Morgunblaðið - 22.01.1959, Síða 8

8
MORCUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 22. jan. 1959
Hér sjáum við Oddeyrina baðaða í sól. Þar eru eflaust allir búnir að drekka sitt sólarkaffi. Hins
vegar eiga miðbæingarnir það eftir, eins og sjá má, en skammt mun þangað til húsmóðirin, sem
býr í húsinu næst til vinstri, má fara að taka fram pönnuna sína og steikja sólariummurnar. —
Vetrarríki á Norburlandi
Óðum líður að „sólarkaffitima"
NÚ ER vetrarríki á Norðurlandi.
Frostið í Eyjafirði er dag hvern
yfir 10 stig allt upp í 14—16
stig. Þar sem hærra ber, svo sem
á Hólsfjöllum, er frostið enn
meira og hefir komizt allt upp
1 25 stig.
Það má því með sanni segja að
hér ríki vetur konungur í öllu
sínu veldi.
Sólarkaffi og sóiarlummur
Það var og er víða enn sið-
ur að gefa sólarkaffi er sólar
tók að njóta á ný eftir svart-
asta skammdegið. Ekki mun sið-
ur þessi útbreiddur hér á Norð-
urlandi, en þó þekkist hann hér.
Ég hef alltaf haldið að nokkra
daga kringum vetrarsólstöðurnar
nyti sólar ekki hér á Akureyri.
Eldri menn segja þó að smáblett-
ur sé á Oddeyrinni þar sem sól-
ar njóti allan ársins hring ef til
hennar sést á annað borð. Hitt
veit ég að víðast hvar hér í
bæ nýtur hennar ekki um all-
langt skeið vetur hvern. Mér
fannst það skemmtilegur siður
að gefa venju fremur „gott kaffi“
fyrsta daginn, sem sólin gægðist
inn um suðurgluggann. Svo er
gleði manna mikil yfir endur-
heimt sólarinnar að full ástæða
er til að gera sér dagamun. Jónas
á Hrafnagili segir í Þjóðháttum
sínum að siðurinn, að gefa sólar-
kaffi, sé kominn austan úr Múla-
sýslum. Gamalt fólk segir mér
að siðurinn, að gefa sólarlumm-
ur, sé vestfirzkur. Sólarlummur
voru „bættar“ með rúsínum og
öðru góðgæti.
Hvort tveggja mun sennilega
rétt, því hvergi á landinu hverf-
ur sól jafnlengi að vetrinum eins
og á sumum stöðum bæði á
Vest- og Austfjörðum.
Hvað um það. Hér á Akureyri
eru menn byrjaðir að drekka sitt
sólarkaffi og éta sínar sólar-
lummur, þeir sem á annað borð
hafa þann sið.
Sólar er tekið að njóta hér of-
urlitla stund dag hvern, en nú
eru hér oft heiðríkir og bjartir
dagar, en frost með stillunni.
Allir fara á skautum
Pollurinn okkar er frosinn og
þar er nú hið æskilegasta skauta
svell, enda fara nú allir á skaut-
um, sem vettlingi geta valdið og
einhver járn eiga undir fæturna.
Jafnvel gamlir tréskautar eru
teknir fram, en hrossleggi hef ég
enga séð enn sem komið er.
Þótt mörgum þyki nóg um
kuldann og húsráðendur bölvi yf-
ir upphitunarkostnaðinum, að ég
tali nú ekki um þegar rússneska
olían „frýs“ í leiðslunum, þá eru
krakkarnir ánægðir með lífið. Að
geta farið á skíði og skauta hvern
einasta dag er meira gaman en
tali taki. Nemendur skólanna
fara í fylgd kennara sinna í stór-
hópum á skauta og skíði, jafnvel
var á dögunum háð skautakeppni
innan barnaskólans. Það var
meira að segja 6. bekkur í 14.
stofu, sem fór með sigur af hólmi.
Að sönnu geri ég ekki ráð fyrir
að þessi sigur verði færður á met
skrá hjá „statistikerum“ íþrótta-
mála vorra, enda skiptir það ekki
máli. Hitt er staðreynd að nú er
sældartími hjá akureyrskum ung
lingum, sem vetraríþróttum unna.
Yngstu „rollingarnir" fara á sleð-
um um flestar götur bæjarins og
hef ég ekki einu sinni séð lög-
regluna taka til þess, enda víst
óþarfi, þar sem farartæki kom-
ast ekki með neinni ofsaferð í
þessu færi og stjórnendur þeirra
hafa nægan tíma til að líta í
kringum sig. Þó verður að sjálf-
sögðu aldrei of varlega farið.
Svo eru menn áfjáðir að stunda
skautaíþróttina að þeir láta sér
ekki-nægja svellið sem náttúran
skammtar þeim á Pollinn, heldur
búa þeir sér sjálfir' til svell á
íþróttavellinum. Þar þjóta ung-
lingarnir um með kylfur og knetti
og þreyta „hocky“, vonandi slysa
laust.
Svona gengur þetta hér nyðra
hjá okkur. Menn arka um með
loðhúfur niður fyrir eyru og vettl
inga upp undir olnboga, meðrautt
nef og rjóðir í kinnum eins og
ástfangin ungmey í menntaskólcu
— vig.
,Delerium bubonis4
á Akureyri?
AKUREYRI, 20. jan. — Tíðinda-
maður Mbl. hér í bæ hefir fregn-
að, að Leikfélag Akureyrar hafi
í hyggju að sýna hér gamanleik-
inn „Delirium bubons“ eftir þá
bræður Jónas og Jón Múla Árna-
syni. — Er sagt, að Flosi Ólafs-
son (Denni) hafi verið ráðinn
leikstjóri, og eigi æfingar að hefj-
ast innan skamms.
Leikfélagið mun nú vera að
æfa gamanleikinn „Forríkur fá-
tæklingur" — þ. e. „Gestir í
Miklagarði", eða „Þrír menn í
snjónum". — Leikur þessi er gerð
ur eftir sögu, sem borið hefir í
íslenzkum þýðingum tvö hin síð-
arnefndu nöfn — og birzt hefir
sem framhaidssaga í tveimur
dagblöðum landsins, og auk þess
komið út í bókaiformi. — Leik-
stjóri mun vera Jóhann Ögmur.ds
son, formaður Leikfélags Akur-
eyrar. — vig.
Fóstbræður sungu
í Keflavík
KEFLAVÍK, 20. jan. — f gær-
kvöldi hélt karlakórinn Fóst-
bræður, ásamt blönduðum kór,
tónleika í Bíóhöllinni í Keflavík
— á vegum Tónlistarfélags Kefla
víkur. Söngstjóri var Ragnar
Björnsson — og einsöngvarar
með kórnum þeir Kristinn Halls-
son, Ketill Jensson og Gunnar
Kristinsson. Viðfangsefnin voru
m.a. eftir Schubert, Mendelsohn,
Sibelius, Brahms og Verdi. Hús-
fyllir var og söngfólkinu forkunn
arvel tekið.
Að söngnum loknum efndu
konur úr Tónlistarfél. til kaffi-
boðs fyrir gestina. Alfreð Gísla-
son bæjarfógeti þakkaði söngfólk
inu komuna, og Gunnar Gunn-
arsson, formaður Fóstbræðra,
þakkaði móttökur.
Þetta var annað tónleikakvöld
Tónlistarfélags Keflavíkur á
starfsárinu — og mjög ánægju-
legt í alla staði. — Helgi S.
®-----------------------------
Og svo eru það strákarnir, sem fara á skautum eftir Pollinum. Þeir fagna bæði ís og snjó, enda
lausir við áhyggjnr af upphitun og atvinnuframkvæmdum, sem bíða tjón af vetrarhörkunni. —
Krisfín Stefánsdóttir
húsfrú í Hítarnesi
Fædd 29. maí 1891
Dáin 30. des. 1958
KVEÐJA FRÁ EIGINMANNI
Mér hurfu brúna blysin þín
sem breyttu nótt í dag.
Hver á að finna fötin mín
og færa allt I lag?
Það er von mér þyki kalt
er þú ert horfin mér.
Þú varst mér í öllu allt,
og allt mitt fór með þér.
Eg læt þig ekki ljúfan mín
svo langt í burt frá mér,
að ekki nái eg til þín —
eg uni bezt hjá þér.
Málflutningsskrifstofr
Einai B. OuSmumtsson
Guðlaugur Þorláksson
Guðmundur Péti rssor.
* Aðalstræti 6, III. iiæð
Símar 12002 — 13202 — 1„^02,
Og heit var móður mundin þín,
sem mýktir allra sár.
Gjöful varstu, góða mín,
á gleði fyrir tár.
Og börnin okkar þakka þér
þína vernd og skjól.
Þú varst þeim alltaf eins og mér,
sem alheið júní-sól.
Eg á svo margt að þakka þér,
og þakka fyrir allt.
Vís mér barnavarminn er
og verður síður kalt.
Augna minna yndi dvín,
og ævi minnar stund.
Guð mun alltaf gæta mín —
svo geng eg á þinn fund.
Þá harmar sárin hrella mig
eg horfi í sólarátt.
Frelsaranum fel eg þig
og flyt svo til þín brátt.
Hítarnesi, 9. janúar '959
Július Jousson.
PoU'trjnn á Akureyri er ísi lagður, svo þykkum, að skip eiga fullt í fangi með að komast upr -
Torí'unefsbryggjunum. Hér hefur þó einn fossanna brotizt í gegn og er verið að afferma han*. ^
bryggjuna.