Morgunblaðið - 27.06.1954, Side 14

Morgunblaðið - 27.06.1954, Side 14
14 MORGUNBLAÐIB Sunnudagur 27. júní 1954 ^ Skugginn og tindurinn SKÁLDSAGA EFTIR RICHARD MASON Fmmhaldssagan 69 „Það er spurt um yður í sím- ann, herra Lockwood“. Hann flýtti sér niður eftir. Hann hafði varað Judy við því að síminn væri inni á skrifstofu Pawley og hún ætti því aðeins að hringja ef mikið lægi við. iíann bjóst við hinu versta. Pawley leit upp um leið og hann kom inn. „Viljið þér kannske að ég íæri?“ „Það skiptir ekki máli.“ Hann tók upp tólið. „Douglas. Ertu einn?“, það var lödd Judy. „Nei“; sagði hann. „Ó, drottinn minn“, sagði hún. „Getur þú komið niðureftir til Kingston í kvöld.“ „Nei, ég get það ekki. Hvað hefur komið fyrir?“ Hún þagði augnablik. Svo sagði liún: „Það er ekki eins slæmt eins og þú kannt að halda. Ein flug- íreyjan fékk lungnabólgu í gær- 1: veldi svo þeir vilja að ég fari fyrir hana á morgun. Þeir hafa reynzt mér svo vel svo ég get ekki svikig þá þegar þeir eru í vandræðum. Finnst þér ég geta það? En um þar næstu helgi er allt í lagi. Er það erfitt fyrir þig að koma því við?“ „Ég hugsa að ég gæti fengið því breytt“, sagði hann. Henni iétti auðsjáanlega. „Guði sé lof“, sagði hún. „Mér fannst þetta svo leiðinlegt . . ég var svo hrædd um að þú mundir ekki geta fengið fríinu breytt. En ég kem aftur á föstudagsmorgun." „Þetta er löng ferð“, sagði hann. „Hvert ferðu?“ Hún hikaði. „Douglas, getur þú ekki komið í kvöld? Eða get ég ekki komið til þín?“ „Það er ekki hægt“, sagði hann. „Eða í fyrramálið. Ég verð að liitta þig til að útskýra það fyrir „Já, þér hafið verið mjög sam- vizkusamur“, sagði Pawley. „Ég er sama“, sagði Douglas. Og hann minnti Pawley á það aftur að hann hafði aldrei notag sér af þessu fríi. Pawley yppti öxlum. „Þér verð ið auðvitað að hafa það eins. og yður finnst bezt“, sagði hann. „Ég vil gjarnan fara, ef yður hef verið mjög ánægður með starf yðar og ....“, hann sagði þetta með minni áherzlu en venju lega og fór að blaða í bréfum á borðinu hjá sér. Svo hélt hann áfram: „En ég vona að þér ætlið ekki að fára ag eyðileggja hið góða orð yðar þessar tvær síðustu vikur sem eftir eru. Ég skil það vel að við séum öll orðin dálítið óþolinmóð, en við" verðum að reyna að halda það út. Og sér- staklega hvag yður snertir, verð- um við að vera varkár eins og ég hef .áður sagt yður. Ekki svo að skilja að ég vilji setja nokkuð út á við yður, Lockwood .. þröng- sýni er ekki einn af mínum mörgu göllum. En þér eruð kannske búinn að læra það núna, að við verðum að taka tillit til skoðana annarra." „Já“, sagði Douglas. „Ég er búinn að læra það.“ —o— Hann bar töskuna sína yfír að bílskúrnum eftir hádegisverðinn og þar sem Morgan hafði spáð rigningu yfir þá voru allar líkur til að góða veðrið héldist. Joe beið eftir honum hjá skólabílnum til að aka honum niðureftir. Þeir óku út um hliðið og þegar Doug- las leit við var skólahúsið komið úr augsýn. Fríið var byrjað. í byrjun vikunnar hafði helgin sýnst óralangt framundan en nú var augnablikið loks komið. Hann trúði því varla að hin langa vika væri gengin um garð. Hverjir 24 klukkutímar höfðu virzt eins og heil eilífð. Einu sinni eða tvisvar hafði hann verið grip- inn miklum efasemdum. Gat það verið að Judy hefði gabbað hann. Gat það verið að hún hefði sjálf ráðið þessari ferð til Buenos Aries til að hitta Louis. En þá mundi hann eftir því hve augu hennar voru sakleysisleg og hve hún var hjartahrein. Það var blátt áfram kjánalegt að efast um heiðarleik hennar. Joe skildi við hann niðri í mið- bænum og hann fékk sér bíl heim til Judy. Enginn svaraði þegar hann hringdi bjöllunni. Hann leit 1 á úrið. Klukkan var að verða . þrjú. Honum datt í hug að flug- j vélinni hefði kannske seinkáð svo hann fór aftur út í bílinn og ók ( niður að flugfélaginu, sem hafði, afgreiðslu við Harbor Street. „Já, vélin tafðist í Trinidad“, sagði afgreiðslumaðurinn. „Hún kemur hingað um fimmleytið.” Maður sem stóð við hliðina á Douglas við afgreiðsluborðið, snéri sér að honum: „Eruð þér að spyrja um vélina frá Buenos Aires? Hún átti að koma klukkan tíu í morgun. Nú er von á henni klukkan fimm.“ „Mér hefur verið sagt það“, sagði Douglas. „Jæja, ég hélt kannske að þér væruð í einhverjum vandræð- um.“ Douglas snéri sér aftur að af- ' greiðslumanninum og spurði j hann hvort ungfrú Waring væri með vélinni. „Já, hún er með“, sagði hann. I „Hún fór í þessa ferð fyrir aðra stúlku sem varð veik af lungna- ! bólgu. Henni var víst ekkert vel við að fara þetta.“ Hann skammaðist sín fyrir það núna að hann skyldi nokkru sinni hafa efast um heilindi hennar. Og um leið létti honum mjög. Hann snéri sér við og bjóst til að fara en um leið gekk maðurinn til hans, sem hafði vikið sér að hon- um við afgreiðsluborðið „Fyrirgefið, en ætli þér að fara j út á flugvöllinn", sagði hann. Douglas jánkaði því. „Er ýður sama þó að ég sláist í för með yður. Það fer ekki bíll frá flug- þér.“ „Þú ferð þá til Buenos Aires“, sagði hann. „Heyrðu Douglas", sagði hún. Henni var mikið niðri fyrir. , Ég get svarið að það er ekki mér að kenna. Ég vissi ekki einu sinni hvert þeir ætluðu að senda mig. Ég veit að þú trúir mér ekki, en þú getur spurt þá á skrifstoíunni. Stúlkan er mikið veik.“ „Jæja“, sagði hann. Pawley reyndi að lát-a eins og hann væri ekki að hlusta en auðséð var að hann hlustaði eins og hann gat og það var mjög erfitt fyrir Douglas að tala. Það var jafnvel ennþá erfiðara að leyna tilfinn- ingum sínum, þegar hann lang- aði mest til að fara að gráta. „Ég verð bara nokkra klukku- tíma í Buenos Aires“, sagði hún. „Ég ætla ekki að hitta Louis. Alveg áreiðanlega ekki. Ég gæti það heldur ekki, því ég brenndi bréfið frá honum svo ég veit ckki um heimilisfang hans.“ „Ágætt“, sagði Douglas. „Er þá ekki allt í lagi með þar næstu helgi?“ „Auðvitað." „Ó, þakka þér fyrir, Douglas", sagði hún. „Þakka þér fyrir.“ Hann vissi að það mundi vera tilgangslaust að láta við Pawley eins og samtalið hefði ekki snú- ist um fríið svo hann talaði strax við hann um það. „En það verður næst síðasta helgin á skólaárinu" sagði Paw- lsy. „Gerir það nokkuð til“, sagði Douglas. Rósaálf urinn 5 Þegar hún var komin heim, sótti hún stærsta urtapottinn, sem til var, og lét í hann höfuð hins látna, fyllti ofan yfir með mold og plantaði í hana jarsmínugreinina. „Vertu sæl, vertu sæl,“ hvíslaði álfurinn litli. Hann gatj ekki lengur af borið að horfa á alla þessa sorg og flaug því út í garð til rósarinnar sinnar, en hún var nú afblómguö, og héngu aðeins fáein bliknuð blöð við rósberin grænu. „Æ, að hið fagra og góða skuli svo fljótt líða undir lok,“ sagði álfu'rinn og andvarpaði. Loksins fann hann sér nýja rós. Hún varð húsið hans, og innan ilmveggja hennar haíði hann bækistöð sína. Á hverjum morgni flaug hann að glugganum til vesalings stúlkunnar, því að alltaf stóð hún þar hjá urtapottinum og grét. Tárin hrundu á jasmínu-greinina, og eftir því sem stúlkan varð fölari dag frá degi, að sama skapi varð greinin grænni og blómlegri. Hver anginn spratt út á fætur öðrum, og hvítir blómhnappar sprungu út á henni. Stúlkan kyssti þá blómhnappana, en bróðirinn vondi at- vrti hana og spurði hana, hvort hún væri orðin vitstola. Hann sagði sér væri illa við þetta, og sízt gæti hann skilið í því, hvers vegna hún væri sígrátandi yfir þessum urta- potti. Hann vissi ekki, hvers augu þar voru undir, byrgð og lokuð, — hann vissi ekki hvers rjóðu varir þar voru að moldu orðnar. — Stúlkan laut með höfuðið niður að urta- pottinum, og þar hitti rósaálfurinn hana sofnaða út af, og fór hann þá inn í eyra hennar. Sagði hann frá kvöldinu í laufskálanum, frá angan rósanna og elsku blómálfanna. ^öáuv Plast j aðeins hjá i “dwinnrnason LÍNDARGÖTU 25 - SÍMI3743 / / r r f " ; í l r ' : nj ^_ / 'f ? ’ ’ r— r r r r r r \ STOW ViBRATORAR Þeim fjölgar óðum, sem nota STOW steinsteypuherðara (vibratora), þegar steypt er, enda eykur það styrkleika steypunnar um 20%. Þ. Þorgrímsson & Co. Hamarshúsinu. Sími 7385. Reykjavík. ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■B^ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ »o DuroDont tannkremið stöðvar tannskemmdir, og heldur tönnunum hvítum. Ekkert tannkrem er selt eins mikið í Evrópu, eins og DuroDont tannkremið. Reynsla svo margra kaupenda er bezti dómarinn um gæði DuroDont tannkremsins. DuroDont tannkremið fæst í litlum og stórum túbum, (hvítt eða með blaðgrænu) í öllum betri verzlunum. Munið nafnið DuroDont. Biðjið um DuroDont tannkremið. DuroDont er þýzk framleiðsla. . .Einkaumboð: ÞORÐLR H. TEITSSON Grettisgötu 3 — Sími 80360. •■I - AUGLÝSING ER GULLS ÍGILDI -

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.