Morgunblaðið - 09.01.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUHBLABÍÐ
Sunnudagur 9. jan. 1955 j
ÚR HEUARGREIPUM
SKÁLDSACA EFTIR A. J. CRONIN
&
Framhaldssagan 22
Hún sneri sér við og benti ofar
í götuna. „Gasthöf Wirthaus. Til
liægri, fram hjá pósthúsinu“.
Við getum ekki farið á hótel,
hugsaði Harker, það er of fjöl-
xnennt. „Er ekki eitthvert hús,
y>ar sem við getum fengið her-
ergi leigt?“ sagði hann.
Gamla konan hugsaði sig um
ndartak, að lokum sagði hún:
i„Það er hún frú Brenner. Hún
tekur sumargesti“. Hún gaf þeim
leiðbeiningar, hvernig þau ættu
að komast þangað, og síðan héldu
þaif inn í bæinn.
Brátt komu þau að húsi því,
sem gamla konan hafði lýst fyrir
þeim, þriggja hæða gult, flekk-
]ótt hús í dálitlum húsagarði. —
arker barði að dyrum, og eftir
óralangan tíma birtist stór, þrek-
in og úfin kona, sem var að binda
k'á sig bláköflótta svuntu.
1 „Eruð þér frú Brenner?“
„Hvað viljið þið?“ Rödd henn-
,ar var gróf og nú horfði hún
f! grunsamlega á þau. „Það er ekki
f opið hjá mér á þessum tíma árs!“
j4 Það var einmitt það, sem þau
i; vildu. Harker varð nú ákveðinn
:og tók upp peningaveskið. „Það
verður aðeins í nokkra daga. Við
getum borgað vel“.
Hún horfði á hann áfergju-
lega og tortryggin í senn, en
i sagði síðan: „Ég set upp tuttugu
: og fimm skildinga á dag. Greitt
fyrirfram".
Þetta var hreinasta fjárkúgun,
en þau voru í þannig aðstöðu, að
þau gátu ekki verið að þrefa um
verðið. Án frekari spurninga,
rétti hann henni fimmtíu skild-
t inga seðil, og hún braut hann
vandlega saman og setti hann í
svuntuvasann. En peningarnir
gerðu hana samt ekkert mýkri á
manninn. „Þurrkið vel af fótun-
um“, sagði hún geðvonskulega.
„ég vil ekki fá allan þennan skít
inn í ganginn".
Þau fylgdu henni þögul upp
þröngan stiga. Á annarri hæð
opnaði frú Brenner tvö herbergi.
í hvoru þeirra var aðeins ódýrt
járnrúm og borð með könnu og
þvottaskál.
„Getum við fengið morgun-
mat?“ spurði Harker.
Hún horfði á hann, en hristi
síðan höfuðið. „Ég sel ekki mál-
tiðir á veturna".
„Ég kaupi einhvern mat
seinna“, sagði Harker við Made-
lcine, þegar konan var farin.
„Fyrst skulum við líta á hand-
legginn. Leggist þér niður og ég
ætla að líta á hann“.
Madeleine tók af sér skóna og
lagðist upp í brakandi rúmið.
Hann breiddi yfir hana bleikt,
óhreint teppi og því næst bretti
hann upp blússuerminni. Hann
hreinsaði sárið með handklæðinu
og köldu vatni og kom varlega
við bólgurnar. Því næst kreisti
hann handlegginn varlega. „Finn
ið þér mikið til?“
Hún kinkaði kolli og kæfði
niður í sér óp.
„Ég ætla að ná í einhVerjar
umbúðir. Það hlýtur að vera
lyfjabúð hérna nálægt".
„Líka asperín", hvíslaði hún.
„Haldið þér, að þér getið verið
liérna einar á meðan?“
„Verið ekki of lengi“.
Hann fór út. í miðjum bænum
var lyfjabúð, og þar keypti hann
. arniku, sáragrisju og umbúðir og
asperíntöflur. Þegar hann var að
íara út úr lyfjabúðinni, sá hann
sjálfan sig í spegli og hann hrökk
við, fór aftur inn í búðina og
i'keypti sér rakvél. í aðalgötunni
[£key.þti hann nýtt brauð og húndr
að grömm af smjöri, og áður en
tuttugu mínútur höfðu liðið, var
hann aftur kominn til Madeleine.
Hún skalf, en ekki af kulda,
hún var rjóð í kinnum og hendur
hennar voru heitar. Fyrst gaf
hann henni þrjár töflur af
asperíni, síðan vætti hann sára-
grisjuna í arniku og batt svo um
handlegginn eins vel og hann
hafði vit á. Síðan setti hann teppi
á herðarnar á henni og lét hana
fara í rúmið. Hann settist á eina
stólinn í herberginu og síðan
snæddu þau máltíðina saman.
Þegar hann horfði á Madeleine,
sá hann að tilfinningarnar frá
kvöldinu áður höfðu ekkert
breytzt, það hafði ekki verið
vegna þess, að hún hafði verið
svo nálægt.honum eða vegna
þess hvernig eldbjarminn hafði
fallið á andlit hennar. Nei, hún
þurfti ekki annað en að líta á
hann, á þessum gráa morgni og
j andlit hennar var afmyndað af
kvölum, til þess að hann fengi
hjartslátt. Hann vissi núna, hve
heitt hann elskaði Madeleine, og
hve mjög ástin hafði breytt hon-
um.
Allar áhyggjur hans og hugboð,
allur þessi óljósi ótti var aðeins
einu um að kenna, í marga mán-
uði hafði hann ósjálfrátt og eins
og undir einhverjum djöfulleg-
um áhrifum hafði hann ekki hugs
að um annað en sjálfan sig. Hann
varðaði ekkert um, hvað varð
um alla aðra, bara ef ekkert
kæmi fyrir hann sjálfan. En nú
að lokum voru hlekkirnir brostn-
ir og hann hætti að hugsa um
Bryant Harker, öll hans um-
hyggja var núna fyrir Madeleine.
Honum var það nóg, ef hann bara
gæti komið henni yfir hernáms-
mörkin heilu og höldnu. Hann
varð að taka sína áhættu.
Hann færði sig nær rúminu.
„Hvernig líður yður?“
I „Asperínið hefur hjálpað".
j „Okkur líður svo sem ekkert
illa hérna“. Hann reyndi að tala
léttilega. „Síðustu fregnir, sem
lögreglan hefur haft af okkur
eru þær, að í gær höfum við verið
á leið yfir Fischbach-fjöllin. Þeir
halda sennilega, að við höfum
komizt inn á brezka hernáms-
svæðið".
Hún hristi höfuðið. „Þeir fá
staðfestingu á því hjá njósnurun-
um og þegar hún kemur ekki,
verða þeir tortryggnir".
„Það gæti verið, að þeir héldu
að við hefðum komist yfir án
þess að nokkur hefði séð“.
„Ef til vill, en samt sem áður
eru þeir nærri vissir um, að við
séum hérna megin við járntjald-
ið og þeir leita í öllum þorpun-
um næst markalínunni".
„Það er einmitt þess vegna,
sem við erum svo heppin, að fá
þessi herbergi hérna“, sagði
hann.
Hann fór inn í herbergið sitt,
en stakk upp á því við Madeleine,
að hún reyndi að sofna. Á þvotta-
borðinu var ekkert annað en lít-
ið brúnt sápustykki, sem ekkert
freyddi í kalda vatninu svo að
það olli honum miklum erfið-
leikum að raka sig. En er hann
hafði lokið því, fyllti hann þvotta
skálina með vatni, klæddi sig úr
fötunum og þvoði sér öllum. —
Fötin hans litu illa út, en með
því að snúa skyrtunni við, fannst
honum hann líta heldur betur
út.
Um það bil klukkan fimm, þeg
ar byrjaði að rökkva, fór hann
út og gekk hratt, til að vekja
ekki grunsemdir, í áttina til aðal-
torgsins.
í stærstu verzluninni keypti
hann hálft kíló af svínakjöti og
dálítið af súkkulaði, og í annarri
búð keypti hann tvö heilhveiti-
brauð. Því næst fór harin í hinn
enda bæjarins, þar hafði hann
séð litla grænmetisverzlun um
morguninn, er hann hafði komið
inn í bæinn. Þar keypti hann
poka af perum, þær voru brúnar
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
80
Við höfðum unnið „með úlfalda-hársbreidd“, eins og Bóhadín
sagði á eftir.
i Nú var hin mikla stund runnin upp, er við skyldum taka
við sigurlaunum okkar. Ég fór með hinn litla leikflokk minn
til soldánsins og við féllum flatir frammi fyrir honum, eins
og fyrir leikinn.
, „Standið á fætur,“ sagði hann. „Þið hafið leikið vel og
eruð vel að sigurlaununum komnir.“ Svo sneri hann máli
sínu til Sarafíns. „Hver er foringi ykkar? Ég frétti það með
sorg að Núradín el Avað sé veikur.“
I Sarafín sváraði: „Ó, herra! Það er Góhann, einn af her-
mönnum hvítra manna. Nú er hann fangi í húsi Emírsins,
húsbónda míns. Núradín valdi hann, með okkar
samþykki, til að vera foringi okkar vegna þess hvað hann
virðir hann mikils og hvað hann er duglegur í leiknum.
Við biðjum þess að yðar hátign megi þóknast að samþykkja
- þetta.“
I „Núradín el Avað gerði vel,“ svaraði Saladín vingjarn-
lega. „Þessi ungi maður hefur sýnt skapfestu þá og hreysti,
sem við væntum af hvítum mönnum, hinum hraustu and-
stæðingum okkar.“ Með þessum orðum afhenti hann mér
gullbikar mikinn, alsettan dýrum steinum. Það voru sigur-
launin.
! Það virtist vera venja hér, að leikmenn beir, er ósigur
biðu, fylltu bikar með víni og að sérhver af sigurvegurun-
um drykki úr honum. Því gekk A1 Adíl nú fram með flösku
af víni og fyllti bikarinn á barma með svip. sem bar vott
um niðurbælda heiftarreiði. Þegar ég sá illgirnina í augna-
ráðinu, sem hann sendi mér, og fór að hugsa um það, að
líklega hefði hann reynt að byrla Núradín, vini mínum eitur,
Þýzkar ljósakrónur
Mjög mikið úrval, fyrirliggjandi.
JUL Lf. |
Bankastræti 14 — Sími 1687
oy fírömberq At RAFMÓTORAR:
Fyrir riðstraum, vatns-
þéttir: — Vt — V2
% — 1 — \ Vz — 2 — 3
4 — 5 — 10 ha.
Fyrir jafnstraum:
% — Vt ha.
Ludvig Sforr & Ca
HILLMAN HUSKV
NÝR BÍLL frá ROOTES-verksmiðjunum,
sem vakið hefir alheims athygli.
HILLMAN HUSKY getur tekið 4 menn og 113 kg. af
farangri. — Einnig má með einu handtaki leggja aftur-
sætið niður og myndast þá rúm fyrir 254 kg. af vörum.
HILLMAN HUSKY kostar aðeins kr. 41.500,00.
Sýningarbíll á staðnum.
Allar nánari upplýsingar hjá umboðsmönnum fyrir
ROOTES GROUP, ENGLAND
JÓN LOFTSSON H.F.
Hringbraut 121 — Sími 80600
Gleraugnaverzlunin
OPTIK
•■•••"••■N^
er flutt úr Lækjargötu 8 í Hafnarstræti 18 :
■
(beint á móti Helga Magnússyni & Co )