Morgunblaðið - 09.06.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLABIB
Fimmtudagur 9. júní 1955
Alhliða uppþvotta,- t>votta- og
hreinsunarduft allt i sama pakka
Framhaldssagan 1 fyrstu dögum hjónalífs okkar og
fyrst á eftir, þótti mér því líkast
Fyrsti kafli. sem eg hefði verið blekktur og
ÉG VIL þá fyrst byrja á því, að svikinn eins og maður, sem
ræða um konuna mína.
Hver sá maður, sem elskar,
kvænzt hefur til fjár, en kemst
svo að því, eftir hjónavígsluna,
gleðst við það að horfa á og að eiginkonan er blásnauð.
hugsa um þá manneskju, sem Á slíkum stundum birtust mér
nýtur ástar hans. Þ. e. a. s. hann { andliti konu minnar, þungar,
gleðst ekki aðeins yfir fegurð þögular grettur, þar sem ótti,
hennar og kostum, heldur og ángist og einþykkni einkenndi
líka göllum hennar, hversu hvern drátt. En jafnframt varð
margir og miklir, sem þeir ég þar var við máttugt, kyn-
kunna að vera. ferðislegt aðdráttarafl, sem beitti
Þegar, á fyrstu hjónabands- sterkum tökum.
dögum okkar Ledu (en það er
nafn konunnar minnar), var mér
'það óblandin ánægja, að horfa á
hana og fylgjast með, jafnvel
hinum smávægilegustu, hreyf- . , . . . _
, , - , . hun veniulega orlitlum kinnroða
íngum hennar og hverfulustu , _ . , ,,,
i i w-\ TmMrtn f /~\ hnfini bnr nrtn n n rí
Konan mín var vön að mála
varir sínar með sterkum, ljós-
rauðum varalit og þar sem hún
var að eðlisfari fölleit, þá rauð
svipbrigðum.
um vanga sér. Þessi hóflega and
litssnyrting varð naumast greind,
Er við gengum í hjónaband, þegár andlitssvipurinn var ró-
yar konan mín rúmlega þrítug íegur og geðshræringalaus, af því
að aldri. (Síðar, er hún hafði að liturinn átti við augnalitinn,
alið þrjú börn, virtust mér mörg hárið og andlitið. En þegar hún
einkenni hennar takmarkast á gretti sig eða grét, var öðru máli
sumum sviðum, ef ekki algerlega að gegna, þá varð andlitið, sem
skifta um eðli).
Hún var meðalhá vexti
þótt hvorki andlit hennar né hlægilegri, málaðri grímu.
líkamsvöxtur gætu kallazt lýta- T ,, . ,
, , , , , , , ...... Likami hennar atti það sam-
laus, þa var hun bo mjog fogur , . ^ i; . ,,
, ttjci i_iJi merkt með andlitmu, að geta ut-
kona. Hið langa og holdskarpa , . , , , . . .... ,. ,
1 rirnit r\rf I ATrnr h m m tntrmdi tnrf
rétt áður sýndist svo rólegt, bjart
og og fullkomlega fagurt, líkast
andlit hennar bar hinn dula,
óræða og nærri máða svip, sem
helzt virðist í ætt við hið klass-
íska yfirbragð helgivera og dýrð-
linga á gömlum og listarvana . „ . *
malverkum, þar sem himr oliosu , ._ ,
" i u'irn o r Art rn rtnnmc'ciTArti 1 Ainti
rýmt og leynt hinni töfrandi feg
urð með Ijótum, áunnum skæl-
ingum. Hún gat hniprað sig bók-
staflega saman í keng, eins og
gagntekin ótta og viðbjóði, með
pensildrættir málarans hafa
máðst og eyðst af tönn tímans.
Þessi , óvenjulegi svipur ó-
áþreifanlegrar fegurðar, virtist
eins og geta horfið á hverri
stundu, líkast sólargeisla á vegg, .
eða skugga af skýi, sem líður ,
yfir vatn.
í varnar- og viðnámsstöðu, eins
og dansmær eða loddari, sem
einungis keppir að því marki, að
æsa áhorfendur. En jafnframt
sveigðist líkami hennar aftur á
bak í lokkandi og æsandi stell-
Sumpart var það hár hennar,
Hún sýndist vera að bægja frá
sér einhverri ímyndaðri hættu,
en samtímis virtist hún gefa til
sem olli þessum svip, en það var kynna með æsandi hreyfingum
fagurt, bjart og ávallt ofurlítið handa og mjaðma, að viss tegund
úfið, með löngum, liðuðum lokk- árásarhættu mundi ekki óvel-
um og sumpart bláu augun, stór komin.
og ofurlítið skásett, með stóra,
glampandi augnasteina og flökt-
andi, hverfult tillit, sem virtist
gefa til kynna hræðslu og feimni.
Nef hennar var stórt og beint
og fagurlega lagað, hinn vara-
rauði munnur, þíðskapaður svo
að af bar, með sterkum, nautna-
legum einkennum og hakan var
full lítil. Andlitið var allt frem-
ur óreglulegt, en mjög frítt og,
eins og" ég hefi áður tekið fram,
gætt þeirri óáþreifanlegu fegurð,
sem á sérstökum stundum og við
sérstök tækifæri virtist eyðast og
hverfa. Hið sama mátti segja um
líkamann.
Það var hneykslanleg hegðun
og þegar við þessar stellingar
bættust svo hinar breytilegustu
andlitsgrettur, þá gat maður
freistast til þess að efast um, að
þetta væri sama manneskjan og
sú, sem andartakí áður hafði
virzt svo stillt, alvarleg og undra-
fögur.
Ég hefi áður sagt, að hver sá
maður, sem elski annan, hann
elski allt, sem í fari hans finn-
ist, galla sem kosti. Þessar af-
myndanir, sem stundum settu
svip sinn á líkama og svip Ledu,
urðu mér fljótlega, enda þótt
hræðilega ljótar væru, jafn kær-
ar og fegurðin, samræmíð og ró-
semin, sem fyrr höfðu heillað
mig.
En stundum merkir ást ekki
hið sama og skilningur, því ef
það er satt, að það sé ein tegund
ástar, sem feli í sér fullkominn
skilning, þá er og hitt satt, að
það sé önnur tegund, ástríðu-
fyllri, sem blindar dómgreind
mannsins, þegar um er að ræða
þann eða þá, sem ástar hans
nýtur.
Ég var ekki algerlega blind-
aður, en mig skorti þó hina and-
legu skarpskyggni langlífrar ást-
ar. Ég vissi, að konan mín gat
orðið Ijót og óviðfeldin, ef svo
bar urjdir. Það þótti mér undar-
leg staðreynd og (eins og allt
annað í fari hennar) dásamleg.
En að brjóta þá staðreynd til
mergjar, var alls ekki á mínu
valdi og auk þess gangstætt vilja
mínum.
Þegar hér er komið sögu, ber
mér að taka það fram, að þessar
andlitsviprur og fellur hennar
komu mjög sjaldan fyrir og
aldrei á innilegustu stundum
samlífs okkar. Þvert á móti virt-
ist hún einmitt á þeim stundum
öðlast fullkomnun hinnar ótrú-
legu og ólýsanlegu fegurðar sinn-
ar og yndisþokka. Á þeim stund-
um, þegar við þjónuðum ást okk-
ar og sinntum kalli og boðum
hennar, þá ljómuðu hin stóru,
gráu augu Ledu í órólegri bæn,
blíðri, innilegri og áhrifaríkari
• :
í því er engin sápa eða lút-
'jQ arsölt, þess vegna algjörlega
óskaðlegt fínustu eínum og
hörundinu.
HUSMÆÐUR!
Látið , REI“ létta heimilis-
störfin! Notið „REI“ í upp-
þvottinn — uppþurkun spar-
ast. Gerið hreint með því, —
þurkun sparast. „REI“ eyðir
fitu, ohreinindum, fisklykt
og annarri matarlykt, einnig
svitalvkt. Þvoið allan við-
kvænan þvott úr „REI“, t.d.
ullar-, silki-, bómullar-,
nælon, perlon og önnur
gerfieini, auk alls ungbarna-
fatnaðar. „REI“ festir lykkj-
ur. — Hindrar lómyndun. —
Skýrir liti,
W því heldur
REI

IJlílegumennimir
Þótti ekki árennilegt að sækja þá heim, því að þeir voru
um 10 talsins og vel vopnaðir eins og áður segir, og hinir
Ofan við mitti var hún grönn grimmustu. Oft hafði sýslumaðurinn í þorpinu og aðrir
og fínleg, eins og ung stúlka, en áhrifamenn í öðrum landshlutum látið sér detta í hug að
mjaðmirnar, maginn og fótlegg- fara með flokk manna upp í óbyggðir til þess að vinna á
irmr voru sterklegir, þéttir og þeim. Reyndar hafði það einu sinni verið gert, um 20 menn
fullþroska, með afla vöðva og sæmilega vopnaðir fóru eitt sinn í einn slíkan leiðangur, en
ogrun 1 u iti. _ urðu einskis varir, þótt þeir leituðu víða um fjöll og firn-
og líka samræmisleysi andlits- lndl;,Af þvl reðu menn að Þeir hefðu hYggt ser iveruskyli
ins, hvarf algerlega í skuggann,,1 hellum, sem er&tt var að koma auga a. ^ ,
þegar manni opinberaðist hinn 1 fegar þeir Bjarm og Jon komu heim ur roðrinum og
mikli yndisþokki, sem krýndi frettu tíðindin, að stolið hefði verið meirihlutanum af fé
líkama hennar og andlit með föður síns, urðu þeir afarreiðir og sögðust þegar mundu
geislabaug fullkomnunarinnar. jíara og leita fjárins og hefna sín á þjófunum.
Þótt undarlegt kunni að virð- i Faðir þeirra þvertók fyrir það, því að hann vissi að þeir
ast, þá henti það oft og iðulega, bræður tveir höfðu lítið að gera í hendurnar á útilegumönn-
að ég hugsaði um hana eins og unum tíu. Þegar þeim bræðrum var runnin mesta reiðin,
veru hins fullkomna forms og settust þeir niður og tóku að ræða við foreldra sína hvað
útlits, án galla, veru hins algera bezt væri að gera í máli þessu.
samræmis, bæði andlega og lík-1 sátu þeir lengi frameftir og skeggræddu um hvað hag-
am egæ Svo mjog blekkti og feudast væri að aðhafast. Sátu þeir á tali langt fram yfir
hennar mi°' 6gUr tmiðnætti og höfðu þá orðið sammála um að þeir bræður
‘ En hka 'komu þær stundir, skyldu fara ,f njósnaför og reyna að komast að því hvar
þegar hinum gullna hjúp var utilegumenmrmr hefðust við. Þeir gatu sem sagt engan
svipt til hliðar og þá blöstu við ,veSmn sætt sig við að sitja aðgerðarlausir, þegar meirihluta
augum mér öll lýti ósamræmis- af fe foreldra sinna hafði verið stolið.
ins og kveljandi ummyndun per- Snemma næsta morgun voru þeir bræður búnir út með
sónuleika hennar. nesti og tvo hnífa höfðu þeir meðferðis, en með þeim ætluðu
Ég gerði þessa uppgötvun á þeir að verjast ef á þá yrði ráðizt.
Til útrýmingar
mölflugunni
Fæst í mörgum verzlunum
• ■1
■»1
KOKOSMJÖL
15 kg og 130 Ibs. ks.
Fyrirliggjandi, lækkað verð
& J^v
J. i^n^njóifáóon
varan
Klæðskerasveinn
óskast nú þegar. — Framtiðaratvinna.
Hreiðar Jónsson, klæðskeri
Laugavegi 11