Morgunblaðið - 06.08.1954, Blaðsíða 7

[ Föstudagur 6. ágúst 1954
MORGVNBLAÐIÐ
7
Nýlega var síaddur hér á landi
Jóhann Sigurðsson, forstjóri
íslenzku Ferðaskrifstofunnar
Lundúnum. Kom hann heim
þeirra erinda að undirbúa land |
kynningarsýningu sem opna á
innan skamms í Lundúnum.
straumiiui til lundsins
Verðlagið er helzti þrándiBr i götu
* ÞUSUNDIR FYRIRSPURNA
Blaðið náði tali af Jóhanni og
spurði hann frétta um starfsemi
skrifstofunnar í Englandi og
hverjar horfur væru á auknum
ferðamannastraumi hingað til
lands frá Englandi og brezka
samveldinu.
— Mér er óhætt áð fullyrða,'
sagði Jóhann, að aldrei hefur
áhugi í Bretlandi verið jafn mik-
ill fyrir íslandsferðum sem ein-
mitt nú í sumar. Hafa fyrirspurn-
ir um íslandsför og dvölina hér
heima skipt þúsundum það sem
af er ársins og eru þegar orðn-
ar jafnmargar og beint var til
okkar síðustu þrjú árin.
— Landkynningarstarfsemin
hefur nú verið rekin viðstöðu-
laust nær frá styrjaldarlokum og
er nú svo komið, að ekki skortir
ferðamenn a. m. k. frá Bretlands-
eyjum, er hingað norður vilja
sigla og dveljast í landi miðnæt-
ursólarinnar um nokkurt skeið.
Ég álít, að nú ríði miklu frekar en
fyrr á þvi, að við gerum allt, Sem
unnt er til þess að taka vel á
móti ferðamönnunum Og ráða
málum svo, að þeim verði dvölin
sem ódýrust og þó sem skemmti-
legust. Má þar til margs taka og
mörgu þarf að breyta og bæta
úr. Landkynningin hefur þegar
borið allmikinn árangur og er
því skylda okkar að standa við
"gefin fyrirheit um skilyrði til
ferðalaga hérlendis, því ella
spillum við fyrir þeim ábatasama
atvinnuvegi, sem ferðamanna-
straumurinn getur ella orðið.
★ 100 PUND í HÁLFAN
; MÁNUÐ
Er því kominn sá tími, að
neyta verður allra fáða til þess
að skápa þau skilyrði innanlands,
sem eldri ferðamannaþjóðir hafa
fyrir áratugum og hundruðum
komið á hjá sér til ábata og hags-
mun fyrir iand og þjóð.
Segja má, að tvö séu þau höfuð
atriði ferðamannamálanna, sem
mikilvægást er, að vel séð fyrir.
Er það verðlagið á þjónustu
og gistihúsaskorturinn. Við höf-
um kynnst því í Lundúnum, að
margir þeir Englendingar, sem
ella myndu gjarnan vilja leggja
leið sína til íslands í sumarleyf-
inu, hætta við það strax og þeir
heyra um' hið háa verðlag hér
á landi. Er sannarlega leitt til
þess að vita og brýnna úrbóta
þörf. Brezki ferðamaðurinn eyðir
allt að 100 pundum í hálfs mán-
aðar ferð til Islands, að fargjöld-
um meðtöldum. Ekki er fyrir það
að synja, að þetta er há upp-
hæð og flestum alþýðumannin-
um ofvaxinn. Hann fer heldur til
Parísar, baðstrandanna á suður-
strönd Frakklands eða til Ítalíu
fyrir meir en helmingi minni upp
hæð.
En það er eftirtektarvert, að
ferðámanninum vex ekki í aug-
um að greiða fargjöldin með ís-
lenzkum skipum, en þau eru talin
mjög lág, héldur er það dvalar-
kostnaðurinn. sem úrslitum ræð-
ur.
Tvö ráð mætti koma fram með
til úrbóta.
★ Sérstakt íeröamannagengi.
★ Hópferðir, sem greiddar
yrðu niður af ríkinu.
ENGINN SVARTUR
MARKAÐUR
Sjálfsagt virðist, að koma hér
á sérstöku ferðamannagengi eins
og t. d. Finnar og ítalir hafá í
framkvæmd og gefst ágætlega.
Það myndi hafa í för með sér,
að hingað yrði mun fleiri ferða-
mönnum kleift að komast, þeir
gætu keypt meira af íslenzkum
Rabbað við Jóhann Sigurðsson, forsfjóra
Ferðaskrifstofunnar í Lundúnnm.
Jóhann Sigurðsson.
varningi og dvalið hér lengur
fyrir sama fé og ella og gjald-
eyristekjur ríkissjóðs hlytu einn-
ig óhjákvæmilega að vaxa með
fjölgandi heimsóknum. Loks
myndu ferðamennirnir fara mun
ánægðari heim til sín og hvetja
vini og kunningja til íslands-
ferðar og eru ekki til betri aug-
lýsihgar eða landkynning en ein-
mitt slík persónuleg meðmæli.
Því hefur verið borið við, að
erfitt væri um framkvæmdina á
sérstöku ferðamannagengi. Ef-
laust gætum við notað okkur
reynslu þeirra þjóða, sem þegar
háfa tekið það upp með ágætum
árangri og ástti engin ókleif
hindrun að vera fyrir fram-
kvæmdinni. Svo má einnig benda
á það, að í rauninni ríkir hér að
miklu leyti óopinbert og ólöglegt
ferðamannagengi nú þegar. —
Flestir ferðamenn komast að því,
strax og þeir hafa skipt fyrstu
ávísuninni sinni hér í banka, að
þe:r geta selt gjaldeyrinn á svört-
um markaði fyrir mun hærra
verð. Hirða svo braskararnir
gróðann og gjaldeyrinn upp frá
því.
Væri því ekki betra að ríkið (
viðurkenndi viðhorfið eins og,
það er í dag, kæmi um leið
fyrir ólöglega gjaldeyrisverzl-
un og fengi sjálft allan þannj
gjaldeyri sem nú er stungið
undan?
Um það virðist ekkert áhorfs-
mál og ætti sérstakt ferðamanna-
gengi raunar að hafa komið hér
til fyrir löngu. Eg vil loks end-
urtaka, að með því er rutt úr
vegi stærstu hindruninni fyrir
því, að ferðamenn sæki til lands-
ins.
★ GISTIHUS OG' SILUNGS-
VEIÐI
Þá verður e. t. v. þess ekki svo
langt að bíða, að þjóðarbúinu
bætist nýr og rrhkill tekjuliður,
þegar til þess er litið, að tekjur
SVisslendinga af ferðamönnúm
eru meiri en allar útflutnings-
tekjur Svisslands og banderískir
ferðamenn koma með meira af
Framhlið íslenzku Ferðaskrifstofúnnar í Lundánum í Princes
Arcade við Piccadilly.
erlendum gjaldeyri inn í Bret-
land en allur útflutningur Breta
á bifreiðum og viskí nemur, en
þessar tvær vörutegundir flytja
Bretar helzt út vestur um haf.
Varðandi gistihúsin þarf að
bæta þau sem fyrir eru og
byggja ný hið fyrsta. Sérstaklega
mætti vinna meir að því en áður
að gera skólahús út um land að
vistlegum sumargistihúsum og
bæta húsakost skólanna jafnvel
nokkuð í þessum tilgangi.
Yfirleitt heyrum við ekki
kvartanir yfir neinu öðru frá
ferðamönnum, er þeir snúa heim
aftur að lokínni íslandsdvöl, en
verðlaginu. Þjónusta, matur og
aðbúð þykir að öðru leyti all
góð, enda býzt enginn sanngjarp
ferðamaður hér við sömu mót-
tökum og t. d. í gömlu ferða-
mannalandi svo sem Frakklandi.
Eitt atriði er þó mikilvægt,
sem nokkur misbrestur hefur og
orðið á. Það er laxveiði í íslenzk-
um ám. Margir ferðamannanna
eru áhugasamir veiðimenn, sér-
deilis Bretar, og það er þeirra líl
og yndi að fá að renna í góða
veiðiá einn eða tvo daga. Hing-
að til hefur reynzt mjög erfitt
um slík leyfi og er það leitt. —
Skipuleggja þyrfti veiðiárnar
þannig, að ekki eingöngu íslenzkT
ir stangveiðímenn fengju leyfi
til þess að veiða í þeim, heldur
og þeir ferðamenn, sem hingað
koma og hafa yndi af lax- og silr
ungsveiði.
Hér er ekki eingöngu um Iax-
Veiðiárnar að raeða, heldur
ekki síður góðar silungsveiði-
ár eða vötn, því ekki dregur
silungsveiðin síður ferðamenn
til fjarlægra Ianda, a. m. k.
ekki, ef þeir eru brezkir í húð
og hár.
— Hvað er um fslandssýning-
una í Lundúnum að segja?
Hún mun standa frá 11.—24.
ágúst og verður hún haldin í sýn
ingarsölum hinnar þekktu bóka-
verzlunar og útgáfufyrirtækis:
Foyles. Einn af forstjórum þess,
James Witthaker átti hugmynd-
ina að sýningunni og lánar hann
sýningarsalinn endurgjaldslaust.
Er hann kvæntur islenzkri konu
og dvaldist á styrjaldarárunum
hér á landi. Fékk hann þá slíkt
dálæti á landi og þjóð, að hann
er síðan hinn bezti landkynnir
og vill öllum íslendingum og ís-
lenzku gott gera.
Á sýningunni verða ýmsir ís-
lenzkir smíðismunir og listamun-
ir, leirsmíð og málverk, íslenzk-
ar bækur og minjagripir. Þá.
verða sýndar íslenzkar kvik-
myndir á sýningunni. Fyrir henni
standa í sameiningu utanríkis-
ráðuneytið og ferðaskrifstofan í
Lundúnum og hefi ég á hendi
framkvæmd sýningarinnar.
Landkynningarstarfsemin er
annars helzt fólgin í svörum fyr-
irspurna, greinum um land og
þjóð í blöðum og tímaritum og
hefur m. a. Mr. Harold Champ--
ion ritað mikið um íslenzk efni
í brezk blöð undanfarið. Þá hafa
og gluggasýningar okkar gefið
góða raun og hefúr þeim veriö
komið upp í ferðaskrifstofum.
víða um Bretland og stærstu.
ferðaskrifstofunum í París.
— Ég er sannfærður um það,
segir Jóhann Sigurðsson að lok-
um, að tekjur og gjaldeyrisöflnn
frá erlendum ferðamönnum geta
orðið drjúgur þáttur í þjóðarbú-
skapnum og hinn bezti búbætir.
En til þess að svo megi verða
þurfa bæði stjórnarvöldin og al
mennirfgur að taka höndum
saman un að búa svo í haginn,
að hingað verði erlendum
ferðamönnum Ijúft að sækja
og enn ljúfara að korna aftur.
SSS.
Rselt við Braga Steingrímsson, tff ralæNi.
Egilsstöðum, 3. ágúst.
BLAÐAMAÐUR Mbl. átfi stutt viðtal við Rraga Steingríinsson,
dýralækni hér í kauptúninu og spurði hann frétta af útbreiðslu
og lækningatilraunum við garnaveikinni, sem ntjög hefur herjað-
á fjárstofn bænda hér Austanlands.
FANNST 1937
Það var árið 1937, að Ásgeir
Einarsson dýralæknir varð fyrst
var við garnaveikisýkilinn og
síðan hefur veikin gert mikinn
usla og lítt verið lækninga við
henni. Mæðiveikin h-fur sem
kunnugt er ekki borizt til Aust-
urlands og hefur því aldrei fé
verið skorið niður í sýsiunum
þar. Garnaveikin hefur því verið
skæðasti sauðfjársjúkdómurinn
þar um slóðir og þótt reynt hafi
verið að hefta útbreiðslu veikinn-
ar með girðingum, hefur það tek-
izt síður en skyldi og er hún nú
komin allt suður til Horna-
fjarðar.
Vildi Ásgeir Einarsson í upp-
hafi láta skera niður hið sýkta
fé, en því var ekki sinnt og er
nú svo komið, að veikin er t. d.
í öllum hreppum á Fljótsdals-
héraði og á fléstum bæjum.
— Hvar gætir veikinnar einna
mest?
— Eins og þegar er sagt er hún
í fjárstofninum um allt Austur-
land, en mögnuð er hún m. a.
í Hróarstungum, Eiðaþinghá, á
Breiðdal og á Fáskrúðsfirði. Má
télja, að hún hafi lagzt á um
50% af fjárstofninum, þar sém
hennar hefur orðið vart og hefur
ástandið víða jafnvel verið svo
slæmt, að lambaásetning hefur
,ekki einu sinni dugað til þess
að viðhálda stofninum.
NÝTT BÓLUEFNI
Er nú svo komið, að fjárstofn-
inn hefur mjög gengið samun.
Áður voru hér sterkir fjárbænd-
ur, er áttu um 500 fjár, m. a. á
Jökuldal og í Hjaltastaðaþinghá,
en nú er svo komið t. d. í Eiða-
þinghá, að bændur leggja sumir
ekki fleiri en 10 dilka inn tik
slátrunar að hausti.
— En hvað er að segja iim
lækningatilraunir við garnaVeik-
inni?
— Þær hafa verið mjög árang-
urslitlar, þar til fyrir 3—4 árum,
að reynt var nýtt bóluefni, sém
tilraunastöðin á Keldum fram-
leiðir. Eru þá öll lömb bólusétt
að haustinu og hefur það haft
í för með sér, að færri kindur
virðast taka veikina en áður fyrr.
Auðvitað er ekki enn hægt að
segja um það með neihni vissu
hvernig bóluefni þ’etta niuni
reynast, þar ‘sem það hefur ekki
verið notað nema svo skamman
tíma. Hitt er þó Ijóst, að það
virðist varna útbreiðslu sjúk-
dómsins nokkuð og óhætt er að
segja, að bændur virðast almennt
bera traust til bóluefnisins og
telja það til nokkurra bóta.
Aftur á móti hefur því mið-
ur boirið meira á því upp á
síðkastið, að kindur, sem bólu-
settar hafa verið, taka veik-
ina þrátt fyrir það.
Framh. á bls. 12