þann fjórða lá vegurinn upp að kastalahliðinu í
krcppum bugðum. Höllin sjálf var lítil með lágum múrum
allt í kring.
Við settum herbúðir niðri á sléttunni og reistum tjöld
vor. Þegar því var lokið og við höfðum hvílt okkur ofur-
lítið, sendi kóngur boðbera upp til kastalans og bað höfð-
ingjann í síðasta sinn um að láta af hendi það, sem eftir
væri af dýrgripunum.
Vídómar og Gourdon gamli komu fram uppi á múrveggn-
um. Við gátum ekki heyrt hvað þeir sögðu, en samtalið stóð .
ckki lengi. Þegar boðberinn kom aftur, hafði hann með sér '
kveðju til Ljónshjarta. Skilaboðin voru þau, að honum; væri
velkomið að koma og sækja gullíöj »ár þvi-að'hánfi* ýærfi'
Svona sólginn í að fá það. I
Garðyrkjusýning
iilómadrottning 1952 ;
í
1
Garðyrkjusýmngin
OPIN í DAG KL. 10—23
Strætijsvagnaferðir á kortérsfresti -frá Lækjartorgi á
sýningarstað. — Aðgöngumiða á val
blómdrottningariw 19StZ
má vitja á Garðyrkjusýninguna og í Blómaverzlunina
Flóru á mánudag.
„Góða frú Sigríður, hvernig ferðu að því að
búa til þessa ágætu köku?“
„Ég skal kenna þér galdurinn, ólöf mín.
Þetta er Lillu-haframjölskaka og uppskriftin
er svona“:
100 gr. smjörlíki
100 gr. sykur
1 br. Lillu-vanillusykur
2 egg 1
100 gr. haframjöl
150 gr. hveiti
3 tsk. Lillu-lyftiduft
y2 bolli mjólk
Smjörlxkið, sykurinn, vanillusykurinn og eggin er hrært
saman. Hveitið og Lillu-lyftiduftið blandist vel og sigtist,
síðan er því bætt út í ásamt mjólkinni og haframjölinu.
Gættu þess, að ofninn sé heitur, þegar þú setur kökuna inn
og bakaðu hana svo við meðalhita í 1 klst.“
Dilkakjöt
Verzlanir félags vors selja dilkakjöt í
heilum kroppum með heildsöiuverði kr.
16,06 pr. kg. Sé það brytjað er verðið
kr. 16,56 pr. kg.
Viðskiptamönnum er ráðlagt að gera
pantanir sem fyrst, meðan bezta kjötið
er fyrir hendi.
^Jéiag. hjötuerzlc
ana i
ÍQeijljauíh
Orðabækur
fjölbreytt úrval, Kcnnslubækur og Stílabækur, Skrif-
blokkir stórar og smáar, Sjálfblekungar sérstaklega
hentugir fyrir skólafólk (Watermann, Parker o. fl. teg.)
Kúlupcnnar, Skrúfblýantar (Autopoint) og venjulegir
blýantar, Strokleður, Rcglustriknr, Teikniblokkir,
Kalkipappír mjög ódýr.
Stórt úrval af ódýrum cnskum skáldritum. .— Allar
fáanlegar enskar bækur útvegaðar.
Snæbjörn Jónssora & Co.
BókavcrzlUn.
i • • -• . •• , .ui.lj i i .
Austurstræti 4. — Sími 1938. i ,