Morgunblaðið - 16.12.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLABIB
Föstudagur 16. sept. 1955

ANNA KRISTIN
EFTIR LALLI KNUTSEN
rm ,ar„,aL.....„jjl —auc—ar ir aoe ic

Framh'aldS9agan 27
hræddist sig og svo komst ég að
því að ást hans var aðeins losti og
hamslaus girnd. Þess vegna er
ég hingað komin, þú verður að
hjálpa mér. — Geymið þennan
orðafiaum, frú, þar til þér hafið
meiri þörf fyrir hann en nú. —
Ætlaiðu þá ekki að hjálpa mér?
wpurði Anna Kristín. — Það hefi
ág ekki sagt, en sú hjálp sem ég
læt yður í té verður ekki vcitt að
viðstöddum •vitnum.
— Viltu vera svo góð að bíða
mín útifyrir, sagði systir min við
mig. Fyrst datt mér í hug að
neita, en ég sá að það var þýð-
ingarlaust. Ég greip í dyrahand-
fangið og smeygði mér út. Það
var koldimmt, en mér þótti þægi
legt að fá kalda rigninguna fram-
an í heitt andlitið. Ég heyrði ein-
hver ólæti utan úr myrkrinu.
Jokum og fylgdarmaður minn
voru horfnir.
Ég var óstyrk og kvíðafull, og
þeear stór svört vera birtist allt
í einu við hlið mína æpti ég upp
yfir mig. Vot hönd var lögð á
Bíddu, meðan beltið að þér kræki!
Bíddu, eða vöndinn strax ég sæki!
Þarna sleiztu sundur bæði böndin!
Bíddu nú, á meðan ég sæki vöndinn!
Allir munu hafa yndi af þessari fallegu barnabók,
En hvað það var skrýtið.
KEI LAVIK
KEFLAVIK
NAUÐUNGARUFPBOÐ
Nauðungaruppboð það, sem auglýst var í dagblöðunum
9. des., um sölu á 48 rúllum af vindingavír, 1 hönk af
rafmagnskapli, rafmagnsborvél og Regnapemngakassa,
fer fram á morgun, laugardaginn 17. desember, í Bryggju-
húsinu í Keflavík og hefst kl. 2 e. h.
Uppboðshaldarinn í Keflavík 16. des. 1955.
Alfreð Gíslason.
öxl mína. — Uss, jómfrú, þér meg
ið ekki vekja alla í nágrenninu.
Þetta er bara ég, Lárus.
Ég held ég hefði ekki orðið
meira undrandi þó að hann hefði
trúað mér fyrir því að hann væri
sjálfur engillinn Gabríel. —
Lárus, hvíslaði ég. Drottinn minn
dýri, ert það þú, sem hefir fylgt
okkur hingað í kvöld? — Já. —
Ég gat aldrei talað við þig heima
á Mæri. Hvar hefirðu verið öll
þessi ár? Og hvernig komstu
undan forðum?
Hann hló, og ég þekkti lága,
glaðværa hláturinn hans. — Þeg-
ar hesturinn yðar datt gleymdi
faðir yðar mér. Fyrst leyndist ég
nokkra daga í skóginum, svo
lagði ég af stað til Þrándheims og
komst þangað á tveim vikum, en
það voru langar vikur. — Og svo?
— Svo þegar hingað kom gekk
ég á fund hanns hér í bænum og
sagði honum alla söguna. Hann
kom mér um borð í skip, sem
sigldi til Spánar. Þar gekk ég í
herinn. — Og nú ertu hjá
Carstensson? — Já. Rödd hans
var orðin svo dimm og fullorð-
insleg, ólík þeirri sem ég mundi
eftir.
Við heyrðum fótatak, sem færð
ist nær og nær og dökkur, þögull
skuggi kom í áttina til okkar. Ég
þrýsti mér upp að Lárusi — Það
er bara pabbi, sagði hann sefandi.
— Hamingjan góða, hvað er jóm-
frúin að gera hér úti í rigning-
unni? sagði Jokum. — Það er
allt Kötju að kenna, svaraði ég,
hún vildi tala við systur mína
eina. — Bannsett galdrakindin,
tautaði Jokum.
Hann gekk að hurðinni og sló
á hana með stafnum sínum. —
Katja, ljúktu strax upp! Dyrnar
opnuðust og Anna Kristín stóð
þar há, hnarreist og drembileg á
svip. — Er nauðsynlegt að til-
kynna öllum bænum að Katja
hafi gesti?
Hún sneri sér að Kötju. — j
Þökk fyrir. Borgunina fékkstu
og ef þú ekki þegir f ær böðullinn
atvinnu, það skal ég sjá um. Hvít-
ur höfuðbúnaður Kötju lýsti eins
og líkklæði í myrkrinu. — Það
held é að þér getið ekki, frú.
Þér þurfið á mér aðh alda síðar.
Héðan af verður ekki snúið við.
— Ég vildi óska að ég sæi þig
aldrei framar, sagði systir mín
lágt, tók í hönd mér og við flýtt-
um okkur af stað. Katja stóð eins
og stór, ógnandi skuggi í dyrun-
um og starði á eftir okkur.
16. kafli
Sjórinn var spegilsléttur þegar
við héldum frá Þrándheimi, áleið-
is að Hlöðum. Það var mistur í
lofti og næstum óbærilega heitt.
f var var geðvondur eftir drykkj
una undanfarna daga. Hann og
Ebbe sótu með Mt staupið hvor
og töluðu saman. Aftur á voru
Anna Kristín og Lárus i djúpum
samræðum, en ég heyrði ekki
orðaskil.
Ég gekk í áttina til Ebbe og
heyrði þá að fvar sagði gremju-
lega: — Ekkert skil ég hvers
vegna þú varst að ýta mér þang-
að. Hann er ekkert gáf aðri né dug
legri maður en þú. — Jú, hann er
mjög vitur, og ég sæki oft ráð til
hans. — Þú ert ekki í hernum, en
það veiztu, að hann er óvinur
þeirrar stéttar. — Ég hefi aldrei
heyrt að hann væri óvinveittur
borgaralegum liðsforingjum. Og
þú ætlar vonandi ekki að telja
mér trú um að í æðum þér renni
aðalsblóð. [ K/
ívar s'tóð upp böívaridi bg gekk
til Önnu Kristínar. Ég greip í
handlegg Ebbe. — Hvern eruð þið
að tala um? Mér skríkáði fótuf
og var nærri dottin. Ebbe greiþ
í mig og sagði: — Ég gætl trúað
Aukin þægindi — Aukin Mbýlaprýði
Síðasfi dagur
í kvöld lýkur
HEIMILISTÆKJA- og
LAMPASVlMINGU
HEKLU H. F. í Listamannaskálanum
•k Fylgist með allra síðustu nýjungum
heimilistækja.
•k Sjáið hve auðveldlega þau vinna
heimilisstörfin.
Ókeypis abgangur!
Ókeypis happdrœtti
í kvöld
/
lýkur sýningunni
HEKLA H.F.
STÚLKA
éskast um næstu áramót á skrifstofu Náttúrugripasafns-
ins. Þarf að hafa góða málakunnáttu og vera vön vél-
ritun. Uppl. kl. 2—4 í dag og næstu daga í skrifstofu safns-
ins í Þjóðminjasafnsbyggingunni (gengið inn frá Mela-
vegi). Fyrirspurnum ekki svarað í síma.
Leciton er dásami. §ap-
an, sem til er. Froðan
fíngerð, mjúk og ilniar
yndislega. — Hreinsar
prýðilega, er óvenju
drjúg. Eg nota aðeins
Leciton aápuna, seni
heldur hörundinu ungu,
mjúku oe hraustlejru.
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
1. Bryitfólfsson Sl Kvaran