Morgunblaðið - 09.12.1956, Blaðsíða 20

20
M ORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 9. des. 1956.
GULA
herbex'&Mð
eftir ROBERTS RIHEHART
■ —------—----———— -------------:■ —
HVERJUM, sem litið hefði á
Carol Spencer í lestrarklefanum,
þennan júnímorgun, hefði varla
komið til hugar, að hún væri í
þann veginn að lenda í nokkru
évenjulegu. Hún leit ekki út fyr-
Ir að vera annað en það, sem hún
var — ung stúlka frá New York,
A leið til að koma móður sinni
fyrir í nokkrar vikur í Newport,
hjá eldri systur sinni. Að því
loknu ætlaði hún til Maine, til
þess að opna þar sumarbústað,
sem hún hafði enga löngun til.
En nú var hún að reyna að
hvíla sig. Móðir hennar, frú
Spencer, sat í næsta stól, og hall-
aði sér afturábak með lokuð
augu, eins og hún væri slitupp-
gefin. En þar sem gamla konan
hafði ekki staðið í öðrum stór-
ræðum en þeim að koma sér inn
í leiguvagn og út úr honum aft-
ur, en Carol hafði hins vegar
rogazt með töskurnar þeirra,
fannst henni þetta óþarfi af
þeirri gömlu. Hana verkjaði enn
í handleggina eftir töskurnar og
golfkylfurnar hans Gregs, bróð-
ur síns, en móðir hennar hafði
heimtað, að þær væru með í för-
inni.
— Ætli ég ætti ekki að fá mér
digitalis; ég er hálf-máttlaus,
sagði frú Spencer, án þess þó að
opna augun.
— Ekki nema þú hafir það hjá
þér, svaraði Carol. — Töskurnar
eru flestar í hrúgu aftast í hin-
ÚTVARPIÐ
Sunnudagur 9. desember:
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í Dómkirkjunni —
(Prestur: Séra Árelíus Níelsson.
Organleikari: Helgi Þorláksson).
13,15 Erindi: Island og stórvelda
pólitík á fyrri hluta 16. aldar —
(Björn Þorsteinsson sagnfræðing-
ur). 15,15 Fréttaútvarp til Islend
inga erlendis. 15,30 Miðdegistón-
leikar. 16,30 Veðurfregnir. — Á
bókamarkaðnum: Lesendur, útgef
endur og höfundar (Vilhjálmur
Þ. Gíslason útvarpsstjóri). 17,30
Barnatími (Helga og Hulda Val-
týsdætur). 18,30 Hljómplötuklúbb
urinn. — Gunnar Guðmundsson
við grammófóninn. 20,20 Um helg-
ina. — Umsjónarmenn: Björn Th.
Björnsson og Gestur Þorgrímsson.
21,20 Nýju dægurlögin; — desem-
berþáttur S.K.T. Hljómsveit Carls
Billich leikur verðlaunalög úr síð
ustu danslagakeppni S.K.T. Söngv
arar: Adda Örnólfsdóttir, Haukur
Morthens og Sigurður Ólafsson.
22,05 Danslög: Ólafur Stephensen
kynnir plöturnar. 23,30 Dagskrárl.
um vagninum, innan um mörg
tonn af öðrum töskum.
Frú Spencer komst að þeirri
niðurstöðu, að glas af vatni
myndi duga sér í bili, og Carol
kom með pappírsbikar með
vatni í, og átti bágt með að bera
hann, án þess að úr honum
skvettist. Hún skilaði ekki bik-
arnum aftur, heldur kramdi hann
í hendi sér og lagði hann út í
gluggakistuna. Móðir hennar
lyfti velmáluðum augnabrúnun-
um, til merkis um vanþóknun
sína á þessu tiltæki, en lagðist
síðan aftur á bak, án þess að
eyða að því orðum. Carol horfði
á fríðan vangasvip hennar, reglu-
legan munnsvipinn, vönduðu
fötin og gimsteinaskrínið, sem
hún hafði í kjöltu sér. — Síðan
Georg Spencer dó, var hún orðin
hálfgildings sjúklingur og önug
með afbrigðum, og nú var Carol
orðin 24 ára og vonir hennar
brostnar af völdum ófriðarins.
Nú varð hún að vera ógift dóttir
á heimilinu, og sennilega visna
þar upp í skugga móður sinnar.
Og svo þetta fábjánalega uppá-
tæki kerlingarinnar að fara að
opna sumarhúsið þeirra í
Maine....
Hún hreyfði sig, hálf-óróleg.
Nei, hún vildi ekki fara aftur.
Heldur vildi hún fara í einhverja
kvennahersveitina, eða í hjúkr-
unarstörf. Hún var ung og
hraust, og gat áreiðanlega orðið
að liði einhvers staðar. En ekki
þurfti hún annað en nefna slíkt
á nafn, til þess, að móðir hennar
fengi það, sem hún kallaði hjarta-
tilfelli. Hér sat hún því, með
dagblöðin á hnjánum og golf-
kylfurnar hans Gregs við fæt-
urna, svo að þær meiddu hana.
Hún sparkaði þeim frá sér í
gremju.
Auðvitað hafði hún ekki lagt
upp í þessa för með góðu.
— Hvers vegna til Maine?
hafði hún sagt. — Greg mundi
miklu heldur vilja vera í New
York eða þá í Newport hjá Elin-
or. Vitanlega vill hann vera ein-
hvers staðar nálægt Virginíu, úr
því að þau eru trúlofuð á annað
borð.
En frú Spencer hafði skotið
fram hökunni og verið einbeitt á
svipinn.
— Virginia getur vel komið til
Maine, sagði hún, — og eftir
þennan óskapa hita, þarf Greg
að komast í svalara loftslag. Og
þú ættir ekki að telja eftir það,
sem þú getur gert fyrir hann,
eftir allt, sem hann er búinn að
þola. Og Carol hafði sagt já og
amen, jafnvel eftir að þær voru
komnar til Newport til Elinor
systur hennar, sem taldi þetta
óðs manns æði. -
— Þetta er hreinasta brjálæði,
hafði hún sagt. — Þetta húsbákn
og einar þrjár stúlkur. Reyndu
nú að sýna einhverja vitglóru,
Carol.
•— Það er auðheyrt, að þú þarft
ekki að búa hjá mömmu.
— Nei, svo er guði fyrir að
þakka, svaraði Elinor og hringdi
af, snöggt, eins og hún var vön,
og án þess að kveðja. Þannig var
Elinor.
Carol var að hugsa um þetta
meðan lestin hélt áfram leiðar
sinnar. Auðvitað vildi hún gera
það, sem hún gæti fyrir Greg.
Hann átti það skilið. Hann hafði
verið fhigmaður í mörg ár, og
þegar hann var 34 ára var hann
orðinn höfuðsmaðu og flugkappi
í Suður-Kyrrahafs flugflotanum.
Nú var hann kominn heim í
mánaðar leyfi, og var í þann
veginn að þiggja heiðursmerki úr
eigin hendi forsetans. En hún var
ennþá miður sín eftir öll ólætin
á járnbrautarstöðinni.
Hugur hennar snerist nú aft-
ur frá ófriðnum og að hinu, sem
fyrir höndum var. Stúlkurnar
þrjár — eina þjónustufólkið, sem
eftir var orðið hjá þeim — voru
önnum kafnar við að laga til í
íbúðinni í Park Avenue, strá
flugnaeitri yfir gólfábreiðurnar
og vefja utan um lampahlífarn-
ar, til þess að forða þeim undan
sótinu, sem var alls staðar ná-
lægt í borginni. Sjálf hafði Carol
unnið eins og hestur, þar sem
engir karlmenn voru fyrir hendi,
hafði hún sjálf rogazt með hús-
gögn og gert öll erfiðustu verkin,
sem jafnan varð að vinna um
þetta leyti árs, og nú var eins og
móðir hennar hefði lesið hugs-
anir hennar, því að hún spurði:
— Sendirðu bílteppin?
— Já, það er allt í lagi með
þau.
— Og komstu loðkápunum mín.
um í geymslu?
— Það veiztu vel sjálf; þú tókst
sjálf við kvittununum hjá mér.
— En hvernig var með fötin
hans Gregorys?
— Hann verður í einkennis-
búningi, en svo á hann eitthvað
af fötum fyrir norðan. Ég sá þau
þar að minnsta kosti í fyrra.
Talið féll niður. Frú Spencer
mókti, með hálopinn munninn og
Carol barðist við óróatilfinning-
una, sem hún hafði jafnan haft
síðan fyrst var minnzt á þennan
fardagaflutning. Auðvitað stóð
það í nokkru sambandi við Ric-
hardson ofursta. Þótt heilt ár
væri liðið, var hann enn ekki
farinn að viðurkenna, að Donald
Hinir margeftirspurðu
KELVilMATOR
KÆLISKÁPAR
5.6 cub.fet komnir aftur.
Takmarkaðar birgðir — Verð kr. 5.960.00
UeklcL
Austurstræti 14
Sími 1687
Vorumerkíð
„CELLOPHAME“
Hér með tilkynnist, að framleiðslufyrirtækið British
Cellophane Limited, Bath Road, Bridgwater, Somerset,
Englandi er skrásettur eigandi á íslandi að vörumerkinu:
„C H E L L O P H A N E“
sem er skrásett nr. 175/1947 fyrir arkir úr cellulose og
celluloseumbúðir og innpökkunarpappír.
Notkun orðsins „CELLOPHANE“ um ofanskráðar vör-
ur merkir, að þær séu framleiðsla British Cellophane
Limited og notkun þess um sérhverjar aðrar vörur, er því
brot gegn rétti British Cellophane Limited.
AÐVÖRUN
Komið mun verða í veg fyrir slík réttarbrot með lög-
sókn til verndar hagsmunum viðskiptavina og notenda.
og eigenda ofangreinds vörumerkis.
Mánudagur 10. desember:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Búnaðarþáttur: Gísli Krist-
jánsson ritstjóri o. fl. tala um
starfsemi Sambands nautgripa-
ræktarfélaga í Eyjafirði. 18,30
Skákþáttur (Guðmundur Arnlaugs
son). 19,10 Þingfréttir. — Lög úr
kvikmyndum (plötur). 20,30 Út-
varpshljómsveitin; Þórarinn Guð-
mundsson stjórnar. 20,55 Um dag-
inn og veginn (Árni Guðmundsson
úr Eyjum). 21,15 Einsöngur: Sig-
urður Björnsson syngur; dr.
Victor Urbancic leikur undir á
píanó. 21,30 Útvarpssagan: —
„Gerpla“ eftir Halldór Kiljan Lax
ness; IX. (Höfundur les). 22,00
Fréttir og veðurfregnir. — Kvæði
kvöldsins. 22,10 Upplestur: Gunn
ar M. Magnúss rithöfundur les úr
bók sinni „Slcáldið á Þröm“. 22,30
Kammertónleikar (plötur). 23,10
Dagskrárlok.
**• •*♦ ♦*• *J» ♦!« •** •*• «5* •** *♦* ♦«* *•* V
**♦ ♦*♦ *l»*1**e* *♦* c**’* *«* **•
•2m8míh5m8m8' >*2*‘
%♦ »i* *i* »2* »*• •*• *x» *l* ♦** v *♦* *♦**•• v *♦♦ %• ♦!♦ *l* %.♦ ♦!* *♦*' '• »1* •*•♦)
M ARKÚS Eftir Ed Dodd
G^_X.
V..ARE H VES, WE’RE PASSING
) WE A OVER. MY GASOLINE
S ALMOST 1 CACHE NOW...
) THERE, / WE'LL STOP THERE
' MR. S AND REFUEL ON
GILBERT? } OUR WAY BACK f
ACCORDING TO MR. TRAIL'S
MAR THE BOYS SHOULD <
BE CAMPING ON TWO-MILE
. LAKE TONIGHT... ._________v
í HEY, RALPH, J NAW, IT AINT
KEEP OUTA < ... IT'S A
SIGHT, WILL YOU ) WILDERNESS
...THAT MAY < AIRWAYS
BE A POLICE 1 PLANE/
PLANE

DIDN'T I TELL VOU IF
WE'D WAT HERE AT THIS
GAS DEPOT LONG ENOUGH
THERE'D BE A PLANE
DROP BY SOONER OR
LATER ?
1) — Samkvæmt áætlun Mark-
úsar ættu drengirnir í kvöld að
setja tjaldbúðir sínar upp við
Tveggjamílna-vatn ....
2) .... erum við nærri komnir
þangað?
— Já, við erum nú að fljúga
yfir bensínbirgðastöðina. Eg kem
þar við í bakaleiðinni til að taka
benzín.
3) Niðri í skóginum, við benzín
birgðirnar.
— Heyrðu Hrólfur. Láttu ekki
sjá þig. Þetta getur verið flug-
vél frá lögreglunni.
— Nei, þa ðer ekki hætta á því.
Þetta er flugvél Oræfa-flugfé-
lagsins.
4) — Eg sagði þér alltaf, að
ef við biðum nógu lengi hjá
benzínbirgðunum, þá myndi
flugvél koma fyrr eða seinna til
að taka benzín.