Morgunblaðið - 27.01.1955, Qupperneq 11

Fimmtudagur 27. jan. 1955
MORGVNBLAÐIÐ
11
Pálma iónsdóffir — minning Jón Bergnelnsjon
F. 27. e. 1879. — D. 17. 12. 1954.
Kveðja frá slysavarnadeildinni
„FAXA“.
Flutt af höfundi við kistu
hins látna.
I'
1 Að liðnum degi sezt er ævisól
LÍF sumra manna er sorgar- En ferðirnar urðu margar þang-
ganga, en sigurför um Ieið. Svo að síðar og ætíð var sömu hjarta-
ætla ég að mörgum hafi fundist hlýjunni og glaða viðmótinu að
líf frú Pálínu vera. Ung var hún mæta. Tryggð hennar og vinátta
Bvipt móður sinni, eða aðeins cex var ekki eitt í dag og annað á
ára, en eignaðist þá stjúpu, cem morgun. Þeir sem unnið höfðu
að vísu mun hafa reynzt henni trunað hennar og traust, áttu
vei, enda bar Pálína jafnan hlýj- hana að ævivini.
an hug til hennar. En sárið, sem j Þær hópast nú fram í hugann þess sæmdarmanns, er fagra
af því hlýzt, ef böndin milli barns myndir liðnu áranna, þegar æsk- hugsjón ól.
og móður slitna, hefur flestum an fyllti litlu íbúðina hennar Því starf hans allt bar vott um
reynzt um megn að græða til með öllum þeim yndisleik og þor og þrótt
fulls. Og kannske fór svo hér, glaðværð, sem heilbrigðri æsku er þreyttur átti marga vökunótt.
því að mannanna nærgætni er oft jafnan fylgir. Móðirin lífsreynda,
minni en skyldi. Rétt eftir ferm- — að vísu nokkuð þreytt — en Þú sigldir ungur út um heimsins ’ urinn, mannhelgin og mannkær-
ingu telpunnar dó móðir hennar, giöð og hlý og gamansöm, mitt höf | leikurinn eru grundvallaratriði,
Ingibjörg Einarsdóttir, sem var í hópnum, rétt eins og hún væri svo hugardjarfur, mörg þó yrði . sem byggt er á.
á bæ þar nærri, sem Pálína átti nú að lifa sína eigin æskugleði, ! töf.
heima. Ekki þótti þó ástæða til sem grimm örlög höfðu meinað Þitt sjómannsauga eygði háska
að tilkynna telpunni móðurmiss- henni að njóta á sínum tíma. þann,
inn og vissi hún ekki hvernig Veitul, en vakandi yfir velferð er oft við strendur lands vors
komið var, fvrr en hún kom að barna sinna og hinum ungu búa kann.
heimsækja móður sína, sem þá menntamönnum, er tíðsóttu stof-
var ekki lengur í tölu lifenda, ur hennar, langtum fremri að Þú reyndir fljótt að ráða á þessu
en þegar fyrir nokkru moldu þekking og speki í reynsluskóla bót.
Sigvnldi Sigvuldason
Minnmgarorð
Fæddur 31. marz 1880.
Dáinn 16. desember 1954.
VAGGA hans stóð undir skar-
súð og grónu þaki, í heiðadal
fram til fjalla, þar sem foss-
andi lækir kveða fámenninu
ljóð, þar sem ævintýri eru fal-
in í skuggum gljúfranna, þar
sem himinbláminn laðar hug-
ann til víðsýni, þar sem stór-
brotin náttúra gerir hvern ein-
stakling að sterkum hlekk í ó-
rjúfandi heild lífsins, og mað-
oi'Bin.
lífsins, tók hún þátt í gleði þeirra. ; Þín reynzla vann, þú hvattir hal
Þrátt fyrir þessi stóru sár
hernsku hennar ,pg æsku, var trú
Pálínu á lífið og mennina heil-
brigð og sterk, — að vísu var mynduðu sitt eigið
Lífssagan gamla endurtók sig _ . snot
á heimili hennar. Börnin fóru að , að h^pa tl] °§ vlnna 1 byggð °S
heiman, — þau, sem lifðu — og ' , . , ...........
að bægja slysum fra, a landi og
heimili og
hún nokkuð hlédræg og dul, en blátrar æskunnar og gleðisöngvar
innst inni hlý og einlaag og stað- hljóðnuðu í stofunni hennar. Hún
föst í tryggð sinni.
i var aftur orðin ein. Margur
Pálínu vel,
spyrja svo.
að sú lífs-
En höfuðstyrkur hennar og að- spurði, hví hún færi ekki til ein-
all í öllu, er lífið færði henni að hverrar dótiur sinnar og tengda-
höndum, var trúin og traustið sonar> Þar sem henni stóðu auð-
á guði. Sem unglingur, fullorðin vitað jafnan opnar dyr. En þeir,
kona, ekkja og aldin móðir, sótti SGm þekktu frú
hún sinn meginstyrk og lífsgleði Þurftu ekki að
á trúna á guð, sem réttlátan og Þeir vissu,
kærleiksríkan föður. Vonir henn- skoðun hennar, að vilja bjargast
ar brugðust margar í lífinu, en áfram af sjálfsdáðum meðan unnt
trúin og traustið á réttláta og væri, var orðin henni að einskon-
kærleiksríka föðurforsjón guðs, ar eðliseigind. Og áfram bjó hún
entist henni til- daganna enda. , em r loftherberginu sínu litla í
Pálína var fædd að Minni- Þingholtsstræti 17 um mörg ár.
Vatnsleysu á Vatnsleyuströnd þ. Gegndi furðu, hve margir rúmuð-
11. dag októbermánaðar árið ust * Þv' herbergi og þeir voru
1872 og ólst þar upp og á fleiri ekki fáir, sem hlutu þar veit-
bæjum þar á ströndinni. Voru mgar og þráða hvíld, er þeir
foreldrar hennar Jón Gíslason komu upp þangað, þreyttir af
sæ.
Þitt starf var dáðríkt, þrotlaust
stríð og strit
svo stórt að byggja, þarf til
hyggjuvit.
En fyrst af öllu drengskap, dáð
og þrótt,
er duga skal á myrkri vetrar-
nótt. v
Sigvaldi Sigvaldason var fædd'
ur 31. marz 1880 í Heydalsseii í
_ Hrútafirði í Strandasýsiu, sonur
Mörg er neyð þá nótt er löng og hjónanna Lilju Jóhannesdóttur
dimm
og nábleik helja bíður flá og
grimm
þá boðinn rís og býður engum
grið
er brotsjór æðir tryilt við skips-
ins hlið.
og Sigvalda Sigvaldasonar.
Hann var fimmti í röðinni af
átta fríðum og mannvænlegum
systkinum, sem öll komust til
fullorðinsára, og urðu nýtir þjóð-
félagsþegnar.
Sigvaldi heitinn ólst upp með
foreldrum sínum og systkinum
Þú vökumaður vannst í þjóðarsál að Heydalsseli til 22 ára aldurs,
honum þótti vænt um hjörð sína
og bar hag hennar fyrir brjósti.
Hann sýndi hvarvetna fyllstu trú-
mennsku í verki, og vildi ávallt
hafa það er sannara reyndist.
Eitt það íegursta í viðmóti Sig-
valda heitins fannst mér vera,
hversu barngóður hann var. •—
Hann var einn af þeim, sem veitti
blessun og yl í sál barnanna, og
þau blessuðu hann, og ég vil
spyrja: Hvað er fegurra og hvar
getur dýpri skilning á lífinu? Og
það var engin tilviljun að síð-
asta starf Sigvalda heifins í lif-
anda lífi 7ar við barnaleikvelli
hér í höfuðstaðnum.
Það var vor, og við héldum
til fjalla. Annar ungur, hirm gam- j
all. Annar léttur á fæti, hinn ró- '
legur og með reynslu erfiðrar lífs L
baráttu að baki. Sá ungi tók varla .
eftir því, að það var vor, honum L
fannst það svo sjálfsagt. Allt í
einu flaug heiðlóa af hreiðri sírui, ,ý,
og sá eldri sagði: „Sjáðu hreiðrið
hennar, sjáðu eggin, sjáðu, sjáðu,'^
sjáðu“ — —Og öldungurinn tal-
aði, og undur vorsins og öræfanna ;
lukust upp fyrir unga mannin-
um. Hvílík dýrð! Hvílíkur un- 1
aður!
Og enn nefur þú lagt af stað
undir vor, í ferð sem við förum
öll, en vitr.m ekkert hvert er heit-
ið. Það er ósk min, að þú megir
njóta þeirrar dýrðar jg þess un-
aðar, sém eilíft vor eitt fær veitt.
Blessuð sc minning þín.
Jón Ingiberg Bjarnason.
oe Ineibiöre Einarsdóttir Udd- strætum borgarinnar. Það sann-! °/vissuleSa skilst’hið hel6a máb ^n þá fluttist fjölskyldan að
hér, spakmælið lorna: har AS b,.rSa Þoun, ér hjorgun þurí, Frénrri-Brékku i Saurb* 1 Dala-
giftist þar og eignast tvö börn., sem er hjartarúm, þar er hús-
Mann sinn missti hún einum mán ! rum-
Uði eftir brúðkaup þeirra en börn
Minningarcló&ir
Guðrúnar Lárusd,
I Hjarta þessarar konu var skiln
in bæði nokkru síðar á skömm- (ingsríkt og hlýtt, og þess vegna Þín sókn var hörð, svo hlífðar-
um tíma. Hvarf hún þá aftur til j dró hún hugi manna til sín. Þess laus og ströng
Suðurlands, fátækari að öllu, vegna varð henni svo vel til viná, við háska og kulda vetrardægrin
nema sárri lífsreynslu og þar átti sem raun varð á og þess vegna i löng.
hún heima æ síðan, lengst af í Var jafnan rúm í híbýlum henn- Þú aldrei svafst á verði í voða og sonur>
Beykjavík, að undanskyldum 2 "■—! *----------------na ar%
árum, er hún var á ísafirði.
MINNINGARSJÓÐUR Guðrúnar
að ta sýslu. Lárusdóttur hlaut allverulega við
og bægja öllum háska og slysum H«aW “l * 8' Þ,
Ud. I , , ■ Kó TaQ-fAi Vo\riQ„ min nrnin 7S
Andresdottur fra Bessatungu 1
Saurbæ í römu sveit, og reistu
þau bú að Fremri-Brekku, og
bjuggu þar samfellt í 14 ár.
í Bessatungu fæddist þeim
Árið 1906 giftist hún svo í
djúp.
1 Frá Bessatungu fluttu þau að
Skerðingsstöðum í Hvammssveit
Andrés Þorsteinn, •—
ar. — En nú er ævi hennar hér, raun °S er bann nú bóndi á Nauteyri
öll og stofan hennar auð. Trú að verðleik hlýtur mikil sigur- 1 Nauteyra;'breppi við ísafjarðar-
hinu gamla helga boði, vann hún laun.
annað sinn, en nú manni úr æsku 1 meðan dagur var. En á sl. vori
byggð sinni, Páli Einarssyni frá varð hún að gefast upp. Fór hún Þitt starf og manndáð byggði
Hvassahrauni, síðar bátasmið í þa til dóttur sinnar og tengda- j bautastein,
Reykjavík, hinum ágætasta ^ sonar, prestshjónanna á Akra- er bugað fær ei ógn né hætta
manni. En ekki urðu samfarir j nesi, og naut þar hinnar mestu nein. ______________
þeirra langar.Eftir fá ár stóð hún nærgætni og ástríkis dagana sem í hjörtu allra mun þín minning þar í eitt og hálft" ár, eftir það ára °S ient ha:
aftur uppi ekkja með 4 börn í þún átti ólifaða. | skráð I slitu þau hjónin samvistum og Sömuleiðis er sjó
Oé^^k'iarkmi k^1*"ráðdei!darsörn°og ^ Hitti eg hana þar a S'L sumri- 3 meðan frelslð bygglr betta lað- : fluttist Sigvaldi þá að Lækjar-
n<r ínt’ Vnfi' nWfci Vmcracf 1 ^ar hun Þa sýnilega mjög farin , I botnum (Lögbergi) í Seltjarn-
dug eg og^ u * g j að lífskröftum, en hafði þó fóta- Svo ertu kvaddur hlýtt með þýðri arneshreppi, og átti þar heima æ
■ • þökk
en þá hefði konan mín orðið 75
ára, ef hún hefði lifað fram á
þenna dag.
Bókagerðin Lilja, sem gaf út
ritsafn hennar, kom með 5000 kr.,
sömuleiðis stjórn Elliheimilisins
Grundar 5000 kr. Þeir Fr. S. og
S. G. gáfu 1000 kr. hvor og kona,
sem hjálpaði til við kaffiveitingar,
gaf vinnu sína, 50 kr.
Sjóðurinn er nú orðinn rúmlega
67 þús. kr. Honum er ætlað að
og bjuggu þar í eitt ár, en flutt- stofna eða styðja kristilegt upp-
ust þá að Svertingsstöðum í
Vestur-Húnavatnssýslu ogbjuggu
vist. Var svipurinn enn hinn sami
og fasið tigið sem fyrr. En mjög er þ.Íoðarsahn tregar bljúg og
klökk.
en vann og bað og fól guði sorg
sína og framtíð barnanna sinna
Ungu.
hafði áranna erfiði og stríð sett
En reynslu- og sorgarbikarinn sín merki á líkama hennar allan. Þvi starí þHt allt var helgað
var enn ekki fylltur. Þegar því Samt var gullhaddurinn hennar,1 , heitri þrá
mikla hlutverki var lokið, að nú silfur-ýrði, enn slíkur, að hann ur helju að bjarga þeim, er
koma börnunum sínum til manns féll henni meira en í beltisstað. j eymdir þjá.
— því með guðs hjálp og góðra Trúin á Herrans heilaga mátt og ! Þórarinn Jónsson.
manna tóksi Pálínu að veita þeim kærleik, hverju jarðarbarni til 1 1
hið bezta uppeldi, enda þótt efn- handa, var athvarf hennar og
in væru naum — og komið var einasti styrkur, er efsta stundin
yfir örðugasta hjallann, hvað fór að.
efnahaginn snerti, þar sem sonur,
síðan, að nokkrum síðustu árun-
um undanskildum, en þá var
hann til heimilis að Bergstaða-
stræti 9 hér í Reykjavík, og naut
eldisheimili fyrir telpur eða ungar
stúlkur, sem ekki eru eldri en 18
hafa á villigötum.
jóðstjórninni heim-
ilt að styðja fjárhagslega, ef nauð-
syn ber til, þær, sem „útskrifast"
með góðum vonum heimiHs-
stjórr.ar.
Erlend reynsla þykir sanna, að
það sé harla óhyggilegt, að mjög
ólíkir aldursflokkar séu á sama
hennar Guðmundur, hafði lokið
námi í Véistjóraskóla íslands og
fengið starf, sem fyrsti vélstjóri
á togara, henti eitt áfallið enn.
Fátæk ekkja úti á íslandi átti
heldur ekki að sleppa við að
færa styrjaidarófreskjunni sínar
Pekmg-stjórnin
vill fá kristniboða
Sátt við alla menn og sátt við
lífið og dauðann, kvaddi hún
þessa tilveru í sjúkrahúsi Akra- STOKKHÓ jan.. _
ness, hmn 25. september s.l. og „ ... _ , . .T
’. „ . , , _ Sænski knstmboðmn Gustaf Ny-
var jarðsungin fra Fossvogs-
kapellu 4. f. m.
Af börnum hennar eru þrjár
ström, sem starfað hefur 20 ár
sem kristniboði í Kína og fór nú
í ársbyrjun sem túlkur með
stórveikluð af
, , ,* „ . , , biorgunarheimili, og knstileg tru-
astuðar og fyrirgreiðslu systuri ,, .„ , , .
, , , , . _ arahrif seu veniulga það ema,
sinnar Sigurlaugar, husfreyju að ,. ... _ . ,
tt * isem von geti veitt um staðfastan
Urðarstig 8 her i bæ, og manns h þegar bæðj gá] og likami
hennar Eggerts Theodorssonar,
fyrrv. kaupmanns.
Önnur systkini Sigvalda heitins
sem á lífi eru, er Valdimar bóndi
á Blámýrum í Ógursveit og Sig-
urlaug Sigr'ður ekkja hér í Rvík.
Á búskaparárum sír.um í Saur-
fórnir. Árið 1941 fórst Guðmund- dætur á lífi: Stefanía, gift kona Hammarskjöld til Peking, skýrði
ur, einkasonur liennar með tog- í Reykjavík, Guðbjörg, gift Bergi frá því í dag að Chou En-lai for-
aranum Sviða. Hafði hún þá misst prófasti Björnssyni í Stafholti og sætisráðherra Kína hefði boðið
tvo eiginmenn sína og einkason Lilja, gift séra Jóni Guðjónssyni honum að setjast aftur að í Kína
sem kristniboði.
voru áður orðin
ýmissi óreglu.
En hver vill byrja, og hvar eru
konurnar, sem hafa hjarta, hönd ;
og hugrekki til að starfa við slíkt 1
heimili?
„Við þekkjum engin þess háttar
bæ gegndi Sigvaldi ýmsum trún-’heimili og vítum ekki um heimilis-"
aðarstörfum, var meðal annars bætti þeirra, sem bezt hafa reynzt, sr
lengi forðagæzlumaður. |erlendis,“ mun margur segja. En ;
Sigvaldi var hvers manns hug- j sé í alvöru spurt — með starf í «
Ijúfi sem kynntust honum. Hann huga —, verða væntanlega nóg £
bjó yfir skemmtilegri kímnigáfu ráð til utanfarar, — ekki til að
og var góður hagyrðingur, en -horfa á
dulur í skapi, og kvað því lítt á skýrslur
stórbyggingar og lesa
— heldur til dvalar og
Binn í sjóinn. Harmaði Pálína son á Akranesi.
Binn mjög, því kærleikar miklir, vér> vinir hennar hér> geym.
voru með þeim mæðginum, enda
um þakklátum huga minninguna
gatnamótum.
Hann va: völundur í höndum
og var því eftirsóttur af mörgum
Segir Nyström að hann hafi1 til viðgerðh og smíða.
átt samtöl við Marcus Cheng, sem | Uppáhaldsstarf hans var þó
Guðmundur hinn ágætasti dreng- góða Tamferða-systur og°göf-1 kommunistar hafa skiPað yfir- íjármennska, enda var hann af-
ur og mannsefni hið mesta. | uga móður 0„ 5sltum henni far- • mann kristinnar trúar í Kína og burða fjármaður og vel þekktur
Það var ekki fyrr en á efri arheiia í fe«ra heim — Guð blessi hefði hann fiáð ser að réttur | í réttum og smalamennskum hér
árum frú Pálínu að fundum okkar gál þ-na horlna vjna I kristinna manna þar í landi. sunnanlands.
bar saman. Haustið 1929 kom ég ’ J væri nú, viðurkenndur eftir allar I Hann átti mörg spor um Lak-
á heimili hennar í fyrsta sinn.! Einar Sturlaugsson. ofsóknirnar. — NTB. heiði og Sauðadali á vorin, því
starfs á fáeinum góðum uppeldis-
heimilum — áður en hafizt er
handa heima.
10. jan. 1955
S. Á. Gíslason.
FGGERT CLAESSEN og
GtSTAV A. SVF.INSSON
hæstaréttarlögmenn,
Mnhamri við TemplaravumL
Sími 1171.