Morgunblaðið - 05.08.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIB
Föstudagur 5. ágúst 1955
FRIEDEMANN LITLI
EFTIR THOMAS MANN
Framhaldssagaii 7
hvort hann væri ekki aðdáandi
Beethovens.
Á sömu stundu leit undirofurst
inn, sem sat við efri enda borðs-
ins, til konu sinnar, sló í glasið
og sagði:
„Virðulegu gestir, ég sting upp
á því, að við drekkum kaffið okk-
ar inni í hinni stofunni. Auk þess
hlýtur að vera mjög notalegt úti
í garðinum núna og ef einhver
vill bregða sér þangað út til þess
að fá sér heilnæmt og hressandi
loft, þá verð ég samferða“.
Von Deidesheim liðsforingi
rauf nú þögnina, sem fylgt hafði
orðum undirofurstans, með mjög
háttprúðri fyndni, svo að allir
risu hlægjandi upp frá borðum.
Hr. Friedemann og borðdama
hans voru með þeim síðustu, sem
gengu út úr borðsalnum.
Hann fylgdi henni í gegnum
fornþýzka herbergið, þar sem
menn voru þegar seztir og farnir
að reykja, og inn í hina þægilegu,
rökkruðu setustofu, þar sem
hann kvaddi hana.
Hr. Friedemann var mjög
snyrtilega búinn. Kjóllinn hans
var algerlega lýtalaus, skyrtan
gljáhvít og hann hafði glansandi
lakkskó á smáum og fagurlöguð-
um fótunum, en öðru hvoru, þeg-
ar buxnaskálmarnar kipptust
upp, sást að hann var í rauðum
silkisokkum.
Hann leit út í anddyrið og sá
að flestir gestanna lögðu leið
sína niður tröppurnar og út í
garðinn, en hann settist með vind
ítinn sinn og kaffið úti við dyrn-
ar á fornþýzka herberginu, þar
sem nokkrir karlmenn stóðu og
spjölluðu saman, og horfði inn í
setustofuna, beint á móti.
Hægra megin við dyrnar sat
hópur umhverfis lítið borð, en
miðdepill hans virtist vera stúd-
entinn, sem talaði af miklum á-
kafa.
Hann hafði slegið fram þeirri
íuilyrðingu, að hægt væri að
draga fleiri en eina samsíða línu,
við beina línu, í gegnum púnkt.
Hagenström málafærslumanns-
frú hrópaði:
„Það er ómögulegt", en stúd-
entinn færði þá fram svo óræka
sönnun, að allir þögnuðu, eins og
þeir hefðu skilið hana.
En í hinum enda stofunnar sat
Gerda von Rinnlingen á legu-
bekk, nálægt hinum stóra lampa
með rauða skerminum, og ræddi
við ungfrú Stephens.
Hún hallaði sér upp að gula
silkipúðanum, rétti fram kross-
lagðar fæturnar og reykti vindl-
inginn hægt, en reyknum blés
hún út um nefið og neðri vörin
var á sífelldri hreyfingu eins og
venjulega. I
Ungfrú Stephens sat teinrétt,
eins og liðamótalaus trédrumb-
ur, og svaraði með feimnislegum
uppgerðar hlátri.
Enginn leit á Friedemann'
litla. Enginn veitti því athygli, j
að hin stóru augu hans hvíldu sí-
fellt og án þess að hvika, á frú
von Rinnlingen.
Hann sat hrevfingarlaus, í
máttleysislegum stellingum og
Ptarði á hana.
Enginn ástríðuþungi var sjá-
anlegur í tilliti hans og varla
þjáning. Eitthvað sljótt og líf-
vana birtist þar, einhvers konar
óljós, vilja og máttvana uppgjöf.
Þannig leið nokkur sturd, en
þá reis frú von Rinnlingen skyndi
lega á fætur, gekk til hans, án
þess að líta á hann, ög staðnærrtd-
ist fyrir framan hann.
Hann stóð á fætur og horfði
upp til hennar, án þess að mæla
orð.
„Viljið þér ganga með mér út
í garðinn stundarkorn, hr. Friede
mann?“ spurði hún loks.
„Með mestu ánægju, náðuga
frú“.
„Þér hafið víst ekki séð garð-
inn okkar ennþá“, sagði hún. þeg-
ar þau voru komin út á tröpp-
urnar. „Hann er talsvert stór. —
Vonandi er ekki allt of margt
fólk úti í honum núna. Mér veitti
sannarlega ekki af að fá mér
hreint loft. Ég fékk svo slæman
höfuðverk, undir borðum áðan.
E. t. v. hefur rauðvínið verið of
sterkt fyrir mig. Hérna förum
við í gegn um þessar dyr“.
Þetta var glerhurð og innan
við hana var lítil, slétt flöt, en
þaðan lágu svo nokkur þrep út
á viðavang.
Hin dásamlega, stjörnubjarta,
hlýja nótt var þrungin af ilmin-
um, sem steig upp af blómabeð-
unum.
Allur garðurinn lá baðaður í
björtu tunglsskininu og gestirnir
reikuðu masandi eftir hvít-
glampandi malarveginum.
Einn hópurinn hafði staðnæmst
hjá gosbrunninum, þar sem
gamli, vinsæli læknirinn lét papp
írsbát sigla á vatninu, undir
dynjandi hláturssköllum áhorf-
endanna.
Frú von Rinnlingen geklc fram
hjá með léttri höfuðhneigingu og
hélt áfram lengra, þangað sem
hinn fagri og ilmandi blómagarð
ur hafði vaxið upp í skuggasælan
trjágarð.
„Við skulum ganga niður eftir
mið-trjágöngunum“, sagði hún.
Við inngang þeirra stóðu tvær
lágar og breiðar steinsúlur.
Langt að baki, við endann á
hinum þráðbeinu Kastaníutrjá-
göngum, sáu þau fljótið glitra í
tunglsljósinu, tært og grænleitt.
Alls staðar var rokkið og svalt.
Hér og hvar kvíslaðist hliðarveg-
ur, sem einnig lá á sveig niður
að fljótinu.
Langa stund hevrðist ekkert
hljóð.
„Niðri við ána er skemmtileg-
ur og fallegur staður“, sagði hún,
„sem ég vitja oft. Þar gætum við
rabbað saman stundarkorn. Sjáið
bara, þarna sést ein og ein
stjarna , gegnum laufþykknið".
Hann anzaði engu, en starði á
grænan, blikandi flötinn, sem þau
nálguðust óðum. Bakkinn hinum
megin við fljótið sást nú greini-
lega, með virkisgörðum sínum.
Þegar þau fóru út úr trjágöng-
unum og gengu út á grasflötinn,
sem hallaði niður að fljótinu,
sagði frú von Rinnlingen:
„Hérna, örlítið lengra til hægri
er staðurinn okkar. Sjáið bara,
hann er alveg auður og mann-
laus“.
Bekkurinn, sem þau settust á,
stóð til hliðar við trjágöng garðs-
ins, í sex skrefa fjarlægð.
Hér var heitara, en á milli
hinna gildu trjáa. Engispretturn-
ar tístu í grasinu, sem breyttist,
fast við vatnið, í þunnt sef. Hið
tunglskinsmerlaða fljót virtist
kasta frá sér blíðum bjarma.
Þau sátu bæði þegjandi um
stund og horfðu út á vatnið. En
allt í einu fór hann að leggja við
hlustirnar og titringur fór um
hann allan, því að tónninn, sem
hann hafði skynjað viku áður,
þessi létti, íhugandi og blíði tónn,
snerti hann að nýju.
„Hvenær urðuð þér fyrir hinu
líkamlega áfalli yðar, hr. Friede-
mann?“ spurði hún. „Eða eru
þetta e. t. v. méðfædd örkuml?“
Hann kingdi munnvatninu, því
það var eins og kverkar hans
herptust saman, en svo svaraði
hann, lágt og kurteislega:
„Nei, náðuga frú. Þegar ég var
lítið barn, datt ég niður á gólf.
Af því stafa veikindi mín“.
„Og hve gamall eruð þér nú?“
„Þrjátíu ára, náðuga frú“.
UMBIJÐAPAPPÍR
hvítur í rúllum 40 og 57 cm.
Þ u n n u r
Umbúðapappír
arkir 50 x 75 cm.
Kraftpappír
brúnn 90 og 120 cm. breiður.
Smjörpappír
arkir, tvær stærðir.
C^^ert ^JJnótjdnóóon & Co. Lf.
íbúð
5—6 herbergja íbúð óskast 1. október
Uppl. gefur
i
Gúsfaf Ólafsson
lögfræðingur.
Austurstræti 17. Sími 3354..
IJTSALA
Nýt úrval af allskonar
KJÓLUM
bætist við í dag — allar stærðir.
FELDUR H.f. Austurstræti 6.
LTSALA
REGNKÁPUM
Og
STUTTKÁPUM
FELDUR H.f. Laugavegi 116
Nýkomið:
Crepe
HANZKAR
hvítir og mislitir.
Verð frá kr: 45.00
MOKKASÍNUR
FELDUR H.f. Austurstræti 10
Laugavegi 116
ALLSKONAR
GLUGGAT JALDAEFNI
Nýkomin í miklu úrvali.
LOÐKRAGAEFNI
GRÁTT NÆLON OG
MISLIT RAYONLOÐEFNI
FELDUR H.f. Bankastræti 7
BLL8SIIR
MIKIÐ ÚRVAL
FELDUR H.f. Austurstræti 6.
Laugavegi 116
Þ Ý Z K U
CREPE PERLON
LIMBIRFÖTIN
eru komin aftur.
Buxur, verð kr. 29.00
Bolir verð kr. 45.00.
FELDUR H.f. Austurstræti 6
Laugavegi 116
Ný sending
af amerískum flauels-
HÖTTLM
FELDUR H.f. Laugavegi 116