Morgunblaðið - 17.02.1955, Side 14

#
14
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 17. febrúar 1955.
EFTIRLEIT
EFTIR ECON HOSTOVSKY
Framhaldssagan 23
„Sannaðu mér það þá. Sagði
Kral Olgu frá því, að hann ætti
ii illu í París? Sagði hann henni,
að franska stúlkan ætti von á
barni og að hann ætlaði að kvæn-
ast henni? Fann hann mann fyrir
Olgu — mig? Já eða nei?“
Borek leit ekki sérlega gáfu-
lega út þessa stundina. Reiðin og
undrunin voru efst í huga hans.
„Ég get ekki svarað spurning-
um þínum — ég er ekki alvitur.
Þér skjátlast. Kral er ekki þess
háttar maður og það er auðvelt
að fella dóm yfir manni, sem er
íjarverandi. Málið er augljóst, ég
trúi á Kral, en þú ekki.
„Trúin flytur fjöll — það veit
ég. Jafnvel heil lygafjöll. En við
skulum hætta að tala um þetta
og fara heim“.
„Nei, við skulum ekki fara
lieim. Ég get ekki látið góðan
wann eins og þig — því að það
veit ég, að þú ert inn við beinið
— eyðileggja vináttu alveg að
ástæðulausu. Ég ætla að segja
þér meira frá Kral, ef þú lofar
að segja það engum, ef til vill
er það skylda mín að segja þér
allan sannleikann, þar sem þú
sérð allt í röngu ljósi vegna for-
tíðar konu þinnar. Sittu nú kyrr
og hlustaðu á mig og fáðu þér
eitt vínglas".
SJÖUNDI KAFLI
Klukkan var orðin yfir þrjú,
er þeir kvöddust. Þeir kvöddust
hvað eftir annað með handa-
bandi og þökkuðu hvor öðrum
fyrir kvöldið og allt og lofuðu
að hittast aftur.
Eric flýtti sér ekki heim. Á
morgun gat nann komið of seint
fil vinnu sinnar; yfirmanni hans
<>g varðhundinum við inngang-
inn hafði verið tilkynnt af inn-
anríkisráðuneytinu, að Eric
Brunner mundi hafa mikilvægum
störfum að gegna utan skrifstof-
itnnar í nokkurn tima. Og Olga?
Hún mundi halda að annað hvort
væri hann á flokksfundi, og við
jiað var ekkert að athuga, eða
kannske mundi hún tortryggja
hann eitthvað og það mundi
lieldur ekki vera það versta, það
að það hafi alltaf verið Eric, sem
liafði lifað í óvissunni.
Þegar hann kom heim, tókst
þonum að opna hurðina án nokk-
íivs hávaða. Hann hafði ekki ætl-
;íj5 sér að vekja Olgu. Þó að hon-
tfm fyndist það gott, ef hún væri
cjHthvað tortryggin og óróleg,
tðldi hahn ekki láta hana kom-
Hjt að því, að hann var drukk-
iíin. Hún gæti haldið, að hann
gcrði það hennar vegna.
Hann reyndi að komast fram
líjá húsgögnunum eins og hann
gat, en þrátt fyrir varkárni hans
--f- eða kannske vegna hennar —
gerði hann þennan ógurlega
hávaða. Eitthvað hafði fallið um
koll rétt við fætur hans. Olga
kveikti á lampanum við rúmið
og var mjög syfjuleg, er hún
.s 'ttist. upp og sveiflaði fótunum
fram á rúmstokkinn til þess að
finna inniskóna.
Olga deplaði augunum eins og
hún reyndi að sjá gegnum þoku,
en síðan færðist glettnislegt bros
á andlit hennar. Eric reyndi i
vandræðum sínum að láta svo líta
út, sem hann væri að leita að
einhverju á gólfinu, og hann
horfði fast á Olgu, hann gat ó-
rnögulega munað, hvenær hann
hefði séð hana brosa á þennan
iiátt síðast.
f
' Að lokum talaði hún og var nú
éins og ókunnug vera vegna þess,
hve rödd hennar hljómaði glað-
léga: „En Eric, þú ert drukkinn,
vinur minn!“
Var enn slíkt gælunafn til fyrir
hann?
Hann brosti líka og hann slapp-
aði allur af og rétti úr sér. Hann
fór síðan að hátta en stóð kyrr
nokkrar mínútur, og settist síðan
niður og strauk hár hennar, svip-
ur hennar breyttist og varð nú
kvíðaíullur. Þau horfðu hvort á
annað, glöð og ánægð yfir sátt-
unum, sem komið var hjá þeim,
en hrædd við að fyrsta orðið,
sem talað yrði, mundi verða til
þess að eyðileggja hana. Honum
fannst það leitt, að það skyldi
votta fyrir hæðni í rödd hans,
er hann sagði: „Ætlar þú að vera
hjá mér eða fara til móður þinn-
ar?“
Hún svaraði með móðurlegri
umhyggju: „Við skulum ekki
tala um þetta núna, flýttu þér
að komast í rúmið, þú ert ískald-
ur. Ég skal verma þér“.
Hann skreið undir sængurföt-
in og faðmaði hana að sér. Hún
þrýsti sér að honum og langaði
til þess eins að verma hann.
„Hvar hefurðu verið?“
Honum var ómögulegt að tala,
meðan hann faðmaði hana að
sér, en það var eins og hún hæfi
alltaf samræður af ásettu ráði.
„Ég varð að hitta einhvern
blaðamann sem er áhverjukvöldi
á kránni og ekki gat ég verið þar
án þess að fá eitthvað að drekka".
„Ég er ekki að ásaka þig! Ég
vil heldur að þú kæmir frá ein-
hverri krá síðla nætur, en frá
pólitískum fundum um mið-
nættið".
Olga fann allt í einu, hvernig
Eric fjarlægðist hana og fór eins
langt frá henni og hann gat.
„Hvað er að?“
Hann reyndi að hlæja. „Það er
erfitt að gera eins og þér líkar.
Ég er orðinn þreyttur — ég hef
ef til vill drukkið of mikið. Góða
nótt, Olga. Þú þarft ekki að
vekja mig í fyrramálið, mér er
leyft að sofa einu sinni“.
Hún trúði því ekki, að hann
væri þreyttur. Þetta var henni
að kenna og þetta var í fyrsta
sinn síðan þau giftu sig og það
var ekki laust við, að hún skamm
aðist sín.
En Olgu hafði skjátlast. Þetta
var ekki henni að kenna. Þegar
Eric hafði fundið ilminn af ó-
dýru sápunni af Olgu, kom Mar-
garet Pollinger upp í huga hans, *
og hann mundi eftir fjóluilmin-
um af henni, löngu, vel snyrtu
nöglunum, öruggu hreyfingunum
og einkennilegri blíðu í svip
hennar og blikinu í augum henn- ■
ar þegar hún sagði: „Héðan í frá
trúi ég yður“. ^ j
Olga gat ekki sofnað, hún var
að hugsa um það, að eiginlega
hefði hún ekki átt að segja hon-
um, að Kral væri betri rnaður
en hann, hún var jafnvel ekki
viss um, að það væri satt. Kral
var öðruvisi, hann var þroskaðri,
samúðarfyllri og leyndardóms-
fyllri, en nú var Olga orðin of
gömul til að laðast að leyndar-
dómsfullum mönnum, nú vildi
hún aðeins ánægju og dálitla
hlýju og vera félagi manns síns, i
ef ekki væri um ást að ræða.
Eric datt einmitt Kral í hug á
þessari sömu stundu og skyndi-
lega sagði hann:
„Olga, ertu sofandi?"
„Nei, ég held ég fari ekki að
sofa núna“.
„Þessi blaðamaður, sem ég var
með í kvöld heitir Borek. Hef-
urðu nokkurn tíma heyrt hans
getið?"
Hún hikaði, áður en hún
skrökvaði: „Nei“. Hún hafði
,heyrt margoft talað um hann, en
hvers vegna þurfti umræðuefnið
að snúast um Kral?
„Þessi Borek er bezti vinur
Krals“.
Hún andvarpaði.
„Hvers vegna andvarpar þú?“
„Verðum við að tala um Paul
aftur núna?“ |
Aftur var það Paul en ekki
Kral. Eric settist upp. |
„Þú hefðir ef til vill áhuga á
því, þegar allt kemur til alls. Ég
hef komist að því, að Kral sveik
þig áður en hann fór frá Prag.
Hann átti frillu í París, sem átti (
með honum barn og drap sig og '
barnið síðar“. j
Löng, mjög löng þögn. Eric
hefði viljað gefa mikið til þess,
að geta séð framan í konu sína.
Johann handfasti
£NSK SAGA
107
XV. KAPÍTULI
Hvernig rúbínhringur Varð til þess, að konungur
var tekinn höndum.
Konungur sneri sér nú að því að útvega vegabréf handa
sér og ferðafélögum sínum. í þeim tilgangi sendi hann mig
til hallar Mainards gerifa af Górisíu, en hann stjórnaði
þessum hluta landsins, til þess að biðja um vegabréf. Kon-
ungur átti hring einn mikinn og ágætan, hinn mesta kjör-
grip. Þennan fágæta kostagrip bauð hann mér að færa greif-
anum að gjöf. Auðvitað varð ég að halda því leyndu hver
það væri í raun og veru, sem sendi mig og segja að hann
héti Hinrik kaupmaður!
„Een herra“, sagði ég. „Enginn kaupmaður í heimi á svona
dýrmætan hring.“ Baldvin de Béthune var á sama máli.
En varkárni átti ekki heim í huga konungs.
„Lítilmótlegar gjafir sæma mér hvergi“, svaraði hann
óþolinmóður og skipaði mér að komast af stað hið bráðasta
og ljúka erindi mínu.
Það kostaði mig enga fyrirhöfn að fá að gang að greifa-
liöllinni.
OPTIMA
Ferðaritválar
verð aðeins kr. 1,275.00.
Skrifs fofuvélar
með 32 cm. vals kr. 3,140,00
Hvorttveggja traustar vélar og byggðar samkvæmt
ströngustu kröfum.
ODHNER
samlagningavéfar
GARÐAR GISLASON H.F.
REYKJAVÍK
Mikið úrval.
Kr. 156.00 pr. m.
Barnakápuefni
98 krónur pr. m.
MARKAÐURINN
Bankastræti 4,
Bygfingalóð
Er kaupandi að byggingarlóð í Revkjavík
með eða án húsa.
Uppl. í síma 82943.

Hin margeftirspurðu þýzku
SILKI-TWEED
komin.
AUSTURSTRÆTI 7.
Sendiferðabifreíð til solu
Minni gerðin af Renault sendiferðabifreið í mjög góðu
lagi, til sölu ,í Dósaverksmiðjunni h. f., Borgartúni 1,
sími 2085.