Morgunblaðið - 15.01.1956, Qupperneq 9

Suimudagur 15. jan. 1956
MORGVHBLAÐIÐ
9
Reykjavíkurbréf:
Laugardagur 14. jcnúar
Tíðincfalítil vika — Kommúnistsr og úlgerðin — Þeir hafa gert fiesvni alif til meins
Bænakvak tim stjórnarþátttöku — Yfiriýsing um kosningabasidalag - Kilarinn
huggar sig — Tveir prófessorar reikna og reikna — SjáSfstæðismenn vllja efna
Boforð sfn — Víðsýn upphyggingarstefna eða neikvæður fírýioboðskapiiir
Tíðindalítil vika
ÞESSI vika hefur verið fremur
tíðindalítil. Norðanátt með
töluverðu frosti hefur verið um
land allt. Hafa mjólkurflutning.
ar sums staðar gengið erfiðlega.
Ekkert hefur rofað til um róðr-
arstöðvunina. Niðurstaða er ekki
ennþá fengin um stuðning við
útgerðina á þessu ári. Ríkisstjórn-
in hefur gert útvegsmöm.um til-
boð um svipaða aðstoð og veitt
var með bátagjaldeyrisskipulag-
inu á s.l. ári. Því tiiboði hefur
ekki verið tekið.
Þess verður aS vænta að
fljótiega verði gengrið frá sam
komulagi um þessi mái. Ennþá
hefur lítið tjón orðið að því
að vertíð hefur ekki verið haf
in hér sunnanlands. Veður hef
ur verið svo óstoðugt, að lítið
hefði orðið úr róðrum þó allt
hefði verið með felltlu. En það
væri fullkomið hneyksli ef
bátaflotinn væri bundinn við
lanðfestar lengi úr þessu eftir
að sæmilegar gæftir hefðu
skapazt.
Á Alþingi hefur ekki verið
viðburðaríkt þessa viku. Fjár-
veitinganefnd hefur umnð að und
irbúningi fjárlaga og aðrar nefnd
ir hafa starfað. En þingfundir
hafa yfirleitt verið stuttir og
átakalitlir.
Ætla má að miklar annir verði
á þingi næstu viku. Afgreiðslu
fjárlaga verður að Ijúka fyrir 20.
þ.m. Fyrir þann tima þyrfti því
að vera ljóst, hvaða leiðir fara
verður til tekjuöílunar vegna
stuðnings við útflutningsfram-
leiðsluna.
Kommúnistar
og útgerðin
KOMMÚNISTAR þykjast stund-
um vera miklir vmir islenzkrar
útgerðar, og þá einkum vélbáta-
útvegsins. Öðrum þræði ausa
þeir þó útvegsmenn blóðugum
svívirðingum. Það er ómaksins
vert að athuga lauslega afstöðu
kommúnista undanfarin ár til
þessarar þýðingarmiklu atvinnu-
greinar. Þegar gengisbreytingin
var gerð veturinn 1950 og hagur
útvegsins réttur verulega með
henni hömuðust kommúnistar
gegn þeirri ráðstöfun. Það er þó
til marks um heilindi þeirra, að
einstakir kommúnistaþingmenn
höfðu lýst því yfir, að gengis- 1
breytingin væri óhjákvæmileg og
biðu hennar með óþreyju. Engu
að síður greiddu þingmenn komm
únista allir í einum hóp atkvæði
gegn henni.
Þegar bátagjaldeyrisskípulagið i
var upp tekið skömmuðu komm-
únistar ríkisstjórnina ofsalega'
fyrir þá ráðstöfun til stuðnings
bátaútveginum. Töldu þeir þetta I
fyrirkomulag „árás á lífskjör al- j
mennings" enda þótt með henni
væri tryggð atvinna og afkoma
fólksins við sjávarsíðuna. Þegar
ríkisstjórnin ákvað að rýra báta-
gjaldeyrisfríðindin lítillega um
næstsíðustu áramót skömmuðu
kommúnistar hana líka fvrir það.
Þannig var samræmið í málflutn-
ingi hins fjarstýrða liðs.
En jafnhliða þvi að komm-
únistar hafa barizt gegn flest-
um opinbei nm ráðslöfunum til
stuðning-s útgerðinni hafa þeir
heitt áhrifum sínnm eftir
fremsta mef i til þess að auka
tilkosÞiað b inar á öllum
s úðum. Blandast a® sjálfsögðu
eiigum sæmilega vitibornum
manni hugnr um það. að vand-
ræði útvcgsinc nú spretta ekki
hvað sízt. af h 'mim mikln kaup
hækkunnm. r -m knmmúnist-
ar höföu iorystu um á s.l. ári
og hafa haft i för með sér stór-
fellt kapphlaup á milli kaup-
gjalds og verðlags.
Hafa gert útgerðinni
ailt til meins
ÞEGAR á allt þetta er litið verð-
ur það augljóst, að stuðningur
kommúnista við íslenzkan sjáv-
arútveg, hefur á undanförnum ár-
um verið harla neikvæður. Þeir
hafa gert allt sem þeir hafa getað
honum til bölvunar. Því miður
hefur þeim orðið of vel ágegnt.
Þess vegna er íslenzk útflutnings-
framleiðsla nú komin út í fen
stöðugs hallareksturs. Þess vegna
hefur núverandi ríkisstjóm orð-
ið að grípa til ýmis konar úrræða
til þess að halda hinum þýðing-
armiklu framleiðslutækjum sjáv-
arútvegsins í gangi.
Biðja um að taka
sig í stjórn
EN jaínhliða því, sem íslenzkir
komrnúnistar hafa verið að grafa
undan rekstursgrundvelli ís-
lenzkra bjargræðisvega, hafa
þeir haft uppi sífellt bænakvak
um að einhver sæi aumur á þeim
og byði þeim þátttöku í ríkis-
stjórn. Þeim tókst að lokka einn
af þingmönnum Alþýðuflokksins
tíl þess að kljúfa flokk sinn inn-
an verkalýðshreyfingarinnar og
hleypa þar lokum frá dyrum lýð-
ræðissinna, sem stjórnað höfðu
Alþýðusambandinu siðan árið
1948 í andstöðu við kommúnista.
Eftir að kommúnistar unnu
þetta afrek hafa þeir misnotað
heildarsamtök verkalýðsins á
hinn herfilegasta hátt til áróðurs
fyrir stjórnarþátttöku þeirra
sjálfra. En þrátt fyrir bréf og til-
boð um forystu um stjórnarmynd
un hefur þeim lítið orðið ágegnt.
Formaður Framsóknarflokksins
lýsti því að vísu yfir í áramóta-
grein fyrir rúmu ári síðan, að
„hálfur Sósíalistaflokkurinn"
væri samstarfshæfur. — Fannst
kommúnistum strax mikil upp-
örvur, rð hcr "n það. Hertu þeir
upp úr því rócur sinn gegn jafn-
vægi efnahagslffsins og skelltu á
stórverkföllum með hvers konar
ofbeldi og yfirgangi. Mun bænd-
um í Framsóknarflokknum hafa
bótt lítið til þess ,.siðferðisvott-
orðs“ koma, sem formaður flokks
þeirra hafði veitt kommúnistum
að veganesti út í verkfallið á s.l.
ári.
En þrátt fyrir allt virðist
málum þó svo komiö nú, að
kommúnistar hafa ekki getað
fengið neinn til samstarfs við
sig nema fyrrgreindan þing-
mann Alþýðuflokksins, sem
klauf sinn eigin flokk innan
verkalýðshreyfingarinnar. Er
það rýr eftirtekja eftir langa
og harða baráttu.
Yfirlýsing um
kosningabandalag
ÞAÐ vakti nokkra athygli, að
ritari miðstjórnar Alþýðuflokks-
ins, sem einnig er þingmaður og
prófessor, skýrði frá því í grein
í flokksblaði danskra jafnaðar-
manna fyrir skömmu, að Alþýðu-
flokkurinn hefði boðið Fram-
sóknarflokknum og Þjóðvarnar-
flokknum kosningabandalag við
næstu kosningar. Gerði hann sér
þar sæmilegar vonir um að slíkt
kosningabandalag kynni að gefa
góðan árangur. Ekki var hann þó
fullviss um að allir kjósendur
þessara flokka vildu láta fram-
selja sig þannig á víxl í hinum
einstöku kjördæmum. Hins vegar
taldi hann líklegt, að „margir af
kjósendum Sameiningarflokksins
(kommúnista), sem ekki eru
kommúnistar myndu kjósa sam-
bræðsluna sem einasta möguleika
til þess að hindra áhrif íhalds-
ins á stjórn landsins“.
Loks gerði hann sér von um
að „launafólk, sem kosið hefur
Sjálfstæðisflokkinn myndi
kjósa sambræðsluna vegna
óskar sinnar um trausta meiri-
hlutastjórn“.
Ekki of gott að hugga
sig
RITARA Alþýðuflokksins er
vissulega ekki of gott að hugga
sig með því að skrifa slíkar hug-
leiðingar í blað flokksbræðra
sinna í Danmörku. Vel má vera
að einhver ’eggi trúnað á þær
þar í landi. E i á í landi trúa þvi
víst fáir, a“ S .ilfstæðisfólki
kæmi til hugar að kjósa sam-
eiginlega frambjóðendur Fram-
sóknar, krata og bjóðvarnar. Það
getur verið að einhverjir komm-
únistar gerðu þaC, af því að þeir
hafa svo mikinn áhuga fyrir
„vinstri stjórn“. En trúlega
finnst þeim, að þeirra eigin flokk
ur verði að fá að vera með til
þess að þeir geti stutt „samfylk-
inguna“ af heilum hug!!
En prófessorinn, sem er rit-
ari Alþýðuflokksins og annar
prófessor, sem er í Framsókn-
arflokknum, eru búnir að
reikna og reikna, draga frá og
leggja saman atkvæði fólks og
flokka í fjölda kjördæma. —
Hver skyldi svo leyfa sér að
draga niðurstöður þeirra í
efa? — Tveir prófessorar
plús kjósendur Framsóknar,
krata og þjóðvamar — það er
sama sem þingmeirihluti og
„frjálslynd umbótastjórn",
eins og hallærisstjórnin, sem
sat frá 1934—1939 og hafði
nærri riðið íslendingum að
fullu.
Látum svo vera. „Hælumst
minnst i máli, metumst heldur of
val felldan“, eins og segir í forn-
um fræðum.
Afstaða Sjálfstæðis-
flokksins
SJÁLFSTÆÐISFLOKKURINN
gekk til núverandi stjórnarsam-
starfs fvrst og fremst með það í
huga að hrinda í framkvæmd
ýmsum þjóðnytjamálum og hug-
siónamálum sínum. Efst á þeim
lista var rafvæðing landsins, um-
bætur í húsnæðismálum og al-
hliða stuðningur við atvinnulífið.
Sjálfstæðismenn telja það
fvrst og fremst skyldu sína að
efna þau loforð, sem þeir gáfu
fyrir og eftir kosningarnar um
framgang þessara mála. — Þeir
fagna því að allmikið hefur þeg-
ar áunnizt í framkvæmd stjórrt-
arsáttmálans. — Raforkufram-
kvæmdirnar hafa verið undirbún
ar og eru að hefjast. Veðlána-
kerfið er komið í gang og mun
halda áfram að starfa og stuðla
að bættu húsnæði. Lánastofnanir
atvinnuveganna hafa verið efld-
ar enda þótt hin mikla þörf
þeirra kalli stöðugt á ný framlög.
En margt er einnig ógert af því,
sem stjórnarsamningurinn fól i
sér fyrirheit um. Margvísleg
vandkvæði hafa einnig skapazt
vegna þess, að kommúnistum
hefur tekizt að misnota' vald
sterkra verkalýðsfélaga til þess
að gera kröfur á hendur fram
leiðslunni, sem hún ekki fær risið
undir.
Sjálfstæðismeníi skorast
ekki undan því, að vinna að
lausn þessara vandamála. Og
þjóðin krefst þess að allir á-
byrgir stjórnmálamenn leggi
þar hörnl að verki. — Með
kommúnistum reiknar þar að
sjálfsögðu enginn Þeirra hlut-
verk er ailt annáð, nefnilega
að eyðileggja alít sem hægt er
að eyðileggja í efnahagskerfi
landsmanna.
Hin jákvæða stefna
ÍSLENDINGAR hafa áreiðanlega
veitt því athygli, að starf og bar-
átta Sjálfstæðismanna hefur und-
anfarið fyrst og fremst verið
fólgin í því, að koma í fram-
kvæmd umbótum, sem bæta að-
stöðu fólksins til sjávar og sveita
í lífsbaráttu þess. Það hefur verið
jákvæð og raunbæf framkvæmda
og uppbyggingarstefna, sem Sjálí
stæðisflokkurinn hefur barizt
fyrir. Af henni befur allt starf
flokksins dregið svip. Barátta
hinna sósíalísku flokka og jafn-
vel samstarfsflokksins í ríkis-
stjórn hefur hins vegar í aðalat-
riðum mótazt af neikvæðri
hræðslutefnu, grýluboðskap og
draugatrú. Þessir flokkar hafa
lagt megináherzlu á það, að
hræða þjóðina með Sjálfstæðis-
fiokknum, hinu hræðilega ,íha)di‘,
sem væri sízt betra en „bófa-
flokkar í Suður-Ameríku“, svo
munnsöfnuður Tímamam'fe. sé
notaður. Svo langt hefur Tíminn
gengið í hatursáróðri sínum gagn.
vart samstarfsflokki sínum og
málgögnum hans, að hann hefur
krafizt þess að hálfbyggt hús
Morgunblaðsins yrði „rifið til
grunna“!!
Getur það verið að Tímamenn
og hinir sósíalísku flokkar hafi
ekki meiri trú á dómgreind ís-
Jenzks almennings en svo, að þeir
haldi að slíkur málflutningur sé
sigurvænlegur?
íslenzkt fólk dæmir stjórn-
málamenn og flokka þeirra af
verkunum, en ekki af slegg ju-
dómum blaða, scm ekki ern
vönd að virðingu sinni. Sjálf-
stæðismenn þurfa því engu að
kvíða um framtíð flokks síns.
Innan vébanda hans eða í sam-
vinnu við aðra heiðarlega og
öfgalansa menn munu þeir
halda áfram hinu mikla upp-
byggina-arstarfi í þágu lands
og bjóðar.
Merkisbéndi láfinn
13. Þ.M. lézt í sjúkrahúsi í Kaup-
mannahöfn Sigfús Eiríksson,
bóndi að Einarsstöðum í Eyja-
firði, fyrrum hreppstjóri og bóndi
að Skjöldólfsstöðum í Jökuldal,
aðeins 51 árs að aldri.
Sigfús tók ungur við búi atf
Skjöldólfsstöðum eftir föður sinn,
bændahöfðingjann Eirík Sigfús-
son, og sinnti ennfremur marg-
víslegum trúnaðarstörfum fyrir
sveit sína.
Skjöldólfsstaðir liggja sem
kunnugt er í þjóðbraut og því
mikill gestagangur, ekki sízt þeg-
ar samgöngur voru lakari á landi
en nú tíðkast og færð var slæm,
en bóndinn á Skjöldólfsstöðum
og heimili hans var annálað fyrir
ósérhlífni, fyrirgreiðslu og gest
risni, og munu n gir rninnas1
hvað gott var að ko<na í Skjöld
ólfsstaði, eftir langa ferð yfir
erfiða fjallvegi, svo sem Jökul-
dalsþeiði cr. tíðum.
Sigfús iætur eft:r sig konu,
Kristínu djörgvinsdótt.ur frá
Eskifirði, og 7 börn, það elzta
15 ára. i