Morgunblaðið - 21.08.1960, Blaðsíða 22

22
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 21. ágúst 1960
Ég stdð fyrir framan
APRÍLMÁNUÐUR ársins 1953
mun mér ávallt minnisstæður.
Biackpool var í þriðja sinn á
fimm árum í úrslitum Bikar-
keppninnar og ég, 38 ára gamall,
sá enn einu sinni hilla undir hinn
eftirsóknarverða verðlaunapen-
ing keppninnar.
Bréf frá aðdáendum minum
streymdú daglega að mer í þús-
unda tali. Fólk, sem aldrei hafði
séð mig í kappleik og jafnvel
GREININ, sem hér fer íi eftir,
er þvdd úr lokakafla bókar
Stanley Matthews, frægasia
knattspyrnumanns, sem Bret-
land hefir alið. I greininni
lýsir hann, er Blackpool vann
Bikarkeppnina 1953 ©g hann
hlaut fyrsta verfflaunapening-
inn. Og í lok greinarinnar seg
ir hann frá hinum sérstæffu
skoffunum sínum á þjálfun
knattspyrnumannsins. —
Allar líkur eru til þess að
íslenzkir knattspyrnminnend-
ur fái tækifæri til aff sjá þenn-
an vífffræga knattspyrnumann
leika listir sínar hér í Reykja-
vik, því í ráffi er aff hann komi
hingaff næsta sumar, í tilefni
ai 50 ára afmæli Vals.
aldrei séð knattspyrnukappleik,
sendu mér kærar kveðjur og ósk
uðu mér sigurs.
Allt þetta hrærði mig mjög.
Ókunnugir hringdu heim til mín
og ég fékk símakvaðningar Bæði
dag og nótt hvaðanæva að á
landinu. Ég var mjög hreykinn af
að vita til þess að landar mínir
fyigdust svo vel með þriðju til-
raun minni til að vinna hinn
eftirsótta verðlaunapening.
Þegar við og mótherjar okkar,
Bolton Wanferers, stilltum okk-
ur upp til að leika úrslitaleikinn,
2 maí, varð mér litið yfir hin
fullskipuðu áhorfendasvæði. Og
þó að ég hefði séð þessa sömu
sjón mörgum sinnum áður, þá
virtist mér hún fegurri en nokkru
sinni fyrr. Og ég heyrði nafn
mitt kallað úr öllum áttum og
mér óskað velgengni.
Við höfðum aðeins leikið í eina
mínútu og áhorfendurnir höfðu
rétt haft tíma til að setjast nið-
ur eftir hyllingu leikmannanna,
þegar Lofthouse skoraði fallegt
mark fyrir Bolton, er hann kom
brunandi inn frá hægri.
it ÞRUMULOSTNIR
Leikmenn Blackpool stóðu
þrumu lostnir. Við gátum ekki
/ dag
1 DAG fara fram 3 knattspyrnu-
kappleikir í 1. deild íslandsmóts-
ins og 1 í Bikarkeppninni. —
KR og Akureyringar leika á
Laugardalsvellinuim og hefst leiik-
urinn kl. 14:00. — Fram leikur
gegn Akurnesingum. Leikurinn
fer fram á Akranesi og hefst kl.
16:00, — og Valur og Keflavík-
ingar kep{>a á grasvellinum í
Njarðvík og hefst leikurin kl.
16:00.
í Bikarkeppninni leika Hafn-
firðingar við A-lið Þróttar. Leik-
urinn fer fram í Hafnarfirði og
hefst kl. 16:00. Dómari verður
Einar Hjartarson.
gert okkur í hugarlund, hvað
haiði eiginlega komið fyrir, þó
ég persónulega hafi ekki verið
mjög áhyggjufullur, því að leik
urinn var yarla byrjaður.
Eftir 35 mínútna ]eik skor-
affi Mortensen og jafnaði
þannig leikinh fyrir okkur. En
Adam var ekki lengi i Paradís,
því fjórum mín. síðar skoraöi
Moir fyrir Bolton og þannig
lauk hálfleiknum. Bolton
hafði skorað 2. Balckpol 1
mark.
1 síðari hálfleiknum hóf Bolton
aftur mikla sókn og er 55 mínútur
voru af leiknum skoraði Bell 3.
mark þeirra. Þannig var staðan
er 35 mínútur voru eftir, að við
voru 3:1 undir, og svo virtist sem
aðeins kraftaverk gæti bjargað
staðið höfðu upp i æsingi augna-
bliksins. Menn öskruðu nafn mitt
fullum hálsi. Er ég gaut augun-
um yfir að marki Boltons sá ég
að Perry hafði alla möguleika til
að skora, ef ég aðeins gæti sent
hnitmiðaða sendingu til hans. Ég 1
lék knettinum lítið eitt áfram, um j
leið og ég bað af öllu hjarta að
hin mikla reynsla min í keppni
sem æfingum, kæmi mér nú vel
að gagni, því mér var ljóst að
ailt valt á þessari sendingu.
En er ég sté vinstra fæti fram
og um leið lyfti hægra fætinum
til að sparka knettinum, þá fann
ég mér til skelfingar að ég hafði
stigið niður í smá holu og var að
missa jafnvægið.
Ég rennsvitnaði, svo skyrt-
límdist við bakið á mér.
drottninguna
okkur. Þá var það á 67. mínútu
að Mortensen skoraði aftur og
msrkataian varð 3:2.
Það var á þessari stundu leiks-
ins, sem mér þótti tími til kom-
inn að ég tæki til minna ráða.
Ég vissi að Bolton leikmennirnir
voru orðnir þreyttir og ég fann
einnig að þeir voru orðnir nokk-
uð sigurvissir. Ég andaði djúpt
og hóf stríðið. Það liðu ekki marg
ar mínútur þar til að mér heppn-
NAT LOFTHOUSE
— fallegt mark fyrir Bolton —
aðist með góðri aðstoð hægri inn-
iherjans okkar, Ernie Taylor, að
skjóta Bolton-mönnunum skelk í
bringu.
Ég notaði leikni mina til
hins ítrasta og eftir 10 mín-
útna leik hafði ég sannfærzt
um að þeir gátu ekki hindrað
mig.
Ég miðjaði sendingu eftir send
ingu og að lokum skoraði Morten
sen, til að fullkomna „hat-trick
— og hver sá sem skorar hat-
triek í úrslitaleik Bikarkeppn-
innar er maður vallarins. Þetta
mark Mortensens hafði jafnað
leikinn, en aðeins tvær mínútur
voru til leiksloka.
Við gerðum árás
Eftir að leikurinn hafði hafizt
að nýju sóttum við fast og ekki
hafði liðið ein mínúta. er ég fékk
knöttinn. Ég var fljótur að ná
valdi á honum, og hljóp upp kant
inn og lék mér að hverjum mann-
ir.um af öðrum. Að ]okum hafði
ég komist í gegn, og ég heyrði
hrópin í áhorfendunum, sem
ÞaÖ var engu likara, en að
ósýnileg hönd héldi mér uppi
þar til ég hafði spyrnt knett-
inum, en siðan sleppt takinu
og lét mig detta.
Þegar ég velti mér við sá ég að
knötturinn var í netinu. Við höfð
um unnið og Perry hafði skorað
sigurmarkið. Síðan var eins og
sprengingu hafði verið kastað
yfir Wembleyvöllinn. Það næsta
sem ég man var að ég fann til
sárs verkjar í bakinu og líkast
því sem ég væri stunginn í and-
litið. Ég varð allt í einu þess var
að ég var umfaðmaður af félög-
um mínum og þeir gerðu það svo
kröftuglega að ég hélt að þeir
ætluðu að drepa mig.
Á gullstól
Stuttu síðar flautaði dómarinn
leikinn af, — og þá fyrst varð
mér ljóst að ég hafði unnið minn
fyrsta verðiaunapening.
í eyrum mínum drundu fagnað-
aróp áhorfendanna og attur var
ég umvafinn af félögum mínum.
Þeir lyftu mér upp og báru mig
á gullstól. Ég leit í kring um mig
og sá þá að félagar mínir höfðu
gert slíkt hið sama við fyrirlið-
ann okkar Harry Johnston. Hin
mikla stund nálgaðist. Ég gekk
á eftir Harry Johnston upp tröpp-
urnar, sem lágu upp að konungs-
stúkunni og allt í einu stóð ég
andspænis drottningunni.
Hún tók fast í hönd mína og
rétti mér verðlaunapeniiig
Bikarkeppninnar, um leið og
hún sagði: Vel gert!
Hár stafli af bréfum hrúgaðist
að mér eftir úrslitin og mér til
undrunar var meginhluti þeirra
frá foreldrum, sem héldu að ef
ég fengist til að kenna sonum
þeirra hina listrænu knattspyrnu,
þá væru þeir vissir um að ég gæti
gert þá að beztu knattspyrnu-
mönnum veraldarinnar.
Hræddur
Eftir að ég hafði lesið fyrsta
og annað bréfið brosti ég, en
þgear önnur bættust við, greip
mig hræðsla. Ég er þeirrar skoð-
unar að knattspyrnu-troðningur
er nútíma vitleysa, og á það
einnig við um aðra íeiki. Þó er
mér einnig ljóst að slíkt starf
getur gefið álitlegar tekjur.
Ég hefi mínar sérstöku skoð-
anir viðvikjandi þjálfun. Ég geri
mér Ijóst að drengir og stúlkur
Drottningin afhendir Stanley Matthews vcrðlaunapeninginn
sigurvegari
þarfnast ábendingar í hvaða
iþrótt, sem þau hafa áhuga á
og jafnvel tiisagnar líka. En það
sem ég hefi ekki trú á er, að þeg-
ar settar eru fram sömu reglur
íyrir hóp unglinga, og ætlazt til
að 'Sllii' gleypi í sig sömu regl-
urnar, nái sama árangri og leiki
með sama stíl, — þá tel ég það
ekKi líklega aðferð til árangurs.
Ég hefi ekki trú á að hægt sé að
gera hóp ungiinga að lífrænni
hreyfivél.
Meðfæddir hæfileikar
Ég veit að margir þjálfarar
fussa að mér fyrir að segja þetta,
en þetta er sannleikur og ég get
fært rök fyrir honum. Flestir
hinna miklu íþróttamanna í heim
inum hafa náð árangri, sem skip
af: hefir þeim í fremstu röð með
þeim hætti, sem hefir fengið þjálf
arana til að ygla sig, en þessir
afburðamenn hafa eitt sem þjálf-
ararnir geta aldrei haft — með-
fædda eiginleika. Þetta á við um
alla mestu hnefaleikamenn, kylf
inga, tennisspilara og að lokum
ekki hvað sízt um knattspyrnu-
menn.
Flestir af beztu knattspyrnu-
mönnum okkar í dag, munu
geta sagt þér að þeir hafi
Þaff gerffist á Wembley 1953
. . . eftir að Ríackpool hafffi
unniff Bikarkeppnina ensku.
Ég gekk upp þrepin að kon-
ungsstúkunni og drottningin
afhenti mér verfflaunapening
keppninnar og ég heyrði hana
segja: „Vel gert“.
aldrei notið skipulagðrar þjálf
unar. Ef til vill hafa þeir nolið
einhverrar leiðbeiningar frá
kennara, meðan þeir enn voru
í barnaskóla, en höfuðkostur
þeirra er meöfæddir eigin-
leikár.
Drengur, sem hefir meðfædda
hæfileika til knattspyrnu mun
ná árangri, og næstum alltaf,
muntu sjá að hann hefir náð tak
markinu með æfingu, — með því
að þorfa á aðra leika knattspyrnu
og leika knattspyrnu við sér
reyndari menn. Þegar drengur-
inn hefir þannig náð góðri æf-
ingu í að leika á mótherja og
leikni með knöttinn, þá mun
hann mynda sér sinn eigin stíl.
Munu ná árangri
Hið sama á við um knattrekst-
ur. Þegar fæddur knattspyrnu-
maður hefir myndað sér sína eig-
in aðferð við knattrekstur, þá
mun hann leika á mótherja sinn,
vegna þess að hann hefir trú á
getu sinni til að komast framhjá
mótherjanum. Ef hann hefði ekki
þá trú þá m-undi hann ekki geta
það.
Að þröngva dreng með með-
fædda knattspyrnu-hæfileika til
að sitja á skólabekk og hlusta á
knattspyrnu útskýrða m'unnlega,
er aðeins til þess, að stofna til
vandræða. Hann mun aðeins fyll-
ast örvæntingu við að reyna að
gera hluti, sem eru honum ekki
eðlilegir.
Smám saman mun hann
missa sjálfstraustið, en einmitt
það getur orðið til þess, aff
efnilegur leikmaður verður að
engu.
Það væri heimska af mér að
halda því fram að fæddum
knattspyrnumanni ætti aldrei að
kenna neitt, — en ég held því
fram, að ef knattspyrnumaður af
þessari tegund er áhyggjufullur
um leikhæfni sína, þá eigi hann
að leita ráða hjá einhverjum
reyndum leikmanni.
Og þannig verður hollráðið
sem hann fær byggt á því sem
hinn eldri sér rangt við leik hins
sjáUþjálfaða knattspyrnumanns,
og verður lagfært samkvæmt þvL
Eldri og reyndari leikmaðurinn
mun ekki gera tilraun til að
brevta leikstíl hins unga manns.
Það að gefa ráð viðvíkjandi
knattspyrnu er eins ólí'kt kennslu
og kalk er osti.Sá þjálfari sem
getur gert góðan knattspyrnu-
mann úr dreng, sem hefir ekki
auga fyrir knattspyrnu er ekki
til.
Nofið sjóinn
og sólskinið
— Bennó