Morgunblaðið - 17.12.1960, Side 15

Laugardagur 17. des. 1960
MORGVNRLAÐ1Ð
15
I

Herdís Finnbogadóttir
frá Fögrubrekku
HINN 30. sept. sl. lézt í sjúkra-
húsinu á Akureyri frú Herdís
Finnbogadóttir frá Fögrubrekku
í Hrútafirði eftir langvarandi
vanheilsu.
Ég vildi leyfa mér að minn-
ast þessarar frænku minnar með
fáeinum orðum.
Herdís var fædd 15. júlí 1895
að Fögrubrekku, dóttir hjón-
anna Finnboga Jakobssonar,
bónda þar og Sigríðar Ólafs-
dóttur, Pálssonar, dómkirkju-
prests. Voru þau hjón náskyld,
af öðrum og þriðja lið frá séra
Þorvaldi Böðvarssyni í Holti.
Finnbogi var greindur maður,
gleðimaður og góður hestamað-
ur. Hann bjó góðu búi á þeirra
tíma mælikvarða. Sigríður var
skemmtileg kona og létt í lund
og hafði yndi af tónlist. Mér er
sagt, að hún hafi leikið á harm-
oniku og sungið með allt fram
á efri ár og var hrókur alls
fagnaðar, hvar sem hún kom.
Þau Finnbogi og Sigríður önd-
uðust bæði í hárri elli á heimili
Herdísar á Akureyri, en þar
höfðu þau notið frábærrar um-
önnunar hennar og manns
hennár síðustu árin.
Herdis ólst upp í föðurgarði í
glöðum systrahópi og mótaðist
heimilisbragur allur af glaðværð
og léttleika og fylgdi það vega-
nesti henni æ síðan. Tvítug gift-
ist hún hinum ágætasta manni,
Gísla R. Magnússyni, verzlunar-
manni, ættuðum úr Hörgárdal
og stofnuðu þau heimili á Akur-
eyri. Var hjónaband þeirra
óvenju ástúðlegt og hamingju-
samt frá fyrstu stund til hinnar
hinztu og hygg ég, að í þessi
45 ár hafi þar aldrei fallið eitt
styggðaryrði á milli.
Börnin eru 4, Sigríður, kona
Júlíusar Jónssonar bankastjóra
á Akureyri, Rósa, kona Gunn-
laugs Jóhannessonar húsgagna-
smíðameistara á Akureyri, Finn-
bogi stýrimaður, kvæntur Sól-
veigu Sigurðardóttur, búsettur í
Reykjavík, og Magnús banka-
maður á Akureyri, kvæntur Ásu
Ingólfsdóttur.
Um það leyti er Herdís og
Gísli reistu bú á Akureyri gerð-
ist Gísli bókhaldari hjá Af-
greiðslu Skipaútgerðar ríkisins
þar og gegnir hann því starfi
enn. Herdis tók miklu ástfóstri
við Akureyri og Eyjafjörð og
festi þar rætur. Hún bjó manni
sínum og börnum ástúðlegt og
aðlaðandi heimili og helgaði því
alla krafta sína. Hún var frá-
bærlega frændrækin og gestris-
in og var höfðingi heim að
sækja og veittu þau hjón af
mikilli rausn.
Ég hef fáum heimilum kynnzt,
þar sem húsbændurnir voru
jafn samhentir um að láta gest-
um líða vel og á þann hátt, að
öllum fannst þeir vera heima
hjá sér. Fjöldinn allur af ætt-
ingjum og vinum og vinum
barna þeirra Herdísar og Gísla,
er dvöldu um lengri eða
skemmri tíma á Akureyri við
nám eða störf, áttu sitt annað
heimili hjá þeim í Strandgötu
15. Þeir, sem áttu þar athvarf,
þurftu ekki að vera einmana né
utangarðs á Akureyri. Herdís
átti alltaf samleið með Ungu
fólki og hafði gaman að hafa
það hið næsta sér. Hún og Gísli
voru alltaf þátttakendur í gleð-
skap unga fólksins, en ekki
vandlætingarsamir áhorfendur
eða siðapostular, eins og svo oft
vill verða um þá eldri í við-
horfi þeirra til hinna yngri.
Herdís var ákaflega glaðlynd,
eins og hún átti kyn til, glettin
og gamansöm. Kímni hennar var
þó ætíð græskulaus og meiddi
aldrei nokkurn mann. Hún var
hreinskilin, hispurslaus, hégóma-
laus og gerði sér ekki raanna-
mun.
Hún stóð sig eins og hetja í
baráttunni við þann sjúkdóm,
sem að síðustu varð lífsvilja
hennar yfirsterkari. Hún sýndi
þar hugrekki og hetjulund og
heyrðist aldrei kvarta, en hún
þráði lífið og vonaði fram til
hins síðasta, að sér yrði unnt
nokkurra ára í viðbót.
Hún vann engin st<5rvirki á
opinberum vettvangi, tók ekki
þátt í félagsmálum svo nokkru
næmi og reisti sér ekki neinn
bautastein á því sviði. En minn-
ingin um hana skipar öndvegi í
hjörtum allra, er kynntust henni
og er þeim ógleymanleg og
henni verðugur bautasteinn eru
börn hennar og afkomendur all-
ir. —
Blessuð sé minning hennar.
Kristín Þorbjarnardóttir.
BLÓIVIASKREVTINGAR
og allskonar gjafavdrur
BLÓMABÚÐIN RUNNI
Sími 34174.
Hrísateig 1 (gegnt Laugarneskirkju).
Afgreiðsla
Afgreiðslumaður óskast í bifreiðavarahlutaverzlun.
Upplýsingar um aldur og fyrri störf, sendist afgr.
Mbl. með eiginhaldar undirskrift, merkt:
„Bílabúð — 1440“.
Bókin, með yfirlætislausa nafninu,
„Frá Suðurnesjum44
flytur áhrifamiklar frásagnir frá liðinni tíð á 400 blað-
siðum með nokkrum myndum,
Bókin hefir hlotið lof merkustu manna.
„Frá Suðurnesjum" er tilvalin jólagjöf sjómönnum og fróð-
leiksunnendum.
Fæst í öllum bókabúðum hér og víða um land.
ÚTGEFENDUR.
4
LESBÓK BARNANNA
GRETTISSAG A
77. Pá. hljóp fram piltur
einn frumvaxta, heldur svip-
legur, og mælti til Gretfcis:
„Undarlegur háttur er nú hér
í landi þessu, þar sem menn
skulu kristnir heita, að 111-
virkjar og ránsmenn og þjóf-
ar skulu fara í friði og gera
þeim skírslur. En hvað
myndi illmenninu fyrir verða,
nema forða lífinu meðan
hann mætti. Hér er nú einn
ódæðamaðurinn, er sannreynd
ur er að illvirkjum og liefur
brennt inni saklausa menn,
og skal hann þó enn ná und-
anfærslu, og er þetta allmikill
ósiður“.
78. Hann fór að Gretti og
rétti honum fingur og skar
honum höfuð og kallaði hann
margýjuson og mörgum öðr-
um illum nöfnum. Gretti varð
skapfátt mjög við þetta og
gat þá eigi stöðvað sig. Grett-
ir reiddi þá upp hnefann og
sló piltinn undir eyrað, svo
að hann lá þegar í óvitl, en
sumir segja, að hann væri
dauður þá þegar. En enginn
þóttlst vita, hvaðan sá piltur
kom eða hvað af honum varð,
en það ætla menn helzt, að
það hafi verið óhreinn andi,
sendur til óheilla Gretti.
79. Nú varð hark mikið í
kirkjunni, og var nú sagt til
konunginum, að sá beröist
iim, sem Járnið skyldi bera.
„Mikill ógæfumaður ertu,
Grettir“, sagði konungur, „er
nú skyldi eigi skírslan fram
fara svo sem nú var allt tii
búið, og mun elgi hægt að
gera við ógæfu þinni. Nú
skaitu fara í friði fyrir mér,
hvert er þú vilt, vetrarlangt,
en að sumri fer þú út til ís-
lands, því að þar mun þér
auðið verða þín bein að
bera“.
80. Að jólum kom Grettir
til þess bónda, er Einar hét.
Hann átti dóttur gjafvaxta, er
Gýríður er nefnd. Hún var
fríð kona og b«tti harla ^óður
kostur.
Svo bar til einn dag á jól-
unum, að komu til Einars
bónda illvirkjar margir sam-
an. Hét sá Snækollur, sem
fyrir þeim var. Hann var ber-
serkur mikill. Hann skoraði á
Einar bónda, að hann skyldi
leggja upp við hann dóttur
sína, eða verja hana, ef hann
þættist maður til. t
4. árg. ★ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ 17. des. 1960.
GÍRAFFINN
Jonna Ármannsdóttir, Háteigsvegi 18, Vestmannaeyjum,
sendi Lesbókinni þessa ágætu mynd af gíraffa. Ifann er
teiknaður með því að raða saman tölustöfum og ef þú legg-
ur saman ailar tölurnar, getur þú reiknað út, hvað gíraff-
inn er hár.
Við þökkum Jonnu fyrir bréfið og myndina og hérna eru
svo nokkrir fróðleiksmolar um gíraffann:
Helzta einkenni gír-
affans, er hinn langi
háls, sem verið hefur
mörgum dýrafræðingum
ráðgáta.
Franski náttúrufræðing
urinn Lamarck, kom
fram með skemmtilega
kenningu um það, hvers
vegna gíraffinn væri
svona hálslangur. Hann
hélt að einhvern tíma
hefði gíraffinn verið
miklu hálsstyttri, og
smám saman hefði háls-
inn lengst, af því að hann
hafði þann sið að teygja
sig stöðugt hærra og
hærra til þess að geta et-
ið mýkstu og safamestu
sprotana sem uxu efst í
limi trjánna. Ekki fallast
dýrafræðingar nú al-
mennt á þessa skoðun, en
það er rétt ,að við fæðu-
öflun kroppar gíraffinn
limið í trjákrónunum.
Gíraffinn er hæstur
allra dýra, hann verður
oft 18 feta hár, þegar
hann er fullvaxinn. Fram
og afturfætur eru næst-
um jafn háir, en fram-