Morgunblaðið - 12.07.1959, Síða 22

22
MORCVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 12. júlí 1959
Löngumýri, nú á vegum æskulýðs
starfs þjóðkirkjunnar. Hefur séra
Bragi Friðriksson veg og vanda
af því starfi.
Eins og fyrr segir, er Hús-
mæðraskólinn á Löngumýri einka
skóli, sem nýtur styrks til kenn-
arahalds og ennfremur nokkurs
byggingarstyrks.
Enn miklar framkvæmdir
framundan
Talið berst nú að því hvað fyr-
irhugað sé í framtíðinni. Þegar
hefur verið ráðist 1 að leggja
mikla vatnsleiðslu allt ofan frá
Víðimel en auk þess er nú ætlun-
in að leggja leiðslu fyrir heitt
vatn ofan úr Reykjaskóla og
mun hún látin fylgja nýju
brúnni á Húseyrarkvísl, sem haf-
izt er handa um byggingu á.
Mun þá verða komið fyrir sund-
laug við skólann. Þegar landið
hefur nú verið þurrkað upp er
ætlunin að rækta það, en allt er
enn óráðið um búrekstur. Frk.
Ingibjörg hefur mikinn áhuga á
skógrækt og mun eitthvað af
landi hennar njóta þess. Við skól-
ann er þegar fagur skrúðgarður
og allstór trjálundur.
Þessi stutta viðdvöl á Löngu-
mýri hefur verið mjög ánægju-
leg. Við kveðjum hina dugmiklu
forstöðukonu, sem nú hefur
stundað húsmæðrafræðslu í 23 ár
samfleitt. Um leið og við ökum
úr hlaði veifum við til glaðsinna
námsmeyja, sem eru í óðaönn að
undirbúa allt og snyrta fyrir
skólaslitin.
vig.
Husmæðraskolinn á Löngumyri.
Ljósm.: vig.
í viðbót er kenndu bóklegar náms
greinar. Gagnfræðadeildarbömin
hlutu auk bóklega námsins
fræðslu í handavinnu og mat-
reiðslu og drengir fengu tilsögn
í smíðum. Þá kenndi dönsk kona
við skólann bæði fimleika og
teiknun.
Eins og af þessu má sjá hefur
mikið starf verið unnið þarna í
vetur.
Þegar við höfum rabbað ofur-
litla stund um skólalífið, fylgir
frk. Ingibjörg mér um sali og
stofur skólans. Þar hefur verið
komið fyrir glæsilegri handa-
vinnusýningu og yrði alltof langt
að telja upp allt er þar gat að
líta, frá skírnarkjólum upp í káp-
ur og samkvæmiskjóla, púða,
dregla og dúka, teppi og skraut-
vefnað. Auk þess fylltu teikning-,
ar heilan sal.
og
Frk. Ingibjörg Jóhannsdóttir:
Ekkert dásamlegra en
ungt fólk að námi,
starfi oa leik
oð sjá
Heímsókn að htúsmœðraskólanum
a Löngumýri
FYRIR nokkru átti tíðindamaður
blaðsins leið um Skagafjörð og
kom þá að Húsmæðraskólanum
á Löngumýri, en þá var starfsári
hans að ljúka, hinu 15. í röðinni.
Að þessu tilefni ræddi ég
nokkra stund við forstöðukonu
skólans, frk. Ingibjörgu Jóhanns-
dóttur, um skólastarfið í vetur,
ástæðuna til þess að hún réðist
í að koma upp kvennaskóla á
föðurleyfð sinni og framtíðar-
horfur og fyrirætlanir.
Það er komið undir kvöld er
við rennum í hlaðið á Löngu-
mýri, þar sem stendur einkahús-
mæðraskóli bóndadótturinnar á
staðnum, í miðju, fögru héraði,
Vallhólmi í Skagafirði.
Gamlar minningar
Það kemur kannski skólanum
ekki beinlínis við, en ósjálfrátt
verður mér ofarlega í huga dvöl
mín á þessum stað árið eftir að ég
fermdist. Ég minnist góðra hús-
bænda, sem hér réðu ríkjum,
þeirra Jóhanns og Sigurlaugar,
sem nú eru bæði fallin frá.
Nú stendur gamla fjósið autt,
réttin norðan við bæinn er horf-
in, en þar var margur gæðingur-
inn réttaður í gamla daga. Fjár-
húsin, sem stóðu suður við tún-
hliðið, eru einnig jöfnuð við
jörðu, en þar skartar nú skógar-
lirndur. Hesthúsið, sem st’óð nyrst
í mýrinni sést ekki. lengur og
ekki heldur húsin í mýrinni aust-
ur af bænum. Mýrardrögin, sem
lágu allt í kringum Löngumýrar-
túnið eru nú þurr orðin, djúpir
skurðir hafa veitt burtu uppi-
stöðuvatninu, allt er þurrt og
þokkalegt. Vart er nú lengur torf
rista í mýrinni vestan við túnið,
enda ekki lengur þörf á heytorfi
eins og áður var, eða skeklum
á fjárhús og fjós. Ég ■sé í hugan-
um hvar hestarnir kjaga með hóf-
sítt heytorfið heim að fjárhúsun-
um að vorinu og sé ég líka langa
heybándslest koma með ilmríka
bagga langt norðan úr Sporðum.
Ég sé kýrnar, með Baulu í broddi
fylkingar, rölta norður í safaríkar
mýrarnar, þar sem störin og
ferginið spratt. Þá sé ég Skildi
gamla beitt íyrir kerru, þar sem
mjólkurbrúsum hefur verið kom-
ið fyrir, og ofurlítinn telpu-
hnokka hoppa upp í kerruna og
aka af stað.
gamlir fara á skautum, allt er
einn gljáandi spegill. Ég heyri
jódyninn, leggst í huganum með
eyrað að ísnum og spreyti mig á
hvatt dyra. En nú er hér aðsetur
unglinga við nám og leiki.
Út kemur ung stúlka, ein af 28,
sem þar hafa dvalizt í vetur. Ég
geri boð fyrir skólastýruna. Hún
kemur að vörmu spori og bíður
mér að „ganga í bæinn“, eins og
sagt var hér áður fyrr.
Meðan ungu stúlkurnar bera
okkur gómsæti, sem eflaust eru
„sveinsstykki“ þeirra, eða hús-
mæðraþrautir, í lífstíðariðn
þeirra, húsmóðurstarfinu, ræði ég
við hina vingjarnlegu forstöðu-
konu.
Frá skólaskemmtun. Kennslukonurnar fylgjast með í marsinum.
Þriðja frá vinstri er frk. Ingibjörg forstöðukona.
því að þekkja ganginn á hljóð-
inu, enn hljómar hún fyrir eyr-
um mér þessi sinfónía ísanna í
Skagafirði. Saman við hörpu-
hljóma töltsins blandast þungur
trumbusláttur dráttarhestsins,
sem dregur heyhlassið á sleða
vestan af bökkum, en þar hefur
það verið sett upp um sumarið.
Þessi þjóðbraut vetrarins er ein-
hver glæsilegasti vegur, sem ég
hef nokkurn tíma farið um.
Þannig skýtur myndunum upp
í hugann meðan ég stend á varin-
hellunni og bíð, eftir að hafa
Gagnfræðanám auk húsmæðra-
námsins
Húsmæðraskólinn á Löngu-
mýri gegndi tvíþættu starfi í vet-
ur. Auk húsmæðrafræðslunnar
fór fram kennsla í gagnfræðum,
þ. e. þar var starfrækt gagnfræða
deild fyrir 15 unglinga, sem
gengu þangað til náms úr ná-
grenninu, heimangönguskóli, eins
og það er nefnt í sveitinni. Við
skólann störfuðu 4 fastir kenn-
arar í vetur og auk þess 3 stunda-
kennarar. En meðan gagnfræða-
deildin starfaði voru 3 kennararg.
Gat ekki hætt að kenna
Síðan berst talið að skólastýr-
unni sjálfri. Hún stýrði fyrst
kvennaskólanum á Staðarfelli í
Dalasýslu um mörg ár. Ekki kvað
hún hafa verið sársaukalaust að
yfirgefa þann stað. En foreldrar
hennar voru hnigin á efri ár,
systur hennar giftar og fluttar úr
föðurgarði og því fýsti hana heim
á leið. En hún gat ekki hugsað
sér að hætta að kenna, því ekk-
ért kveður hún dásamlegra en að
sjá ungt fólk að námi, starfi og
leik. Hún byrjaði að reka sumar-
dvalarheimili fyrir börn laust eft-
ir 1940, á vegum Rauða krossins.
Húsmæðraskólinn tók svo til
starfa árið 1944. Enn er rekið
sumardvalarheimili fyrir börn á
AÐALFUNDUR Hestamannafé-
lagsins Faxa í Borgarfirði var
haldinn að Faxaborg sunnudag-
inn 14. júní. í upphafi fundarins
minntist varaformaður félagsins,
Símon Teitsson, hins nýlátna for-
manns, Ara Guðmundssonar,
verkstjóra í Borgarnesi, sem
hafði verið aðalhvatamaður að
stofnun félagsins og formaður
þess nær óslitið í 26 ár. Hafði
hann af fádæmum myndarskap
og ósérplægni unnið fyrir félagið
og gert margvíslegur framkvæmd
ir ó þess vegum, s. s. að byggja
skeiðvöll, reisa félagsheimili,
koma á kynbótastarfsemi innan
félagsins og m. fl. Eru nú skuld-
lausar eignir félagsins talsvert á
annað hundrað þúsund krónur.
Símon Teitsson var kjörinn
formaður Faxa. Samþykkt var að
efna til kappreiða og hestaþings
að venju eftir miðjan júlí.
Ólöf Sigvaldadóttir, ekkja Ara
Guðmunössonar, var kjörinn
heiðursfélagi Faxa, enda hefur
hún um 'angt skeið unnið félag-
inu með manni sínum af sér-
stakri alúð og fórnsemi.
Að loknum fundi settust félags
menn að borðum. Þar kvaddi
Gunnar Bjarnason, ráðunautur,
sér hljóðs, og ávarpaði hinn
landskunna tamningamann og
hestamann, Höskuld Eyjólfsson
á Hofsstöðum, í nafni Búnaðar-
félags íslands og færði honum
Allt ein ísbreiða
Þá kemur mér í hug vetrarrík-
ið í Vallhólmi, sem mun vera eitt
sérkennilegasta hér á landi. Is er
yfir allt, aðeins bæirnir standa
upp úr á ofurlitlum blettum, eins
og vinjar i eyðimörk. Ungir sem
Nemendur og kennarar Löngumýrarskólans sl. vetur.
Ljósm.: Sævar Halldórsson.
Nýir aígreiðslu-
hættir
KAUPMANNAHÖFN. — SAS
mun á næsta vori taka upp nýja
afgreiðsluhætti í farþegaafgreið-
slu á flugleiðum innan Norður-
landa. Hið nýja fyrirkomulag
verður m.a. fólgið í því, að far-
miðaafgreiðsla öll fer fram um
borð í flugvélunum eftir að lagt
er af stað.
Höskuldur á Hofs-
stöðum heiðraður
verðlaun úr heiðursverðlauna-
sjóði Búnaðarfélagsins, nokkra
peningaupphæð og áletrað heið-
ursskjal, fyrir frábær afrek á
sviði hestamennsku, sem hann
hefur stundað í 50 ár. Talaðiræðu
maður nokkuð um hestatamning-
ar og lagði út af setningu, sem
höfð er eftir Höskuldi, er hann
var spurður um, hverjar aðferðir
honum reyndist beztar við tamn-
ingu baldinna hesta. Svar Hösk-
uldar var: „Þetta vinnst bezt með
brotalausum hlýhug til hestsins"
J. F.