Morgunblaðið - 29.10.1957, Blaðsíða 12

12
MORCVNBLAÐIÐ
J»riðjudagur 29. olct. 1957
in við rótina, svo heilar flyksur
detta af. Ef hægt er að koma því
við, langbezt að geyma loð-
kápur á köldum stað yfir suniar-
ið. Skinnvörur ljókka líka ef þær
eru geymdar í hita, þær þorna
og verða stökkar. Erlendis
tíðkast það mjög að konur koma
fyrir loðkápum sínum til geymslu
hjá fagmönnum yfir veturinn fyr-
ir lítig verð.
Margir hengja fatnað í bréf-
poka til geymslu til varnar möln-
um, og er það öruggt á meðan
bréfpokinn er alveg heill. Lítið
dugar dagblaðapappír. Það er að
minnsta kosti ekki rétt að prent-
sverta eyði möl. Nú er hægt að
fá í verzlunum plastpoka fyrir
fatnað, sem lokaðir eru með renni
lásum, en myndarlegar húsmæð-
ur ættu að geta saumað slíka poka
sjálfar. Það er erfitt að sauma úr
plastefnum, en eins mætti pok-
inn þá vera úr dúnheldu lérefti
eða þéttu bómuliartaui. Minni
poka t d. fyrir vettlinga, húfur,
sokka og trefla er auðvelt að
sauma úr gegnsæju plastefni og
er þá langhentugast að sauma
einn poka fyrir hvern meðlim
fjölskyldunnar. Þá finnur hver
sín plögg, án þess að róta í plögg-
um annarra.
Þann fatnað sem ekki er hægt
að þvo, og ekki á að senda í hreins
un, áður en hann er lagður til
hliðar, er bezt að pressa eða setja
yfir gufu.
Klæðaskápinn á að þvo að inn-
an upp úr sápuvatni en á eftir
er ágætt að setja svolítið salmiak
í vatnið, því mölflugunrii íellur
ekki lyktin af því. — H.
M olar
.... vitið þér að smákökur eiga
alltaf að kólna á rist og fara 1
kökukassann um leið og þær eru
orðnar kaldar ....
^J^venjyjóÉin oc^ heimiíiÉ
Fallegur siðdegiskjóll með
tlegnu hálsmáli og stórri rós
að framanverðu
tem hafði manna bezt vit á því
hvernig konur áttu að klæða sig
til þess að líta sem bezt út. Mað-
urinn sem var óhræddur við að
láta eftir duttlungum hins frjóa
fcugmyndarflugs síns.
Þið vitið ábyggilega við hvern
er átt. Christian Dior, íranski
tizkukonungurinn.
Hann lézt sl. þriðudag er hann
▼ar á ferðalagi á ítalíu. En hann
hefur undanfarið ferðast víða um
eg haldið fyrirlestra og hvar-
▼etna flykktust konur og tízku-
frömuðir utan um hann til þess
að nema alla þá speki sem hann
léti frá sér fara.
ÁUi að vera lögfræðingur
En hvernig væri nú að kynn-
ast þessum vini kvenfólksins ör-
lítið nónar. Ekki hefur hann ver-
ið tízkuteiknari allt sitt líf. Líf
hans var skipt niður í mörg tíma-
bil, ef svo mætti að orði kom-
ast. Hann átti áhyggjulausa barn
æsku í föðurhúsum, við auð og
alis nægtir þar til xaðir hans varð
gjaldþrota og varð það til þess
að lifskjör fjölskyldunnar breytt
ust til muna. — Foreldrarnir
óskuðu eindregið eftir að hann
leggði stund á laganám, en það
*at Christan ekki hugsað sér
Dæmigerður Dior-klæðnaður
frá haustsýningunni. Jakkinn
er hálfsíður með skinn kanti að
framan, innan undir er aðskor-
inn kjóll með jakka utan yfir.
Nýtízku vopn í barátt-
unni vrð mölfluguna
FLJÚGANDI mölur er ekki
hættulegur, segir fólk. Mölflug-
ur sem fljúga eru karlkyns og
verpa ekki eggjum, en það
er ekki þar með sagt að þeir
gegni ekki sínu hlutverki í tímg-
uninni, svo það er víst heppi-
legra að hafa þá ekki á sveimi
í híbýlum.
Mölflugur eru skaðsemdardýr
allan ársins hring. Áður fyrr voru
menn þeirrar skoðunar að þær
verptu eggjum aðeins á vorin, en
nú er komið á daginn að þær
verpa eggjum á öllum tímum
ársins í upphituðum íbúðum. Að
minnsta kosti finnast lirfur möl-
flugunnar á öllum árstímum og
það er lirfan, sem er skaðleg.
Lirfan spinnur utan um sig
silkivef og hengir sig í honum
utan í efnið og rótar yfir sig ló
og kuski svo hún verður lítið
áberandi. En fljótlega hefur lirf-
an étið sig í gegnum efnið, hvort
sem það er áklæði á húsmunum
eða fatnaður. Lirfurnar eru ótrú-
Jega soltnar og éta viðstöðulaust.
Tjónið sem mölurinn veldur á
hverju ári getur skipt milljónum.
Eftirlætisfæða hans er ull og
skinnvörur, en þó kemur fyrir að
hanri ræðst á bómull og silki.
Versti óvinur mölflugunnar er
ýtrasta hreinlæti. Gagngerðar
vorhreingerningar eru ágætt með
al í baráttunni við mölinn. Nauð-
synlegt er að þvo, berja, bursta,
viðra og pressa. En auk þessa er
nú til í verzlunum margs konar
möleitur.
Kamfóra og naftalín eru ágæt
til möleyðingar en hafa þó þann
galla að þau gufa fljótlega upp.
Það gerir hins vegar ekki hið
nýja DDT möleitur, sem selt er
í verzlunum með ýmsum nöfnum.
Það er ýmist duft, sem stráð er
yfir efnig eða fljótandi og er þá
sprautað á.
Að minnsta kosti einu sinni á
ári verður að taka allan fatnað
út úr klæðaskápum. Sérstaklega
verður að gæta vel að fötum,
sem sjaldan eru notuð. Sósublett-
ur á kjólfötunum eða fitublettur
á sparikápunni er mölnum hið
mesta sælgæti. Nauðsynlegt er
að hreinsa alla bletti úr fatnaði
áður en hann er hengdur upp til
geymslu yfir langt tímabil. Einn-
ig er mjög heppilegt að hengja
allan ullarfatnað út í sólskin
nokkrum sinnum á ári og berja
hann og bursta. Gætig þess sér-
staklega að bursta undir upp-
slögum og snúa við vösum.
Bólstruð húsgögn eru mölflug-
unum kærkomin dvalarstaður og
erfitt að eyða þeim þegar þær
eru þangað komnar. Bezt er að
taka stólinn eða legubekkinn út
og berja hann duglega, svo lirf-
urnar detti niður. Inni geta þær
skriðið burt án þess að maður
verði var við það og þær geta
soltið vikum saman þangað til
þær finna sér nýjan dvalarstað.
Venjulega er strigafóður undir
ullaráklæðinu á bólstruðum hús-
gögnum, en komi gat á það, þá
getur mölurinn dafnað vel undir
því svo árum skiptir án þess að
vart verði við hann.
Fæstir gera sér víst ljóst, að filt
getur verið mölflugum hið mesta
sælgætí, t. d. filtið á píanó-nótun-
um og í skúffum, þar sem silfur-
borðúnaður er geymdur og sömu-
leiðis filtið á spilaborðum.
Mölflugurnar skríða á milli hár
anna á loðfeldum og naga af hár-
Svona hefur það verið síðan.
í 10 ár hefur Dior svo að segja
ráðið hvernig höfuð línur tízk-
unnar hafa verið. Hann hefur
reynt marga stafi í stafrófsins.
— Honum fyrirgafst allt. Hann
var meistarinn, sem allir öpuðu
eftir.
En þótt merkilegt sé var Dior
ákaflega hlédrægur maður. Hann
vildi ekki láta bera mikið á sér,
ekki fyrr en nú upp á síðkastið,
er hann fór að fara í fyrirlestra-
ferðir að áeggjan vina sinna.
Hann hafði nú fyrir skömmu
opnað verzlanir í Bandarikjun-
um og hefur hann teiknað föt
sérstaklega fyrir bandarískan
markað, en eins og kuimugt er, er
vöxtur evrópskra kvenna frá-
brugðin hinna bandarísku. Síð-
asta verzlunin sem hann opnaði
Átrúnaðargoðið Dior
HANN ER ÐÁINN. Maðurinn
sem var virtur og dáður af nærri
éllum kouum heimsins. Hann
Hugur hans hneigðist eirigöngu
að listum og þar sem hann gat
hvorki málað eða „modelerað“
tók hann að selja annarra list.
Hann leigði sér húsnæði og hagn-
aðist vel á hinu nýja starfi sínu.
En þá varð hann veikur og
varð að vera um nokkurra ára
skeið í Davos í Sviss sér til heilsu
bóta. Þar var það sem hann byrj-
aði á tizkuteikningu — og þegar
hann hafði fengið fulla heilsu
flýtti hann sér til Parísar með
töskurnar sínar yfirfullar af
tízkuteikningum. Maður að nafni
Lucien Lelong tók honum opnum
örmum, en sá hafði áður tekið á
móti ungum teiknurum, m.a.
Balmain.
Dior hugsaði sér nú að reyna
að stofna sitt eigið „tízkuhús",
það eina sem vantaði var stofnfé.
Og þá gerðist kraftaverkið. Kvöld
eitt er Dior var staddur á
Champs-Elysées og mætti þar
baðmullarkonginum Boussac.
Honum datt í hug að þarna væri
svarið við öllum draumum hans.
Hann gerði Boussac tilboð, —
síðan teiknaði Dior og Boussac-
efnin urðu fræg.
Hálfu ári seinna stóð heimur-
inn á öndinni, Dior hafði sent
frá sér „New Look“-tízkuna.
Sumar konurnar hrisstu höfuðið
og kváðust aldrei mundu láta
sjá sig í hálfsíðum kjólum —
én áður en langt var um liðið
voru allar konur komnar í „New
Look“-tískun"
Róslitaður samkvæmiskjóll. Mittið er á sínum stað, og óneit-
anlega er 18. aldar keimur af kjólum. F.n klæðilegur er hann.
Christian Dior
vestan hafs var skóverzlun í
Chicago. En hann teiknaði ekki
skóna sjálfur heldur maður að
nafni Vivier.
Nú eru þvi á markaðinum allur
hugsanlegur kvenklæðnaður frá
Dior, allt frá sokkum og skóm,
kjólum og kápum, undirfatnaði,
alls kyns snyrtivörum að ógleymd
um ilmvötnunum/ Það eitt að
nafn Diors var áfest vöruna var
nóg til þess að hægt var að selja
hana — enginn spurði þá um
verðið.
Og nú er hann látinn. Hann
var ekki nema 52 ára að aldri.
Þær eru eflaust ekki fáar kon-
urnar um gjörvallan heim sem
hafa orðið slegnar við að heyra
andlátsfregnina. Og þær sem eitt-
hvað eiga af fötum eftir hann
prísa sig líklega sæla yfir að
eiga föt, sem frægasti og jafn-
framt mesti konungur tízkunnar
hefur skapað.
Fróðlegt verður að vita hver
verður til þess að taka við sessi
hans í tízkuheiminum. Það sæti
verður vandfyllt, — slíkur snill-
ingur var hann.
— A.Bj.