Morgunblaðið - 09.08.1955, Blaðsíða 11

Morgunblaðið - 09.08.1955, Blaðsíða 11
Þriðjudagur 9. ágúst 1955 MORGUNBLAÐIB 11 Ólafur Ingimundarson frá Nýjabœ Ha [ann er léttur í fasi og glaðleg- t ur á svip enn sem fyrr og * sjálfsagt ekkert loppinn í hönd- unum, þótt sjötugur sé hann orð- inn. Hann er yfirleitt furðu likur því, sem hann var, segjum fyrir þrjátíu árum eða svo. Sami stælti, sterki garpurinn, með góða, drengilega blikið undir loðnum brúnum, ylinn í rómi, sama sól- skinið um allt andlitið, þegar hann hlær. j Ólafur fæddist að Eystri-Lvng- Um í Meðallandi, Vestur-Skafta- fellssýslu, 9. ágúst 1885 Ingi- mundur, faðir hans, var Ólafsson, Sveinssonar, en Vilborg, móðir hans, var Sverrisdóttir, bónda í Efri-Ey, Ormssonar. Eru þetta kunnar og merkar, meðallenzkar settir og þjóðkunnir menn af því bergi brotnir. Forfeður Ólafs höfðu búið á Eystri-Lyngum mann fram af manni og þar hófu þau hjón, Ingimundur og Vilborg, búskap. En á árunum kringum aldamót- in síðustu urðu landsspjöll mikil víða í Meðallanöi, einkum í suð- austanverðri sveitinni, sökum uppblásturs og sandfoks og urðu margar jarðir óbyggilegar. Eystri Lyngar voru ein þeirra jarða, sem eyddust. Fluttist Ingimundur þá að Langholti og bjó þar til ævi- loka. Vilborg, kona hans, varð skammlif. Var Ólafur aðeins fimm vetra, þegar hún andaðist. Ingimundur kvæntist öðru sinni Og gekk að eiga Jóhönnu Hall- dórsdóttur frá Fjósakoti. Gekk hún Ólafi og einkabróður hans, Ingimundi, sem nú er látinn, í móðurstað. Ingimundur á Langholti var gild- ur bóndi, hagsýnn maður og hag- virkur, traustur og tryggur, hinn bezti þegn. Ólafur Ingimundsson ólst upp á Langholti og byrjaði þar bú- skap á hluta jarðarinnar á móti föður sínum. Gekk hann að eiga frændkonu sína, Árbjörgu Árna- dóttur. Þau fluttust síðar að Nýjabæ í Meðallandi og þar bjuggu þau í seytján ár eða þar til þau brugðu búi og settust að hér í Reykjavík árið 1935. Þau ! hafa eignazt einn son, Ingimund j kennara við Langholtsskóla, sem j mörgum Reykvíkingum er að góðu kunnur vegna kennslustarf a hans og verkstjórnar í Skóla- görðum Reykjavíkur. En þau Ár- björg og Ólafur hafa líka alið upp Guðríði Helgu Erasmusdótt- ur frá Háu-Kotey, sem nú er bú- sett í Danmörku. Hálfsystkini Ár- bjargar þrjú, sammæðra, tvær systur og einn bróðir, ólust einnig upp hjá þeim hjónum að miklu leyti. En bróðirinn, Einar Egils- son, á sama afmælisdag og Ólaf- ur og er hann fimmtugur í dag, vinsæll maður eins og systkinin ' sjöfugur manna, alltaf græskulaus í orði og verki, síreiðubúinn að gera greiða, hinn karlmannlegi, dill- andi og hljómmikli hlátur hans gerði hverjum manni glatt og hlýtt í geði. ■ Þau Árbjörg bjuggu myndar- búi í Nýjabæ og nutu bæði verð- skuldaðra vinsælöa meðal sveit- unga sinna. í Nýjabæ einkennd- ist allt af smekkvísi og snyrti- mennsku innan stokks sem utan. Ólafur hafði sig aldrei í frammi í sveitar- eða félagsmálum, hann hliðraði sér hjá því að láta til sín taka opinberlega. Þó komst hann ekki hjá því að taka að sér trúnaðarstörf fyrir sveitarfélag- ið. Hann hefur góða greind, er athugull maður og hrapar aldrei að úrskurðum. hvorki um menn né málefni, ákveðinn í skoðun- um og þéttur fyrir, ef því er að skipta, en manna sanngjarnast- ur, laus við allt einsýni og hleypi- dóma. Þessar línur eru hripaðar að segja má af bæjarhlaði gamals nágranna, sem á góðar og hug- Ijúfar bernskuminningar um þennan hlýja og holla drengskap- armann. En nú hefur Ólafur búið í tvo áratugi hér í Reykjavík, stundað hér byggingavinnu og aldrei fallið verk úr hendi. Munu þeir telja sig happamenn, sem hafa notið starfa hans og um- gengni, því að saman fer hjá honum dugnaður, lipurð og trú- mennska. Njóti hann heill handa sem lengst. S. E. Kristján Sæmundsson — minniny HANN verður jarðsunginn í dag frá Fríkirkjunni og hefst athöfn- in með húskveðju að heimili hans Njálsgötu 20, kl. 1,15 e. h. Hann æðru orð, hverju sem gekk, en ávallt glöð í anda, kát og hress börðust þau áfram í sterkri trú á að í framtíðinni fælust fyrir- andaðist í sjúkrahúsi Hvítbands- heit um betri tíma. í raun, skal ins 2. ágúst s.l. eftir alllanga manninn reyna, segir orðtakið. vanheilsu. Þá ást bezt, þegar á reyndi hvérn. Kristján var fæddur að Hóli mann þau höfðu að geyma. Traust í Staðarsveit 15. júní 1871, þar trú, staðfesta og æðrulevsi er þaS sem foreldrar hans bjuggu þau hjónin Sæmundur Sveinsson og Guðrún Þorsteinsdóttir. Hann fluttist til Reykjavíkur á ferm- ingaraldri með foreldrum sínum. Þau áttu við fátækt að búa, eins Margré! Gísladóttir Johnson ÞANN 15. marz 1955 andaðist í borginni Rugby í Norður-Dakota Margrét G. Johnson, 82 ára. — Banamein hennar var hjartaslag. Frú Margrét var ein af land- nemum Norður Dakota. í 54 ár bjó hún í þorpinu Bantey í ins, en Sigurður hefur skrifað þá sögu í æfiminningum sínum, er út komu fyrir nokkrum árum. Voru þá erfiðir tímar hjá mörg- um frumbýlingnum og höndluðu fæstir hamingjuna fyrirhafnar- arlaust. Þó að þau hjón kæmust með dugnaði sínum fljótlega yf- ir bjálkakofatímabilið, urðu þau og svo margir á þeim árum. Það var ekki margra kosta völ með atvinnu, þegar suður kom, og varð Kristján heit. að fara í vinnu mennsku þótt ungur væri. — Á þeim tíma var krafist meira af mörgum unglingnum í vinnuaf- köstum, en talið er sænilegt nú á tímum. Það kom fljótt fram að Kristján átti marga góða per- að vera tíma í vinnumennsku sónueiginleika. Kom það sér vel, með börn sín hjá misjöfnum því mjög icyndi á manninn í hin- húsbændum. Má geta nærri, að u merfiðu lífskjörum nans. — í ekki hafi alltaf braut Margrétar fyrstu var hann svo óheppninn, verið rósum stráð, með smábörn að lenda hjá miður góðum hús- sín mállaus meðal framandi bændum og mætti han r.þar harð þjóðar. Brátt reistu þau sér þó fram- tíðar heimili og bjuggu þar síð- an til æfiloka með rausn og vax- andi velsæld. Tóku þau ríkan þátt í félagslífi íslendinga í Mouse River. ýðgi og miskunnarleysi, því kraf- ist var af honum vinnuafkasta á við fulltíða menn. En þrátt fyrir illa umhirðu, vosbúð og þrælkun átti hann svo mikið vinnuþrek, að hann stóð fullkomlega við hlið hinna fullorðnu í hversu sem Sigurður var merkur fræðimað- var, bæði á sjó og landi Hreisti Mouse River. Með henni er geng- inn einn síðasti fulltrúi þeirra kvenna, sem fluttu frá íslandi um aldamótin, til landsnáms á öll, enda hið mesta prúðmenni og 1 sléttum Ameríku. Sá hópur ur og ritaði talsvert í blöð og tímarit íslendinga vestra, auk endurminninga sinna, sem þykir hið merkasta rit. Var hann vel gefinn maður og ritaði þrótt- mikinn stíl. Hann andaðist 1930. Þau hjón eignuðust 7 börn og komust 6 þeirra til fullorðins- ára. Þau eru þessi 1. Haraldur, fyrrum lögreglu- maður í Chicago. Kvæntur. 2. Salvör, bústt í Minot, Norð- ur-Dakota. drengur góður. þynnist nú óðum og er senn allur Ólafur frá Nýjabæ — svo er genginn til grafar. sveitungum tamast að nefna ' Margrét var Snæfellingur. hann — er burðamaður mikill, að vísu ekki meira en meðalmaður á hæð en samanrekinn, enda var talið eystra, að hann væri af- renndur að afli. Eftir því var hann kjarkmikill, djarfur og þol- inn í öllum harðræðum og frá- bær verkmaður. Þeim, sem ólust upp í nágrenni við hann, er minnisstætt hvernig hann gekk að vinnu. Það voru fumlaus, ör- ugg og ganggóð vinnubrögð. Og allt jafn áferðargott, sem eftir hann sást, hvort sem var hlaðinn veggur, skorin torfa, ljáfar í teig, hnútur á reipi, vindill á meis. Enginn maður var betri eða kær- komnari í samvinnu en Ólafur, því að auk dugnaðar hans og verklægni var ósérhlifnin einstök og lundarfarið eins viðfeldið og á var kosið. Það var ekki hægt að hugsa sér betri félaga í smalamennsku, veiðiskap, fjöru- og strandferðum eða Víkur-ferðum; gilt.i éinu hvort miðað var við áræði og átök eða geðslagið. Ólafur var alltaf hrókur alls fagnaðar, spaug samur, glöggur á skoplegu hlið- arnar á atvikum og tiltektum Hún var fædd að Saurum i Helgafellssveit 13. jan. 1873, dótt- ir Gísla Sigurðssonar bónda þar og Helgu Loftsdóttur konu hans. Stóðu að henni merkar ættir vestur þar. Sex systkini átti hún, sem öll eru dáin, nema yngsti bróðurinn. • Tvítug að aldri giftist Mar- grét Sigurði Jónssyni frá Syðstu- Mörk í Eyjafjallahreppi, sem var þá nýfluttur þar vestur. Bjuggu þau um tíma á Saurum en því næst á Rauðkollstöðum og Miklaholti í fá ár. Síðast hér á landi bjuggu þau á Staðarstað í félagi með séra Eiríki Gíslasyni er þar þjónaði, en árið 1901 brugðu þau búi og fluttu til Ameríku. Áttu þau þá 4 börn. Höfðu þau tvö elztu með sér, en tveir drengir urðu eftir, eins og tveggja ára. Kom sá yngri til þeirra 6 árum síðar, en hinn ólst upp hjá föðurskyldfólki sínu og ílengdist á íslandi. Sá hann ekki móður sína fyrr en eftir 47 ár, er hann heimsótti hana. Þaú Margrét og Sigurður voru með síðustu hópferðum frá ís- landi Vestur, og fengu hrakn- ingaferð út til fyrirheitna lands- trúmennska og æðruleysi, ásamt sterkum og ósveigjanlegum vilja til sjálfsbjargar, átti hann í rík- um mæli Einmitt þessir sterku eðlisþættir hans hervæddu hann gegn því harðýðgi, sem hann átti við að búa í æsku. , Kristján var í vinr.umennsku þar til hann stofnaði hcimili og giftist C-uðrúnu Finnbogdóttur 14. okt 1898, ágætisk 'nu, sem var honum í einu og öllu svo mjög samhent í hinuni umsvifa- 3. Jón, ólst upp á íslandi, verk- miklu heimilisstörfum, því þar stjóri í Vestmannaeyjum. Kvænt- ur Karólínu Sigurðardóttur. 4. Gisli múrari í Minot, N.- Dak., fyrrum lögreglumaður þar. Kvæntur. þurfti mikils við, þau voru að. mörgu leyti lík að eðlisfari og j mannkostum, enda var sambúð , þeirra með ágætum. Guðrúnu missti hann 14. okt. 1923. Áður en 5. Helga, kennari, gift Sigurði Guðrún giftist Kristjáni, eignað- Vopnford bónda í Árborg, Mani- ist hún son, sem hún skírði Karl toba, Canada. Nilsen, eftir unnusta sínum, sem 6. Skarphéðinn, ókvæntur, býr hún missti í sjóslysi um það leyti í Mouse River. Barnabörn og sem sveinninn fæddi.V og tók barnabarnabarn þeirra eru fjöl- Kristján drenginn að sér sem mörg austan hafs og vestan. sinn eigin son og unni hann hon- Eftir lát Sigurðar bjó Margrét um mjög. Þau eignuðust 14 börn áfram með Skarphéðni syni 0g eru aðeins 2 þeirra ' lfi, sum sínum í 24 ár. Hún var alla æfi þeirra dóu í æsku. heilsugóð og þó aldurinn væri. þau áttu ]engi heima { litla orðinn har sinnti hun buskapn- bænum á Hverfisgötu 54, með allan barnahópinn sinn og mun margan undra hvernig bau gátu komist fyrir í þeim húsakynnum jafn þröngum og án allra þæg- inda. Þau áttu þar marga erfiða daga og reyndi þá mjög á skap- lyndi þeirra. En aldrei heyrðist um með ósérplægni og áhuga. Stuttu áður en hún varð 82 ára varð hún fyrir því slysi að fótbrotna og fór á spítala. Var hún á góðum batavegi er hún tók banamein sitt. Var þá stutt til úrslita. Frú Margrét var fríð kona og höfðingleg og góðum gáfum gædd. Alla æfi hélt hún tryggð við íslenzkuna og kenndi börn- með því að starfa fyrir þau og um sínum. Úr því að örlögin heimili sitt. höfðu ætlað henni það hlut-j Útför hennar fór fram 19. skipti að dvelja fjarri ættjörð- marz frá íslenzku kirkjunni í inni, tók hún því æðrulaust. Hún Upham að viðstöddu miklu fjöl- var börnum sínum góð móðir menni. og skapaði sér hamingju sína Þórður Kárason. afl sálar, sem vegur og metur viðfgangsefni hvert sem að hönd- um ber og leiðir til rökréttrar afstöðu Margir mundu spyrja, sem eðlilegt væri, hvernig gat Kristj- án heit. unnið fyrir þessum stóra barnahóp Jú, hann gat það, og gerði það. Gátan leysist við það, að hugleiða þau eðli-einkenni Kristjáns, er ég hefi reynt að lýsa hér að framan, sem vorn honum þær öndvegNstoðir í þeirri lífshörku, sem yfir hann gekk á æskuárunum og lyftu hon- um ósködduðum á sál og líkama úr þeim raunum, voru ávallt hans leiðarljós í hverri raun og erfiði daganna því með ódrepandi starfsvilja og vinnuþreki tókst honum að afkasta því. sem er yfir alla meðalmennsku hafið. — Hann var um Ingt árabil fastur starfsmaður hjá Reykjavíkurbaa við hreinsun, sem varð að vinna að nóttu til Þegár því verki var lokið undir morgun, fór hann á bátnum sínum til hrognkelsa- I veiða eða fiskjar. Þegar að var komið bá í timburvinnu hjá Árna Jónssyni, hverja stund sem mátti Það má segja, að oft væri svo að hann naur.iast festi blund áður en út átti að fara til hans fasta starfs að kvöldi. Þannig liðu dagarnir hyer af öðr- um líkir og margir erfiðir, en vinnugleði Kristjáns c-g vinnu- áhugi entust honum alla tíð og aldrei leið honum betur, en þeg- ar hann hafði nóg að vinna. Eftir að Kristján missti Guð- rúnu dvaldist hann hjá börnum sínum,, þar til hann giftist 7. okt. 1927, Matthildi Hannibals- dóttur ættaðri frá ísafirði og lifir hún mann sinn. í þeirra sambúð gerðist það, sem var draumur Kristjáns að þau réðust í að kaupa húsið Njálsgötu 20, þar sem þau hafa búið síðan. Ekki voru efniri mikil þá ,en stórhugur og dugnaður Matthildar réði þar um mestu og hefir þeim tekist með prýði að ráða fram úr fjár- hagsvandamálunum með vinnu- semi og dugnaði Kris+iáns, sem aldrei bilaði og sparsemi og stjórnsemi Matthildar því búa | er hin stórbrotna kona sem hátt ber af í mannkostum, því hún er drenglunduð, ástrík og hjálp- fús. Hún bar mikla umhyggju fyrir Kristjáni og annaðist hann. með prýði, þau ólu ’-pp tvær fósturdætur, sem hafa ekki mátt þaðan fara og eru báðar búandi þar eiga ebörn, sem Lera nöfn, fósturforeldranna og allt er þetta sem ein fjölskylda og gleð- in var auðsæ á andlitum gömlu hjónanna, þegar litlu angarnir komu hlaupandi upp um háls þeirra og er þeim tekið þar me'ð alúð og blíðu. Þótt lifið sé ekki alltaf leikur á það samt sínar björtu stundir. Þín er saknað sárt Kristján, aí eiginkonu, börnum og barna- börnum, tengdabörnum, ættingj um og vinum og þau þakka þcr fyrir samverustundirnar og allar þær björtu minningar, sem þú skildir þeim eftir, því í þeim birtast hinar fögru lífsmyndir, sem aðeins geta þróast í hjarta, sem er fullt af lífsgleði og góð-- vild. — Far þú í friði, og haf þú þökk fyrir allt þitt sarfa. Ingjaldur Jónsson. Keflvíkingar! Suðurnesjamenn! Símanúmer mitt er 549. Slefón Valgeirsson bifreiðaökukennari Tjarnargötu 31 Keflavik.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.