Morgunblaðið - 28.07.1953, Síða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 28. júlí 1953. ’
JULIA GREER
SKÁLDSAGA EFTIR DOROTHEU CORNWELL
Framhaldssagan 65
og hún vildi gefa það í skyn að
hún léti ekki leika á sig. „Hver
ertu eiginlega. Hver ertu?“
Júlíu svimaði og henni fannst
herbergið hringsnúast. Rifnu
stígvélin í einu horninu, starandi
augu móður hennar og bókin í
keltu hennar. Allt var á fleygi-
ferð. Hún stóð upp og greip báð-
um höndum um stólbakið.
„Mamma“, sagði hún. „Mamma
„Hún kallar mig mömmu“,
ságði móðir hennar. „Heyrið þið
til hennar“. Hún sló út hendinni.
„Heyrið þið það. Hún leyfir sér
að kalla mig mömmu. Því líkt“.
Hún tók hendinni um höku sér
og horfði á Júlíu.
„Þú hlýtur að þekkja mig“,
sagði Júlía. „Þú hlýtur að vita
að ég er Júlía“.
„Ekki Júlía“. Það var eitthvað
skerandi og hvellt í rödd móður
hennar eins og við því mætti bú-
ast á hverju augnabliki að rödd-
in brysti. „Júlía var lítil stúlka,
falleg og alvarleg. Þú ert ekki
eins og hún — þú ert meri —
svikahrappur. — Farðu út úr
mínum húsum. Lofaðu þeim að
koma aftur —“.
Hún var staðin á fætur. Það
sem hafði legið í keltu hennar,
datt á gólfið. Hún gekk í áttina
til Júlíu, rjóð í framan og með
glampandi augu. Varirnar voru
saman bitnar af heift.
Júlía þreifaði sig aftur á bak
í áttina til dyranna. Ég get ekki
snúið í hana bakinu, hugsaði hún.
Guð má vita hvað skeður ef ég
sný í hana bakinu. Loks fann
hún handfangið og lykilinn í skrá
argatinu. Hún tók lykilinn úr
lásnum og þrýsti hann í lófa
sér.
Móðir hennar baðaði út báðum
höndum. „Farðu burt. Ég vil ekki
sjá þinn bólgna búk í mínum
húsum. Þú fælir þá burt. Þú fæl-
ir burt það eina sem ég á“.
Júlía mundi það ekki á eftir,
hvernig hún hafði komizt út á
ganginn. Hún sneri lyklinum
hljóðlega í skráargatinu. Henni
leið mjög illa og hún kallaði í
hljóði: mamma — mamma. Hún
reyndi að bæla niður grátinn,
sem var að brjótast um í henni.
Ég má ekki verða veik núna,
hugsaði hún. Það er nóg að önn-
ur okkar sé veik. Og nú kemur
barnið bráðum. Hún heyrði enn-
þá niður bælda rödd móður sinn-
ar. Henni næstum létti þegar ó-
gleði greip hana. Hún gekk reik-
ulum skrefum inn í baðherberg-
ið og kastaði upp svo að hana
verkjaði um allan líkamann.
Veggirnir snerust í kring um
hana.
Hún vissi að hún yrði að kom-
ast í símann áður en hún félli
í öngvit. Þegar hún var að ganga
niður tröppurnar, fann hún í
fyrsta sinn til sársauka, sem
byrjaði í fótunum og lagði svo
upp um bakið.
Hún lét fallast niður í eina
tröppuna og hljóðaði. Ég verð að
komast í símann áður en næstu
hríðarverkir koma. Hún dróst á-
fram niður og studdi sig með
báðum höndum á handriðinu. Og
hér er enginn, hugsaði hún. Eng-
inn nema vesalings mamma, sem
er veik. Hún reyndi að hugsa
ekki um augu móður sinnar á
meðan hún leitaði í símabók-
inni. Hún gat ekki með nokkru
móti munað eftir símanúmerinu
hjá Scott.
Aftur komu hríðarverkirnir og
í þetta sinn ennþá greinilegri.
Loksins fann hún númerið í bók-
inni. Kannske var hann ekki
kominn heim úr sjúkravitjun-1
innh Þá datt henni annar maður
jí hug. Hendel læknir. Maðurinn,
'sem kominn var til Sherryville
jeingöngu til að rannsaka móður
ihennar. Það var ekki hægt að
Isegja að hún hefði undirbúið
móður sína sérlega vel fyrir
fyrstu heimsókn hans. Jæja,
hann varð að koma fyrir það.
Aftur kóma verkirnir. Hún
settist rólega niður og reyndi að
vera máttlaus. Þegar þeir voru
liðnir hjá, tók hún þá föstu á-
kvörðun að nú yrði hún fyrst og
fremst að hugsa um móður sína.
Og móðir hennar var henni efst
í huga þegar hún bað um síma-
númerið í kránni.
Þegar svarað var í símanum,
spurði hún eftir Trudu. Eigin-
lega vissi hún ekki, hvers vegna
hún gerði það. Henni létti svo
þegar hún heyrði rödd hennar,
að hún gat ekki talað strax.
„Halló — halló“, sagði Truda
dálítið óþolinmóð.
„Það er Júlía“, sagði hú#i.
„Mömmu líður mjöl illa“.
„Já,“ sagði Truda. „En þér?“
Hún hefur átt von á þessu
lengi, hugsaði Júlía. Það var rétt
sem ég gat mér til um hana. Hún
er ekki hið minnsta .undrandi,
því hún veit hvað gera skal. Það
er hægt að treysta Trudu Cart-
er. —
„Það er annað“, sagði hún eins
rólega og hún gat. „Ég er hrædd
um að barnið komi dálítið of
snemma. Ég er alein hérna. Ég
get ekki farið á spítalann, fyrr
en ég veit fyrir víst að einhver
getur séð um mömmu“.
„Þú hefur vonandi talað við
Hendel ....“, sagði Truda.
Júlía kinkaði kolli. „Já, í dag“,
sagði hún.
„Hendel verður kominn til ykk
ar eftir hálftíma", sagði Truda.
„Seztu niður og reyndu að vera
róleg, Júlía. Ég hýlt að finna
hann“. Svo bætti hún við: „Á
ég líka að ná í Scott og sjúkra-
bílinn?“
„Hann er ekki á læknastof.-
unni sinni. Getur þú ekki komið
hingað?"
„Ég kem tafarlaust", sagði
Truda.
Júlía lagði frá sér tólið. Henni
fannst eins og einhver hefði rétt
henni vinarhönd. Hugsanir henn-
ar snerust allar um Trudu. Ég
kallaði á haná þegar ég þurfti
á hjálp að halda. Hvers vegna
gerði ég það ósjálfrátt? Hún
risti höfuðið en hugsanir henn-
ar voru stöðvaðar af nýjum hríð-
arverkum. Ég verð að hugsa um
þetta betur seinna, sagði hún við
sjálfa sig.
Þegar hríðarverkirnir voru
liðnir hjá, dróst hún hálfa leið
rpp tröppurnar, nógu langt til
þess að sjá dyrnar að herbergi
móður sinnar. Fram á ganginn
barst lágur ómur að söng, sem
þagnaði við og við um en byrj-
aði svo aftur. Það var vísan sem
móðir hennar var vön að syngja
ana í svefn með. Það kom kökk-
vr í hálsinn á Júlíu. Hún lofaði
tárunum að renna niður kinn-
arnar og hallaði höfðinu upp að
tröppunum fyrir ofan.
Einhver barði að dyrum. Hún
stóð upp. Nú er tíminn kominn.
Nú verð ég að lofa óviðkomandi
félki að fá aðgang að okkur, svo
að allir fái að vita, hvernig við
höfum komið okkur sjálfum 1 ó-
efni. Hún hvíldi höndina á úti-
dyrahúninum. Þegar ég sný hún-
i.ium, verður móðir mín mér
framandi. Læknar taka hana í
sína vörzlu, en hún hefur sett
merki sitt á mig.
Hún sá fyrst Trudu. Á bak
við hana stóð maður í Ijósum
sumarfötum. Henni varð starsýnt
á Trudu, því henni fannst hún
sjá tár í augum hennar.
„Hendel var einmitt á leiðinni
heim að kránni“, sagði Truda og
lagði handlegginn um leið utan
úlíu. „Svo það er óhætt að
segja að heppnin var með okk-
ur“.
Júlía fól andlitið við öxl Trudu
og snökti. Hann hefur verið hjá)
þér allan tímann, hugsaði hún |
með sjálfri sér. Hann hefur stað-
ið við hliðina á þér, þegar ég tal-
aði við þig í símann. Þú þarft
ekki að reyna að hlífa mér við
sannleikanum. Ég er kominn yfir
það núna.
„Gerið þér svo vel að koma
inn“, sagði hún upphátt. „Ég er
hrædd um að yðar sé mikil þörf
núna“.
Hann leit snöggvast rannsak-
andi á hana. Það var eins og
fyiÁLESBÓH $$
%
Ertu ánægður?
Norskt ævintýr
Um kvöldið kom bóndi að máli við ráðskonu sína, og þeim
kom saman um að bezt væri að reyna að losna við Jakob.
Og^ þau spurðu Maríu, dóttur bónda, ráða, vegna þess að í
þá daga, er saga þessi gerðist, var unga fólkið svo miklu
ráðabetra en það gamla, og svo er það líka enn þann dag
í dag.
— Ég veit ráð, sagði María. — Ég fel mig uppi í stóra
perutrénu og gala eins og ég væri gaukurinn. Þá getur þú,
faðir minn, sagt við Jakob, að nú sé gaukurinn farinn að
gala og vorið komið, og hann geti farið sína leið.
Næsta dag heyrðist allt í einu frá stóra perutrénu:
—• Ku-ku, ku, ku!
— Hvað er að tarna, sagði bóndinn við Jakob, og þóttist
vera mjög undrandi. — Er ekki gaukurinn farinn að gala.
Hann situr þarna uppi 1 stóra perutrénu. Nú skal ég greiða
þér þín laun, og við getum skilið sem góðir vinir.
— Gaukurinn, sagði Jakob, — þann fugl hefur mig alltaf
langað til þess að sjá.
Og hann stökk í einu vetfangi að trénu og hrissti það,
þangað til mikið óp heyrðist og María datt niður á jörðina.
— Fanturinn þinn, hrópaði bóndinn, og nú var hann æfur.
— Ertu ekki ánægður? spurði Jakob, og dró upp hnífinn.
— Ánægður, hrópaði bóndinn, — þú ert næstum því bú-
inn að drepa hana Maríu dóttur mína, og svo heldurðu að
ég sé ánægður!! Ég er svo langt frá því að vera ánægður. |
— Komdu þér í burtu héðan og ef þú verður ekki farinn:
eftir 10 mínútur, þá drep ég þig!! '
NÝJAR VÖRIJR
CEREBOS—BORÐSALT
ÞURRKAÐ HVÍTKÁL
------ RAUÐKÁL
BLANDAÐ GRÆNMETI
LAUKUR
GULRÆTUR
RAUÐRÓFUR í SNEIÐUM
VITAMON KJÖTKRAFTUR
MELROSES-TE I POKKUM
QUAKER-CORN FLAKES
RINSO-ÞVOTTADUFT
SURF-ÞVOTTADUFT
O.Jok náon (kS? ^JJaaler
S í M I 1740.
Héraðsskólinn í Reykjanesi
Verknámsdeildir skólans starfa yfir mánuðina janúar,
febrúar, marz n. k. í tveim deildum bæði fyrir stúlkur og
pilta. — Kennslugreinar þær sömu og s.l. vetur.
Nemendur er voru í skólanum s.l. vetur og ætla að
setjast í annan bekk, sendi umsóknir sem fyrst.
Umsóknir skulu sendar til undirritaðas fyrir 1. október.
Páll Aðalsteinsson,
skólastjóri.
Vegna forfalBa
i.
Vantar nú þegar ráðskonu í veiðimannahúsið við
• Grímsá í Borgarfirði.
2. Fæst veiðileyfi fyrir tvær stengur í Flókadalsá
dagana 3. til 7. ágúst.
Upplýsingar gefur Ólafur Gíslason, Hafnarstræti 10—12
Símar 81370 og 3947.
Vélritunarstúlka
sem einnig getur tekið að sér aðra venjulega skrifstofu-
vinnu óskast til starfs á skrifstofu frá kl. 9—12 f. h. alla
virka daga, nema laugardaga. — Kaup eftir samkomu-
lagi. Ráðið frá 1. ágúst. Umsóknir sendist Morgunbl. fyrir
n.k. miðvikudagskvöld (29. júlí) merktar:
„Skrifstofuvinna“ —443.
Nokkra háseta
vantar á bv. Goðanes. — Uppl hjá
Landssamband
íslenzkra utvegsmanna
■ ú
■ ú
Aðsfoðarmann
á vélaverkstæði
og mann vanan vinnu með vélskóflu, jarðýtu eða
loftpressu, vantar nú þegar.
LÆ
L
mennaJ Dycjýin^a^
’.j'éíacjJ hj.
BORGARTUNI 7.