Morgunblaðið - 13.11.1956, Blaðsíða 16

16
MORGVNRLAÐ1Ð
Þriðjudagur 13. nóv. 1956
Stúlka
sem hefur nokkra kunnáttu í vélritun og bókhaldi, ósk-
ast til skrifstofustarfa. Tilboð, sem greini menntun og
fyrri störf, leggist inn á afgr. Mbl. fyrir fimmtudagskvöld
merkt: „Skrifstofustúlka —3289“.
Smíða
Skiéa$*«ó
eftir nákvæmu móli. — Þeir, sem hugsa sér að fá skó
hjá mér í vetur, panti þá í tíma.
Sendi í póstkröfu urn land allt.
Páll Jörundsson,
Vitastík 11 — Reykjavík.
Skrlsfofustarf
Stúlka óskast til skrifstofustarfa hálfan daginn. Nokkur
þjálfun í skrifstofustörfum æskileg. Vélritunarkunnátta
og einhver þekking á bókfærslu nauðsynleg. Umsóknir,
með upplýsingum um aldur, menntun og fyrri störf send-
ist afgreiðslu blaðsins fyrir miðvikudagskvöld merkt:
„Rösk — 3287“.
Stúlka
sem orðin er 20 ára eða eldri, getur fengið atvinnu strax
í vefnaðarvöruverzlun í miðbænum.
Umsóknir með upplýsingum um fyrri störf, aldur, síma-
númer og heimilisfang, sendist í póstbox 502.
Kristmann Gubmundsson skriíar um
BÓKMENNTIR
íslenzkar dulsagnir IL
Eftir Oscar Clausen.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs.
ÞETTA er annað bindið af dul-
sagnasafni Clausens og kennir í
því margra góðra grasa. Nálega
helmingur bókarinnar eru sagnir \
úr lífi höfundarins sjálfs og er sá:
hlitinn beztur. að hinum ólöst-1
I
uðum. Clausen hefur lífræna frá j
sagnargáfu og honum er létt að j
hrifa lesandann með sér. Auk |
þess eru margar af sögunum j
harla merkilegar frá dulfræði-
legu sjónarmiði, t. d. „Krossinn
helgi“, „Hver stjórnaði mér nið-
ur á hafnarbakka?", „Dulsýnir",
„Lækningar með fyrirbænum",
„Sálmasöngurinn í logndrífunni",
„Hver borgaði fyrir litlu tófuna
hennar Ásu“ o. m. fl.
Á vorri öld heyrist því oft hald-
ið fram, að dularfull fyrirbæri
séu ekkert annað en ímyndun,
sem hverfi til fullnustu með auk-
inni uppfræðslu fólksins, betra
viðurværi og minni einangrun.
En þetta er hin mesta fjarstæða.
„Dularfull" fyrirbæri hafa aldrei
verið almennari en einmitt núna.
Daglega, að kalla má, læknast
sjúkt fólk hér í Reykjavík og
víða um land á yfirnáttúrlegan
hátt, sem kallað er. Og það er
aðeins ein hlið hinna „dularfullu"
fyrirbæra nútíamans, er virðast
einmitt fara mjög í vöxt á allra
síðustu tímum. En þar eð ýmsir
aðilar berjast ótrauðlega gegn
því, að almenningur leggi trúnað
á slík fyrirbæri, er ágætt að sem
mest sé um þau ritað. Er því
gott að bækur sem þessar séu
gefnar út og lesnar af þúsundum,
en eins og kunnugt er, eru sagnir
Clausens mjög vinsælar. Ekki
skal því haldið fram, að allar
dulsagnir byggist á raunaveru-
lega dularfullum fyrirbrigðum,
þar getur margt komið til greina.
En talsverður hluti þeirra á vafa
laust rót sína að rekja til yfirnátt
úrlegra atburða, og því fleiri frá
sagnir sem fram koma af slíku,
því betra. Við verðum að venja
okkur af þeim barnaskap að elta
einfeldni efnishyggjunnar, en
treysta heldur eigin dómgreind
og skynjun og styðjast við
reynslu viturra manna.

[

„Við leiðarlok".
Eí'tir Ásmund Gíslason.
Bókaforlag Odds Björnssonar
ÞETTA er saga merkrar ættar og
hefst á fimmtándu öld, en er stutt
orð og gagnorð og dvelur óvíða
við annað en helztu atriði. Höf-
undurinn, Ásmundur Gíslason,
áður prófastur að Hálsi í Fnjóska
dal, er afspringur ættar þessar-
ar og eru bræður hans einnig
kunnir menn: Haukur Gíslason,
sem lengi var prestur í Kaup-
mannahöfn, Ingólfur héraðslækn-
ir og Garðar stórk.m.. Bókin er
hin eigulegasta fyrir þá, sem gam
an hafa af þjóðlegum fræðum og
ættvísi. Hún er einnig menningar
sögulega markverð og lipurlega
rituð. Allmargar mannamyndir,
af þeim er.við sögu koma, eru í
henni og nokkuð af vísum og
kvæðum, en sá skáldskapur er
yfirleitt sáralélegur og hefði mátt
sleppa honum.
„Snæfellingaljóð".
Gefin út af héraðssambandi
ungmemia félaga í Snæfells-
ness- og Hnappadalssýslu.
HÖFUNDAR Ijóða þessara eru
alls fimmtíu og þrír talsins og er
bókin gefin út af héraðasambandi
ungmennaíélaganna vestur þar.
Samkvæmt formálanum eru
þarna ljóðasýnishorn eftir alla
þá ljóðasmiði sem fæddir eru í
Snæfellsness- og Hnappadals-
sýslu og lifðu fram yfir 1930 eða
lengur, svo og þá er dvalizt höfðu
þar í tíu ár, er söfnunin hófst.
Bókinni fylgja myndir af skáld-
unum og nokkrar upplýsingar
um hvert þeirra.
Nöfn höfunda eru sem hér seg-
ir: Ágúst Líndal Pétursson, Árni
Helgason, Ásta Jónsdóttir, Berg-
ur Þorsteinsson, Bragi Jónsson,
Bjarni F.lias Jónsson, Elías Krist
jánsson, Elín Jóhanna Bjarnadótt
ir, Guðlaug Sæmundsdóttir, Guð
mundur Einarsson, Guðmundur
Sigurðsson, Guðmundur Sæ-
mundsson, Guðríður Jóhanna
Björnsdóttir, Gunnar Kristóíers-
son, HaJlbjörn Þorvaldsson, Hall
grímur Ólafsson, Hannes Hann-
esson, Helga Halldórsdóttir, Ing-
ólfur Kristjánsson, Ingveldur Ól-
afsdóttir, Jóhann Pétur Jónsson
Hraunfjörð, Jóhann Magnús Krist.
jánsson, Jóhannes Ólafur Þor-
grímsson, Jón Ólafsson, Jón Ól-
afsson, Jón Gunnlaugur Sigurðs-
I
son, Jón Þórðarson, Júlíus Jóns-
son, Kristín Benjamínsdóttir,
Kristján H. Breiðdal, Kristján
Eggertsson, Kristján Elíasson,
Kristján Jónsson, Magnús Guð-
mundsson, Magnús Hallbjöms-
son, Magnús Jónsson, Oddfríður
Sæmundsdóttir, Ottó A. Árnason,
Ólafur Benediktsson, Ólafur Jóns
son, Ólöf Sveinbjarnardóttir, Páll
Þórðarson, Ragnheiður Guðrún
Kristjánsdóttir, Reinhold Richt-
er, Sigríður Sigurðardóttir, Sig-
urborg Eyjólfsdóttir, Sigurður
Daðason, Sigurður Hallbjörns-
son, Tryggvi Valdimar Kristó-
fersson, Unnur Ingibjörg Sigfús-
dóttir, Þórður Halldórsson, Þor-
leifur Sigurðsson og Þorsteinn
Lúther Jónsson.
Bókin hefst á löngu kvæði eft-
ir Sigurð Hallbjörnsson, bónda á
Brúnarhrauni í Kolbeinstaðar-
hreppi. Það er skemmtilega gerð
héraðslýsing og sögulegt yíirlit.
Þá eru „Haustvíaur" eftir Ágúst
Líndal Pétursson, snoturlega
gerðar. „Endurskoðun" eftir
Braga Jónsson, áður bónda á
Hoftúnum í Staðarsveit er gott
kvæði. „Til Sigríðar" og „Eiliða-
hamar" eftir Elías Kristjánsson,
bónda á Elliða í Staðarsveit, eru
laglega gerð og falleg kvæði.
Nokkrar ljómandi vísur eru eftir
Elínu Jóhönnu Bjarnadóttur, og
Guðlaug Sæmundsdóttir á fall-
egt kvæði, er nefnist „Um kvöld‘.
Hagorður vel er Guðmundur
Einarsson í Klettabúð á Hellis-
sandi. Þarna eru fimm vísur eft-
ir hann og allar góðar. Athyglis-
vert kvæði er „Baugabroí" eftír
Guðmund Sigurðsson, bónda á
Ilöfða í Eyjarhreppi. Skemmti-
lega hagorð er Guðríður Jó-
hanna Björnsdóttir, húsfreyja í
Haukatungu í KoJbeinsstaðar-
hreppi, og Hallbjöm Þorvalds-
son frá Gröf í Breiðuvík birtir
vel gerðar vísur: „Úr ijóðabréfi"
— „I»að haustar“ eftir Hallgrím
Ólafsson bónda á Dagverðará í
Breiðavík, er goít kvæði, eink-
um fyrra erindið:
„Ævilokum líðv\r nær,
lífs að dregur hausti.
Einhver dapur dauðablær
dimmum skugga á lífið slær.
Bátinn minn ég bind í hinzta
nausti.“ —
VeigamiJíið kvæði er „Helga-
, fell“ efíir Hannes Hannesson
4
á jólaeplunum liefur rm staðið yfir í
nokkra daga og mun halda áfram
þar til síðasti kassinn flýpur yfir
búðarborðið.
Eplin eru ágætis vara. Eplin eru ódýr. Eplin
geymast vel. Ítalía er bezta eplaland Evrópu.
Eplin okkar eru frá beztu héruðum ítalíu. —
Norðurhéruðunum — fjallahéruöunum.
ef satt skal segja, er það eplamagn sem komið
er til landsins, aðeins röskur helrningur á móts
við það, sem fluttist til landsins í fyrra, en engar
líkur til þess að meira fáist flutt inn fyrir kom-
andi jólahátíð.
er sérstaklega hagstætt í lausri vigt og enn
þá lægra í kössum. — Þér getið valið um margar
tegundir og stærðir.
'Áf ávoxfurmm
sk'iluð fsér
Verðið í kössum og lausri
vigt:
Delicious
í lausri vigt kr. 13,70—14,40.
í kössum kr. 188.70 og 206.50
Kalterer
í 1. vigt 10.75 og 11,25
í kössum 132.60 og 133.85
Johnatan
í 1. vigt kr. 8,90
í kössum kr. 132.60
Vine Sap
í 1. vigt 12,80
í kössum 160.65
Ram. Frank
í lausri vigt kr. 9.50
í kössum kr. 142.80