Morgunblaðið - 16.03.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 16. marz 1955
>3
Framhaldesagan 46
Þctta var hugmynd Erics. Hann
gat auðvitað ekki komið sjálfur.
Hann bíður núna í lítilli hliðar-
götu í úthverfi Prag. Hann hefur
aðeins litla ferðatösku og bak-
poka. Og hann spyr að því, hvort
annað hvort þér eða herra Morg-
an geti ekið honum til landamær-
anna í embættisbifreið. Þeir eru
enn ekki farnir að stöðva eða
leita í embættisbifreiðum, en það
■er ekki hægt að komast í einka-
bifreiðum eða með lestum leng-
ur. Gerið það, ungfrú Polling-
lir ....“
„Biðið, frú Brunner, umfram
o,llt verið rólegar. Vissulega er
það skylda okkar að hjálpa hon-
11 m. Þegar á allt er litið, er þetta
okkur Morgan að kenna. En jafn-
vel þótt fundur okkar og manns
yðar væri ekki leynilegur, sagði
hann Morgan ekkert, sem hann
gæti ekki svarað fyrir“.
„Ég spurði hann, hvað hann
hefði gert, og hann sagði mér, að
hann hefði ekkert gert af sér, en
kommúnistaflokkurinn hefði ekki
áhuga á sekt og sakleysi. Hann
úhlýðnaðist og það var nægilegt
til þess að setja hann í fanga-
búðir eða fangelsi. Ég vildi, að
liann tæki mig með sér í útlegð-
ina, en hann neitaði. Þér vitið,
að hjónaband okkar hefur ekki
verið gott og hann — ég veit ekki
hvers vegna ég er að segja yður
þetta. En Eric heldur, að það sé
betra fyrir okkur bæði, ef við
skiljum fyrir fullt og allt. Ég
veit ekki hvað er rétt eða rangt
— ég skil ekkert framar“.
„Setjist niður, frú Brunner. Ég
skal fara til Morgans strax, við
Verðum að segja honum alla mála
vexti. Við getum ekkert gert án
hans. En munið, verið ekkert óró-
íegar! Við munum geta gert eitt-
hvað. Ég kem strax aftur"
Olga settist niður og starði
sljóum augum út um gluggann,
lúður í húsagarðinn, út í shjóinn
og í sólina, sem var að brjótast
fram. Hún var að biðja án þess
pð krossleggja hendurnar: Gefðu
pkkur báðum þrek, gefðu okkur
báðum þrek!
Dyrnar opnuðust. „Komið með
Jaiér, frú Brunner, það er góður
vinur vðar á skrifstofunni hjá
Morgan“.
Hún stóð upp í flýti. „Hver er
það? Emúnn má vita....“
„Stillið yður. Paul Kral er inni
þjá Morgan. Þér treystið hon-
úm?“
| Augu þeirra mættust. í þeim
var mikill skilningur og svo
rnikil meðaumkun að þær gátu
ékki horfzt í augu og litu báðar
yndan.
: Olga gekk eins og í svefr.i inn
langan gang og niður nokkur
þrep. Skvndilega stahzaði ung-
frú Pollinger, barði að dvrum og
opnaði hægt hurðina. Hún sá
samanbitnar varir Olgu opnast
og hún hevrði vonaróp, hún sá
einnig neista af hamingju í aug-
um hennar, hún sá hana lyfta
handleggjunum eins og hún væri
að faðma eitthvað langþráð.
Unefrú Pnllineer fann ekki til
afbrýðissemi, eins og hún hafði
óttast, heldur fann hún til léttis
pg augu hennar fvlltust tárum
af viðkvæmni og ást fyrir þeim,
sem þarna vom inni og þá var
hinn þrnknaxni Morgan ekki
undanskilinn.
Henni fannst sem hún blessaði
þau.
Gerard Morgan hægði á ferð-
inni við bevgiu í nokkurri fjar-
lægð frá manni með hakpoka og
ferðatösku, stakk höfðinu út um
bílrúðuna, leit til hægri og
vinstri og þegar Eric gekk til
hans, hvíslaði hann í flýti:
„Flýttu þér að skýra eitthvað
fyrir mér og henda í allar áttir,
eins og þér væruð að vísa mér
veginn. Farið síðan upp í bif-
reiðina í aftursætið".
| „Þakka jAur fyrir, herra Morg-
an. En hvar er konan mín?“
| „Þakkið mér ekki, og haldið
áfram að látast vísa mér leiðina.
Teygið betur úr handleggnum og
hreyfið fingurna á yður dálítið
— hvað er þetta, hefur enginn
spurt yður til vegar? Ég er
hræddur um, að þér sjáið konuna
yðar ekki framar. Það er betra
að hafa kveðjurnar stuttar. Jæja,
nú getið þér farið upp í bifreið-
ina. Og vefjið yður vel inn í teppi,
svo að þér fáið ekki kvef — það
er nóg af teppum á gólfinu".
Bifreiðin hélt áfram.
Það leið langur tími, þar til
Eric hlýddi ráðum Morgans og
vafði teppunum utan um sig. í
fyrstunni gat hann ekki tekið af
sér bakpokann. Síðan vissi hann
ekki, hvað átti að gera við ferða-
töskuna. Teppin virtust þannig
þvælast fyrir honum, hann gat
ekki náð til þeirra á gólfinu.
Morgan horfði á hann í speglin-
um og hrissti síðan höfuðið og
sagði þurrlega: „Þér eruð ekki
mikill skipuleggjari, herra Brunn
er, en við skulum vona, að það
sé af æsingnum — en það verðið
þér að losna við, þegar til landa-
mæranna kemur“.
Eric var þögull. Honum fannst
hann vera eins og lítill drengur,
sem hefur gert eitthvað hræði-
legt af sér og þegar einhver
reynir að taka svari hans, svo
að hann komist hjá hegningu.
Hann sagði við sjálfan sig: Nú
sé ég Prag í síðasta sinn! Þetta
er flótti, ekki venjuleg ökuferð.
Ég mun ekki sjá Olgu framar
heldur, engan félaga minna, eng-
an vina minna, engan.... Hon-
um var kalt, hann langaði til að
reykja, hann var svangur, og
honum var illt.
Hvert var Morgan að fara með
hann? En hvað gerði það svo sem
til? Hvað átti hann að gera, þeg-
ar hann var kominn yfir landa-
mærin? Það var eins og að
spyrja, hvað hann ætti að gera,
þegar hann væri dauður. Var
þetta helför? En jafnvel það
skipti ekki máli. Hvað skipti þá
máli? Hvers vegna var hann að
flýja? Til að komast hjá því að
vera tekinn höndum auðvitað. —
Hann skalf. Hann mundi eftir
skelfingu sinni, þegar Þjóðverj-
arnir tóku hann höndum, og hann
leit óttasleginn út um gluggann.
Nei, þeir eltu ekki. Þeir voru
komnir út úr Prag.
Morgan fannst einnig ferðin
vera óraunveruleg. Hann fór að
hugsa upphátt og við og við rak |
hann upp þennan leiðinlega hlát- J
ur sinn.
„Herra Brunner, mér finnst
eins og við séum að ganga á hönd-
unum. Ef einhver hefði sagt mér,
að einn góðan veðurdag mundi ég
bjarga kommúnista, mundi ég
hafa hlegið upp í opið geðið á
honum og fundizt mér vera mis-
boðið. En hvílikur kommúnisti —
ha. Manni er ógnað af félaga sín-
um, sem hann hefur ekkert gert,
og síðan er honum bjargað af
auðvaldssinna í Bandaríkjunum,
sem hann hefur aldrei látið gott
orð falla til. Verður maður ekki
alveg ruglaður, þegar maður
hugsar um yfirþjóninn í Ensk-
ameríska klúbbnum? Þessi sak-
lausa, barnalega Margaret van-
treysti honum alltaf, en ég var
alveg varnarlaus. Og þó var ég
vanur að ganga fram hjá fisk-
búð, þegar ég var lítill í fæðing-
arbæ mínum, en þar hafði fisk-
salinn komið fyrir skjlti, sem á
stóð: „Hérna er fiskur, sem lærði
sína lexíu of seint“. En í henni
segir, að það borgi sig ekki að
opna munninn of oft. En það,
sem mig langar til að vita, hver
var það, sem varaði yður við?“
„Maður að nafni Husner félagi
minn úr utanríkisráðuneytinu“.
„Og hvernig vissi hann, að þér
voruð í hættu?“
„Þetta var eiginlega allt honum
að kenna. Hann var milliliður
milli yfirþjónsins og Matejka. —
í
Lykteyðandi og lofthreinsandi
undraefni — Njótið ferska loftsins
innan húss allt, árið.
AIRWICK
hefir staðist allar eftirlíkingar.
AIRWICK
er óskaðlegt.
Aðalumboð:
Olafur Gíslason & Co. h.f.
Sími 81370.

■■■■■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
• •
TIL SOLU
eða ieigu hálf húseign ca. 158 ferm. efri hæð, ris og bíl-
skúr. Á hæðinni eru 5 herbergi, eldhús, bað og innri for-
stofa. I risi 5—6 herbergi.
Uppl. gefur Axel Sigurgeirsson, Barmahlíð 8.
De Soto
bífreið
árgangur 1951, sérlega vel með farin, er til sýnis
og sölu við Kleifarveg 9, frá kl. 2—6 í dag.
Bifreiðinni hefur eingöngu verið ekið erlendis.
BILL 08KAST
Óska að kaupa bíl fyrir 20 þús. krónur. — Tilboð send-
ist afgr. Mbl. merkt: ,,20 þúsund — 644“.
Enskar kápur
fjölbreytt iirval.
MARKAÐURINN
Laugavegi 100

Hár yðar
þarfnast eggja
Það er gamalt húsráð aO egg séu góð
fyrir hárið. Hinir framúrskarandl
eiginleikar eggja, geta nú komið hári
yðar að notum, því BLACK-HEAD
ÆG SHAMPOO inniheldur ferskar
íggjarauður í fíngerðu formi.
Hið silkimiúka BLACK-HEAP
ÆG SHAMPOO gerir hárið fegurra
og styrkara.
BLACK-HEAD ÆG SHAMPOO
hindrar að hárið þorni og klofni og
gerir jafnvel það hár, sem erfitt er
að eiga við mjúkt og lifandi með
fögrum glanzandi blæ.
BLACK-HEAD ÆG SHAMPOO
hið óviðjafnanlega hárþvottaefni.
HEIMSMERKIÐ
sem gerir allt hár silkimjúkt
og fagurt