Morgunblaðið - 02.11.1955, Blaðsíða 14

MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 2. nóv. 1955
14
f
Framh'aldssagan 31
Ég er persónulegur vin ’r for-
eldra hans, svo að ég veit hvað
ég segi .. Faðir hans.... “
„Við skulum aftur vikja að búi
móður minnar og efna’iagsaf-
komunni þar. Haíið þið r.okkuð
við slíkt að athuga?“
Þetta var of gott, til þ^ss að
vera satt. Málaflutningsmí ðurinn
þorði varla að trúa sínur.i eigin
eyrum.
. „Leyfist mér að bjóða ykkur
eitthvað að drekka, herrar mínir
óg vinir? .... Þjónn .... Gerið
svo vel að koma hingað til okk-
ar“.
Aftur var stúlkan komi i inn í
Stofuna, dapurleg á svip og rauna
móð, af því að leit henna. hafði
engan árangur borið. Hún ákvað
því að beita næst ginnanc i blíðu
áinni sem agni fyrir eirnivern
þeirra er knattleikinn lc'.u, ef
hlutur hennar kynni að verða
meiri á þeim miðum.
„Eins og ég var að segjr, þá er
skjólstæðingur minn fús til að
veita ykkur alla þá aðstcó, sem
honum er frekast mögulegt ..
Það er vlsst fólk, sem hann að-
eins fyrirlítur af heilum huga . .
Hann mun sjálfur fræða ykkur
um það, að mjög tortryg: ilegar
framkvæmdir og grunsamlegir
verknaðir, hafi verið gerðar og
framkvæmdir, honum til höfuðs,
af völdum samvizkulausra og
illra manna . . . . í stuttu máli ..“
Þetta var mjög erfitt og þrátt
fyrir allt, varð málaflutnings-
maðurinn að kingja munnvatn-
inu nokkrum sinnum, áður en
honum tækist að halda máli sínu
áfram.
; „Þér hafið komið að fjái-hirzl-
íim hallarinnar, alveg gers mlega
|ómum .... Nú er það miknvægt,
ið Madame votre mére... . “
í „Madame votre mére. .. .“, end
urtók Maigret með mikilli aðdá-
yn í svipnum.
i „Madame votre mére“, hélt
nálaflutningsmaðurinn áfram,
úns og ekkert hefði í skorizt.
,Hvað var það nú annars, sem
íg var að segja. Æ, já. Útförin
/erður að fara þannig frnm, að
rún sæmi meðlimi Saint-Fiacre
;reifaættarinnar .... og á með-
m verið er að koma má'.unum
sannig fyrir, að allir geti sætt sig
/ið það og enginn verði órétti
þeittur, þá mun skjólstæðingur
ininn beita sér fyrir því að. ... “
l „Með öðrum orðum, þá mun
jhann beita sér fyrir því, að ekki
tekorti fé, til þess að greftrunin
Iverði samboðin gamalli greifa-
tfrú .... Var það ekki eitthvað
fcessu líkt, sem þér ætluðuð að
pegja?“
f Maigret þorði ekki að líta á
Igreifann. Hann horíði hvasst á
;Emile Gautier, sem var :.ð sýna
föll sín slyngustu brögð : knatt-
tleiknum, og beið, viðbúl.m því
íóveðri, sem útlit var á aö myndi
-skella þá og þegar á, ef samtalið
snerist ekki í aðra átt áður langt
liði.
• En það óveður kom aldrei.
|Greifinn var risinn úr s . ti sínu
:og ræddi við mann, ser: rétt í
Isömu svifum kom inn í v;itinga-
istofuna:
„Gerið svo vel að tyl’.a yður !
hérna við borðið hjá okkur,
Monsieur". I
Þetta var Metayer, sem ’oks var
kominn aftur og efalaust hafði
máiaflutningsmaðurinnge'ið hon
um merki um það, að allt færi
friðsamlega fram, ennþá.
. „Viljið þér ekki líka fá glas ’
af límonaði? Þjónn ....“ )
Nú dundi aftur yfir hávært
klapp og fagnaðarlæti, því að lag
inu var lokið, sem hljómsveitin
liafði verið að leika.
Það var mjög einkennilegt, að
þegar þessum hávaða linnti, þá
virtust mannaraddirnar mikið
lægri en áður. Það voru aðallega
smellirnir í kúlunum á borðinu,
sem rufu þögnina.
„Ég hefi verið að tala við greif-
ann og hann skilur fullkomlega
að....“
„Hver var að biðja um límon-
aði?“
„Ég þykist vita það, herrar
mínir, að þið hafið komið frá
Saint-Fiacre í leiguvagni. Viljið
þið þá ekki veita mér þá ánægju,
að sitja í vagninum mínum heim
aftur. Það verður að vísu dálítið
þröngt um okkur, en þröngt mega
sáttir sitja .... Umsjónarmaður-
inn er þegar búinn að sýna mér
þá virðingu, að þiggja boð mitt
.... Þjónn, hvað kostar þetta?
----Nei, nei, ég borga.“
En málaflutningsmaðurinn var
staðinn á fætur og rétti þjóninum
hundrað franka seðil.
„Ætlið þér að greiða fyrir
alla?“
„Að sjálfsögðu. Að sjálfsögðu".
„Þér sýnið okkur allt of mik-
inn höfðingsskap“ og greifinn
brosti sínu elskulegasta brosi.
Emile Gatrtier var svo undr-
andi og áhugasamur, er hann sá
mennina fjóra ganga hlæjandi og
masandi út úr stofunni, að hann
gætti einskis annars og gleymdi
algerlega leik sínum.
Málaflutningsmaðurinn sat í
framsætinu, við hlið greifans,
sem ók bifreiðinni, en í aftursæt
inu tókst Maigret naumlega að
hnipra sig svo saman, að svolítið
horn varð laust fyrir Jean
Métayer, til þess að tylla sér á
Úti var dimmt, götuljósin lýstu
dauflega og ganghljóð bifreiðar-
innar, sem var óvenjulega hátt,
hindraði allar samræður.
Var Maurice de Saint-Fiacre
vanur að aka svona hratt og gá-
leysislega? Eða var einhver sér-
stök orsök til þess í þetta skiptið?
Iivað sem öðru leið, þá ók hann
nú þessa tuttugu og fimm kílo-
metra, frá Moulins til greifaset-
ursins, á tæpum stundarfjórðungi
svo að litli vagninn virtist næst-
um fljúga gegnum myrkrið og
einu sinni var það líkast krafta-
verki, að hann skyldi ekki geysast
beint framan á stóran vöruflutn-
ingavagn, sem kom á móti þeim
og ók eftir miðjum veginum.
Norðanvindurinn nísti andlit
þeirra og Maigret braut frakka-
kragann vandlega upp í háls. i
Þeir þutu í gegnum þorpið, án
þess að nokkuð væri dregið úr
ferðinni, framhjá upplýstum
gluggum veitingahússins og
myrkri kirkjunni.
Allt í einu nam vagninn svo
skyndilega staðar, að farþegarn-
ir hentust til í sætunum. |
Þeir voru komnir að neðri enda
hallartrappanna og innan við
glugga kjallaraeldhússins sáu
þeir þjónustufólkið sitja að snæð
ingi.
Einhversstaðar i nánd heyrðist
maður hlæja stórkarlalegum
hrossahlátri.
„Svo vona ég herrar mínir, að
þér veitið mér þá miklu ánægju,
að borða með mér miðd.egisverð.“
Métayer og málaflutningsmað-
urinn litu snöggt hvor til annars,
en greifinn ýtti þeim á undan sér
inn í húsið og klappaði kumpána
lega á axlir þeirra.
„Gerið svo vel, vinir mínir.
Gerið svo vel. Nú er það ég, sem
á að veita næst“.
Og þegar þeir voru komnir inn
í fordyrið, bætti hann við: „En
ég er hræddur um að þetta verði
ekki neitt sérstaklega glaðvært
samkvæmi."
Maigret hefði gjarnan viljað
tala nokkur orð við greifann,
svona undir fjögur augu, en hann
veitti ekkert tækifæri til þess,
heldur opnaði strax dyrnar að
reykstofunni.
„Viljið þér svo afsaka mig ör-
stutta stund. Ég verð að skreppa
frá og gefa fyrirskipanir. Þér vit-
ið hvar flöskurnar eru geymdar,
Monsieur Métayer .. Ætli sé
annars nokkuð til, sem er drekk-
andi?“
Endíánarnir koma
6
Þetta var fyrsta skipið, sem þeir höfðu séð frá því er lagt
var upp í íerðina. Ýmsar varúðarráðstafanir voru nú gerðar,
ef svo illa skyldi vilja til, að um óvini væri að ræða.
En allur ótti skipverja var ástæðulaus. Hér var um enskt
kaupfar að ræða, sem var á leið til Englands með baðmullar
farm.
Fjölskylda Sesilíusar undi sér frekar vel um borð. Doro-
thea og móðir hennar ásamt litlu Sue héldu sig aðallega
neðanþilja, en komu þó upp á þilfar þegar veður var gott.
Voru þær þá lengi uppi og röbbuðu við skipshöfnina og her-
mennina um alla heima og geima. Jak litli undi sér hið bezta,
og lagði mjög lag sitt við matsveininn, sem stakk oft að
honum. aukabita. v,
Þegar seglskipið átti eftir nokkurra daga siglingu til hinn-
ar nýju heimsálfu birtist annað seglskip. Veður var þá kyrrt
og forystuskipið því á mjög hægri ferð. Komið var að kvöldi
og orðið skuggsælt mjög.
Allt í einu kvað við skothvellur frá hinu ókunna skipi.
Sprengikúlan hitti þó ekki forystuskipið, til þess var það
allt of langt frá því. Varð nú uppi fótur og fit, því að hér
var áreiðanlega um sjóræningjaskip að ræða. Fallbyssurnar
voru hlaðnar og skotum hleypt af. Hófst nú áköf skothríð á
báða bóga. Nokkrar skemmdir urðu á báðum skipunum en
þó ekki verulegar. Þau nálguðust nú hvort annað, og tóku
skipverjar þá eftir sjóræningjafánanum í siglutoppnum. —
Þetta var stærra skip en forystuskipið og augsýnilega með
fleiri fallbyssur.
Skipstjóri forystuskipsins reyndi nú allt hvað af tók að
í. • a.«xXo
lúv
Kœliskápar
með hraðfryatihólfi
fyrir 28 pund af kjöti,
smjörgeymslu.
Hillur í hurð.
Kr. 6.975.00.
HEKIA H.F.
Austurstræti 14.
Sími 1687.
Skrsfstofuhúsnœði
■
■
■ Til leigu er nokkur hundruð fermetra húsnæði, hent- 2
■ J
: ugt fyrir skrifstofur. Húsnæðið er í nýju húsi við eina
■
• aðalgötu Miðbæjarins. Leigist í einu lagi eða einstökum ;
■ herbergjum. Tilboð merkt: „Húsnæði —280“, sendist
; afgr. Mbl.
AIRWICK - AIHWICK
Lykteyðandi og lofthreinsandi
undraefni — Njótið ferska loftsins
innan húss allt árið
AIRWICK
hefir staðist allar eftirlíkingar
AIRWICK
er óskaðlegt.
Aðalumboð:
iílafur Gíslasun & Co. h.f.
Sími 81370
[ftirtaldar rússneskar bifrerðar eru
*
| til afgreiösln mch næstu skipsferh:
POBEDA
Z I M
Pöntunum veitt móttaka.
Bifreiðar w landbúnaðarvélar h.f.
Ægisgötu 10 — Sími 82868 og 1744.
: