Morgunblaðið - 24.05.1959, Blaðsíða 15

Sunnudagur 24. maí 1959
MORGUNBLAÐIÐ
15
.ÆA ctn er cL
— óecjja „pramcjjamír
eicj í ^riÉctróoL
fei&L
locjar
AGNIA BARTO var ein fjögurra
rússneskra kvenna, sem nýverið
heimsóttu Island á vegum MÍR.
Barto ritar grein um Islandsför •
ina í maí-hefti kommúníska
blaðsins „New Times“ — og fara
hér á eftir glefsur úr greininni:
Agnia Barto getur þess fyrst,
að konurnar í MÍR, sem buðu
þeim til íslands, hafi lagt hart
að sér til þess að gera dvöl rúss-
nesku kvennanna sem ánægju-
legasta: Með aðstoð samtaka
þvottakvenna, netagerðarkvenna,
mæðrafélagsins og samtaka her-
skálabúa, höfðu konurnar um vet
urinn haldið hlutaveltur og bazar
þar sem seldir voru munir, sem
l^aanLei^ur Lcxmin C LuiLmiindir
?mynt
VIÐ höfum fregnað frá Lond-
on, að ungfrú Ragnheiður Jón.
asdóttir, sem verið hefur við
leiklistarnám þar ytra í vet-
ur, hafi verið valin úr stór-
um hópi ungra stúlkna til
þess að koma fram í kvik-
myndum, sem Michael Winn-
er framleiðir, en að baki þess
félags, stendur Organisation
Rank.
Hér er um að ræða stuttar
myndir frá fornum sögustöð-
um á Englandi — og land-
kynningarmyndir úr bæjum
og borgum — og fögru um-
hverfi.
Kvikmyndin hófst um miðj-
an mánuðinn. Þá var myndað
í Bailey kastala, sem er um
80 mílur utan við London.
Síðan fór Kristín með kvik-
myndatökuflokknum til Brigh
ton, sem er mikill baðstaður
eins og kunnugt er. Þar var
önnur myndin tekin — og
væntanlega fylgja fleiri á eft-
ir.
Kunnugir telja þennan
frama Ragnheiðar Jónsdóttur,
góðs vita um framtíð hennar
á leiklistarbrautinni. Hún hef-
ur verið -hjá nafntoguðum
kennara, sem jafnan hefur
getið sér orð fyrir mikinn og
góðan árangur.

nmm
saumað og
kenurnar höfðu
prjónað sjálfar.
Fróðleikur um íslenzk börn:
Fyrir skólatíma bera stúlkur og
drengir lægristéttafólks út dag-
blöð .... Sagt er, að flest börnin
(í skóla, sem rússnesku konurn-
ar heimsóttu) vissu hver Lenin
var og höfðu heyrt um spútnik-
ana. Engu að síður vorum við
hissa á því hve þau vissu lítið
um lífið í landi okkar. Mér virt-
ist, að börnin hefðu nær enga
hugmynd um alþjóðlega vináttu
og baráttuna fyrir friði ....
líkamsrækt er að mínu viti mjög
vel skipulögð, en andleg mennt-
un er ekki á því sviði, sem hún
ætti að vera. Skólabörn sjá
bandarískar kvikmyndir með
morðum og ástarlífsatriðum ....
Margar íslenzkar stúlkur eru
þröngsýnar og dreymir aðeins
um að giftast ríkum mönnum og
verða góðar húsmæður. Þeim
virðist það vera hámark ham-
ingjunnar .... mjög oft virðist
heimilisstofnun vera eina tak-
mark þeirra í lífinu .... fram-
gjarnir leiðtogar eru óánægðir
með það (íslenzkt æskufólk).
„Það hjálpar okkur mjög lítið í
baráttu okkar fyrir friði“, sögðu
þeir (þ. e. framgjarnir, íslenzkir
leiðtogar).
Heima hjá Laxness: „Drekkið
þér ekki? Þér vitið, að þér þurfið
ekki að drekka allt úr glasinu.
Það er líka salt á borðinu, en það
þýðir ekki, að þér þurfið að nota
það allt“.....Laxness vildi fá
fréttir af rithöfundum í Moskvu
og bað að færa kveðjur sínar til
hins væntanlega rithöfundaþings.
,Nei, ekki aðeins kveðjur mínar“,
bætti hann við. „Beztu hjartans
óskir mínar....“
Um Þórberg Þórðarson: Við
vorum ánægðar að sjá, að rit-
höfundurinn sjálfur hefur verið
óhagganlegur í trú sinni og, að í
hinni nýju bók sinni veitir hann
þeim, sem borið hafa óhróður á
Sovétríkin, hæfilega ofanígjöf.
Um Gunnar Benediktsson: I
húsi hans, í litlu þorpi, týndu
á milli fjallanna í órafjarlægð
frá Sovétríkjunum, vorum við
beðnar að segja frá endurskipu-
lagningu sovétska fræðslukerfis-
ins.
3
pjaróL
omu
i
taherpi
I!
jarónip
• BLAÐIÐ hefur fregnað, að nú |
i sé verið að setja upp mjög
^ fullkomið fjarskiptakerfi fyr-
) ir innanlandsflugið. Mun hér
( vera um að ræða mjög full-
• kominn útbúnað, sem feng- ^
S inn er frá Bandaríkjunum —
\ Dg hafa bandarískir verkfræð-
s Lngar og ráðunautar starfað
(hér að undanförnu að upp-
S setningu tækjanna. Aðalsendi-
■ tækin munu staðsett í Kefla-
^ vík, en stjórnað frá flugturn-
S inum í Reykjavík. Móttöku
) og senditæki verða sett upp á
\ allmörgum stöðum í öllum
S landshlutum — og lætur nærri
J að nýting kerfisins verði 99%,
^ en oft á tíðum hafa erfiðleikar
( skapazt hjá flugumferðar-
$ stjórninni í sambandi við
• innanlandsflug vegna slæmra
S radioskilyrða eða ólags á sím-
f-^eir ótóru Hítci <->Cojtfei(fi liornciucjci
BANDARÍSKA ritið Time and
Tide ræddi fyrir skemmstu um
er.jur flugfélaganna og harðnandi
samkeppni um allan heim. Segir
blaðið, að menn hafi almennt
gefið Loftleiðum og uppgangi
þess of lítinn gaum. Um skeið
hafi Loftleiðir flogið reglulega
einu sinni í viku milli Bretlands
og Bandaríkjanna með viðkomu í
Reykjavík — og þar sem Loft-
leiðr séu ekki meðlimir alþjóða-
sambands flugfélaga (IATA)
ákveði það fargjöld sín sjálft.
Fargjaldið frá Bretlandi til
Bandaríkjanna sé 22 sterlings-
pundum ódýrara hjá Loftleið-um
en á ódýrustu farrýmum hjá öðr-
um flugfélögum. Að vísu notar
félagið Skymasterflugvélar, en
aðbúnaður farþega sé allur mjög
þægilegur, ef ekki framúrskar-
andi — og veitingar um borð séu
með ríkurlegasta móti.
Loftleiðir hafi æt.lað að bæta
við tveimur ferðum milli Bret-
lands og Bandaríkjanna í sumar-
áætluninni, en þá hafi BOAC
(stærsta flugfélag Bretlands)
ekki setið auðum höndum. Með
lagakrókum hafi tekizt að koma
í veg fyrir fyrirætlanir Loftleiða
— og þeir hafi aðeins getað bætt
við einni ferð. Loftleiðir hafi þá
vent sínu kvæði í kross — og
hafið áætlunaflug til Amsterdam.
BOCA hafi því bjargað því, sem
bjargað varð,-en gert KLM (hol
lenska flugfélaginu) jafnframt
bölvun.

% LESBÓK BARNANNA
Nfálshrenna og hefnd Kára

19
55. — Hallur af Síðu mælti
þA: „Hér slær í allmikil óefni,
er allur þingheimur herst.
Vildi ég, að við bæðum okk-
ur liðs að skilja menn, þó að
okkur sé það til orðs lagt af
nolckrum mönnum. Skalt þú
bíða við brúarsporðinn, en ég
mun ganga í ^úðir biðja
mér liðs“.
Ljótur mælti: „Ef ég sé, að
þeir Flosi þurfa liðs af mönn-
um vorum, þá mun ég þegar
hlaupa til með þeim**.
„I>að munt þú gera sem þér
líkar“, segir Hallur, „en biðja
vil ég þig, að þú bíðir mín‘*.
56. — Nú brestur flótti í liði
Flosa, og flýja þeir allir vest-
ur um Öxará, en þeir Ásgrím
ur og Gissur hvíti gengu eftir
og allur herinn. Þeir Flosi
hörfuðu neðan á milli árinnar
og Virkisbúðar. Snorri goði
hafði þar fylgt fyrir liði sínu
svo þykkt, að þcim gekk eigi
þar að fara.
Snorri mælti til sinna
manna: „ Gerið þér nú hvort
tveggja, að þér höggvið og
leggið til þeirra og keyrið þá
í braut héðan**.
57. — Þeir Ásgrímur gengu
þá að svo fast, að þeir Flosi
hrukku undan suður með
ánni til Möðruvellingabúðar.
Þar var maður úti, er Sölvi
hét. Hann sauð í katli miklum
og hafði þá upp fært úr katl-
inum, en vellan var sem á-
köfust.
Hann mælti þá: „Hvort
munu þessir allir ragir, Aust-
firðingarnir, er hér flýja?**
Hallbjörn sterki mælti: „Eigi
skalt þú það eiga tU að segja,
að allir séu ragir**, — og þreif
tU hans og brá honum á loft
og rak hann að höfði í soð-
ketilinn. Dó Sölvi þegar*
58. — Hörfuðu þeir Flosi nú
tU Vatnsfirðingabúðar. Þeir
•jótur og Hallur gengu þá
austan yfir á með flokk sinn
allan. Og þá er þeir komu á
hraunið, var skotið spjóti úr
liði Guðmundar ríka, og kom
það á Ljót miðjan. Féll hann
þegar dauður niður, og varð
aldrei uppvíst, hver þetta víg
hefði vegið. Þeir Flosi hörfuðu
nú upp um Vatnsfirðingabúð.
3. árg. Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson 24. maí 1959.
Frœkinn flugmaður
Jón þekkti Samma vel
og hafði nokkrum sinnum
heimsótt hann. Hann vissi
að nú var Sammi við
veiðar norður á heiðun-
um og enginn mundi vera
heima í kofanum. En
samt lækkaði hann flugið
til að aðgæta þetta nánar.
Þá sá hann mann, sem
dróst burt frá brennandi
húsinu og hafði sýnilega
slasast mikið. Sammi
hlaut þá að hafa verið
heima.
Jón ákvað strax að
lenda. Þegar mannslíf var
í hættu, gat hann hvorki
hugsað um flugvélina né
þann verðmæta farm,
sem hann var með. Fram-
an við húsið var dálítil
grasflöt, sem lá í skorn-
ingi milli hárra hamra.
Það var hættulegur lend-
ingarstaður, en sá eini,
sem um var að ræða. Jón
renndi vélinni í geilina
milli klettanna niður að
flötinni. En örfáum sek-
úndum áður en hjólin
hefðu snert grundina, sá
Jón sér til undrunar, að
særði maðurinn spratt á
fætur. Það var þorparinn
hann Rauði-Bill. Hann
glotti sigri hrósandi. í
hendinni hélt hann á
skammbyssu.
Aldrei hafði Jón látið
sér detta í hug, að hann
yrði beittur jafn lúaleg-
um brögðum. Reiðin sauð
í honum. Hann jók bensín
gjöfina eins og hægt var,
og stýrði flugvélinni
beint á Rauða-Bill. Háv-
aðinn frá hreyflinum var
gífurlegur, þegar hann
endurkastaðist frá hömr-
unum.
Rauði-Bill varð ofsa-
hræddur. Hann skaut af
byssunni í áttina til Jóns,
en missti marks. Á síð-
ustu stundu kastaði hann
sér til jarðar og tókst á
þann hátt að bjarga sér
undan flugvélinni. í
sömu svipan breyttist
hamraskarðið í orustu-
völl. Skothvellir glumdu
við, menn æptu og hróp-
uðu og „Eldingin“ fyllti
loftið háværum gný. Tæp
lega hafði hún snert jörð-
ina fyrr en hún var aftur
á lofti. Kúlurnar þutu