Morgunblaðið - 02.07.1954, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 2. júlí 1954 ^
Skugginn og tindurinn
SKÁLDSAGA EFTIR RICHARD MASON
FramhaldssQgan 73
„T5g verð ekki hér, þegar skól-
jnn byrjar aftur“, sagði Douglas.
„'Ég vildi gjarnan fá að segja
ílausu starfinu strax“.
Þetta kom Pawley auðsjáanlega
á óvart. Honum varð mikið um
þessa yfirlýsingu.
„Ég veit að samningurinn var
upp á það að ég yrði hér heilt
ár“, sagði Douglas. „En þér
jjurfið ekki að hafa neinar
áhyggjur. Ég skal skila aftur
f irgjaldinu, sem ég fékk“. ICostn-
aðurinn við flugferðina var meiri
en launin yfir heilt skólatímabil,
cn honum fannst það samt vera
þess virði að fá að losna.
Pawley tók af sér gleraugun og
fór aftur að þurrka þau.
„Hafið þér tekið þessa ákvörð-
un vegna þess hvernig fór með
skeytið?" spurði hann.
„Að nokkru leyti“, sagði Dou-
glas. „En ég hef hugsað um það
áður“.
„Ég vona að ég hafi ekki gefið
yður neina ástæðu til að véra
óánægður með stöðu yðar hér“,
sagði Pawleý.
„Nei“, sagði Douglas. „Én er
'bara óánægður með allt hér yfir-
iíeitt. Mér líkar ekki að þurfa
alltaf að taka megintillit til þess
livað fólk hugsar. Ég er óánægður
vegna þess að við höfum ekki
ráð á að halda fram sannfæringu
okkar“. Um leið og hann sagði
þetta, vissi hann að hann hafði
cngan rétt til þess. Hann var
j nmverulega ekki aðallega óá-
nægðu með skólann og Pawley
.... heldur með Judy og sjálfan
KÍg.
Pawley tók þessu vel.
„Mé finnst þér vera nokkuð
harður, Lockwood“, sagaði hann.
„Samt sem áður skal ég viður-
kenna að mér þykir leiðinlegt
að þér ætlið að fara. Við höfum
að vísu ekki alltaf verið sammála |
vim hlutina, en mér hefur fundist1
þér standa vel í stöðu yðar. Þér
hafið unnið vel í meðferð yðar j
á Silvíu og eins og þér vitið
var mannorð okkar mjög undir
því komið. Við eigum yður mikið
að þakka“.
„Mér þykir það leitt, en ég hef
þegar fastákveðið að fara“.
„Þá það“, sagði Pawley. „Samt
o.itla ég ekki að taka þessa upp-
sögn yðar gilda í kvöld. Á morg-
un verðið þér búinn að ná jafn-
aðargeði yðar á ný. Ég vildi
gjarnan fá að spjalla við yður
um það meira þá“.
„Ég skal koma aftur í fyrra-
málið“, sagði Douglas. „En ég
hverf ekki frá þessari ákvörðun
minni".
Tunglið skein á milli trjánna
þegar hann gekk niður að hús- I
inu. Það var fullt. Þetta var sama
tunglið sem með rét’tu hafði átt;
að skína á hann og Judy við j
Ocho Rios. Með réttu hefðu þau
átt að ganga hlið við hlið á send-
inni ströndinni og sandúrinn
liefði sýnst hvítur í tunglsljósinu.
Hann fór inn og lokaði hurð-
inni til að sjá ekki tunglið. Hann
setti töskuna á rúmið og fékk sér
rommglas. Honum var runnin
reiðin. Reyndar hafði hún ekki
átt að beinast að Pawley eða
ikonu hans. Það var aðeins yfir-
• skin til að dylja hinn raunveru-
lega sársauka. Hann hafði næst-
um kennt frú Pawley um það
■að Judy hafði svikið hann og
hvernig hann hafði látið hana
Ileika sig grátt. En nú var honum
runnin reiðin. Nú hafði harrn gef-
ist hreinlega upp. Hann hafði
morguninn hafði hann farið frá
skólanum, án þess að hafa nokkra
ljósa hugmynd um hvað fram-
tíðin kynni að bera í skauti sér,
en samt hafði honum fundizt
að nú hefði hann tekið mikilvæga
ákvörðun og hann mundi halda
áfram á þeirri braut. Nú voru
allar borgir hrundar. Lífið sem
hann hafði skapað sér, þegar
hann yfirgaf England, var kom-
ið í rúst. Hann var aleinn með
litla fex-ðatösku, litla peningaupp
hæð og engan ákvörðunarstað.
Ef hann hefði verið félaus, hefði
málum hans kannske verið bet-
ur komið. Ef til vill hafði hann
þá haldið ákveðinn til læknisins
og fengið hjá honum vænan
skammt af svefnlyfum, ef hann
hefði þá hugrekki Judy. En
hvernig var með hugrekki henn-
ar? Gat ekki verið að honum
hefði skjátlast um það eins og
hreinleikann í augum hennar? —
Honum var illt við tilhugsunina.
Hann minntist þess hve hrifinn
hann hafði verið af henni . . .
hvernig hann hafði haldið sér
dauðahaldi i hana til að sann-
færa sig um tilveru sjálfs sín . . .
hvernig hann hafði talið sér
sjálfum trú um að draumar hans
frá æskuárunum væru nú rætast
. . . . og hér var hann við þá iðju
að leiðbeina börnum á lífsbraut-
nni.
Hann fékk sér aftur í glasið.
Nú skildi hann, hvers vegna
menn yrðu ofdrykkjumenn. Það
er óþægileg tilfinning að finn-
ast eins og maður væri ekki til.
Og sú tilfinning hvarf ef maður
fékk sér vel neðan í því. Vínið
gerði það að verkum að manni
fannst maður geta haldið áfram
að vona og ef betur var á haldið,
fannst manni jafnvel heimurinn
vera til aðeins fyrir sig.
En hann hafði ekki hæfileika
til að viðhalda bessari tilfinningu
í einverunni. Hann sneri sér frá
glasinu og fór að tína upp úr
töskunni. Neðst í töskunni var
litli fillinn. Hann tók hann upp
og minntist þess um leið hve vel
hann hafði gætt þess alla vikuna
að Játa ranann snúa út að glugg-
anum. Mest langaði hann til að
fleygja honum á gólfið. En þá
datt honum betra ráð í hug til að
sýna fyrirlitningu sína á honum.
Hann setti hann á borðið og sneri
rananum fram að dyrunum. —
Um leið var barið að dyrum.
„Kom inn“, sagði hann.
Það var frú Pawley.
„Douglas", sagði hún. „Má ég
tala við yður augnatílik". — Á
svipnum á henni var helzt að sjá
eins og hún hefði ákveðið að
jafna ágreininginn, sem orðið
hafði á milli þeirra og væri kom-
in til að segja honum að Pawley
hefði hengt sig í einhverjum
bitanum í þakinu. En þetta var þó
ekki tilfellið.
„Við verðum að jafna þetta“,
sagði hún. „Maðurinn minn sagði
mér að þér hefðuð sagt upp
stöðu yðar hér vegna skeytisins,
Ég veit ekSi hvað kom fyrir það,
ég afhenti þjónustu stúlkunni
minni það og bað hana að færa
yður það. Ég spurði hana um
það áðan. Hún segist hafa látið
það á borðið hjá yður“.
„Ég fékk það ekki“, sagði
hann.
„Kannske hefur það ruglast
saman við önnur bréf á borð-
inu. Það getur líka verið að Ivy
hafi flutt það eitthvað úr stað
þegar hún var að þurrka af“.
Hann gekk að borðinu. Það var
þakið bréfum og blöðum, vegna
þess að hann hafði verið allt
of niðursokkinn í fagra drauma
alla vikuna og hafði varla gert
ærlegt handtak nema það allra!
nauðsynlegasta. Hann blaðaði í
hrúgunni og bjóst alls ekki við að
finna skeytið. En í einkum bunk-!
anum var það innan um enska
stíla.
„Mér þykir það leitt“, sagði
hann og fannst hann vera eins
og fífl. „Mér hefði átt að detta
þetta í hug fyrr. Ivy hefur gert
þetta áður. En ég átti ekki von
á neinu skeyti".
ekki hugmynd um, hvað hann
•ætti nú til bragðs að taka. Um
Vor&di kóngurinn
Danskt ævintýri.
2
„Hvílíkur konungur, mikill konungur og voldugur — en
ég vil meira, miklu meira. Ekkert vald má vera, sem teljist
jafnt mínu, því síður meira.“
Hóf hann svo ófrið við alla nágranna sína og sigraðist á
þeim öllum. Sigruðu konungana lét hann binda við vagn
sinn með gullkeðjum, þegar hann ók um strætin, og þegar
hann sat til borðs, urðu þeir að liggja fyrir fótum hans og
hirðmanna hans og tína upp mola þá, er til þeirra var kastað.
Nú lét hann reisa líkneski sitt á torgunum og í höllum
sínum. Hann vildi, meira að segja, láta það standa í kirkj-
unum fyrir framan altari drottins, en prestarnir sögðu:
„Herra konungur, mikill ert þú að vísu, en guð er meiri.
Vér þorum það ekki.“
„Gott og vel,“ sagði konungurinn. „Ég skal þá líka vinna
sigur á guði.“ Og í fásinnu og ofmetnaði hjarta síns lét hann
smíða forkostulegt skip, sem sigla mátti á í loftinu. Það
var marglitt eins og stél á fáfugli og sýndust vera á því
þúsund augu, en hvert auga var byssuhlaup.
Konungurinn sat miðskips og þurfti ekki annað en þrýsta
á dálitla fjöður, þá flugu út þúsund skot, og voru byssurnat
hlaðnar eftir sem áður. Hríðefldir ernir, hundruðum saman, ]
voru spenntir fyrir skipið, og flaug nú konungur og stefndi
á sólina.
Jörðin lá langt fyrir neðan, og var hún fyrst á að sjá með
fjöllum sínum og skógum eins og plægður akur, þar sem
glyttir í hið græna á uppristum svarðarstrengjunum, en
þar á eftir var hún líkust landsuppdrætti, og því næst hulin
þoku og skýjum.
i
Hvor tvíburinn notar TONI
og hvor notar dýra hárliðun?* y
«5
Þér hafið dvallt
efni d að kaupa Toni
fjecjar jér farfliiót Ldr (ik
anar
Enginn er fær um að sjá
mismuninn á dýrri hárlið-
un og Toni. Með Torú getið
bér sjálfar liðað hár yðar
heima hjá yður Og Toni er
svo ódýrt að þér getið ávalt
veitt yður það þegar þér
þarfnist hárliðunar. — Toni
gefur háriru fallegan blæ
og gerir hárið sem sjálf-
liðað, Tom má nota við
hvaða hár sem er Og er
mjög auðvelt í notkun. —
Þess vegna nota flexri Toni
en nokkurt annað perma-
nent.
* Josephine Milton, sú til
vinstri notcr Toni.
Hárliðanarvökvi kr. 23,0*
Spólur .......... — 32,25
Gerið hdrið sem sjálfliðað
HEKLA H. F., Austurstræti 14 — Sími 1687
■
j Lax- og silungastengur
eru ennþá til í nokkru úrvali.
H E L L A S, Laugavegi 26.
•■•••••••••••■•••••••■■■■•■■•■••••••••■■••••■■••■■•■■•■*»

LM
Mikið úrval af
nýtízku lömpum.
Lítið í gluggann.
Skermakúðin
Laugavegi 15.
Sími 82635.
\
! Tvær dugiegar stúlkur
: á aldrinum 14—16 ára óskast til innheimtustarfa og snún-
■
■ inga í 1—2 mánuði.
; Upplýsingar á skrifstofu Verzlunarmannafélags
■
: Reykjavíkur, Vonarstræti 4.
uuiiiiniiniiniiiniiinurniunuwiiini J * ■»• ■ • ■ ................. ■■■ ■ ■ ■ ■ ■■■•■■■■■■■■■■>■■■■■■■ ■•■■■■> » m■•>■■■•• ■■■•■■■■■•■•■•■•■■ *