Morgunblaðið - 29.10.1957, Side 16

MORGVNBI AÐIÐ
J>riðjudagur okt. 1957
I
I
I
I
A
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
168
i
i
-□
Adam raðaði nýju seðlunum i
bunka aftur, vafði blaðinu utan
um þá og hnýtti silkiborðann. Svo
leit hann á Lee með úrræðaleysi
í *vipnum. Cal íann ógæfu og
eyðileggingu liggja í loftinu og
jamandi magnleysi yfirbugaði
hann. Hann heyrði föður sinn
•egja: — „Þú verður að skila pen-
ingunum aftur“.
Rödd hans sjáifs, sem hann
þekkti varla aftur, svaraði:
„Skila þeim? Skila þeim hvert?
„Til fólksins, sem þú fékkst þá
hjá“.
„Til Brjtish Purehasing Ag-
ency? beir geta ekki tekið þá aft-
w. Nú borga þeir tólft og hálft
•ent fyrir baunir, hvar sem þeir
geta fengið þær“.
„Þá verðurðu að skila þeim til
bændanna sem þú snuðaðir",
•agði Adam.
„Snuðaði?", hrópaði Cal. —
„Við sem borguðum þeim tveim-
ur centum meira en markaðsverð
Þýðing
Sverrii Haraldsson
□-------------------□
ig var. Við snuðuðum þá ekki“.
Cal fannst hann svífa í lausu
lofti og tíminn virtist alveg
standa kyrr.
Það leið góð stund áður en fað-
irinn svaraði og það var eins og
orðin kæmu með löngu millibili,
eitt og eitt á stangli: — Ég sendi
unga menn í stríðið", sagði hann.
— Ég skrifa nafnið mitt undir, og
þeir fara. Og sumir munu deyja
og sumir liggja hjálparvana,
handa og fótalausir. Enginn af
þeim kemur aftur heim ósærður.
Sonur minn, heldurðu að ég vilji
hagnast á slíku?“
„Ég gerði þetta þín vegna“,
sagði Cal. — „Ég vildi bæta þér
upp þá peninga, sem þú misstir".
„Ég kæri mig ekki um þessa
peninga, Cal. Og hvag salatinu
viðkemur, þá held ég að ég hafi
ekki ætlað mér að græða peninga
á því.Það var bara eins konar
leikur og ég tapaði honum. Annað
og verra var það ekki. Nei, ég
vil alls ekki taka við þessum pen
ingum".
Cal horfði beint fram fyrir sig.
Hann fann hvernig augu Lees cg
Arons og Öbru stungu hann í
kinnarnar. Hann leit ekki af vör-
um föður síns.
„Mér þykir vænt um að þú
skyldir gefa mér gjöf“, hélt Adam
áfram. — „Og ég þakka þér fyrir
hugulsemina".
„Eg skal geyma peningana",
sagði Cal ákafur. — Ég skal
geyma þá fyrir þig“.
„Nei, ég mun aldrei taka við
þeim. Mér hefði þótt vænt um,
ef þú hefðir gefið mér-ja, það
sem bróðir þinn hefur sýnt-áhuga
í starfi og gleði yfir andlegum
framförum. Peningar, jafnvel
flekklausir peningar, jafnast
ekkert á við það“ Hann hvessti
augun á Cal og sagði: — „Hefi
ég gert þig reiðan, sonur minn?
Vertu ekki reiður. Langi þig til
að gefa mér gjöf, þá-ja skaltu
sýna það í verki að þú setjir þér
hátt takmark í lífinu. Slíka gjöf
kynni ég vissulega að meta“.
Cal fannst hann vera að kafna.
hafði saltbragð í muiminum.
Svitinn rann af enninu og hann
stóð svo snöggt á fætur,
að stóllinn hans valt um koll. Svo
hljóp hann út úr stofunni, með
öndina í hálsinum.
„Vertu ekki reiður, drengur
minn“, kallaði Adam á eítir hon-
um.
Þeir létu hann afskiptalausan.
Hann sat inni í herberginu sínu,
með olnbogana á borðinu og and-
litið í höndum sér, Hann hélt að
hann myndi fara að gráta, en
hann gerði það ekki. Hann reyndi
að gráta, en tárin komust ekki
framhjá hinu hvítglóandi járni
í höfði hans.
Smátt og smátt hægðist andar-
drátturinn og hann fann hvernig
hugurinn tók til starfa, hægt og
varlega. Hann reyndi að bæla
niður hinar hatursfullu hugsanir,
en þær smugu undan og héldu
áfram að segja til sín. Hann barð-
ist á móti þeim, en sífellt með
veikari og veikari viðbrögðum,
vegna þess að hatrið hertók allan
likama hans og eitraði hverja
taug. Hann fann hvernig hann
fór halloka í þeirri baráttu.
Loks kom að því, að öll mót-
staða hans var brotin á bak aft-
ur og hugur hans hrópaði í sárs-
aukafullri sigurgleði. Hann greip
blýantinn og krassaði marga,
litla ferhyrninga á þerriblað,
einn eftir annan. Þegar Lee kom
inn til hans klukkustund siðar,
skiptu þeir hundruðum og höfðu
alltaf farið minnkandi. Cal leit
ekki upp.
Lee lokaði dyrunum hljóðlega
á eftir sér: — „Ég kom með kaffi
handa þér“, sagði hann.
„Ég vil það ekki-jú annars, ég
held að ég vilji það. Þakka þér fyr
ir, Lee. Það var fallegt af þér, að
hugsa um það.
„Hættu þessu“, sagði Lee. —
„Hættu þessu, segi ég”.
,Hætta hverju? Hvað er það
sem þú villt að ég hætti við?
„ Mannstu eftir því, þegar ég
sagði þér að það væri allt i þér
sjálfum, valið og ákvörðunin?
Ég sagði þér, að þú gætir sjólfur
stjórnað því-ef þú kærðir þig um
það“.
„Stjórnað hverju? Ég veit ekki
um hvað þú ert að tala“.
„Heyrirðu ekki hvað ég segi?“,
sagði Lee. — „Hefurðu útilokað
þig frá öllum skilningi, Cal,
heyrirðu ekki hvað ég er að
segja?
„Jú, ég heyri til þín, Lee.
Hvað ertu að segja?“
„Hann gat ekkert að þessu gert.
Cal. Hann er svona gerður. Hann
hafði ekki um neitt að velja. En
það hefur þú. Heyrirðu hvað ég
segi? Þú getur valið“.
Ferhyrningarnir voru orðnir
svo litlir, að blýantsstrikin runnu
saman og afleiðingin vaið lítill,
svartur depill á þerriblaðmu.
„Ég held að þú gerir of mikið
úr smámunum sem þessurn",
sagði Cal rólega. — „Ég held
næstum að þú sjáir ofsjónir Af
orðum þínum að dæma gæti mað-
ur haldið að ég hefði a.m.k orðið
manni að bana. Blessaður hættu
þessu rausi, Lee. Hættu þessu“.
Það varð þögn í herberginu.
Til samanburðar og minnis
12 manna matarstell, postulín, verð kr. 759.00
12 manna kaffistell, postulín, verð kr. 370.00.
12 manna matarstell, steintau, verð frá kr. 325.00.
12 manna kaffistell, steintau, verð frá kr. 290,00.
6 manna ölsett. — Verð frá kr. 95.00.
6 manna ávaxtasett, verð frá kr. 78.00
6 manna vínsett, verð frá kr. 59.60.
Stök steikarföt, kr. 40.
Stök bollapör, verð frá kr. 8,20.
Stök bollapör með diski. Verð frá kr. 14.70.
Mjólkurkönnur. Verð frá kr. 21.00.
Hitabrúsar. Verð kr. 22.00.
Krystall í úrvali.
Stólborðbúnaður.
Glervörudeild Rammagerbrinnar
Hafnarstræli 17
Alýtízku bólstruð húsgögn
eru nú aftur fyrirliggjandi. — Margar gerðir
<>g fjölmargar fóðurtegundir. —
Komið — Skoðið og reynið hina
hagstæðu greiðsluskilmóia.
Húsgagnaverzlun Guðmundar Guðmundssonar
Laugavegi 166
Iðja félag verksmiðjufólks
Félagsfundur
Iðja, félag verksmiðjufólks, heldur fund í Iðnó
þriðjudaginn 29. október 1957, kl. 8,30 e.h.
Dagskrá:
1. Uppsögn samninga.
2. Onnur mól.
Mætið vel og stundvíslega-
Stjórnin.
M ARKÚS Eftir Ed Dodd
1) — Markúa hefur lofað mér, — Ha? Hvað? N«i. Nei-nei. —
•6 ég nuetti fara með ykkur ! Ánægjulegt.
emðiferðina. Ég vona að þið haJ-
M ekkert á mMi þvL
2) — Markús, við erum gamlirl 3) — Hann er hingað kominn
félagar og því .ildi ég aðvara þig. | til að rannsaka starf þitt. Þú
Vermundur hefur rekið kvern j skalt gæta þín að gera ckkcrt ttai
fréttaritarana af eðrum. > hor.um mislikar.
Að stundarkorni liðnu leit Cal
upp og þá var hann einn í her-
berginu. Það rauk upp úr kaffi-
bollanum, sem stóð á borðinu.
Cal drakk sjóðheitt kaffið og
gekk svo inn í dagstofuna.
Faðir hans leit afsakandi á
hann.
„Ég biðst afsökunar, pabbi“,
sagði Cal. — „Ég vissi ekki
hvernig þú myndir bregaðst við
þessu. ,Hann tók seðlapakkarun af
arinhillunni og stakk honum í
brjóstvasann, þar sem hann hafði
áður verið. — „Ég skal athuga
hvað ég get gert við þá‘. Svo
sagði hann, eins og af tilviljun:
— Hvar er allt hitt fólkið?"
„Oh, Abra varð að fara. Aron
ætlaði að fylgja henni eitthvað á
leið. Lee er hér einhvers staðar
ekki langt frá“.
4.
Nóvemberkvöldið var dimmt
og hráslagalegt. Cal opnaði úti-
dyrnar í hálfa gátt og sá höfuð
og herðar Lee bera við hvitan
vegg franska þvottahússins, hin-
um megin við götuna. Lee sat á
forstofutröppunum, sveipaður
þykkum yfirfrakka.
Cal lokaði dyrunum hljóðlega
og gekk inn í stofuna. — „Mann
þyrstir svo af kampavíni", sagði
hann og hélt fram til eldliússins.
Faðir hans leit ekki upp.
Cal læddist út um bakdyinar
og þvert yfir húsagarðinn. Hann
klifraði yfir girðinguna, íann sér
planka yfir skurðinn, sem var
fullur af vatni og kom út á milli
brauðgerðar Langs og blikksmiðj
unnar í Castroville Street. Það
an gekk hann svo yfir í Stone
'Street, þar sem kaþólska kirkjan
var, beygði til vinstri, gekk fram
hjá Carriaga húsinu, Wilsons hús
inu, Zabala húsinu og Steinbecks
húsinu. Þaðan hélt hann áfi arn út
á Central Avenue og fram hjá
West End skólanum.
Espitrén fyrir framan skóla-
garðinn voru næstum ber, en í
kvöldgolunni þyrluðust nokkur
gulnuð blöð til jarðar.
Cal var bæði sljór og dofinn,
svo að hann fann ekki til frost-
nepjunnar, sem blés niður af fjöll
unum. I nokkurri fjarlægð kom
hann auga á bróður sinn, sem
kom gangandi á móli honum.
Hann þekkti hann á göngulaginu
og limaburðinum og af þvi að
hann vissi að þetta var hann.
Cal hægði á sér og þegar Aron
átti skammt ófarið til lians, sagði
hann: — „Hallo, mér datt í hug
að ganga á mótj þér“.
ÍHlItvarpiö
Þriðjudagur 29. oktúber.
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Útvarpssag bai-nanna. -—•
18.55 Framburðarkennsla í
dönsku. 20.30 Daglegt mál (Árni
Böðvarsson kand. mag) 20.35 Tón
leikar Sinfóníuhljómsveitar Isl. í
Þjóðleilthúsinu (fyrri hluti). 21.30
Útvarpssagan: „Barbara". 22.10
„Þriðjudagsþátturinn"! 23.10 Dag
skrárlok.
miðvikudagur 30. október.
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tónleik
ar af plötum. 18,30 Tal og tónar:
Þáttur fyrir unga hlustendur
(Ingólfur Guðbrandsson náms-
stjóri). T8.55 Framburðarkennsla
í ensku, í sambandi við bréfaskóla
Jlambands isl. samvinnufélaga. —•
19,05 Þingfréttir. — Tónleikar. —.
20.30 Lestur fornrita: Hallfi'eðar
saga: I. (Einar Ól. Sveinsson
prófessor). 20,55 Einleikur á pía-
nó Edwin Fischer leikur (plötur),
21,25 Bréf úr myrkri, annar frá-
söguþáttur eftir Skúla Guðjónsson
bónda á Ljótunnarstöðum (Andrés
Björnsson flytur). 21,50 Tónleik-
ar (plötur). 22,10 Iþróttir (Sig-
urður Sigurðsson). — 22,25 Frá
íslenzkum dsegurlagahöfundum:
Hljómsveit Kristjáns Kristjánsson
ar leikur lög eftir Þórunni Frana
og Valdimar Auðunsson. Sigrún
Jónsdóttir og Ragnar Bjarnason
syngja með hljómsveitinni. Kyr.n-
ir þáttarins: Jónatan Ólafssoa.
26,19 Dagskrárlok.