Morgunblaðið - 29.12.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 29. des. 1955
ANNA KRISTÍN
EFTIR LALLI KNUTSEN
Framhaldssagaix 36 |
nagði hann. Svona á hkki að
drekka vín. Það er hreinasti
ósiður. — Mér er alveg sama um
alla siði, sagði ég. ívar hefur rétt
að mæla. Lífið er ömurlegt og við
þurfum að drekkja sorgum okk-
ar í einhverju. Vínið er sú veig,
fíem bezt gefst til allra hluta.
Hann svaraði ekki, en kom með
teninga og glas handa sjálfum
nér og við byrjuðum að spila.
Þegar við stóðum upp frá spila-
borðinu var farið að birta af
degi. Ég hafði unnið talsvert. ■—
Heppni í spilum, óheppni í ást-
um, sagði ég og fór að slökkva
Ijósin í stofunni. Ég var undir
áhrifum áfengis og fannst mér
líða vel. — Ég er alltaf að kom-
ast betur og betur að raun um
það, að ívar er vitrastur okkar
allra sagði ég loðmælt, Hann
lagði hönd sína á öxl mér. —
Taktu ívar ekki þér til fyrir-
myndar. Það er hættulegt. — Ef
óg gerði það, öðlaðist ég skjól
og skjöld og þyrfti ekki að kvíða
jþví að áhyggjurnar yfirbuguðu
mig. — Ef ég væri nokkrum ár-
um yngri, skyldi ég vernda þig
fyrir öllum áhyggjum. — Þú ger-
j.r of mikið úr aldri þínum, sagði
ág gremjulega.
Hann tók undir höku mína og
horfði beint í augu mér. — En
hvernig fer, ef þú iðrast svo eins
og systir þín? Ég þrýsti mér að
honum og hann lagði handlegg-
inn utan um mig. — Það kemur
aldrei fyrir, sagði ég, ef þú verð-
ur mér góður eiginmaður og
hjálpar mér til að frelsa Önnu
Kristínu úr því öngþveiti sem hún
Íí. Hann ýtti mér snögglega
i sér. — Anna Kristín, sagði
hann beisklega. Alltaf Anna
Kristín- þú veizt ekki hvað þú
gerir. Ást þín á henni kemur þér
á kaldan klaka.
Hann tók Ijósið og gekk til
dyra. — Farðu ekki frá mér, sagði
ég áköf. Ég þori ekki að vera
einsömul. Jú, sagði hann. Nú fer
ég frá þér. í nótt getur þú ekki
svarað spurningu minni. Þú ert
barn ennþá, en þegar þú vitkast
spyr ég þig aftur.
21. kafli.
Snemma næsta morgun vakti
Sesselja mig. — Þú verður að fara
strax á fætur, sagði hún. Höfðus-
maðurinn er farinn á veiðar og
hefir tekið Randulf með sér. Þeir
fóru einir. Lárus sagði okkur frá
þessu og Anna Kristín vill að þú
farir og reynir að ná þeim. Hún
heldur að það geti forðað slysi.
Ég flýtti mér í fötin og greip það
sem hendi var næst, en það var
guli silkikjóllinn, sem ég hafði
verið í um kveldið. Það var ekki
fyrr en ég kom á hestbak, að ég
áttaði mig á hversu afkáralega
klædd ég var í þessa för.
Lárus beið mín úti á túni meö
Gránu mína. Um leið og hann
hjálpaði mér á bak, sagði hann:
— Ég skal fylgja yður, jómfrú,
og vísa yður rétta leið. — Þess
þarf ekki. Þú hefir sjálfsagt mætt
þeim á leið þinni frá hjáleigunni.
Þar er ég kunnug. En komdu á
eftir mér. Má vera að ég þurfí
á hjálp þinni að halda. Hann leit
á mig og í fvrsta sinnhorfðumst
við í augu. Ég leit undan ein-
beittu, hlýlegu augnaráði hans.
— Já, ég kem á eftir sagði hann
rólega.
Ég sló í Gránu og sneri til norð-
urs, á stíginn sem lá inn í skóg-
inn. Mér var ekki rótt innan •
brjósts. Ég var ekki hrædd um líf
Jörgens Randulfs. Hann hafði
svikið systur mína, ?egar henni
var mest hjálpar þörf. Hans
vegna gæti ég aldrei fellt eitt
einasta tár. En ég var hrædd um
Önnu Kristínu. Hvað skyldi ívar
taka til bragðs? Hvernig ^nyndi
hann hefna sín á henni? Því að
hann hlaut að vita, eftir orð
Hieronymusar um nóttina, að það
var ekki hans barn, sem fæddist
þá og dó.
Ég var niðursokin í þessar
hugsanir þegar ég heyrði skotið.
Ég hrökk í kút og keyrði síðan
hestinn sporum. Þetta skot var
úr skammbyssu. Allt í einu kom
ívar þjótandi á móti mér innan úr
skóginum. Svitadropar stóðu á
enni hans og augnaráð hans var
hræðslulegt. Ég stöðvaði hestinn
og hrópaði: — Hvar er liðsfor-
inginn? Hann snarstanzaði fast
við hestinn og svaraði strax. —
Hann skaut sig. — Er hann dá-
inn? — Það — það veit ég ekki.
Ég stökk af baki. — Skaust þú
hann? — Hvað er að heyra til
þín. Ég er að enda við að segja
þér að hann gerði það sjálfur. —
Þú hefir víst ráðið honum bana,
sagði ég æst. Og þar með hefír
þú eyðilagt allt milli þín og Önnu
Kristínar um tíma og eilífð.
— Hann • tók brennivínspela,
sem hékk í leðurreim við hnakk
töskuna, skrúfaði hettuna af og
drakk vænan teig. Svo rétti hann
mér pelann. — Andskoti er að sjá
þig. Hefurðu ekkert farið úr föt-
um í nótt, eða hvað? Hárið á þér
er í tjásum og þú ert hvít eins
og nár í framan.
Ég leit niður á kjólinn minn.
Hann var krypplaður og blett-
óttur eftir reiðtúrinn. Ég saup á.
— Svaraðu mér, sagði ég. Ef þér
finnst ég líta illa út geturðu
sjálfum þér um kennt. Skaustu
Randulf? — Það veit guð að ég
gerði ekkL Hann réð sér bana
sjálfur.
Mér varð hugsað til Randulfs
og útlits hans daginn áður og ég
fahn að ívar mundi segja satt. Ég
fleygði taumunum um háls hests-
ins og sagði: — Hvar er hann?
ívar gekk þunglamalega af stað
og ég á eftir. Grána elti.
Randulf lá í litlu rjóðri skammt
frá. Andlit hans var svart af
púðurreyk og úr sári á enni hans
rann blóð niður í mosann. Skamm
byssan lá við hlið hans. Hægri
hönd hans var einníg svörtv
— Þarna sérðu, sagði ívar.
Hann gerði það sjálfur. — Já,
svaraði ég, ég sé það. En því
trúir ekki Anna Kristín. Hún
sendi mig á eftir ykkur. Hún held
ur að þú hafir myrt hann. Hann
settist á fallinn trjástofn og stundi
mæðulega. -— Hvað á ég að gera?
muldraði hann í hálfum hljóð-
um og starði á líkið. Ég kraup
niður og lagði höndina á hjarta-
stað Randúlfs. Hann var dáinn.
— Hvað sagðirðu við hann?
spurði ég. — Af hverju heldurðu
að ég hafi sagt eitthvað? Rödd
ívars var hræðsluleg, Ég settist
við hliðina á honum, tók brenni-
vínspelann og rétti honum: —
Drekktu, þér veitir ekki af því í
dag. Við verðum að segja að ég
hafi verið komin til ykkar þeg-
ar þetta skeði. Hann hristi höfuð-
ið, — Hún trúir því aldrei, sagði
hann þungbúinn. — Hún skal
verða að trúa því, sagði ég. En
þú verður að segja mér orðrétt
hvað ykkur fór á milli.
Orð hans komu hægt og slitrótt.
— Það versta er að ég hafði hugs-
að mér að skjóta hann. Þess
vegna fékk ég hann með mér.
Hann tók hana frá mér. Hann
rændi því eina, sem ég átti eftir,
heiðrinum. Hans vegna varð ég
að athlægi allrar sveitarinnar.
Auðvitað voru Sesselja og hún
með í ráðum. Ég trúði Sesselju
í gær, þegar hún sagði mér að
barnið hefði fæðst fyrir tímann.
En nú veit ég sannleikann í því
máli. Hann átti barnið. — Þrátt
fyrir það hefirðu ekki átt að láta
þér til hugar koma að drepa hann,
sagði ég kuldalega. Þér meiri
menn hafa fóstrað gauksunga í
hreiðri sínu. Þar að auki auðn-
aðist barninu ekki að lifa. — Sök
þeirra var hin sama. Þessu hefði
haldið áfram. Það var ekki hann
sem hún vildi losna við. — Hvað
meinarðu? — Manstu eftir kveld-
inu sem ég varð veikur? Já, sagði
ég óttaslegin. — Viltu svara mér
í einlægni? Heldurðu að það hafi
verið af hennar völdum?
Ég gat ekki svarað strax. Mér
Kötturinn og músin
1.
EINIJ SINNI komst köttur í kunningsskap við mús. Hann
hvíslaði að henni svo mörgu fallegu um þá miklu ást,
sem hann bæri í brjósti til hennar, að músin féllst að lokum
á það, að þau slægju saman reitum sínum og gerðu með
sér féíagsbú.
„Við verðum að birgja okkur upp fyrir vetturinn, svo að
við drepumst ekki úr sulti,“ sagði kötturinn, „og þú verður
að vera ákaflega varkár, svo að þú lendir ekki í gildru.“
Þau keyptu sér nú flot í krukku, en þeim gekk illa að
verða á eitt sátt um það, hver geyma skyldi krukkuna.
Kötturinn hugsaði sig lengi um og sagði að lokum: „Við
getum engan stað fundið óhultari en kirkjuna. Þaðan þorir
enginn að hnupla neinu. Við skulum fela krukkuna undir
altarinu. En við megum ekki snerta á flotinu fyrr en okk-
ur er brýn þörf á því.“
Þau komu nú krukkunni fyrir undir altarinu, en það leið
. ekki á löngu, þangað til köttinn fór að langa til að smakka
já flotinu.
Og einn daginn sagði hann við músina: „Ég var næstum
jþví búinn að gleyma því, músin mín, að mér var boðið í
j skírnarveizlu hjá henni frænku minni. Hún hefir eignast
son, sem er hvítur með brúnum flekkjum. Ég á að vera
skírnarvottur. Þú verður að gæta hússins ein á morgun.“
j „Far þú í herrans nafni“, svaraði músin, „og hugsaðu til
mín, ef þú færð eitthvað gott að borða. Mikið hefði mér
þótt gaman að fá ofurlítið í staupinu líka.“
En það var auðvitað engin hæfa í því, að kötturinn væri
Lakkskór
*
Þær bezt
dæddu
ganga í skóm
frá okkur
<r
Aðalstræti 8 — Laugavegi 20 — Laugavegi 38
Snorrabraut 38 — Garðastræti 6
FLUGELDAR
Fagnið nýja árinu! — Kveðjið gamla árið!
Til áramóta verða hinir skrautlegu og margbreytilegu
TIVOLI-FLUGELDAB og stjörnuljós seldir hjá okkur.
Gerið innkaupin tímanlega og forðizt þrengslin.
Htigeidasalan Goðaborg
Austurstræti 1 Freyjugötu 1
(Gengið inn frá Veltusundi)
SAXA - KRYDD - SAXA
Kauill Bl. krydd Muscat Engifer Karry Hvítur pipar
KRISTJÁN Ó. SKAGFJÖRÐ H.F.
Bifreiðamiðstöðvar
nýkomnar
Bifreiðavöruverzlun Friðriks Bertelsen
Hafnarhvoli
Sparísjóðtirinn í Keflavík
verður lokaður laugardaginn 31. desember
og mánudaginn 2. janúar.