Morgunblaðið - 12.10.1957, Page 12

MORCVNBl AÐIÐ
Laugardagur 12. okt. 1957
aJSÉ
Fritz is glad to know
CHERRY AND SCOTT'*£IAVE
RETURNED TO THE #J.CK,
AND NICKERS HIS
SATISFACTION
AND NOW THE TRICK COLT
CLASS...THE FIRST ENTRY
FOR THIS EVENT IS MISS
LOUISE LEEDS' COLT.
HANDLED BY MR. '
MARK TRAIL /
1) — Freyfaxi fagnar Sirrí og
Sigga, þegar þau koma út frá
dýralækninum. Hann virðist vera
í góðu skapi. Aka þau nú með j 2) En sjúklingurinn hjá dýra-. leikahesta. Fyrstur kemur foli
hann til sýningarsvæðisins. I lækninum heyrði hneggið. [ Lovísu. Honum stjórnar Markús.
1 3) — Nú fer fram keppni fjöl-
SHÍItvarpiö
Laugardagur 12. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagslögin". 19,00 Tómstundaþátt-
ur barna og unglinga (Jón Pálma
son). 19,30 Einsöngur: Enrico
Caruso syngur (plötur). — 20,30
Leikrit: „Ef ég vildi“, gamanleik
ur eftir Paul Geraldy og Robert
Spitzer. — Leikstjóri og þýðandi:
Þorsteinn Ö. Stephensen. — 22,10
Danslög (plötur). — 24,00 Dag-
skrárlok.
Dansleikur
Suðurnesjamenn, hin vinsæla hljómsveit Aage
Lorange, leikur fyrir dansinum í kvöid
í samkomuhúsi NjarAvíkur.
MARKÚS Eftir Ed Dodd
höggi á þá, er það ekki meira en
það sem þeir verðskulda.
5) Farðu að öllu eftir krókaleið
um.
6) Treystu aldrei neinni konu í
neinu.
7) Peningarnir eru það eina
sem gildir. Þá vilja allir eignast
og sá maður er ekki til, sem ekki
er falur fyrir peninga.
Hann hafði að vísu fleiri lífs-
reglur, en þær voru flestar smá-
smugulegar. Þetta fyrirkomulag
hans hafði sín áhrif og þar sem
Joe þekkti ekkert annað, var ekkr
um neinn samanburð að ræða. —
Hann vissi að það var nauðsynlegt
að vera kænn og slunginn og hann
áleit sig vera það. Tækist honum
eitthvert bragð, þá var það
kænska, en mistækist honum, var
einskærri óheppni um að kenna.
Joe gat ekki kallazt happasæll, en
hann klöngraðist svona stórslysa-
laust áfram í gegnum lífið og
áreynslulítið. Kate hafði hann í
þjónustu sinni vegna þess að hún
vissi, að hann var fús til að gera
hvað sem vera skyldi, ef honum
var borgað það, eða ef hann var
hræddur við að gera það ekki. Hún
gekk þess ekki dulin hvers konar
mann Joe hafði að geyma, en í
hennar starfi var hann nauðsyn-
legur.
Fyrst eftir að Joe vistaði sig
hjá Kate, var hann á hnotskóg
eftir þeim veikleikum í fari henn-
ar, sem hann gat fært sér í nyt —
hégómagirnd, lostasemi, ótta eða
samvizkubiti, græðgi, móðursýki.
Hann vissi að þeir hlutu að vera
til staðar, þar sem hún var kven-
maður. Það varð þvi hið mesta á-
fall fyrir hann, þegar hann gat
hvergi greint nein merki þeirra í
fari hennar. Þessi kona hugsaði
og breytti alveg eins og karlmað-
ur — aðeins með meiri hörku, sam
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
„Hvernig ætti ég að vita það?“
„Cal“, sagði hún. — „Er það
Batt, að þú farir út seint um næt-
ur og komir jafnvel í — í — ljót
hús?“
„Já“, sagði hann. — „Það er
satt. Sagði Aron þér það?“
„Nei, ekki Aron. En hvers vegna
gerirðu það?“
Hann gekk við hlið hennar, án
þess að svara.
„Segðu mér hvers vegna þú ger-
ir það“.
„Hvað kemur þér það við?“
„Er það af því að þú ert vond-
ur?“
• „Ég veit ekki hvað þér finnst".
„Ég er nú heldur ekki góð“,
sagði hún.
„Þú ert alltof forvitin", sagði
Cal. — „Aron mun áreiðanlega
berja slíkt úr þér“.
„Heldurðu að hann geri það?“
,rJá, því máttu alveg trúa“,
Sagði Cal. — „Hann neyðist til að
gera það“.
Þýðing
Sverrn Haraldsson
XLV. KAFLX.
I.
Joe Valery hafði komið sér á-
fram í lífinu, með því að nota
augu og eyru og, að því er hann
sjálfur sagði, með því að trana
sér ekki fram. Hann hafð' eflt og
aukið hatur sitt, smátt og smátt
— hatur sem foreldrar hans höfðu
í upphafi orsakað, móðir sem
vanrækti hann og faðir sem ýmist
barði hann eða kjassaði. Síðar
hafði svo þetta hatur beinzt að
kennslukonunni sem refsaði hon-
um oft, lögregluþjóninum sem
lagði hann í einelti og prestinum,
sem hélt yfir lonum áminningar-
og refsiræður. Jafnvel áður en
fyrsti dómarinn horfði niður á
'JupJminnj náPÍAn
hann, hafði Joe alið í brjósti sér
dauðlegt hatur til þess heims er
hann þekkti.
Hatur getur ekki lifað eitt. Það
verður að hafa ástina sem eins
konar byssugikk, spora eða æsi-
lyf. Joe fékk snemma viðkvæma
og umhyggjusama ást á Joe. Hann
huggaði, skjallaði og örvaði Joe.
Hann reisti varnarmúra til þess
að skýla Joe fyrir f jandsamlegum
heimi. Og með tímanum varð Joe
nánast tákn hins óskeikula og
rétta. Ef Joe lenti í einhverjum
vandræðum eða mótlæti, þá var
það vegna þess að heimurinn hafði
gert hatursfullt samsæri gegn
honum. Og ef Joe gerði árás á
heiminn, þá var það hefnd og mak
leg laun og ekki meira en það sem
hann verðskuldaði, þessi þorpara-
lýður og tíkarsynir, sem ofsóttu
hann. Og Joe bjó sér til nokkrar
leynilegar lífsreglur, sem hljóð-
uðu eitthvað á þessa leið:
1) Trúðu engum. Allir elta þig
og ofsækja.
2) Haltu kjaftinum á þér lok-
uðum. Tranaðu þér aldrei fram.
3) Hafðu eyrun opin. Þegar
þeir koma upp um sig, eða gera
eitthvert glappaskot, þá skaltu
leggja þér það vel á minnið og
bíða. —■
4) Allir menn eru samvizkulaus
ir óþokkar og ef þú getur komið
vizkulausar og kænlegar. Joe gerði
nokkur glappaskot og Kate lét
hann ekki deyja í syndinni. Hann
dáðist að henni, en sú aðdáun
byggðist fyrst og fremst á ótta.
X>egar Kate hafði nokkrum sinn
um staðið Joe að verki og afhjúp-
að hann, fór hann að trúa því, að
tilgangslaust væri með öllu að
reyna að blekkja eða fara á bak
við hana. Hún gerði hann að þræl
sínum, alveg eins og hún hafði
gert stúlkurnar að ambáttum. —
Hún fæddi hann og klæddi, skipaði
honum fyrir og refsaði honum.
Þegar Joe hafði viðurkennt að
Kate væri sér kænni og hyggnari,
var þess ekki langt að bíða að
hann áliti hana öllum öðrum
fremri. Hann vissi að hún var
gædd tveimur, miklum eiginleik-
um: — Hún var kæn og hún hafði
alltaf hepnina með sér — og
meira getur enginn maður óskað
sér í þessum heimi. Hann fram-
kvæmdi skipanir hennar með gleði,
en var hræddur við að óhlýðnast
þeim. — Kate skjátlast aldrei,
sagði Joe. — Og ef maður gerir
það sem hún segir, þá sér hún vel
fyrir manni. — Þannig hafði það
verið, þegar hann bar lognar sak-
ir á Ethel og fékk hana þannig
dæmda í útlegð. Þá var hann að
framkvæma skipanir Kates og hún
vissi hvað hún söng, manneskjan
sú. —
Kate svaf ekki vel, þegar liða-
gigtin þjáði hana. Hún gat bók-
staflega fundið hvernig liðamót-
in bólgnuðu og hnýttust. Stundum
reyndi hún að hugsa um eitthvað
annað, jafnvel eitthvað óþægilegt,
til þess að draga hugann frá kvöl
unum og hinum afskræmdit fingr-
um sínum. Stundum reyndi hún
að rifja upp fyrir sér hvert smá
atriði í herbergi sem hún hafði
ekki séð í lengri tíma. Stundum
hoi-fði hún upp í loftið og hugsaði
sér langar raðir af tölum, sem
hún glímdi við að leggja saman.
] Stundum leitaði hún til endur-
minninganna. Hún sá fyrir sér
andlit hr. Edwards, föt hans og
j orðið sem var stimplað á málm-
sylgjuna á beltinu hans. Hún
hafði aldrei fyrr veitt því neina
( athygli, en hún vissi að orðið var:
„Excelsior".
Oft á nóttunum hugsaði hún um
Faye, minntist augná hennar,
hársins, málrómsins og þess hvern-
ig hún hreyfði hendurnar. Kate
endurskoðaði tilfinningar sínar
gagnvart Faye. Hafði hún hatað
hana, eða hafði henni þótt vænt
um hana? Hafði hún vorkennt
henni? Iðraðist hún þess að hafa
drepið hana? Kate krufði hverja
einstaka spurningu til mergjar,
með mestu nákvæmni. Hún upp-
götvaði, að hún bar alls engar
tilfinningar í brjósti til Faye,
hvorki illar né góðar. Henni var
hvorki illa né vel við Faye eða
minningu hennar.
Kate minntist þess, hvernig
Faye hafði litið út, er hún sá
hana í síðasta skipti, þar sem hún
lá í kistunni, vafin hvitum lik-
klæðum, með stirðnað bros á ná-
bleikum vörum. Einhver rödd fyr-
ir aftan Kate hafði sagt: „Svona
vel hefur hún ekki litið út í mörg
ár“. Og önnur rödd hafði svarað:
„Mér veitti víst heldur ekkert af
slíkri fegrunaraðgerð". Og svo
höfðu þær báðar hlegið, lágt og
illkvitnislega. Kate þekkti báðar
raddirnar. Sú fyrri var Ethel, hin
síðari var Trixie. Sjálf hafði hún
Dansleikur
verður í Samkomusalnum
Kársnesbraut 21, Kópavogi
í kvöld klukkan 9.
Góð hljómsveit.
fyrir sama verð
Sú staðreynd er löngu kunn að
LUDVIG DAVID gerir kaffið
bragðbetra og sterkara. Liturinn
verður dimmbrúnni og ilmurinn
ákveðnari. Hinsvegar vita færri,
að hægt er að spara kaffikaupin
um allt að því helming með því
að nota LUDVIG DAVID. Þeir,
sem nota LUDVIG DAVID, geta
lagað helmingi fleiri bolla úr
Kaffibætisverksmiðja
Q. Johnson & Kaaber hf.