Morgunblaðið - 25.09.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 25. sept. 1955 ]

Læknirinn og ástin hans
EFTIR JAMES HILTON
:cj
Ráðningnskrifstola vor
vor er á Skólavörðustíg 3. — Sími 82451.
Sameinaðir verktakar
b>X>1
Framhaldsssagan 37
„Kannske ekki“.
„Og hún var einnig saklaus."
„Haldið þér það?“
„Skiljið þér það ekki, maður,
að ég er ekki að segja yður, hvað
ég held. — Ég er að segja yður
staðreyndir.“
Ég hafði enga löngun til að
þræta lengur við hann, svo að
ég beið þess sem verða vildi.
Hann þagði um stund, en sagði
svo: „Sjáið þér nú til .. Ég var
nefnilega sjálfur staddur í hús-
inu, þetta sama kvöld".
„Einmitt það?“ sagði ég að-
eins (og hvað annað gat ég raun-
verulega sagt?)
„Já, mér hafði verið komið fyr-
ir hjá frænda mínum og frænku,
sem búsett voru í hinum enda
borgarinnar. Ég var einmana og
umkomulaus þarna á heimili
þeirra — eða kannske ætti ég
fremur að segja, að ég hafi verið
einmana og umkomulaus án föð-
ur míns. Raunverulega var ég
fangi á mjög tötralegu og lítilmót
legu prestssetri.
Þetta kvöld — þér munið ef-
laust að það var kvöldið sem
stríðinu var lýst yfir — voru
allir svo æstir og utan við sig,
vegna hinna illu tíðinda, að eng-
inn gaf mér neinar gætur, svo
að tækifærið til undankomu barst
alveg upp í hendurnar á mér.
Að sjálfsögðu greip ég það þeg
ar, alls hugar feginn. Ég hljóp,
allt hvað af tók, þvert í gegnum
alla borgina og stefndi heim,
heim til pabba.
Ég klifraði yfir garðvegginn og
komst heim að húsinu, án þess
að nokkur sæi mig eða veitti ferð
um mínum athygli.
Húsið virtist mannlaust með
öllu, svo að ég gekk út í lækn-
ingastofuna. Þar fannst mér alltaf
skemmtilegt að vera, en þó sér-
staklega í þetta skipti, vegna þess
að — já, vegna þess að skápur,
sem alla tíð var lokaður og læst-
ur, stóð nú hálf opinn.“
„Já, ég man að þetta kom fram
í réttarhöldunum".
„Þarna fór ég svo að leika mér
að nokkrum flöskum og glösum,
tók úr þeim tappana og þefaði.
Það var mikið lán, að ég skyldi
ekki drepa mig á eitri — eða
c.t.v, ólán, þegar maður hugsar
nánar um það.
Allt í einu heyrði ég fótatak
frammi í forstofunni. Ég varð
óskaplega hræddur, demmdi
flöskunum eins fljótt og ég gat
upp í hillu, þar sem margar aðr-
ar voru fyrir og lokaði skápnum.
Ég vildi alls ekki, að hún kæm-
ist að því, að ég hefði verið að
snuðra í skápnum“.
„Vissuð þér þá, hver var að
koma?“
„Ó, já. Fótatak hennar. var
alveg auðþekkt .... Rétt á eftir
kom hún inn og sá mig. Henni
var mjög heitt. Það var ákaflega
hlýtt í veðri og hún hafði verið
á gangi í sólskininu. „Ert þú
hér?“ sagði hún, en nöldraði ekki
eins mikið og ég hafði búizt við.
Ég held að hún hafi verið þreytt.
„Hvar er pabbi þinn?“ spurði
hún því næst.
Ég sagðist ekki vita það.
„Hann er aldrei hér, þegar mað
ur þarfnast hans“, sagði hún lágt
og þreytulega.
Síðan gekk hún að hillunni og
tók nokkrar pillur úr einu glas-
inu: „Ég hef svo slæman höfuð-
verk“, sagði hún „og ég ætla að
liggja fyrir, örlitla sund. Viltu
sækja mér vatn í glas og koma
með það inn í svefnherbergið."
Ég gerði sem hún bað og þann-
ig skeði þetta allt. Eins og þér
heyrið, þá hafa tómar siysaiegar
tilviljanir ráðið mestu hér, eins
og oftast“.
„Já, ég heyri það“.
| „Trúið þér mér ekki?“
' „Ég verð að endurtaka það, sem
ég sagði áðan — ég veit það raun
verulega ekki sjálfur .. En hvers
vegna sögðuð þér ekki réttinum
þessa sögu?“
„Ég fékk aldrei tækifæri til
þess. Hugsaði um það eitt, að kom
ast sem allra fyrst í burtu .. ég
hafði alltaf verið atyrtur fyrir
allt og ég bjóst við, að svo myndi
einnig verða í þetta skipti ....
Þessvegna flýtti ég mér aftur
heim til frænda míns. Fólkið
hélt að ég væri veikur — eitt
hinna venjulegu „kasta“ minna,
sagði það. — Ég var nefnilega
ákaflega taugaveiklaður og við-
kvæmur, þegar ég var barn.“
„Og sögðuð þér svo aldrei nein-
um frá því, sem skeði í lækninga
stofu föður yðar?“
„Mér var aldrei sagt neitt held-
ur“.
„Hvað eigið þér við?“
„Mér var aldrei sagt neitt frá
hinum hörmulegu afdrifum for-
eldra minna. Mér var aðeins til-
kynnt það, að þau hefðu bæði
farið langt í burtu og, að ég gæti
ekki komizt til þeirra.
Mörgum árum síðar fékk ég
loks að vita, hvað það var, sem
raunverulega hafði skeð og —“,
hann hikaði andartak á síðustu
orðunum — „sú vitneskja kom
yfir mig, eins og reiðarslag".
Nú varð löng þögn og á meðan
reyndi ég að rifja sem gleggst
upp fyrir mér, hvaða álit fólk
hefði yfirleitt haft á Gerald, þeg |
ar hann var barn.
í hinni litlu borg höfðu mynd- j
ast margar og miklar tröllasög- ,
ur um hinn fáheyrða óáreiðan-
leika hans. |
Hann „ýkti“, eða — eins og
stórorðir menn komust að orði
— sagði hinar dæmalausustu
lygasögur. j
Hann gat sagt mönnum sem
hann hitti, að hann hefði nýskeð
séð fíl á Shawgate, árekstur milli
tveggja gufuvaltara, eða mann
með þrjú nef. Og einu sinni man
ég eftir því, að hann sagði okkur
félögum sínum, mjög hátíðlega,
að faðir sinn hefði keypt bana-
sæng. |
Ekki vissum við, hvar hann
hafði grafið þetta orð upp, en
hann hélt bersýnilega, að bana-
sæng væri' einhver sérstök gerð
af rúmstæðum, sem menn keyptu
í húsgagnaverzlunum.
Okkur fannst það dálítið snið-
ugt, að hans eigin, barnslega fá-
fræði skyldi svo gersamlega af-
hjúpa hann sem lygara.
KEMISK HREINSUN
GUFUPRESSUN

HAFNARS'TRÆTI 5
LAU FASVEGI 19

Mý sendlrag
frá NEW YORK
Þessar ágætu samsettu trésmíoavélar
STENBERGS MASKINBYRA A/B, STOCKHOLM
hafa þykktarhef-
II, afréttara, hjól
scg, fræsara og
bor, — öllu mjög
haganlega fyrir-
komið.
Yfir 30 ára reynzla hér á landi.
Leitið upplýsinga hjá undirrituðum um ofangreindar
vélai og allsk. aðrar trésmíðavélar frá ofangr. firma.
Loftur Sigurðsson
Ingólfsstræti 19, Reykjavík, pósthólf 883.
Símar: 4246 og 5747.
•1P<I
LECI¥ON
SÍÐDECISKJÓLAR
KOKTEILKJÓLAR
GULLFOSS
Aðalstræti

■■■■•••••■••»*••»••»
Dömur
Tökum fram á morgun nýja sendingu af höttum
mjög smekklegum. Tízkulitir.
Einnig hanzkar, kjólablóm, undirpils, blússur
o. m. fl.
Hattaverzlun ísafoldar h.f.
Austurstræti 14 (Bára Sigurjónsd.)
LECITON er dásamlegasta
sápan, sern til er. — Froðan
er fíngerS, mjúk og ilmar
yndislega. — Hún hreinsar
prýðilega og er óvenjudrjúg.
Eg nota aðeins LECITON-
sápuna, sem heldur hörund-
inu ungu, mjúku og hraust-
legu.

REYNIÐ í DAG
Notið HONIG makka-
rónur I súpur yðar, eða
berið þær fram sem að-
alrétt með kjötbit-
um eða pylsum, lít-
ið eitt af smjöri
og tómatsósu.
1)
ED9
merkir fyrsta
flokks vöru á
eanngjörnu
verði
ÞaS er Leeithinið í
LECITON sápunni
sem yngir og fegrar hörundið

Heildsölubirgðir:
dJcjcjert ^J\riátjdnóóon (Jo. L.f.
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
I. Brynjólfsson & Kvaran