Morgunblaðið - 19.03.1955, Blaðsíða 7

Laugardagur 19. marz 1955
MORGUNBLAÐIÐ

»Q=^G^Q=*^'vb=íC?;*'0==<<F‘<Ch=<CF^Q==<<?::“<Qs»«d^<^ð^l2==<<J=
Á SPÁNI
ÁÐ LÆRA
BYRJA BÖRNIN
DANS 2-3 ÁRA
FY R I R nokkru birtist í einu
Kaupmannahafnarblaðanna
samtal við unga spænska stúlku,
Carmen Doniz. — Hún er 18 ára,
Begir blaðið, með tinnusvart hár
og augnahár, sem skýla tveimur
tindrandi spönskum augum.
Carmen Doniz er dansmær —
og hún er dansmær af lífi og sál.
Um þessar mundir skemmtir hún
Kaupmannahafnarbúum ásamt
bróður sínum, Benito Doniz og
Eusebio Sevilla, sem dansa með
henni heillandi Flamengóa-dansa
fulla af spönskum hita og yndis-
þokka.
Eftir um það bil hálft ár halda
dansararnir þrír, ásamt gítarleik-
aranum þeirra, Aurelio Garci, til
Madrid. Carmen Doniz er trú-
lofuð Garci með gítarinn og
brúðkaup þeirra á að standa að
spænskum sið, í Madrid, þar sem
foreldrar hennar eiga heima.
HEFÐI EKKI GIFT SIG AN
SAMÞYKKIS FORELDRANNA
Hún hefur — hún leggur sér-
staka áherzlu á það — fengið
samþykki beggja foreldra sinna
til hjónabandsins (það er nefni-
^Jdúei óitur ulct
eldluíóueÁm
//•
DANSINN ER OKKUR MEIRA VIRÐI
EN LÍFIГ - SEGIR SPÆNSKA
DANSMÆRIN SENORITA CARMEN
DONIZ - 18 ÁRA
A niyndinni að ofan sjáið þið
unga húsmóður. sem er að vinna
— sitjandi — við eldhúsborðið
sitt. — Það er einmit eins og það
Carmen Doniz:
— Dansinn
situr fyrir ást
og hjónabandi.
eyðslu kostar að setja sig niður
eða reisa síg upp aftur.
lega nauðsynlegt á Spáni, enn í
dag!). Ef hún hefði ekki fengið
blessun. þeirra yfir ráðahaginn,
hefði hún ekki gifzt honum, segir
hún, áður en hún byrjar að tala
um það, sem henni er allt lífið
og hefur ennþá meiri þýðingu
fyrir hana en trúlofun og brúð-
kaup: — dansinn.
DANSINN MEIRA VIRÐI
EN ÁSTIN
— Við höfum dansað síðan við
vorum ekki stærri en þetta, bróð-
ir minn og ég — segir hún um
leið og hún gefur til kynna með
hendinni hæð 2—3 ára gamals
barns. — í 7 ár kom ég að jafn-
aði opinberlega fram á leiksviði
og nú síðustu þrjú árin í stöðugri
lotu aðallega í útlöndum: Frakk-
landi, Ítalíu, Sviss — og svo hér
í Kaupmannahöfn.
Hvort ég ætla að halda áfram
að dansa, þegar við erum gift?
Já! Ég held ekki, að ég gæti van-
ið mig við að lifa venjulegu lífi
.... Spænskri konu er dansinn
meira virði en ástin, já, heldur
á að verá. Húsmæffur geta sparaff 1 en lífið sjálft. Við þurfum ekki
vinnuorku sína stórkostlega með að borða meðan við getum dans-
því aff sitja viff sem flest heim- að.
ilisverkin, t. d. við aff afhýða kart
öflurnar, brjóta og slétta þvott- pÁTÆKA FÓLKIÐ
inn o. fl. Gallinn er sá, aff hingað danSAR BEZT
til hafa ekki verið fáanlegir — Gildir þetta um allar stéttir
hentugir vinnustólar í ehlhús. — þjóðfélagsins jafnt?
Venjuleg sfólseta er of lág viff _ Allir dansa, en fátæka fólk-
eldhúsbekkinn og þar að auki ið dansar bezt, því að það hefur
eru flest eldhus með’ allskonar skapið til að dansa — þeir ríku
geymsluskápum undir honum, dansa lakar, enda þótt þeir kosti
svo hnén rekast óþægilega í, þeg- stórum fjárfúlgum til að læra
ar setið er fyrir framan þá. — það. En þeir hafa ekki skapið
Stóílinn, sem myndin sýnir, er og tilfinninguna. Þeir hafa glatað
nýjung í islenzkum húsgagna- því í værð þeirri og leti, sem
iffnaði — en fyrirmyndin er þjóðfélagsleg velgengni og trygg
finnsk. Hann er gerður úr léttu hfskjör hafa í för með sér.
ljósmáiuðu birki og bakiff er
þaunig úr garði gert, að það leik- BYRJA AÐ DANSA
ur á ás og getur verið ýmist í <i_____3 ÁRA
lóðréttri eða láréttri stöðu, eftir _ Spánverjum er þá ekki
því, hvort það er notað sem stoð dansinn meira meðfæddur en svo,
viff bakið eða sem sæti eins og að þeir þurfa að læra hann?
myndin sýnir. Það er í hæfilegri j — Mæðurnar og eldri systkinin
hæð miðað við borðflötinn og eru fyrstu kennararnir. Allir
litla sem enga áreynslu eða orku-. byrja að læra 2—3 ára gambr —
Bréí til kvennasíðunnar:
Um spornað og hogsýni húsmæðro
og svo er haldið áfram í skólan-
um. í öllum spönskum skólum er
dans kenndur sem hver önnur
venjuleg námsgrein. Hann skipar
þar jafn mikilvægan sess og lest-
ur og skrift og kennarinn er jafn-
an sérmenntaður í dansi oftast
gamall listamaður, sem virkilega
kann að dansa, og sem þannig er
gerður að þjóðdansa-kennara.
FYRIR skömmu barst Kvenna-
síðunni bréf frá heimilisföð-
ur einum hér í bænum, þar sem
hann hvetur húsmæður til að
gefa sér nægan tíma til innkaupa
og spara sér þannig drjúgan
skilding. Bréfið hljóðar svo:
Ég var að lesa eitt kvöld í
dönsku blaði og sá þar grein þá,
sem ég sendi yður með bréfi
þessu, þar sem mér finnst, að hún
gæti einnig átt heima hér hjá
okkur. En að mér datt þetta í
hug var reyndar atvik, sem bar
fyrir mig í dag og varð til þess
að opna augu mín fyrir því,
hversu mikið húsmæður gætu
sparað heimilum sínum, ef þær
gerðu meira af því að athuga
verð varanna í verzlunum áður
en þær kaupa. En sem sagt — ég
kom inn í búð í dag og átti að
kaupa dós af grænum baunum.
Kaupmaðurinn rétti mér strax
dós, sem var innflutt frá Póilandi
og kostaði kr. 11,25. Mér datt þá
í hug að notfæra mér fróðleikinn
úr danska blaðinu og spurði,
hvort ekki væru til ódýrari
baunir. Jú, hann átti íslenzkai
j baunir frá Matborg sem kostuðu
4.50. ^Auðvitað tók ég þær og
j þarna var ég þegar búinn að
spara mér 6.75 á fáeinum sek-
! úndum. Fór ég nú að fá veruleg-
I an óhuga á kaupunum og sem ég
J átti að kaupa ýmislegt fleira
' skyldi ég nú athuga vel minn
| gang. Bóndós átti ég að fá og gat
fengið enskt bón, sem kostaði kr.
8.75 dósin, 175 gr að þyngd og
íslenzkt, sem kostaði kr. 7.85 —
300 gr að þyngd. Ég tók það ís-
lenzka og sparaði mér þannig
um 9 kr. Matarlit átti ég að
kaupa, gat fengið danskan á litiu
10 gr glasi fyrir 1.50, en ísienzkan
á 50 gr glasi fyrir 3,25 og auð-
vitað keypti ég það og sparaði
mér 4.25. — Meira átti ég ekki
að kaupa, en vegna þess, að ég
gaf mér tíma til að athuga minn
gang í kaupunum, sparaði ég
mínu heimili ekki minna en rúm-
ar 20 krónur. — Er ekki þarna
að finna hinn rétta sparnað, hús-
mæður? — Sporléttur faðir.“
□
KVENNASÍÐAN þakkar hinum
sporlétta föður fyrir bréfið og
metur að verðleikum sporfýsi
hans og sparnaðarvilja. Hins
vegar munu húsmæður hafa
komizt að raun um það, að ekki
er það alltaf, sem það borgar ság
að kaupa ódýrari vöruna, það er
fyrst og fremst undir gæðuni
hennar komið.
Danska greinin sem bréfinu
fylgdi: „Frú Madsen og milljón-
irnar“ sýnir fram á, hve húsmæð-
urnar í hverju nútíma þjóðfélagi
hafi mikilvægu hlutverki að
gegna í verzlun og viðskiptaiífi,
hve mikið veltur á hagsýni þeirra
og sparnaðarviðleitni fyrir af-
komu heimilanna og þjóðarbús-
ins og hve mikilvægt það er og
nauðsynlegt, að þær standi sam-
einaðar um hagsmuni sina gagn-
^vart framleiðendum og kaup-
mönnum. í Danmörku eru starf-
andi sterk og áhrifamikil neyt-
endasamtök, þar sem húsmæður
og aðrir neytendur eiga öruggan
forsvara og hlífisskjöld. — Að-
staða íslenzkra húsmæðra er ó-
neitanlega örðugri í þessu tilliti,
þar sem neytendur hafa fram til
þessa húkt hver í sínu horni með
óánægju sína og umkvartanir. Er
vissulega tími til kominn að þeir
fylki sér fastar saman um rétt
sinn og kröfur.
Kartofiiir eru ótnissandi á matbss5ið
Nokkrar kartöfíuppskrifti?
K
„FIESTA“ —
FYRIR UNGA SEM GAMLA
Einnig í heimilislífinu er dans-
inn mikilvægur — og sjálfsagður | ’
þáttur. Alltaf öðru hvoru er andi- Hver getur t. d. hugsað sér að borða, segjum góð.n steik með
haldin á heimilinu svokölluð öllu tilheyrandi, ef sleppa á kartöflunum? Þeir eru án efa eV.’ i
Frh. á bls. 11. j margir, sem þannig eru innréttaðir.
ARTÖFLURNAR, þessi dáindisfæða, sem eru oftar á matborðinu
en nokkur annar réttur, eru bæði hollar og svo að segja ómiss-
Tveir vorkjólar frá París
Tvær af nýjustu vortízku-útgáfunum frá París. Kjóllinn til vinstri
er frá JeanDesses, úr hvítu orlon-silki. Rlússan effa jakkinn er
þannig sniffinn aff hinar kvenlegu línur njóti sín sem bezt. Hneppt-
ur á ská með þéttri hnapparöð. Pilsiff er fellt allt í kring og slær
sér út í failega vídd aff ncðan. Til hægri sjáum viff eitt af hinum
tvöföldu beltam Balmains. Þaff fylgir hinni efflilegu mittislínu aff
framan, en gengur niður í boga að aftan til þess að línan niffur í
mittið sýnist lengri ai'tur fyrir. Kjóilinu er úr svart- og hvítrönd-
óttu léreftsefni einkar einfaldur en klæffilegur engu aff síffur.
EKKI EINS GÓDAR
OG NÝJAR
Nú er orðið svo áliðið, að sum-
ar kartöflutegundirnar, sem ekki
hafa verið í nægilega góðum
geymslúm, eru orðnar illa útlit-
andi, — ljótar og farnar að spíra.
Vegna þessa líta þær ekki eins
vel út á miðdegisborðinu og með-
an þær voru nýjar. — Við verðum
þá að reyna að framreiða þær
þannig, að þær skaði ekki feg-
urðarsmekk þeirra, sem eiga að
borða þær. — T.d. er tilvalið að
steikja þær í feiti.
KARTÖFLUR STEIKTAR
í OLÍU
Kartöfiur, sem steikja á í olíu
mega ekki vera of stórar og
verða að vera nokkuð fastar í
sér. Þær eru soðnar fj-rst. síðan
flysjaðar og skornar í skífur. —
Látið stóra pönnu hitna vel og
hellið olíunni á hana, en ekki
pieiri en svo að hún aðeins hvlji
botninn. — Þegar olían er orðin
vel heit eru kartöfluskífurnar
látnar á pönnuna. Þegar þær eru
orðnar steiktar að neðan er þeim
snúið varlega með bökunarhníf.
Gæta verður þess að ’iafa ekki of
sterkan hita og olían má ekki
vera það mikil að kartöflurnar
syndi í henni.
Þegar allar kartöflurnar eru
orðnar fallega Ijósbrún-steiktar
og stökkar er ofurlitlu salti stráð
Frh. á bls. 11.