Morgunblaðið - 19.06.1953, Síða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 19. júní 1953
r
JULIA GREER
SKÁLDSAGA eftir dorotheu cornwell
Framhaldssagan 34
aði hann vandlega af með fingr-
inum. .
Svo starði hún á hnakkann á
lyftudrengnum. Það var auðséð
að hann hafði nýlega verið hjá
rakara. Hann opnaði lyftudyrnar.
,,Hér er yðar hæð, ungfrú
Carter“.
Hún- brosti til hans. Þegar hún
gekk inn ganginn tók hún eftir
númerunum á hurðunum. Númer
303, frú Raeding, hugsaði hún.
Hún átti son í hernum. Einkason.
t»au höfðu aldrei verið aðskilin
'áður. Hann skrifaði heim til henn
ar: „Hér er gott að vera, mamma.
Mér líkar vel lífið í hermanna-
búöunum“. Truda vissi að móðir
hans grét yfir hverju bréfi og
kreisti vasaklútinn á milli búst-
inna velhirtra handanna.
Númer 306. Hér býr herra Joel
Macauley. Hann sefur til klukk-
an þrjú, rakar sig og les blöðin.
Borðar miðdegisverð klukkan sjö
í matsalnum niðri og eys út
drykkjupeningum. Svo gengur
hann út á götuna og fær sér hress
ingu á einhverjum barnum. Hr.
Macaulay vill hafa margmenni í
ktihg úm sig þegar hann drekk-
ur koníakið sitt. Eftir þriðja
glasið nær hann sér í stúlku. Ég
hef séð starfsaðferðir hans oftar
én einu sinni. Öruggur eins og
syfjaður haukur. Sljó augun
meta og vega og ákveða. Hann
yrkir ljóð og geymir þau í stíla-
bók með lás eins og skólatelpa
ctagbókina sína. Hann vill gjarn-
an að ég lesi kvæðin hans.
Númer 309. Hér býr ung stúlka.
Hún opnaði dyrnar og gekk inn.
Lokaði á eftir sér og hallaði sér
upp að hurðinni. Lítil konfekt-
askja stóð á borðinu. Hún lagði
kökuna frá sér og lyfti lokinu.
Nýja herbergisþernan hefur heim
sótt kassann minn aftur, sagði
hún við sjálfa sig. Og henni þykir
líka bezt stykkin með kreminu.
Nú eru bara karamellur eftir og
þ'ser-vii ég ekki. Henni fannst eins
og einhver rödd sagði þetta
greinilega inni í höfðinu á henni.
Hún smellti í góm og lagði lokið
gftur á konfektöskjuna.
Hún opnaði ritvélina og sett-
ist við vinnuborðið milli glugg-
anna. Tjöldin voru hálfdregin
fyrir en að utan heyrðist lágur
ómur af umferðinni á götunni.
Eg skrifa greinina hérna, hugs-
aði hún. Ég borga sannarlega nóg
fyrir þetta herbergi til þess að
geta notað það fyrir vinnustað.
Það er engin ástæða til að fara
ftiður á skrifstofuna bara ti! að
skrifa nokkur orð um brúðkaup.
Ég fer heldur ekki þangað á
morgun, hugsaði hún. Ég vil kom
áSt hjá því að sjá öll andlitin
,sem horfa spyrjandi á mig og
íull eftirvæntingar. Glaðværu
glettnisorðin sitja föst í hálsihum
í ‘á mér. Hún dró stólinn fjær borð
inu og hagræddi fótunum.
Hvað var það sem vélritunar-
kennslukonan hafði sagt? „Stúlk-
ur, fæturna saman á gólfinu, og
slólinn fast að borðinu. Þegar
ykkur er lesið fyrir, verðið þið að
gæta þess að fæturnir standi á
Jgófinu“. Óartuga röddin inni í
-höfðinu á henni bætti við: Þið
imegið fyrir alla muni ekki örfa
ýskrifstofustjórann til að horfa á
,/íæturna.
Hann horfði á granna fingurna
á ritvélaborðinu. Liðuga fing-
urna. Hún lét þá dansa glaðlega
eftir stöfunum og teygði úr litlu
fingrunum, þegar röðin kom að
þeim. Þetta er eins og stúlkur í
ballett .. allt í einu stöðvaði hún
fingurna og horfði á það sem hún
hafði skrifað:
í gær klukkan fjögur eftir há-
•degi voru gefin saman í hjóna-
band Júlía Anne Greer og
Michael L. Walton heima hjá
sóknarprestinum í Sherryville.
Brúðurin var klædd hvítum kjól.
Hvað skyldi þetta L. tákna?
Lester. Lewis. Luke. Henni fannst
ekkert nafnið eiga við Mike.
Þetta var sennilega fjölskyldu-
nafn.
Vígsluna annaðist sr. Claude
Endicott. Ungfrú Gertrude Cárt- 1
er, fréttaritari hjá New York
Record“ var eina brúðarmeyj-
an....“
Hún reif bréfið úr vélinni,
fleygði því á gólfið og byrjaði á
nýjan leik. Aftur stöðvuðust fing
urnir á ritvélaborðinu. „Mike“,
sagði hún upphátt og rödd henn-
ar hljómaði undarlega í eyrum
hennar. Hlýr andblær bærði til
gluggatjöldin inn í stofuna og út
um gluggann aftur og hann tók
nafnið með sér.
Nokkru síðar kom hún niður í
anddyrið með lokað umslag í
hendinni. Hún hafði klætt sig í
rauðan stuttjakka og sett á sig lít
inn hatt. Þá tók hún eftir því að
hún hafði gleymt hönzkunum.
„Viljið þér biðja sendisvein að
hlaupa yfir á skrifstofuna fyrir
mig með þetta bréf“, sagði hún
við manninn við afgreiðsluborð-
ið. Biljið hann að segja við vakt-
ina að ég vilji gjarna að greinin
komi efst á síðuna. Nei, bíðið við.
Það er víst betra að ég skrifi það“
Hún tók penna sem lá á borðinu
og skrifaði en bókstafirnir urðu
ljótir og illa læsilegir. Loks-gafst
hún upp og sagði: „Það er víst
betra að ég hringi“. Svo flýtti hún
sér fram hjá dyraverðinu, eins og
hún væri hrædd um að koma of
seint á stefnumót.
Það var mollulegt úti fyrir á
Fimmtu götu. Einstaka maður
snéri sér við og horfði á eftir
henni. Vítt pilsið og hælaháir
skórnir áttu tæplega við göngu-
ferð á júníkvöldinu. Hún lét eins
og hún sæi ekki þótt horft væri á
hana. Hún gekk áfram upp göt-
una í eina klukkustund og fjöru-
tíu og fimm mínútur, eftir úrinu
hennar að dæma og til baka aftur.
Norður eftir að safnhúsinú og
suður að bókasafnsbyggingunni.
Þar nam hún staðar og starði upp
á steinljónin sem stóðu sitt hvoru
megin við innganginn. Fyrir
tveim árum hafði hún séð þess-
um ljónum bregða fyrir í gegn
um bílrúðu. Það hafði rignt þá
nótt. Loftið í bílnum var rakt af
rigningunni úti fyrir. En hún
hafði séð greinilega ljónin þegar
hún hallaði sér upp að öxlinni á
Mike og hjarta hennar barðist
um eftir síðasta koss hans.
Hún snéri sér frá ljónunum og
gekk upp tröppurnar að safninu
„Sam Frændi“ starði á hana frá
stóru auglýsingaspj aldi ásakandi
augum: „Láttu skrifa þig inn í
herinn“, stóð fyrir neðann. Já það
er svei mér gott að einhver þyk-
ist geta haft not af manni, sagði
óþekka röddin inni í höfði henn-
ar. Þá uppgötvaði hún, að hún
hafði talað upphátt. Maður spratt
fram úr myrkrinu við hlið henn
ar. Hann veifaði sígarettunni í
annarri hendinni og brosti með
blautum vörunum.
„Eigum við ekki samleið?“
Hún sá fyrir sér hvítt andlit
hans, þegar hún flýtti sér burt og
var guðsfegin þegar hann sýndi
ekki snið á sér til áð elta hana.
Við Fertugustu og aðra götu tók
hún sér leigubíl og ók heim. Mað-
urinn við afgreiðsluborðið í and-
dyrinu brosti til hennar.
„Ég vil gjarna fá skozt visltý
og bjór upp til mín. Og tvö glös“.
Hann lyfti brúnum en hún flýtti
sér að bæta við: „Verið óhrædd
ur. Ég ætla ekki að draga lyftu-
drenginn á tálar. Ég ætla að nota
bæði glösin sjálf ....“.
Hún fót inn í lyftuna og fann
að maðurinn horfði á eftir henni.
A meðan hún beið eftir viskíinu
fór hún inn í búningsherbergið,
klæddi sig úr kjólnum, hengdi
hann á herðatré og fór í annan
svartan kjól, sem var með út-
I saumuðum dreka á bakinu. Erm-
| arnar á kjólnum voru eins og
vængir á drekanum. Henni fannst
RiMiisBdn m
%
GOTOTTU SKORNIR
Þýzkt ævintýri.
EINU SINNI var kóngur og drottning í ríki sínu, sem áttu
tólf dætur. Voru þær allar mjög fagrar. Þær sváfu allar
i stórum sal og rúmin, sem þær sváfu í voru hvert við hliðina
á öðru. Á hverju kvöldi lokaði kóngurinn sjálfur salardyr-
unum.
Hann opnaði einnig dyrnar á morgnana, en þá voru skór
systranna alltaf gatslitnir. Það var engu líkara en þær
hefðu verið að dansa alla nóttina. — Það vissi enginn hvern-
ig stóð á þessu.
Þá ]ét kóngurinn dag einn auglýsa um allt ríkið, að sá,
sem gæti komizt að því, hvernig á því stæði, að skór systr-
anna væri alltaf gatslitnir eftir nóttina, skyldi fá eina þeirra
fyrir konu og einnig átti sá hinn sami að fá ríkið eftir að
kóngurinn var dáinn. Hins vegar lét hann það boð út ganga,
að hver sá, sem ekki gæti komizt að þessu leyndarmáli,
skyldi verða drepinn. Og þeir, sem vildu reyna við þetta
áttu að fá þrjá daga til umráða.
Sá fýrsti, sem gaf sig fram, var kóngssonur frá fjarlægu
landi Kóngurinn tók honum vel, og var honum svo vísað
til rekkju um kvöldið. En hann átti að sofa í næsta her-
bergi við systurnar. Þá gæti hann auðveldlega fylgzt með
því, hvort systurnar stæiust út úr herbergi sínu til þess
?.ð dansa um nóttina.
Kóngssonurinn var orðinn svo syfjaður þegar fór að líða
á nóttina, að hann steinsofnaði. En þegar hann vaknaði um
morguninn og fór að athuga skóna, voru þeir allir gatslitnir.
Hann var nú í engum vafa um, að systurnar hefðu verið
að dansa um nóttina. — Næstu tvær nætur fór allt á sömu
leið. Kóngssonurinn var alveg jafnnær um hátterni systr-
anna og þegar hann kom í höllina. Hann var nú færður
fyrir kónginn, sem lét taka hann af lífi.
Margir aðrir ungir menn reyndu að komast að leyndar-
máli systanna, en engum þeirra tókst það. Þeir voru allir
teknir af lífi. ____
Hafnarhvoll — Revkiavík
Munið að DRENE er notað víðar og
||
af fleirum en nokkuð annað shampoo. \
Með DREiME shampoo
— ckki aðeins hárþvottur
— líka hársnyrting
Vitanlega hafa kvikmyndastjörnurnar sín vanda-
mál líka! — Hár þeirra þarf alltaf að vera silki-
mjúkt og gljáandi og vel meðfaranlegt. — Þær
þurfa stöðugt að geta breytt um greiðslu. Þess
vegna er DRENE shampoo stjarnanna, vegna
þess, að með því að nota DRENE shampoo
er auðveldara að leggja og greiða hárið.
■
H.F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS I
• w
■
■
m
M.s. „GULLFOSS“ |
■
■
fer frá Reykjavík laugardaginn :
20. júní kl. 12 á hádegi til Leith j
og Kaupmannáhafnar. :
■
■
Tollskoðun farangurs og vega- ■
■
bréfaeftirlit byrjar í tollskýlinu :
vestast á hafnarbakkanum kl. j
10,30 f. h. og skulu allir farþegar ■
■
vera komnir í tollskýlið eigi síðar :
en kl. 11 f. h.
■ ■
j Vanur skrifstofumaðtir óskast \
m m
■ » ■
: Duglegur skrifstofumaður, sem hefur æfingu við ensk- :
■ ■
j ar bréfaskriftir óskast nú þegar. — Upplýsingar gefnar Z
■ á skrifstofunni í Hafnarhvoli. j
VÉLAR & SKIP H.F.
BJARNI PÁLSSON ■