Morgunblaðið - 13.10.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐI9
Fimmtudagur 13. okt. 1955 ]
Ekki með vopnum vegið
EFTIR SIMENON
Framhaldssagan. 14
„Og hvar eru peningarnir?"
spurði hún hæðnislega. „Ég hefi
ekki einu sinni næga peninga til
að greiða vagnstjóranum, sem
flutti mig hingað“.
Maurice de Saint-Fiacre var
orðinn órór og vandræðalegur,
en hin hvella rödd vinkonu hans
hljómaði um höllina.
Ráðsmaðurinn var ennþá
frammi í forsalnum.
„Ef þú ætlar að dvelja ein-
hvern tíma hérna, þá verð ég hér
hjá þér“, tilkynnti hún hárri
raustu.
„Látið vagninn fara og borgið
ökumanninum“, sagði Maigret
stuttlega við ráðsmanninn.
Ringulreiðin fór vaxandi. Það
var ekki ringulreið hluta, sem
færa mátti auðveldlega í lag,
heldur siðferðisleg ringulreið,
sem jafnvel virtist vera smitandi.
Gautier var meira að segja eitt-
hvað ruglaður í ríminu.
„Við verðum að talast hetur
við, umsjónarmaður", sagði greif
inn. „En ekki núna“.
Og orðum sínum til áréttingar
eða skýringar benti hann á
kvenmanninn, sem skálmaði í
mesta ákafa, fram og aftur milli
bókasafnsins og salarins eins og
hún væri í einskonar rannsókn-
arferð.
„Af hverjum er þessi bjána-
lega mynd?“ spurði hún hlæ-
andi. j
Nú heyrðist fótatak í stigan-
um og Maigret sá Jean Métayer,
sem kominn var í mjög fyrir-
ferðamikinn yfirfrakka og hélt
á ferðatösku.
Hann hlýtur að hafa búist við
því, að sér yrði bannað að fara,
því hann stanzaði úti fyrir dyr-
um bókasafnsins og beið þar. |
„Hvert eruð þér að fara?“
spurði Maigret. t
„Til gistihússins. Það myndi
líta betur út, ef ég. ... “ |
Maurice de Saint-Fiacre og
Marie Vassiliev vinkona hans
héldu til herbergis greifans, sem
var í hægri álmu hallarinnar og
héldu áfram að talast við á
ensku.
„Er það satt, að ómögulegt sé
að fá fjörutíu þúsund franka lán
út á greifasetrið?11 spurði Mai-
gret og beindi orðum sínum til
ráðsmannsins. |
„Það er a.m.k. mjög erfitt við-
ureignar". I
„Skiptir engu máli. Þér verðið
að gera það á morgun, hvað sem 1
það kostar .... jafnvel þótt það
virðist óframkvæmanlegt með
öllu“.
Maigret var mjög tregur til að
fara. Á síðustu stundu ákvað (
hann að líta aftur upp á aðra
hæð greifahallarinnar og þar
mættu honum ný undrunarefni.
Búið var að koma öllu í fyllstu
röð og reglu inni í herbergi
greifafrúarinnar, þar sem aftur
á móti allt var á ringulreið og í
stökustu óreiðu á neðstu hæð-
inni.
Læknirinn og þjónustustúlkan
voru búin að klæða líkið úr og
leggja það til, með litlum róðu-
kross í spenntum greipum.
Hið þunga og óhreina and-
rúmsloft, sem um morguninn
hafði virzt grúfa yfir öllu, var
nú algerlega ómerkjanlegt.
Friður og tign hvíldu yfir
andliti látnu konunnar, þar sem
hún lá í rúmi sínu, klædd í hvít-
an náttkjól.
Auk þess var búið að koma
þar fyrir logandi kertum, vígðu
vatni og lítilli sortulyngsgrein í
glasi.
Læknirinn leit á Maigret, þeg-
ar hann kom inn í herbergið og
svipur hans sagði eitthvað þessu
líkt, þó ekki vseri það með orð-
um: „Jæja, hvernig lízt yður nú
á blikuna? Virðist yður ekki
annar svipur á öllu núna? Hefi
ég ekki leyst verk mitt fullkom-
lega af hendi?“
Presturinn bærði varirnar og
las bænir sínar í hljóði. Hann
varð einn eftir hjá líkinu, þegar
hinir tveir gengu út.
Á torginu stóðu dreyfðir hóp-
ar fólks, fyrir framan kirkjuna,
er í gegnum gisin gluggatjöld
húsanna sáust fjölskyldur sitja
að miðdegisverði sínum.
Jean Métayer sat við borð úti
hjá glugganum og snæddi há-
degisverð sinn, en leit alltaf cðru
hvoru út á auða og mannlausa
götuna.
Maigret tók sér sæti í hinum
enda veitingastofunnar, en á
milli hans og skrifarans sat fjöl-
skylda frá nálægu sveitaþorpi,
sem hafði komið akandi í hest-
vagni og flutti matarforða með
sér að heiman, sem hún neytti
nú með beztu lyst.
Drykkjarföng keypti þetta
fólk hinsvegar hjá Marie Tatin.
Vesalings veitingakonan var
alveg orðin rugluð í ríminu og
botnaði ekkert í því, sem var að
gerast.
Venjulega leigði hún einum og
einum verkamanni þakherberg-
ið, svona öðru hvoru.
En nú hafði hún hinsvegar,
auk Maigrets, nýjan leigjanda —
skrifara greifafrúarinnar.
Hún þorði ekki að spyrja neinn
að neinu. Allan morguninn hafði
hún heyrt viðskiptavini sina
segja hin hræðilegustu tíðindi.
Meðal annars hafði einhver
minnzt á lögregluna.
„Ég er hrædd um að hænsna-
steikin sé ofsoðin hjá mér“, sagði
hún við Maigret, um leið og hún
kom með matinn til hans, en
|rödd hennar hljómaði, eins og
hún hefði sagt: „Ég er hrædd við
allt. Ég veit ekki hvað er að ger-
ast. Heilaga Mær, varðveittu
mig“.
Umsjónarmaðurinn horfði á
hana, snortinn vorkunnsemi. —
Alltaf hafði hún verið eins —
hræðslugjörn og vesöl.
„Marie, manstu eftir....“
Hún glennti upp augun og
óttablandinn undrunarsvipur
kom á andlitið. j
„... .æfintýrinu með frosk-
ana?“ .*
„Ert .... hver....?“
„Móðir þín sendi þig, til að tína
ætissveppi, sem spruttu á eng-
inu, hinum megin við Notre-Dam
tjörnina .... Tveir drengir voru
að leika sér þar .... þeir notuðu
tækifærið, þegar þú gekkst eitt-
hvað frá og settu froska í körf-
una þína, í stað ætissveppanna
.... Og svo varstu dauðskelkuð
á heimleiðinni vegna þess að
sveppirnir í körfunni þinni
hvökkuðu eins og froskar. ... “
Hún virti hann gaumgæfilega
fyrir sér nokkra stund, en stam-
aði svo hikandi: „Þetta er þó
ekki Maigret?"
„Gáðu nú að þér, Marie.
Monsieur Jean er búinn að borða
hænsnin sín og bíður nú eftir
næsta rétti“.
Marie Tatin var gerbreytt
manneskja, áhyggjufyllri en
nokkru sinni fyrr, en samt djarf-
legri en endranær.
Mikið var lífið annars undar-
legt. Þarna höfðu árin liðið, eitt
eftir annað, tilbreytingalaus og
viðburðasnauð. Og svo, allt í
einu og öllum að óvörum, gerast
dularfullir atburðir, sannkallað-
ir harmleikir, hlutir sem hafa
ekki einu sinni verið nefndir í
biöðunum, til þessa.
Á meðan hún þjónaði Jean
Métayer og bændafólkinu til
borðs, var hún alltaf öðru hvoru
Stúlka óskast
í kjötverzlun strax. — Tilboð sendist
Mbl. fyrir sunnudag, merkt: ,,Kjöt-
verzlun — 38“.
SEIMDISVEIIMIM
Röskur sendisveinn óskast.
Harpa h.f.
skrifstofan.
Góður rafvirki óskast
Amper h.f.
Þingholtsstræti 21
Hæð og fis
6 herbergja íbúð til sölu við Skipasund. — Allar
upplýsingar veitir
Sveinn H. Vaidimarsson, hdl.
Kárastíg 9A, sími 2460 kl. 4—7
UMBUÐAPAPPIR
20—40—57 cm. rl.
UMBÚÐAPAPPÍR
þunnur í rúllum 40 cm.
SMJÖRPAPPÍR
33x54 og 75x100 cm,
TOILETPAPPÍR
Fyrirliggjandi
^3. i3njnJölfóóon
varan,
BIOJIÐ KAUPMANN YÐAR UM ÞAÐ
BEZTA
B I Ð J I Ð U M

HAIMDVERKFÆRI
Umboðsmenn:
G.ÞORSIIIMSitON t JflNSSN I

GRJOTAGOTU 7 — SIMAR 3573—5296.
Ódýrt! Ódýrt!
Golftreyjur
Ný sending af golftreyjum teknar fram í dag
Litir: svartar, rauðar, gráar og Ijósbláar
Verð aðeins kr. 89,75
Við seljum ódýrt!
TEM PLARAS UNDI — 3 :!