Morgunblaðið - 15.05.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐID
Sunnudagur 15. maí 1955

'qc.: '
DULARFULLA HUSIÐ
EFTÍR J. B. PRIESTLEY
Framhaldssagan 37
Ég ætla ekki að fara að gera mér
eitthvað upp við þig, við erum
líomin yfir slíkt, er það ekki? Og
þáð er annars einkennilegt, þar
spm við hittumst ekki fyrr en
fj^rir hálftima eða svo“.
! „Já, en við hittumst á óveðurs-
/öldi, og það gerir allan mun-
>n“, sagði hann. „Og það er ekki
íikill tími“.
S„Hvað áttu við, að það sé ekki
;ikill tími? Það er nógur tími.
ifeð verður alltaf nógur tími“.
itn hún var fremur særð en undr-
áíhdi. Hann hlaut að eiga við það,
a'S' hann mundi ekki sjá hana
ctft, þegar þau væru farin héðan,
eh einhvern veginn, hafði hún
Vjerið viss um, að hún mundi sjá
hann oft.
: „Ég veit ekki, hvað ég meina“,
sagði hann. Og hann gerði það
ekki nú, þegar hann fór að hugsa
lim það. Það var eins og einhver
einkennileg tilfinning hefði grip-
iá hann og honum fundizt að allt
váeri að þjóta fram hjá honum.
„Ég hlýt að hafa átt við þetta
venjulega skáldlega efni: við er-
um eins og blóm, sem eru fersk
áð morgni en visin að kvöldi; þú
lilýtur að hafa heyrt talað um
það“.
„Já, það!“ Hún sagði þetta með
fyrirlitningu, en þó hjartanlega,
því að henni létti skyndilega. —
„Ailir, sem ég hef þekkt, hafa
meiri en nógan tíma, jafnvel Bill
gamli — með öll sín bréf og sím-
skeyti og einkaritara og alls kon-
ar ferðalög — hann hefur meiri
tíma heldur en hann veit, hvað
hann á að gera við. Það veit ég“.
• „En hvað ætlaðir þú að fara að
ségja áður en þú fórst að tala
um að gera þér ekkert upp“,
sagði hann hugsandi.
„Já. Um mig og Bill. Þetta er
hagkvæmt samkomulag milli
okkar. Eins og ég sagði áðan,
geðjast mér vel að honum og
hann hefur hjálpað mér mikið,
og skemmt mér mikið. Við höf-
um ekki verið neitt reglulega
saman, skilurðu; við höfum ekki
haft litlar íbúðir eða neitt slíkt;
hánn hefur aðeins boðið mér út,
þegar hann heíur langað til þess
eða þegar mig hefur langað til
þess og við höfum verið nokkrar
helgar saman á ferðalögum. —
Hann er ekki eins og aðrir, sem
ég hef þekkt. Það, sem hann lang-
ar til, er að hafa einhvern í kring
Um sig og tala. Hann vill sitja á
rúmstokknum og gorta dálítið af
sijálfum sér. Hann er raunveru-
lega einmana, þrátt fyrir allt
hans tal. Hann hefði átt að gift-
ast aftur; konan hans dó, þegar
liánn var ungur og hann getur
ekki gleymt henni. Það mátti
heyra fljótt“.
„Ég skil, hvað þú átt við“,
sagði Penderel. „Það er hræði-
iegt, en haltu áfram“.
„Nú ertu að gcra gys að mér“,
ságði hún. „Ég segi þér ekkert
meira“.
Það er einkennilegt, hugsaði
Penderel, hvað hún varð barna-
leg, þegar hún fór að tala beint
við hann, en þegar hún talaði um
eitthvað annað kom hún honum
alltaf á óvart. „Þú verður 'að
halda áfram, ég vildi aðeins að
Porterhouse gæti heyrt til þín,
það gæti ef til vill opnað augu
hans, þótt hann sé alls enginn
kjáni, ef dæma má eftir þessari
smásögu, sem hann sagði við
borðið. Segðu mér eitthvað meira
ihn hann“.
; „Það er dálítið annað um hann
að segja. Ég held það eigi við um
ngarga menn aðra. Þegar hann

biður mig að fara út með sér eða
fara út úr bænum, er það ekki
svo mjög vegna þess, að hann
vilji fá mig“. Hún þagnaði stund-
arkorn til að hugsa sig um. „Það
sem hann raunverulega vill, er
i að vanta ekki einhvern, skilurðu?
1 Það er ekki það sama, er það?“
I „Nei, það er það sannarlega
ekki“, sagði hann.
„Jæja, þannig er það með
hann oftast. Hann vill allt, eða
heldur að hann geri það; og ef
hann væri ekki einn að ráfa um
í borginni eða á hótelum og sæi
margar snotrar stúlkur saman-
korrinar, mundi hann alveg verða
vitlaus yfir því að geta ekki haft
eina þeirra. Hann mundi ekki
geta borðað matinn sinn vegna
þessarar tilhugsunar. En ef hann
hefði einhverja, sem horfði á
hann, ef hann þá liti upp, mundi
allt vera í lagi. Og hann hefði
fengið einhvern til að tala við
og gorta við, og þannig komst ég
í samband við hann. Þú skilur,
að honum finnst ég fremur snot-
ur og lagleg. En það finnst þér
sjálfsagt ekki?“
„Kæra Gladys mín, mér finnst
þú vera sérlega lagleg“. Honum
fannst það reyndar ekki, og hon-
um datt það allt í einu í hug, að
hann hefði séð margar laglegri
stúlkur — og það af hans eigin
stétt, eins og sagt var — en hann
hafði ekki haft neinn áhuga á
þeim, en þessi stúlka aftur á móti
var sérstaklega aðlaðandi og æs-
andi. Hann sagði við sjálfan sig,
að hún væri eins og skemmtilegt
söngleikahús. Jæja, en hvað sem
það var, sem laðaði hann að
henni var það ekki einungis út-
litið, þótt hún væri fremur snot-
ur.
„Þú varðst nú að segja þetta,
var það ekki? Jæja, en mér
finnst ég ekki vera lagleg“, sagði
hún einlæglega.
„Hvers vegna, hvað er að?“
„Andlitið á mér er of breitt,
til að byrja með, og nefið er ekki
fallegt. Vöxturinn ekki heldur,
ekki nú á dögum, þegar allar
eiga að vera háar og grannar eins
og drengir".
„Það er bara vitleysa. Þú skalt
ekki hafa áhyggjur út af því“,
sagði hann, „ég þoli ekki þessi
sviplausu andlit og beinagrind-
urnar, sem maður sér alls staðar“.
Hann var enn að velta því fyrir
sér, hvað laðaði hann að henni.
Hún spurði hann, hvort hann
væri að hlusta. „Ég hef heyrt
þetta dálítinn tíma“, bætti hún
við.
„Heyrt hvað?“ Hann hallaði
sér fram og horfði á andlitið,
sem var við hliðina á honum í
myrkrinu.
„Úti. Einhvers konar skruðn-
ingar“.
„Ég hafði alveg gleymt því að
það væri til að vera úti. Nú get
ég heyrt það. Það er að verða
hærra núna“.
„Já, það finnst mér. Það er
eins og áin sé að koma alveg á
okkur“. Það fór hrollur um hana.
„Hvað eigum við að gera?“
Hann opnaði hurðina á bifreið-
inni. ,,Ég ætla að fara og vita,
hvað er að ske“.
„Það mætti halda, að þú vildir,
að eitthvað kæmi fyrir. Ég held
þú viljir það. Ef þú ert ekki var-
kár, getur þá látið eitthvað koma
fyrir“.
Hann var nú kominn út í skýl-
ið, og það virtist vera mjög
blautt. Vatnið virtist vera allt í
kring um þau úti, og það var að
koma inn í skýlið. Það var þó
erfitt að greina nokkuð, því að
ljósin á bifreiðinni lýstu ekki í
þá átt.
„Roger!“ kallaði Gladys til
hans. Honum fannst einkennilegt
að heyra skírnarnafnið sitt kall-
að út úr myrkrinu af ókunnri
röddu. Honum fannst eins og
hann hefði farið fimmtán ár aft-
ur á bak og byrjaði nú lífið að
nýju.
„Ef þú ætlar langt í burtu,
bíddu þá eftir mér“, hélt hún
áfram, „þvx að ég ætla þá að
koma með þér“.
„Ég ætla ekki langt“, svaraði
zsm :
Amerísku
straubretfin
eru komin aftur. — Vönduð og ódýr
„GEYSIR“ h.f.
Veiðarfæradeildin
Gólffeppi
margar stærðir, mjög falleg og vönduð.
Einnig gólfmottur einlitar og mislitar.
Nýkomin
„Geys/V’ h.f.
Veiðarfæradeildin
Hvor tvíburinn notar TONI
og hvor notar dýra hárliðun?*
VILLllVfAÐURBIM!\l
7
8
Skipaði hann síðan matsveininum að reka drenginn úr
vistinni og það þegar í stað. Matsveinninn var hins vegar
orðið hlýtt til drengsins og lét hann hafa starfaskipti við
að aðstoða garðyrkjumanninn.
Drengurinn varð nú að vinna úti í garðinum hvernig sem
viðraði. Einu sinni um sumarið var ákaflega heitt í veðri.
Tók hann þá ofan húfuna til þess að láta vindinn leika um
enni sér og hár. j
En þá var það sem sólin skein á gulllokkana, og endur-
vörpuðu þeir geislunum inn um svefnherbergisglugga kóngs-
dótturinnar. Hún var einmitt stödd inn í svefnherberginu
þegar þetta átti sér stað og spratt á fætur og leit út um
gluggann. Og þá kom hún auga á drenginn og kallaði til
hans: (
„Færðu mér blómvönd, drengur minn.“ Hann flýtti sér
að setja upp húfuna aftur, tíndi fullt fangið af villtum
blómum og batt þau saman.
Á dyraþrepunum mætti hann garðyrkjumanninum, sem
sagði við hann:
„Hvernig dettur þér í hug, drengur að færa kóngsdóttur-
inni svona ómerkileg blóm? Farðu nú aftur niður í garðinn
og taktu blóm í vermireitnum, þau eru bæði sjaldgæf og
dýr.“
„Ég er viss um að henni þykir ekki vænna um að fá þau
en þessi blóm. Það er alltaf sterkust angan af villtum blóm-
um,“ svaraði þá drengurinn.
Hann hélt síðan áfram inn til kóngsdóttur.
Þér hafið dvallt
efni d að kaupa Toni
joecjar joér jarjniát bár lé
Enginn er fær um að sjá
nusmuninn á dýrri hárlið-
un og Toni. Með Toni getið
þér sjálfar liðað hár yðar
heima hjá yður og Toni er
bvo ódýrt að þér getið
ávallt veitt yður það þegar
þér þarfnist hárliðunar. —
Toni gefur hárinu fallegan
blæ og gerir hárið sem
unar
sjálfliðað. Toni má nota við
hvaða hár sem er og er
mjög auðvelt í notkun. —
Þess vegna nota fleiri Toril
en nokkurt annað perma-
nent.
* Josephine Milton, sú til
vinstri notar Toni.
Hárliðunarvökvi kr. 23,0*
Spólur........... — 32,2*
Gerið hdrið sem sjdlfliðað
— Bezf að auglýsa í Morgunblaðinu -