Morgunblaðið - 20.01.1953, Side 7

r Þriðjudagur 20. jan. 1953
[ MORGUNBLAÐtB

Felíx Ólafsson og kona hans frú Kristín munu dvelja í Ethíópíu
Dæstu 5—6 árin. — (Ljósm. Mbl. Ól. K. M.)
Knstiéoðarnir í Konso mismi
taka til starfs næsta haust
Fleiri ísienzkir krisiniboðar mæu
fara þangað fil starfa síðar.
EINS og áður hefur verið getið
í fréttum, hefur Samband ísl.
kristniboðsfélaga ákveðið að
stoína og starfrækja íslenzka
kristniboðsstöð meðal Konsó-
manna í Ethíópíu í Afríku. Þetta
er í fyrsta sinn, sem hafið er
sjálfstætt starf á íslenzkri kristni
boðsstöð, því að íslenzkir kristni-
boðar hafa áður aðeins starfað í
erlendum kristniboðsstöðvum.
Þau hjónin, Kristín Guðleifs-
dóttir og Felix Ólafsson, fara ut-
an í dag með Goðafossi, til þess
að hefja þetta starf. Morgunblað-
ið átti í gær viðtal við þau um
för þeirra og væntanlegt starf.
Þau munu fyrst halda til Eng-
lands, þar sem þau munu dveljast
til vors við enskunám. Það er
venja kristniboða að sækja slík
enskunámskeið, því að þeim er
full nauðsyn að kunna sem allra
fullkomnust skil á ensferi tungu,
sem allra mála kernst næst því
að vera alheimsmál.
MED NORSKU SKIPI
TIL EGYPTALANPS
Að því námu loknu, munu þau
svo halda sem leið liggur til
Ethíópíu. Þess má geta, að norskt
útgerðarfélag hefur boðið að
flytja þau endurgjaldslaust frá
Englandi til Egyptalands, þar
sem þetta séu brautryðjendur í
íslenzku kristniboðsstarfi. Þetta
er vinarbragð, sem sérstök á-
stæða er til að þakka, og jafn-
framt gott dæmi um hinn mikla
skilning og velvilja, sem kristni-
boðið á yfirleitt að mæta í Nor-
egi, jafnt hjá æðri sem lægri,
sagði Felix.
HJÚKRUN OG
TUNG UMÁLANÁM
Frá Egyptalandi munu þau svo
fljúga til Addis Abeba, höfuðborg
ar Ethíópíu.
Ætlunin er, að þau dveljist tvo
til þrjá mánuði i norskri eða
sænskri kristniboðsstöð þar eða
annars staðar í landinu til að
kynnast starfinu af eigin raun,
einRum hjúkrunavstarfi.
Þar munu þau einnig leggja
stund á amharisku, sem er hið
opinbera má’ iandsins og skv’t
er að kenna í öilum skó’um. E
Korsó-mern, sem þau eiga að
hefja starf á meðal, tala sérsteh'
tungumá', sem er geró’íkt amha
isku. Það mál vevða þau einni
að læra, áður en þnu geta hafú
starf sitt fyrir alvöru. Þetta vcld
u.r miklum og margvíslegum erf-
iðleikum.
Áihugasemd
ÚT af grein, sem birtist í Tím-
anum 17. þ. m., undir yfirskxúft-
inni „Ætlar stjórn Sinfóníu-
hljómsveitarinnar að bannfæra
Þjóðleikhúsið?“, viljum við und-
irritaðir koma á framfæri eftir-
farandi upplýsingum:
Það er ekki rétt hermt, að
stjói’n Sinfóníuhljómsveitarinn-
ar hafi „bannað“ nokkrum hljóð-
færaleikara að ráða sig í hljóms-
sveit þá, er Þjóðleikhúsið mun
vera að setja á stofn. Hinsvegar
jskuðum við undirritaðir eftir
því við fjóra forystumenn í Sin-
óníuhljómsveitinni, sem sumir
xru einnig meðal aðalkennara við
Tónlistarskólann, að þeir gerðu
kki að svo stoddu fasta samn-
nga við fleiri aðila, þar eð við
:öldum slíka samninga geta kom-
ð í bág við störf þeirra í þágu
xessarar stofnana. Hinsvegar mun
Kxei t vara þvi til fyrirstöou, að
xesslr mc-nn og þeir hljóðfæra-
íikárar aðrir. scm fastráðnir eru
já Sinfóniuhljónxsvcitinni eða
óniistarskólanum, geti starfað
Þjóðleikhúsinu, ef samningar
■m það vsem gerðir við þessa
ð'.la. En eítir því heíir ekki
erið óskað af hálfu Þjóðleik-
ússins, né heldur hefir enn ver-
1 farið fram á aðstoð ^nfóníu-
Ijómsveitarinnar við flutning á
perunni „La traviata*, sem Þjóð
cikhúsið mun hafa ráðgert í vor.
Sinfóníuhljómsveitin hefir frá
indverðu verið fús til fyllsta
amstarfs við Þjóðleikhúsið og
leitað eftir því. Mundi það sam-
starf verða báðum aðiljum til
xagsbóta, bæði listrænt og fjár-
íagslega.
19. janúar 1953.
Jón Þórarinsson,
Ejörn Jonsson.
Hákon BJsrnason:
bn w ræktun sanda og mela
— Tvær sthugðsomdir —
TEKÍÐ TIL STARFA
NÆSTA IIAUST
Sennilega komast þau ekki til
Konsó fyrr en undir haustið, en
þá munu þau hefjast handa, að
koma kristniboðsstöðinni á fót og
hefja sjálft starfið. Nauðsynlegt
er að byggja skólahús, sem jafn
framt mun notað sem kirkja
framan af, og íbúðarhús fyrir
kristniboðana, auk sjúkraskýlis
Kostnaður við þessar fram
kvæmdir mun sennilega neiíia
30—40 þúsundum íslenzkra kr
EICKERT SJÚKRAHÚS
Allir kristniboðar læra hjálp
viðlögum til að geta liðsinnt
sjúkum og veitt þeim bráða-
birgðahjálp. Þess er mikil þörf,
því að ekkert sjúkrahús er til í
Konsó og engir læknar, en nú
mun í ráði að reisa sjúkrahús eigi
alllangt þaðan, á kihstniboðs-
svæði norsks kristniboðsfélags,
sem einnig rekur kristniboð þar.
Raunar má segja, að þar hafi
sjúkrahús alla jafna fylgt í kjöl-
farið, sem kristniboðið fór fyrir.
Sennilega munu þau Felix
dveljast í Konsó i 5—6 ár, cn von
er til þess, að fleiri íslenzkir'
kristniboðar bætist í hópinn á
næstu árum.
KEISARINN VILL
NORÐURLANDATRÚBODA
Svíar hafa rekið kristniboð í
Ethíópíu í f jölda möi-g ár og Norð
menn hafa bætzt í hópinn nú
eftir stríðið, sagði Felix. Þeir
hafa unnið þarna geysimikið og síðar kann að verða.
FYRIR ÞVÍ, hve ýmsum þykir
mikið liggja við, að nafna manna
sé getið við meiri og minniháttar
nýjungar á sviði landbúnaðar-
mála, þykir mér hlýða að benda
á eitt ranghermi í grein dr.
Björns Jóhannessonar í hugleið-
ingum hans um sanda o. fl. laug-
ardaginn 17. janúar.
Björn segir á þá leið, að hug-
mynd^Gunnarsholtsbræðra, Run-
ólfs og Páls, að klæða eyðisanda
grænum graskufli sé merkileg o.
frv. og bætir Björn svo við:
... að hér var ráðist í hlut,
sem okkar í'æktunarmönnum
hafði ekki hugkvæmst fyrr .... “
Þess má geta, að Klemens Krist
jánsson á Sámsstöðum hóf þegar
árið 1940 á Geitaskarði rækiun
ímissa túngrasa, matjurta o. 11.
og hefur haldið henni sleitulaust
áfram síðan. Hefur hann aílað
sér góðrar í’eynslu á þessum slað,
3g fordæmi hans mun hafa leið-
xeint öðrum, annað hvort sjálf-
átt eða ósjálírátt, er síðar hafa
farið þessar leiðir þar austur frá.
Sg vil geta þess, að ég skýrði
íkki frá þessu hér, af því óg tcl.ji
Klemens orðhengil eða orðsjúk-
an, heldur sakir þess að skylt er
3ð hafa það, sem sannast cr í máli
xverju.
I framhaldi af því má geta þess,
án þess að sérstakt brambolt
væri í kring um það.
Því er nú ver, að fóðurfaxið i
Öskjuhlið hefur ekki staðizt þá
raun, sehi menn væntu og óskuðu.
Má það heita nærri útdautt á
þessum stað. Ég hef heyrt það
sagt, að sumt af fóðurfaxfræinx*.
hafi verið sótt suður til Banda:
ríkjanna, og þess er því ekki að
vænta, að slíkir grasstofnar reyrx
ist nógu harðgerðir hér. Grösin
hlýða sömu lögmálum og aðrar
plöntur, og okkur þýðir ekki að
sækja fræ þeirra til mjög veður-
sælla staða. Eru það bein svílc
við sjálfa okltur og fraintiðina a3
ganga á snið við þau lögmál.
Árni G. Evlands varpaði fram
mörgum spurningum í sambandi
við ræktun Öskjuhlíðarkollsins,
sem Einar Sæmundsen hefur ná
svarað. Mig furðar mest á þvx,
að jafn greinagóður maður og
Árni skuli'ekki fyrst hafa spurt
að því, hvaðan fóðurfaxfræ það
er runnið, sem sáð var á Öskju-
hliðinni. Er svar við þeirri spurn.
ingu langtum þýðingarmeira en
svör við spurningum Árna.
Ef svo er, sem mig grunar, aS
fóðuxfaxið á Öskjuhlíðinni hafi
verið af of suðlægum stofni, þá
er það eitt ærin orsök til þess aS
það hafi dáið út. Og þá er heldur
:ð mig minnir fastlega, að ýmsir' e^'c’ loku fyrir það skotið, að
UppgræSsla
Öskjuhlíðarlnnar
í TILEFNI greinai' Árna G. Ey-
lands, stjórnarráðsfulltrúa,
Morgunblaðinu 10. þ. m., um
„merkilegustu sáðsléttuna á ís
landi“, og síðar grein Einars G
E. Sæmundsens í sama blaði 15
þ. m.) um sama efni, þá tel ég
rétt að geta þess, að um mánað-
armótin júní—júlí 1951 var haf
izt handa á vegum Vinnuskóla
Reykjavíkur, undirbúningur að
frekari ræktun í Öskjuhlíðinni
með því m. a. að fjarlægja skot-
byrgi frá hernámsárunum og
taka grjót úr jarðvegi, eftir því
sem við var komið.
Síðar um sumarið var sóð gras-
fræi i nokkurn hluta þess lands,
er grjót hafði verið tekið úr,
þrátt fyrir að það var enn mjög
grýtt og jarðgi’unnt.
í umgreinda sáðsléttu, sem tek-
ur við vestan „Merkilegustu sáð-
sléttu á íslandi" var notuð gras-
fræblanda fengin hjá SÍS, er
hafði að innihalda:
15% Hásveifgras, 30% Vallar-
sveifgras, 10% Línsveifgras, 10%
Rýgresi, 35% Túnvingull,
og virtist s. 1. sumar að einmitt
þessi sáðslétta gæfi sízt lakari
raun, en sú fyrrnefnda, hvað sem
mélar og melaskellur hafi verið
æktaðar þegar Thor Jensen var
að rækta umhverfis Korpúlfs-
staði. Tókst það fremur vonum
hingað megi fá svo harðgera
stofr.a af fóðurfaxi, að þeir þoli
islcnzka veðráttu.
Hákon BjarnasoiK
Sexfugur í rfag:
Sigtirður Símonarson, Akranesi
í DAG er einn af kunnustu1 átt með honum siðustu árin.
boi’gurum Akraness sextugur, Hann er dugnaðarmaður hina
Sigurður Símonaison, bæjarfuli- mesti, úri æðagóður og hug-
trúi. Hann er fæddur í Króki myndaríkur, hefur frjótt hug-
á Rangárvöllum, en fluttist barn myndaflug. Hefur dugnaði hans
að aldri að Ási í sötnu sveit til' æ verið við brugðið. Sigurður er
Jóns Jónssonat', óðalsbónda þar, maður fylginn sér og lætur ekki
og ólzt þar upp. Hann lærði hlut sinn fyrir neinum. Hann
múraraiðn í Reykjavík og stund- ] er draumspakur og listhneigðxir,
hefur t. d. verið formaður leik-
félags á Akranesi og leikið með
því fram á síðustu ár.
Á síðustu árum hefur heilsaft
tekið nokkuð að bila, svö að Sig-
urður er ekki lengur fær una
að stunda iðn sína, en starfar rxú
í skrifstofu Aki-anessbæjar, auir
þess sem hann er bæjarfulltrúi
þar og i stjóm sementsvei’ksmiðj
unnar.
Kvæntur cr S:g-.irður Valrerði
Halldórsdóttur frá Ey; arbalrha,
og hafa þau eígnazt sjö börn, sem
öll eru á lífi.
Jén E. Vestdal.
gott starf, enda njóta þeir mik-
illar virðingar og stuðnings yfir-
valda landsins, ekki sízt keisar-
ans sjálfs, sem er kristinn maður.
Ilann hefur óskað eftir sem flest-
um Norðurlandakristniboðum til
starfs í landi sínu. Þegar við Is-
'endingar fórum þess á leit að fá
að hefia kristniboðsstarf, var það
því mjög auðsótt.
FJÁRFREK STARFSEMÍ
Kristniboðsstarf meðal fjar-
'ægra þjóðá krefst mikils fjár,
m nýtur engra opinberra styrkja.
Allt starfið er borið upp af frjáls-
•'m framlögum kristniboðsvina
íér heirha, sem dreifðir eru víða
’im land. Samband íslenzkra
’cristniboðsfélaga er einmitt sam-
xand þessara smáfélaga.
Aukinn kristniboðSábugi hefur
xvarvetna orðið til mikillar bless
unar kristnilifi heimalandsins.
Framh. á bls. 12
Reykjavík, 16. jan. 1953.
E. B. Malmquist.
Korsfca hafnsögu-
maRnaverfcfallið
élöglegf
aði hana þar um skeið, en jafn-
framt sjómennsku á vetrum.
Hann fluttist til Akraness 1916
og hefur dvalið þar síðan, stund-
'að þar múraraiðn, sjómennsku,
verzlunarstörf og var oddviti
Ytra-Akranesshrepps á árunum
OSLO, 17. jan. — Nú hefur feng- 1938—42, síðasti oddviti þar, því
izt endanlega úr því skorið að ag árið 1942 fékk Akraness bæj-
norskir hafnsögumenn eru opin- arréttindi.
berir starfsmenn og þessvegna er Sigurður hefur tekið mikinn
verkfall þeirra ólöglegt. þátt í félagsstarfsenxi á Akranesi,
Ptrandferðir i Noregi hafa ekki var einn af stofnendum Iðnaðar-
stöðvazt af verkfallinu, þar sem mannafélags Akraness og lengi i
strandferðaskipin sigla inn á stjórn þess félags, einn af stofn-
hafnirnar án leiðsögu. Hinsveg- endum kaupfélags á Akranesi og
ar bíða mörg millilandaskip við kaupfélagsstjóri í nokkur ár, svo
fjarðarmynni. Víða meðfram að eitthvað sé nefnt.
ströndinni hafa hafnsögumenn Ekki er langt síðan ég kynnt
ekki lagt niður vinnu og allt ist Sigurði, en kynni okkar hafa
gengur sinn vanagang þar. verið hin béztu og mér ánægju-
—G. A. i£’gt samstarf það, sem ég hef
Ófafsvíkurbéfar
í 10 réðrum
ÓLAFSVÍK, 19. jan.: — Bátar
þeir, sem héðan stunda róðra,
hafa nú alls farið 10 róðra á ver-
tíðinni og er Glaður þeirra afla-
hæstur, með 49,8 tonn, miðað vxð
slægðan fisk með haus. — Skip-
stjóri á Glað er Jónmundur Hall-
dórsson.
Næsti bátur er Mummi, með
45,6 tonn, Egill 41,8 og Fylkir
með 43,4. — Afli þessara báta er
miðaður vxð slægðan fisk mefí
haus.
Mb. Hafaldan er aflahæsti bát-
ur og er þá miðað við óslægðan
fisk, 54,2 tonn. — Þá er Fróði
með 52,1 og Týr með 46,4 tonn.
Bátarnir hófu róðra 6. janúar.
Aflinn er ýmíst frystur, saltaðuh
eða hertur. — einar.