Morgunblaðið - 22.01.1959, Side 16

16
MORGU /V BLAÐItt
Klromtudagur 22. ían. 1959
„Til þess að sannfærast um
það, yrði ég að byrja líf mitt að
nýju. Tökum t. d. þetta tilfelli
okkar“. Hann lagði sérstaka
áherzlu á orðið ,_okkar“. — „Alveg
fram til dagsins í dag var farið
með mig eins og stórglæpamann.
Svo komuð þér. Enginn í flokki
Ameríkananna heldur að ég sé sak
laus. En amerísk kona — það er
nú eitthvað annað....“ Hann
benti nieð vísifingrinum á græn-
brúnu prjónatreyjuna sem hann
var I. — „Þeir hafa m. a. s. gefið
mér prjónatreyju. Og heilan pakka
af vindlingum. Viljið þér reykja?“
Hún hristi höfuðið. Hún hugsaði
•em svo, að eiginlega yrði hún nú
®ð fara að koma sér í burtu. Hvers
vegna hafði hún raunverulega
komið? Hvers vegna sveik hún lof-
orð sitt við Morrison? Eitt andar-
tak hvarflaði það að henni að
segja Jan frá því sem gerzt hafði
í skrifstofu rússneska ofurstans
daginn áður. En til hvers? Jan
þarfnaðist engrar skýringar. —
Hann trúði á mátt Amerikumanns
ins. Atburðurinn í rússnesku áðal-
stöðvunum hefði ekki sannfært
bann um heiðarleika manna — í
mesta lagi um það að hún elskaði
hann. Eslekaði hún hann? Hún
vildi ekki svara þeirri spurningu.
Hvað var ástin yfirleitt? Var það
ekki þörf einnar manneskju á ná-
vist annarrar? Hún hafði ekki
viljað fara frá Berlín án þess að
sjá hann aftur. Hún þagði stund-
■arkorn — sagði svo: „Og hvað
•etiið þér nú að gera?“
„Ég verð að reyna að útvega
«»ér eitthvert starf".
^Kannske get ég hjálpað yður“.
„Hvernig?"
„Við höfum fréttaritara í Ber-
lín, hr. Jameson. Eftirmann minn.
Hann þarfnast „stringers", en
því nafni nefnum við það fólk sem
útvegar fréttamanninum fréttir.
Jameson vantar eflaust þýzka
..stringers".
Hann tók fram í fyrir henni:
„Heyrið þér nú, Helen. Þér haf-
ið þegar ge»t nóg fyrir mig. Mér
er það ekki tamt að safna skuld-
um, sem ég get ekki endurgreitt.
Ég heyri að amerískar konur hafa
ómótstæðilega þörf fyrir að gera
góðverk. Þess vegna eruð þið allt-
af að stofna ný og ný góðgerða-
félög. Kannske þurfið þið að gera
það samvizkunnar vegna, eða
vegna meltingarinnar, eða kynlífs-
ins. Það gildir einu. En leitið í
öllum bænum að öðru fórnardýri
fyrir góðgerðastarfsemi yðar“.
Hún svaraði ekki samstundis.
Þau sátu andspænis hvort öðru og
létu hendur hvíla á borðinu. Hend-
ur þeirra voru svo fast saman að
þær snertust næstum.
Að lokum sagði hún: „Þér verð-
ið að fyrirgefa mér það, Jan_ að
ég skuli hafa hjálpað yður. Ég
gerði það raunverulega vegna
þess eins, að ég átti yður skuld að
greiða".
Hann leit niður fyrir sig.
„Verið þér okki reið við mig“,
sagði hann. — ,Mér þykir leitt
að ég skyldi segja þetta“.
Hendur hans nálguðust hendur
hennar. Svo snertust þ*r eins og
af tilviljun.
„Ég veit að þér gerið þetta í
góðum tilgangi", sagði hann. —
„En hugsið ekki meira um það.
Gleymið mér. Þér eigið ekki heima
hér og ég ekki í yðar heimi. Ég
myndi aðeins trufla líf yðar og
þér mitt“. Hann dró höndina til
baka. — „Hvernig gengur það með
leikritið yðar?“ spurði hann bros-
andi.
„Það hefði að öllum líkindum
verið leikið á Broadway_ ef ég
hefði viljað breyta síðasta þætt-
inum. Og aðalpersónunni", sagði
hún.
„Og hvers vegna vilduð þér það
ekki?“
„Vegna þess, að ég vil hafa aðal-
pefsónuna, eins og hún er og síð-
asta þáttinn eins og hann er. Mér
var sagt að ég gerði Þjóðverja of
góða“.
„Nú_ þá gerið þér þá bara svo-

er bez-ta og vinsælasla
hjálp hú&móðurinnar.
GjfiriS svo vel að líta ínn*
Jfekla.
Austurstræti 14 sími 11687
lítið verri. Menn hafa ’dreytt
mikilvægari hlutum en einu leik-
riti, þegar um svo mikið var að
ræða“.
Hönd hennar fylgdi hendi hans
yfir borðið.
„Ég breyti engu“, sagði hún
stuttlega. Svo stóð hún skyndi-
lega á fætur. — „Nú verð ég að
fara“. Hún sagði það ems og til
að þvinga sjálfa sig til að fara.
Hann gekk umhverfis borðið og
stóð fyrir framan hana. Rökkur
herbergisins vafðist um þau. —
Hann tók báðar hendur hennar í
sínar.
,_Við verðum að vera skynsöm,
Helen", sagði hann — „og ekki
byrja á neinu sem við gætum ekki
lokið við. En þú verður öðru
hverju að láta mig vita hvernig
yður líður“.
„Og þér?“
„Ég líka“.
Hann sleppti ekki höndum henn
ar. Þannig stóðu þau langa stund.
Þá tók hann hana í faðminn.
Hann kyssti hana á munninn, með
lokuðum vörum. En hún vissi það
samt að hún hafði aldrei fyrr
kysst neinn jafnáststríðufullt.
Hún stóð mjög nálægt dyrun-
um og fálmaði eftir hurðarsnérlin-
um_ án þess að opna augun.
Að einni mínútu liðinni stóð
hún fyrir neðan hinar hi'iktandi
stigatröppur. Hún gekk hægt og
eins og í leiðslu út á myrkt stræt-
ið. Blikkskiltin slóust við veggina.
Hundarnir ýlfruðu.
Fjórtán dögum síðar var haldin
átveizla i gistihúsinu „Waldorf-
Astoria" í New Yoi'k, sem menn
kölluðu „Hundi'að-Dollara-a-plate-
Miðdegisverð". Með því var átt við
átveizlu, þar sem „diskurinn"
kostaði hundrað dollara. Hundrað
dollarar fyrir einn kvöldverð —
það hefði maður orðið að álíta
talsverða yfirborgun, jafnvel þótt
maturinn hefði ekki verið mjög
lélegur. En fólkið sem borgað
hafði hundrað dollara fyrir einn
,Disk“ kom ekki hingað til þess
að neyta dýrra krása. Hundrað
dollararnir þeirra voru tillag i
kosningasjóð repúblikanska flokks
ins. Og það kom til að vera við-
statt Cirkus-leiksýningu, sem
sjaldan bauðst í hinu pólitíska lifi.
Herstjórnarráð flokksins var sam
ankomið til þess að hlusta á tvær
konur, sem kepptu um framboð
flokksins við þingkosningarnar í
Kaliforníu. 1 dag átti að skera úr
um það, hvort flokkui'inn byði
fx-am þingkonu sína, Ruth Ryan
eða andstæðing hennar, stríðs-
fréttaritara Morrison-blaðanna,
Helen Cuttler.
Æsingin hafði bi'eiðzt út um
allt hið i'isavaxna gistihús á
Park Avenue.
„Waldorf-Astoria" stóð í hjarta
stórborgarinnar. Þúsundir manna
bjuggu þar stöðugt eða um stund-
arsakir: Furstar og fjáiglæfra-
menn, hershöfðingjar og kaup-
brallarar_ stóriðjuhöldar og tízku
brúðir, filmstjöxnur og ævintýi-a-
konur. í hinum sérstaka „Waldorf
Turni“, sem gnæfði upp yfir sex
flötung skýjakljúfsins, höfðu fjöl-
mai-gir sendiherrar_ milljónamær-
ingar og tignarmenn, svo sem her-
toginn af Windsor og Mac Art-
hur, hershöfðingi, sína föstu dval-
arstaði. Tugír af lyftum skutust
stanzlaust milli hæðanna_ upp og
niður. í „Stjöx'nu-salnum“ dansaði
„Gull-Æskan“ á meðan tízkusýn-
ing fór fram í öðrum sal. í einum
fundarsalnum safnaði skipakóng-
urinn Onassis hinum amei-ísku
ráðgjöfum sínum saman. I öðx'um
hélt stéttarleiðtogi pólitíska ræðu.
1 einni íbúðinni tók Rita Hay-
worth á móti blaðamönnum og í
þeirri næstu í-æddi rússneski sendi
herrann við arabiskan stórhöfð-
ingja. Sérstök „Samkvæmis-deild“
var einungis ætluð fyrir félagshóf
og veizluhöld. Leynilögregluþjónn
gistihússins var eins konar lög-
regluforingi, þar eð hann hafði
tólf einka-lögreglumenn í þjón-
ustu sinni. Sérstakt hótelblað
fx-æddi gestina daglega um það
sem fram fór innan veggja gisti-
hússins. Frægir fréttasnatar á
box-ð við Walter Winchell, Leonard
Lyons, Dorothy Killgallen og
Cholly Knickerbocker_ voru á sí-
felldu sveimi um anddyri gisti-
hússins.
1 tvo daga hafði Helen Cuttler
búið í lítilli, en viðfeldinni íbúð á
fertugustu og fjórðu hæð. — „Það
getur alitaf komið fyrir að þú
þurfir að taka á móti einhvex-jum
áhrifamiklum stjói-nmálamönn-
um“, hafði Morrison sagt.
Hundx-að-dollara-veizlan fór
fram í „Persneska salnum“ — stór
um sal í tux-ni skýjakljúfsins, sem
búinn var óhóflegasta skrauti á
persneska vísu.
Á upphækkuðu leiksviði, sem
lagt var rauðri, persneskri
áiíreiðu. stóð langt boið og þar
settust stórmenni þau sem dæma
skyldu um frammistöðu umsækj
Handsetjari
Getur fengið atvinnu
hjá oss, við umbrot nú þegar
f^rentsmi&ja
or<
Cfun
llah
'iini
Hotel Kongen af Danmark — Köbenhavn
HOLMENS KANAL 15 C. 174
Herbergi með morgunkaffi frá dönskum kr. 12.00.
í mrðborginni — rétt við hófnina.
THINK WHAT YOU ^
LIKE, MARK . .. I’M
HOLPING ANDY
THAT'S FINAL/
a
r
i
$
u
1) „Vertu ekki svona æstur,
Markús. Þetta er aðeins það sem
reglurnar segja fyrir um og fylli-
lega lögbegt".
„Ég held nú samt að þetta sé
fyrirsláttur".
2) „Þefta er bara fundið upp
til að koma í veg fyrir að við
komumst til gullhringamanns-
ins“.
3) „Þú mátt halda hvað sem
þú vilt, Markús. Ég ætla samt
að halda Anda hér. Það er mitt
síðasta orð".
endanna. Fyrir neðan, við fjöl-
mörg, löng borð, sátu svo hinir
auðugu, tignu gestir sem að vísu
höfðu ekki formlegan atkvæðisrétt
við ákvöxðunina, en sem raunveru
lega ákváðu ýrlýg umsækjendanna
með ánægju sinni eða vanþóknun.
Nokkrum mínútum fyrir kvöld-
verðinn hafði Morrison hringt til
Helen.
„Ég kem að sjálfsögðu ekki til
veizlunnar", sagði hann. , Þú verð
ur að horfast í augu við villidýrin
ein. En Bill Clark verður viðstadd
Ur. Vertu alveg áhyggjulaus. —■
Þetta fer allt saman vel“.
Hún flýtti sér að búa sig. Hún
var í snotrum, látlausum kvöld-
kjól úr svörtum slæðudúk. Moití-
son hafði sjálfur persónulega val-
ið hann fyi'ir hana. — „Þú verður
að vinna með látleysi", hafði hann
þá sagt. —- „Þú ert hin fyrrver-
andi stríðsfréttakona, sæmd
„Brons-stjörnunni“ og það skaðar
þig ekki að geta þess, að faðir
þinn sé lyfsali í Springfield. Al-
þýðleiki, þ. e. a. s. alþýðlegur upp-
runi og alþýðleg hylli, er mjög
stei'kt tromp“.
Hún skoðaði sjálfa sig í spegl-
inum, meðan hún talaði við hann
í síma. — „Ég er að fara upp á
leiksviðið, hérna fyrir neðan“,
sagði hún. „Moriturite salutant".
Hún hló. Og þó var henni sann-
ai-lega ekki neinn hlátur í huga.
Rétt á eftir var drepið á dyr.
„Bill gamli“ var að sækja hana.
Hann var í smoking, sem var svo
ellilegur og snjáður, að líkast var
sem Bill hefði fengið hann hjá veð
lánara. Pípuna hafði hann eins og
venjulega á milli tannanna.
„Okkar ágæti Sherry aðalfi-am-
kvæmdastjóri hefur varið helmingi
eigna sinna til að safna fylgis-
mönnum Rut Ryans saman. Hann
virðist berjast gegn yður, Helen
— en raunvex-ulega stendur barátt
an milli hans og Morrisons". Hann
studdi á lyftuhnappinn. — ,_Kunn
ið þér nú ræðuna yðar alveg utan
bókar?“
Helen sneri sér snöggt að gamla
manninum og greip í glansandi
silkiuppslagið á jakkaerminni
hans.
„Bill“, sagði hún. — „Ég verð
að gera játningu fyi'ir yðux-“.
„Og hver er hún?“
,_Ég hef alls enga ræðu samið“.
„1 guðanna bænum".
„Og aðra játningu".
»Ég er viðbúinn hinu versta“.
SJlUtvarpiö
Fimmtudagur 22. janúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni", sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). 18,30 Bamatími: Yngstu
hlustendurjxir (Gyða Ragnarsdótt-
ir). 18,50 Framburðarkennsla í
frönsku. 19_05 Þingfréttii'. Tón-
leikar. 20,30 Spui-t og spjallað í
útvarpssal: Þátttaker dur: Gísli
Jónsson forstjóri, Gunnar Dal rit-
höfundur, Helga Kalman skí'if-
stofustúlka og Sigurður Ólason
hæstai'éttarlögmaður. — Umræðu-
stjóri: Sigurður Magnússon full-
trúi. 21,30 Upplestur: Flosi Ólafs
son leikari les smásögu eftir Geir
Ki'istjánsson. 22,10 Erindi: Þank-
ar um sagnaskáldskap (Siguxður
Sigui-mundsson bóndi í Hvítár-
holti). 22,25 Sinfónískir tónleikar
(plötur). 23,05 Dagskráxlok.
Föstndagur 23. janúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18,30 Bamatími: Merkar uppfinn
ingar (Guðmundur M. Þorláksson
kennari). 18,55 Framburðar-
kennsla í spænsku. 19,05 Þingfrétt
ir. Tónleikar. 20 30 Daglegt mál
(Árni Böðvai-sson kand. mag.). —.
20,35 Kvöldvaka: a) Eix-íkur
Bjarnason skx-ifstofustjóri flytur
frásöguþætti eftir Bergþóx-u Páls-
dóttur frá Veturhúsum: Hx-akning
ar á Eskifjarðarheiði. b) íslenzk
tónlist: Lög eftir Karl O. Runólfs-
son (plötur). c) Sigríður Björns-
dóttir flytur frásögu: Var það
feigð — eða hvað? d) Rímnaþátt-
ur í umsjá Kjartans Hjálmarsson-
ar og Valdimars Lárussonar. 22,10
Lög unga fólksins (Haukur Hauks
ecn). 23,06 Dagskrárlok.