Morgunblaðið - 28.04.1961, Blaðsíða 3

Föstudagur 28. april 1961
MORGU1SBLAÐ1Ð
3
A.
SÓLIN skín jafnt á alla, segir
gamalt málitæki. Þetta er rétt
að því leyti, að blessuð sólin
gerir ekki mannamim, En
menn hafa misjafnar aðstæður
til að njóta geisla hennar. Sum
ir vinna útistörf, aðrir inni-
störf ( að ekki sé minnzt á
námumenn erlendis). Svo eru
löndin misjafnlega sólrík.
Senniléga er erfiðast að vera
rúmfastur sjúklingur, þegar
sumarið ber að dyrum. En
sumir sjúklingar geta notið
útivistar nokkurn hluta dags-
ins. Fyrir framan Landakots-
spítalann voru nokkrir sjúkl-
ingar á stjái eða sátu á tröpp-
unum, því það er ekki enn
búið að koma bekkjunum fyr-
ir í garðinum. Þarna var tólf
ára gamall drengur í hjóla-
stól. Hann heitir Tryggvi Karl
Eiríksson, ættaður frá Votu-
mýri á Skeiðum. Nunnurnar
klöppuðu á kollinn á honum,
þegar þær gengu framhjá hon
um, og bros breiddist yfir and
lit hans.
— Hvað ert þú búinn að
vera hér lengi? spurði ég.
— Síðan á Þorláksmessu í
hitteðfyrra.
— Hvað kom fyrir þig?
— Ég lenti í bilslysi.
— Sluppu hinir?
— Afi snerist úr axlarliðn-
um og braut tvö rifbein, hné-
skelin á mömmu brotnaði, en
hinir sluppu.
— Hvernig bíll var þetta?
— Blæjujeppi, og við vor-
um sjö í honum.
— Ertu mikið lamaður?
— Upp að mitti, en ég get
hreyft mig með spelkum.
— Þú hefur þá von.
— Já, ég hef lagazt tals-
vert.
— Öfundarðu ekki strák-
ana á reiðhjólunum?
— Það er ekki svo mikið.
— Eru nokkrir strákar á
þínu reki á spítalanum?
— Þeir koma öðru hverju
en fara fljótlega aftur.
— En stelpur?
— Nei, ég læt mér nægja
•gangastúlkumar.
— Heimsækja strákarnir
þig eftir að þeir útskrifast?
Nei, þeir mega ekki vera að
því ,en frændfólk mitt hér í
bænum heimsækir mig oft.
— Verðurðu ekki sterkur
af að snúa stólnum?
— Jú, ég verð sterkur í
höndunum.
—: Hefurðu farið í sjómann
við jafnaldra þína?
—Já, ég vinn þá alla.
— Aldrei tapað?
Nei, en einu sinni gat ég
ekki unnið, hvernig sem ég
reyndi. En hinn vann mig
ekki heldur. Hann var líka
sextán ára.
— Færðu að skreppa heim
í sumar?
— Já, ég býst við því.
— Áttu systkin?
— Ég á tvíburabróður og
þrettán ára systur.
— Hvað langar þig mest til
að gera í sveitinni?
— Fara í réttirnar og taka
þátt í töðugjöldunum.
— Lestu mikið? ,
— Drengjasögur, já og blöð
in.
— Hvaða blað finnsit þér
bezt?
— Ég veit það ekki, en mér
íinnst Þjóðviljinn leiðinleg-
astur, \
— Tekurðu fullnaðarpróf í
vor?
— Já, það kemur kennari
til mín á hverjum degi.
— Hvað finnst þér gaman
að læra?
— Mér finnst landafræði
skemmtilegust.
— Ferðu stundum í ka-
þólsku kirkjuna?
— Ég hef bara farið einu
sinni.
— Ertu trúaður?
— Nei, ég trúi bara á lífið.
— Þrátt fyrir þetta?
— Já, þó ég sé í hjólastól.
Á tröppunum sátu tveir
menn og sóluðu bringuna og
fæturna.
— Hvað er að ykkur, sól-
dýrkendunum?
— Ekkert, svaraði annar
þeirra, Haraldur Blöndal, fyrr
'um sjómaður.
— Ekkert?
— Já, ekkert, ég er í rann-
sókn.
— Hvað ertu búinn að vera
hér lengi?
-— Einn mánuð.
— En þú.hvað heitir þú, og
hvað ert þú búinn að vera
lengi?
— Ég heiti Eyjólfur Svein-
björnsson frá Snorrastöðum í
Laugardal, og er búinn að
vera hér í tuttugu og eitt ár.
(Lengst allra karlmanna).
— Hvað ertu gamall?
— Fimmtíu og eins.
— Hvað er að þér?
— Ég fékk berkla í mjöðm
ina.
— Er þér ekki farið að leið
ast?
— Nei, en ég get ekki sagt,
að ég hafi nokkurn tíma van-
izt því að vera sjúklingur.
— Mér leiðist, sagði Hall-
dór.
— Það er von, þú ert búinn
að vera svo stutt.
— Já, kannski það sé
þannig, sagði Eyjólfur.
-— Er ekki munur að geta
verið á fótum og sleikt sól- ,
skinið?
— Jú, svona álíka og þegar
kálfunum er hleypt út.
— Hvernig kunnið þið við
nunnurnar?
— Þær eru ágætar.
— Fara þær nokkurn tíma
í sólbað?
,— Ekki svo við vitum til.
— Eruð þið ekki orðnir
hálfgerðir munkar?
— Nei, ekki þegar sólin
skín a. m. k.
— Þú ættir að tala við þessa,
sem safnar ábyrgðarmönnum
á Moskvuvíxilinn.
— Er hún rúmföst?
— Nei, hún gengur um með
hann.
— Hún hlýtur að ganga
með alvarlegan sjúkdóm.
— Ætlarðu ekki að tala við
hana?
— Nei, ég skrifa ekki upp
á víxla, sem falla.
i. e.s.
Síðasta
Eyjólfur Svelnbjörnsson og Haraldur Blönðal ræða um sjúkdóma. Eyjólfur hefur verið lengst
fcarlmanna í Landakotsspítalanum, rúmlega tuttugu og eitt ár. (Ljósm.: Ól. K. M.)
skíða-
mótið
SÍÐASTA skíðamótið hér syðra
á þessu keppnistímabili verður í
Hamragili við Kolviðarhól á laug
ardagin og hefst kl. 3 e.h. — Er
það svonefnt Steinþórsmót. Fer
þar fram sveitakeppni í svigi,
6 manna sveitir. Auk sveita frá
Reykjavíkurfélögunum verður
ein sveit skipuð utanbæjarmönn-
um. f henni verða m.a. ísfirð-
ingarnir Kristinn Bcnediktsson
og Steinþór Jakobsson.
Skápurinn hélt
í FYRRINÓTT voru framin nokk
ur innbrot hér í bænum. Inn-
brotsþjófar hugðust fremja pen-
ingarán í heildverzluninni Festi,
sem er að Frakkastíg 10. Hafa
innbrotsþjófar gengið með verk-
færi á peningaskáp, en ekki tókst
að sprengja hann upp. Þá var
innbrot framið í bílaverzlun F.
Bertelsen við Tryggvagötu og
var m. a. stolið 400 kr. i pening-
um.
STAKSTEINAR
Framsókn logar að innan
Framsóknarflokkurinn logar
nú að innan vegna ágreinings um
utanríkis- og öryggismál fslend-
inga. Sl. laugardag skrifaði Heim
ir Hannesson, blaðamaður við
Tímann, skorinorða grein í blað
ið, þar sem hann lýsti yfir ein-
dregnum stuðningi við Atlants-
hafsbandalagið, sýndi fram á und
irlægjuhátt „hernámsandstæð-
inga“ við kommúnista og dag-
skipanir Moskvumanna, og
hrakti jafnframt margar af full
yrðingum kommúnista og aftaní-
ossa þeirra um öryggis- og vam
armálin.
Fyrir þessa rökföstu grein, þar
sem ráðizt var gegn kommúnist
um og fylgiliði þeirra, fannst rit
stjórn Tímans að hún þyrfti fljót
lega að kvitta. Þess vegna var á
þriðjudag birt langlokugrein eft
ir Þórodd Guðmundsson, þar sem
endiurteknar voru allar heimsku
legustu firrur og staðhæfingar
kommúnista og Ieppa þeirra.
Á miðvikudag birti Tíminn síð
an þriðju greinina, einnig undir
fyrirsögninni: „Orðið er frjálst".
Var sú grein eftir Baldur Bald-
vinsson, bónda á Ófeigsstöðum í
Suður-Þingeyjarsýslu.
Lepparnir teknir til bæna
í þessari grein, sem ber fyrir
sögnina: „Hinn heiti þeyr“ tekur
hinn þingeyski bóndi kommún-
istana og leppa þeirra rækilega
til bænar fyrir hræsnishjalið í
sambandi við öryggis- og varnar
málin. Svarar hann þar áróðurs
pésa, sem Þóroddur Guðmunds-
son hefur sent Þingeyingum, með
boðskap um sem nánasta sam-
vinnu við kommúnista í< barátt
unni gegn vörnum íslands og
samvinnu við vestrænar lýðræðis
þjóðir. í bæklingi þessum full
yrðir höfundur, að dvöl varnar
liðsins hér á landi sé „skömm og
smán hverjum þeim sem ber heil
brigðan metnað í brjósti". Baldur
Baldvinsson svarar þessari full-
yrðingui m.a. á þessa leið:
„En nú er mér spurn: Er það
skömm og smáin að styðja vest
rænar þjóðir í baráttu sinni fyrir
frelsi smáþjóðanna. Er hér engu
að tapa en allt að vinna? Eru
einhver likleg rök fyrir því, að
hlutleysi verði til verndar i
næstu heimsstyrjöld? Er líklegt,
að þó vestrænar þjóðir einar
leggi niður vopn og gerist hlut-
lausar að það verði til eflingar
frelsinu í heiminum? Er það hinn
„heiti þeyr frelsisins", er Þórodd
ur Guðmundsson flytiur með boð
skap sínum?
Enginn íslendingur mundi
svara þessum spurningum ját-
andi, ef hann væri ákveðinn
stuðningsmaður hinna vestrænu
frelsisvarna. Aftur á móti mundi
hver einasti kommúnisti i land
irou telja þetta mjög hyggileg
friðaráform og eins fyrir því, þó
þeir vildu segja vopnuðu stór-
veldi stríð á hendur fyrir nokkr
um árum.“
Hafa villt hrekklausum
mönnum sýn
Baldur Baldvinsson heldur síð
an áfram í grein sinni:
„Annar flokkur, eða öllu held
ur nokkrar eftirlegukindur Þjóð
varnarflokksins, munu líka telja
þessa ritsmíð miða að friði og
frelsi. Allir vita, hversvegna þess
ir flokkar hafa þetta sjónarmið.
Allir íslendingar, er styðja vilja
eftir sinni getu, hin vestrænu
frelsissamtök hljóta að hafa
megna andúð á þessum samtök
um „hernámsandsfæðinga“ og
mest fyrir það, að þau eru fram
sctt í lævísu formi frelsismála af
höfuðandstæðingum Vesturveld-
anna, er hafa villt sýn slæðingi
hrekklausra manna, er nú virð
ist fylgja þeim um stund“.