Morgunblaðið - 29.10.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIO
Laugardagur 29. okt. 1955
rx:
Ekki með vopnum vegið
EFTIR SIMENON

í’raillhaldssagan 28 , við renndu þeir öfundssjúkum
augum til hins unga og glæsilega
og fékk sér því sæti við eitt borð- greifa
ið- I „En svona er nú högum mínum
Þetta var snotrasta kaf'ihúsið komið j raun og veru £g hefði
í allri borginni. Þrír hljóðfæra- i (i viljað klæðast svörtum sorg-
leikarar stóðu á palli og Isku á arbúningi við jarðarförina, en hér
hljóðfæri sín, en fyrir framan j bae er ekki einn einasti klæð-
sig hafði hver þeirra háfætt nótna skeri; sem vi]1 umlíða mig um
borð, þar sem nótnablcð þau borgunina í tvo daga, hvað þá
stóðu, er þeir léku eftir.
lengur
I bankanum var mér
Frá símakiefa barst ómur, sem sagt> að reikningar móður minn-
gaf til kynna, að einhver væri
þar inni að tala í símann.
„Einn bjór“, kallaði Maigret.
„Ljósan eða dökkan?" spurði
þjónninn.
En umsjónarmaðurinn var
ar væru lokaðir og meira en það
.... að innstæðan væri aðeins
sjö hundruð frankar, í mesta
lagi. ...“
Greifinn þagnaði og beit á vör-
að reyna að heyra hver þa'ð væri, ‘na> gremjulegur* á svip. Síðan
sem talaði í símann, en slíkt úeindist athygli hans aftur að
reyndist með öllu árangur laust. knattleik ungu mannanna, en
Loks kom þó greifinn af Saint- ®kki nema stutta stund:
Fiacre út úr klefanum og gjald- 1 ”06 vitið þér, hver það var,
kerinn spurði:
„Hversu mörg símtöl?"
„Þrjú“.
„Voru þau öll við París? —
Þrisvar sinnum átta eru svo mik-
ið sem tuttugu og fjórir....“
sem veitti mér þessar gleðilegu
upplýsingar?"
„Var það sonur ráðsmannsins
yðar?“
„Já, svo sannarlega var það
hann og enginn annar. Hinn ungi
Greifinn kom auga á lVIaigret 0g efnilegi Emile Gautier".
og kom rakleiðis yfir góiLð til Hann svelgdi í sig gúlsopa af
hans og settist við hlið han.-:, eins hinu brennandi heita púnsi og
og ekkert væri eðlilegra.
sat svo þögull, án þess þó að hafa
„Þér nefnduð ekki við mig, að augun af knattborðinu og kúlun-
þér ætluðuð til Moulins. Þér unlj sem runnu yfir grænan flöt
hefðuð þó getað orðið mér sam- þess.
ferða í vagninum mínum. Auð- Hljómsveitin tók að leika hæg-
vitað er hann opinn og í svona an Vals og blönduðust tónarnir
veðri. ... “ á einkennilegan hátt skellum og
„Voruð þér að tala við Marie tifi hinna litlu kúlna.
Vassiliev?" | Loftið í kaffistofunni var ó-
„Nei. Ég sé ekki hvers vegna þaegilega heitt og þar var drunga-
ég ætti að vera að leyna yður legt 0g skuggsýnt, þrátt fyrir raf-
sannleikanum .... Þjónn, annan magnsljósin.
bjór. Nei, bíðið annars við. Ég Maigret reykti pípu sína, hægt
vildi heldur fá eitthvað heitt. —
Gefið mér heldur púns .... Ég
talaði við mann, sem heitir
Monsieur Wolf. Ef þér þekkið
og hugsandi. Einnig hann starði
á knattborðið, í daufri birtu loft-
ljósanna.
Oðru hvoru voru dyrnar opn-
hann ekki, þá eru sjálfsag c nógu agar 0g nokkru síðar lék svo jafn
margir, sem geta veitt yður full- an svaiur> hressandi gustur um
komnar upplýsingar um hann. vanga þeirra, sem inni sátu, en
Hann er nefnilega veðlán. ri og ekki nema örstutta stund í einu.
lánar peninga. Ég hef nol.krum gvo var dyrunum lokað aftur.
„Við skulum ganga alveg inn
í enda stofunnar“. Það var rödd
málaflutningsmannsins frá Bour-
ges, sem talaði þessi orð. Hann
gekk inn í stofuna og gekk fram-
hjá borði Maigrets og greifans, í
fylgd með Jean Métayer, sem
hafði þykka, hvíta ularvetlinga á
höndunum.
Báðir mennirnir horfðu beint
fram fyrir sig og komu ekki auga
á hina, fyrr en þeir voru seztir.
Borðin tvö stóðu bókstaflega
talað andspænis hvort öðru
Það var veikur roði í kinnum
Métayers og veikur titringur í
rödd hans, þegar hann pantaði:
„Súkkulaði handa tveimur".
Stúlka kom inn, settist mitt á
milli borðanna tveggja, brosti
glaðlega til þjónsins og tautaði:
„Það sama og venjulega“.
Þjónninn færði henni koníak-
staup og glas af rauðvíni. Hún
tók þvínæst spegil úr tösku sinni,
púðraði á sér nefbroddinn og bar
roða á varirnar. En með hálf-
luktum augum virtí hún fyrir
sér mennina við borðin tvö og
braut sýnilega heilann yfir- því,
hvorumegin myndi nú vera væn-
legra til góðra fanga.
Var það Maigret, stór og mynd-
arlegur, sem hún átti að snúa sér
að, eða hinn snyrtilegi málaflutn-
ingsmaður, sem þegar var farinn
að horfa til hennar, með bros í
augum?
„Jæja, þá hef ég loksins ákvarð
að mig“, sapði greifinn. „Ég ætla
að vera í gráum fötum við jarð-
arförina. Ég get hvorki fengið
svört föt lánuð hjá kjallarameist-
aranum, né heldur látið sjá mig
í fötum föður míns heitins, sem
allir myndu þekkja á svip-
stundu“.
Allir sem í stofunni voru,
fylgdust af áhuga með leiknum
á næsta knattborði, allir nema
málaflutningsmaðurinn, sem ekki
hafði augun af stúlkunni.
Þarna voru þrjú borð og var
leikið á tveim þeirra. Dynjandi
lófaklapp kvað við, þegar hljóð-
færaleikararnir höfðu lokið við
lagið og nú heyrðist aftur glamra
í glösum og bollum.
HÚSMÆÐUH!
5
BÓLSTRUÐ HÚSGÖGN
hreinsast auðveldlega með
REI-froðu og mjúkum
bursta. — GÓLFTEPPI, DREGL-
AR og VEGGTEPPI hreinsast
þannig: Ryksogið eða burstið tepp-
in fyrst vandlega: burstið þau síð-
an með REI-froðu — Þetta er svo
auðvelt og kostar svo undurlítið.
Þér þurfið aðeins 1 matskeið af
REI í 5 lítra af volgu vatni.
Eftir tvær yfirferðir sjáið þér fyrir alvöru muninn á
húsgögnunum og teppunum. Allt er orðið hrcint, blettir
horfnir, litir skærir.
Notið því IIELDUR REI!
Heildsölubirgðir: V. Sigúrðsson & Snæbjörnsson h. f.
USIMÆÐI
2 herb. og eldhús getur góður smiður, helst húsgagna-
smiður, fengið strax, gegn vinnu á góðu verkstæði. —
Tilboð sendist Mbl. fyrir 1. nóv. merkt: „Smiður — 214“.
SENDISVEIIMA
13-—14 ára vantar í ritsímastöðina í Reykjavík.
Starfið mætti samrýma skólagöngu.
Upplýsingar í skeytaútsendingunni sími 1000..
sinnum skipt við hann. Ég var
einmitt að reyna að.... “
Maigret leit forvitnislega á
greifann: |
„Voruð þér að biðja hann um
að lána yður peninga?“ j
„Já og af einhverjum orsökum,
þá neitaði hann þeirri bón minni
í þetta skiptið. Horfið ekki svona
á mig, góði maður. Ég gekk svo
framhjá bankanum í dag....“
„Um hvaða leyti var það?“
„Eitthvað um klukkan þrjú
.... Ungi heiðursmaðurinn, þér
f 1 u'tnincsmaðurin n^ h a n s° vortT^þá Se§lskiPin voru Þrju, sem lögðu upp frá Englandi 10. dag
einmitt að koma ‘þaðan út.. Þ“ maimanaðar 1750. Veður var mjög hagstætt, nokkur andvari
„Reynduð þér að fá einhverja
peninga í bankanum?
Indíánarnir koma
í seglin, svo að allgóður skriður komst á skipin strax í upp-
hafi ferðarinnar yfir hið stóra haf. Á öllum skipunum voru
„Já°ég reyndi það. En í öllum um eitt þúsund hermenn auk skipshafnanna, kvenfólks og
bænum haldið ekki, að ég sé að barna, sem voru að flytjast búferlum til hins nýja lands.
leita eftir samúð hjá yður, eða j Menn bjuggust almennt við góðri ferð, með því að í
einhvers konar vorkunnsemi. — sumarbyrjun er minna um stórviðri á hafinu en á vetrum,
Sumir verða svo feimnir og ein- þegar allra veðra er von.
urðalitlir, þegar um peni ga er, f byrjun gekk allt sinn vana gang um borð í seglskipun-
að ræða. En ekki ég .... Þegar unij gem ekki VOru stærri en það, að þau rúmuðu með illu
e^. er. .nil buinn að senda Þessa móti hinn mikla fjölda hermanna. Menn reyndu, eins og hver
greitt fargjaldið hennar, þá á ég ^ f"a Ve}Um °g ■to1^" llfmU m6ð
svona um þrjú hundruð franka Mlklð var skeggrmtt um hma nyju heimsalfu, þar sem allt
eftir í vasanum. Ég haföi alls ,var miklu stærra og meira en í heimalandinu. Skógarnir
ekki búið mig undii langa dvöl miklu stærri og erfiðari yfirferðar; árnar, fossarnir og vötnin
hér, þegar ég kom hing ð um miklu víðáttumeiri og ægilegri; já, og villidýrin, villtu Indí-
daginn. Og ég hef ekki önciur föt ánarnir og árásir þeirra á hvítu mennina, sem vogað höfðu
meðferðis, en þessi, sem 'g er í sér í námunda við þá. Já, Indíánana. sem börðust með
núna. í París skulda ég l.úsráð-, Frökkum. Þeir væru miklu erfiðari viðfangs en frönsku her-
anda mínum fleiri þúsund I mennirnir. 1
franka og hann tók allar foggur) Sesilíus hafði skipað svo fyrir, að seglskipin þrjú skyldu
mmar eignarnámi, þangaó til eg balda saman svo sem mögulegt væri, því að þau væri til-
e í greitt s u ma, ao u u og tQiujega jHa búin að fallbyssum ef þau yrði fyrir árás sjó-
ræningja, sem alltaf mátti búast við, þegar farið var að
nálgast strendur Ameríku. Hættan gegn sjóræningjunum
________________________= væri erigin, ef skipin héldu saman en ef þau týndust hvert
knattborðinu, skammt frá°þeim. ffá öðru, væri aftur á móti nokkur hætta gegn hinum vel
Leikendurnir voru úr flokki vopnuðu sjóræningjum og hinum herskáu skipshöfnum
æskumanna bæjarins og við og þeirra.
t>œr húsmœð-
ur sem reynt
þaia Clozone
þvottaduh
riota aldrei
annað.
Clozone '»nn,-
heidor súrefnis-
kom sem ýgf 4
(reyða dösa^
\ega °9 9)° ^ j
þvottinn
rnjaWahvítan
og bragg'e9'
an.
öllu“.
Allan tímann sem hann talaði,
hafði hann fylgzt nákvæmlega
með kúlunum, sem ultu á græna
Clozone hefir hiotió sér-
stök meómceli sem gott
þvottaduft í þvottavélar.
Heildsölubirgöir:
Egge rt Kristjánsson & Co. h.f.