Morgunblaðið - 19.03.1958, Qupperneq 17

Miðvikudagur 19. marz 1958
MORGVIVBLAÐIÐ
17
<
I
<
i
Ólafur H. Matthíasson
Sextugur í dag
EKKI kemur mér til hugar að
rekja hér ævi og starf Ólafs
Matthíassonar, til þess er hann
enn allt of ungur, ekki nerha sex-
tugur, og þannig enn á léttasta
skeiði. Enginn myndi þó ætla
honum þann aldur vina hans, ef
eigi vissu þeir sem er. Hann er
í dag slíkur sem bílætið sýnir,
það er yfir er prentað þessar lin-
ur, og sér enginn aldur á slíkum
manni.
Þess skal þó rétt getið, að Ól-
afur er borinn og barnfæddur í
Haukadal i Dýrafirði vestur 19.
marz 1898. Bjuggu þar foreldrar
hans, Matthías Ólafsson, alþingis-
maður, og Marsibil Ólafsdóttir,
merk hjón og mörgum að góðu
kunn. Ólst hann upp með þeim,
unz hann var frumvaxta, en
hleypti þá skjótt heimdragan-
um. Hafði hann menntazt að
þeirrar tíðar hætti hjá föður sín-
um, en nam eftir það verzlunar-
fræði um stund. Ólafur lagði
stund á verzlun um nokkur ár,
en gerðist síðan bókhaldari hjá
Carli D. Tulinius, aðalumboðs-
manni Lífsábyrgðarfélagsins
Thule h/f, og hlutafélagi hans,
en réðst til Samábyrgðarinnar og
Trolle & Rothe h/f sem skrif-
stofustjóri laust fyrir heims-
styrjÖldina síðari. Hefur hann
síðan gegnt þeim störfuin. Munu
allir ljúka upp einum munni um
það, að árvakrara og trúrra starfs
manns getur eigi. Honum er
tregt um svefn á morgnana, og
er hann um þetta sem fleira
ólíkur samtíð sinni. En þá lætur
honum bezt vinnan, er aðrir sofa
í Vík suður í morgunsárinu.
Hann Ólafur hefur kynnzt
mörgum manni um dagana. Hafa
leitað til hans ráða og vináttu
MOSKVU — Málgagn rússnesku
æskulýðsfylkingarinnar Komso-
molskaya Pravda skýrir nýlega
frá undarlegum atburði sem
gerðist í bænum Bezhetsk, þar
sem foringjar æskulýðsfylking-
arinnar misnotuðu aðstöðu sína
til að hagnast á þeirri venju að
halda slíkum foringjum glæsi-
leg brúðkaup og gefa þeim mikl-
ar gjafir.
Svonefnd fylkingar-brúðkaup
hafa verið algeng víða um Rúss-
land. Ef einhverjir forustumenn
í hinni kommúnísku æskulýðs-
fylkingu gifta sig er efnt til stór-
kostlegrar hátíðar, sem öll æsku-
lýðsfylkingin tekur þátt í. Brúð-
kaup þessi fara fram án afslcipta
kirkjunnar og eru víða mikil-
vægur þáttur í félagslífinu.
Nú var ástandið slíkt í bæn-
um Bezhetsk að fylkingar-brúð-
kaup hafði ekki verið haldið
langalengi. Var nú tekið að gagn-
rýna foringja æskulýðsfylking-
fjölda margir íslendingar hvar-
vetna að af landi hér og hlotið
hvortveggja. Eru slík erindi góð.
Munu þeir vera ófáir vinir hans
meðal útvegsbænda og sægarpa,
sem hugsa hlýtt til hans við
þennan áfanga og óska honum
gæfu næstu áratugina.
Ólafur hlaut æskustöðvar þar,
sem fyrrum sátu Sygnir, forfeð-
ur hans, kappar sem mestir.
Sjálfur er hann maður ódeigur
og bregður sér lítt við smámuni
og eigi við voveiflega hluti.
Handtak hans er hlýlegt og
tryggðin traust sem þeir munu
jafnan finna, er til leita. Er hann
vaskur og batnandi sem þeir
menn aðrir, er Snorri kallar
drengi. Lifi hann nú heill langa
ævi. L.
arinnar fyrir það, að félagsstarf-
ið væri merkilega dauft. Fór nú
foringinn til annars háttsetts
fylkingarmanns og spurði, hvað
nú skyldi til bragðs taka. Sá sem
hann ræddi við var ekki í vand-
ræðum. Hann kvaðst sjálfur
hafa hug á að gifta sig.
Eftir það samtal fór hann til
konu, sem einnig var í æsku-
lýðsfylkingunni og spurði hana
hvort hún vildi giftast sér. Ef
hún gerði það, þá ætlaði æsku-
lýðsfylkingin að slá upp stórkost-
legu brúðkaupi. Stúlkan játaði
því, en hér var ekki um ást að
ræða. Aðeins það að upplifa
skemmtilega veizlu.
Þau %'oru gift. Brúðkaupið var
glæsilegra og stórkostlegra en
nokkurn hafði dreymt um. Brúð-
kaupsgjafirnar eins og risavaxnir
haugar.
Viku eftir hátíðina skildu hjón-
in. Þau höfðu aldrei elskað hvort
annað. Nú skiptu þau gjöfunum
milli sín og höfðu hagnazt vel.
Fylkingaibrúðkanp í Rósslondi
misnotnð oi fsnngjnm
Tilkynning til kaupmanna og kaupfélaga
MEÐ „GOÐAFOSST
um miðjan apríl eru væntanlegar bireðir
a£ hinum þekktu
Óþarfasta skrifstofa d íslandi
MÖRG eru íslenzku þjóðfélags-
meinin, en eitt versta kýlið á
þjóðarlíkamanum er Innflutn-
ingsskrifstofan svokallaða að
Skólavörðustíg 12.
Það er erfitt að átta sig á því,
hvert hlutverk þessa skrifstofu-
bákns er í þjóðfélaginu annað en
það að ala þar ýmsa þæga póli-
tíska klíkubræður á kostnað
okkar allra. Enda þótt innflutt-
um vörum sé skipt í leyfisvörur
og frílistavörur vita flestir full-
vel, að raunverulega er ekki
frjáls innflutningur á neinum
vörum.
Bankarnir ráðstafa gjaldeyrin-
um að mestu leyti eftir sínum
eigin geðþótta, að svo miklu
leyti, sem þeir fá staðizt ágang-
ríkisstjórnarinnar, sem öðru
hverju heimtar eitt eða annað,
að hátollavörur séu látnar sitja
fyrir. Hvort gjaldeyris- og inn-
flutningsleyfi sett af Innflutn-
ingsskrifstofunni, er fyrir hendi
eða ekki virðist skipta bankana
harla litlu máli. Með öðrum orð-
um, þessi leyfi eru einskis virði,
og veita engan rétt til innflutn-
ings vara þeirra, sem í þau eru
skráð. 'Samt eru innflytjendur
neyddir til að afla sér þessara
leyfa og borga fyrir þau stórfé.
Og ekki nóg með það. Um hver
áramót hefst endurnýjunartími
þessara gagnslausu leyfa. Maður
skyldi ætla, að endurnýjun slíkra
leyfa og leyfisafganga væri ein-
falt og fljótgert verk. Ekki þyrfti
annað en að stimpla framleng-
ingu á þessi leyfi og ef til vill
skrá ónotaðan gjaldeyri og inn-
flutning á þeim. Nei, Innflutn-
ingsskrifstofunni þykir sjálfsagt
að hafa þetta eins flókið, fyr-
irhafnarmikið og seinlegt og
mögulegt er. Endilega þurfa þeir
að leggja þessi leyfi fyrir fund
(!!!), eyðileggja gömlu blöðin og
láta skrifa ný, ef nefndarmönn-
um hefir þá þóknazt að endur-
nýja. Allur þessi „prócess" tek-
ur daga og vikur, og í sumum
tilfellum eru leyfin alveg felid
úr gildi. Væri þá ekki sjálfsagt
að endurgreiða leyfisgjaldið í
slíkum tilfellum?
Forráðamenn þessarar stofn-
unar fá kaup sitt greitt af al-
mannafé, þ. e. a. s. eru opinberir
starfsmenn. En haga þeir sér í
starfi sínu sem þjónar almenn-
ings sem sífellt bera almennings-
heill fyrir brjósti? Svarið við
þessari spurningu verður nei-
kvætt. Þeir sýna margháttaðan
belging og ruddaskap í starfi
sínu, og haga sér yfirleitt sem
smáeinræðishérrar, hver í sínu
horni. Þær eru heldur ekki fáar
sögurnar um mútuþægni, sem
ganga meðal manna, og hefði
verið full ástæða til að rann-
saka þá hlið málsins fyrir löngu
síðan.
Verzlunarmenn, iðnaðarmenn
og aðrir, sem við innflutning
fást, hvar eru samtök ykkar? Hví
í ósköpunum krefjizt þið ekki að
þetta gjörsamlega óþarfa skrif-
stofubákn sé skilyrðislaust lagt
niður?
Það er fyrst og fremst ofþensla
ríkisbáknsins, öðru nafni sósíal-
ismi, sem er að sliga þjóðfélagið.
Nú þegar er orði'ð illbúandi á
Islandi vegna ríkisáþjánar. For-
feður okkar hrökkluðust frá
Noregi á sínum tíma einungis til
að halda persónufrelsi sínu, og
hikuðu ekki við að flytjast með
börn og bú til íslands. íslending-
ar í dag eru orðnir hálfgerðir
þrælar ríkisins, og vantar ekkert
annað á en að kippa okkur inn
fyrir járntjaldið, og verður þá
hægt að fullkomna þrælkunina.
Jó, mikil er afturför Islendinga,
að óaldarlýður skuli óhindrað fá
vaðið uppi í þjóðfélaginu og
hrifsað til sín völdin, svo sem nú
hefur gerzt.
E. G.
FLOR de CALIFORNIA
mðiirsofínii ávöxtinn Heavv Syrup) - sendingin er
keypt BEIINT FRA CALltORNÍU og þess vegna verður
verðið sérstaklega hagsfwtf
Leitið upplýsinga hjá sölumönnum okkatr (sími 24000)
og ákveðið pantanir yðar sem fjTst. —