Morgunblaðið - 29.08.1961, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 29.08.1961, Blaðsíða 20
20 MORCUNBLAÐIÐ Þriðjudagur 29. ágúst 1961 MARK/ COME HERE / QU/CKf okax DOC.1 MARK AND BEET GROVE, THE FIRE TOWER MAN, PATROL LOST FOREST DURING THE NIGm; but nct A SOUND DISTURBS THE BIG ANIMAL REFUGE LOOK/...MV GRIZZLV CUBS ARE GONBf... THE ONES l'VE BEEN TRVING SO HARD TO RAISE / VOU MUST COME TO THE HOUSE AND HAVE ‘ BREAKFAST, BERT... IT'S BEEN A LONG NIGHT/ imæla í honum hitann. Þannig var það nú. Að endingu hafðj pabbi fundið spítala fyfir uppgjafahermenn, og vegna þess, að hann hafði verið í hernum, að þeir höfðu eyðilagt í honum lungun, og hann hafði skjöl því til sönnun- ar, var honum að lokum hleypt þar inn. En það var orðið of seint. Hann vgr búinn að fá lungna- folæðingar. Það eina, sem hægt var að gera fyrir hann, var að láta hann hafa rúm og gera nán- asta ættingja viðvart. , Dauði hans var mér þungbær, en ég hélt samt áfram að syngja eftir að ég frétti um hann. Ég veit ekki hversvegna, og aðrir skildu það ekkj heldur. Ég þurfti að hafa eitthvað fyrir stafni, og ég var viss um, að pabbi hefði ekki viljað, að ég hætti þess vegna, eða að ég færi að gráta og syrgja. Lífið hafðj alltaf verið foonum sem lejkvöllur. Hann foafði ást á því, og vildi að ég væri eins. Meðan hann lá á líkbörunum foélt ég áfram að syngja í Up- itown Hbuse. Aðra nóttina kom gömul nom inn, heyrði í mér og sagði: „Þér ættuð að skammast yrðar fyrir að vera að syngja svona, þegar faðir yðar liggur á iíkbörunum." Þangað til þetta skeði, hafði mér liðið alltof illa til að geta talað um þetta við nokkurn mann En þetta var meira en ég gat þolað. Ég gekk til hennar og igaf henni kinnhest, eins fast og ég gat. „Eins og ég vissi það ekki,“ ecgði hún þá. „Það verður aldrei neitt úr yður. Þér eruð ómerki- leg.“ Þetta særði mig svo mikið, að ég gekk steinþegjandi burt. Ég hefði verið viss um, að þarna væri Ida frænka komin, hefð ég ekki vitað með vissu, að hún var löngu dauð og grafin. Hún foafði sömu illu raustina, sama illa svipinn og sama sóðalega fougsunarháttinn. 8 Á Ferð og flugi Mér finnst ekkert til um þess- ar landnemastelpur, sem 1 éldu vestur í uxavögnum, yfir land, þar sem allt var fullt af leyni- skyttum Rauðskinna. Ég hélt sjálf vestur 1937 með 16 hvítum strákum, — Artie Shaw and his Rolls Royce-, og landið var fullt af leyniskyttum hvítskinna. Þetta byrjaði um nótt í Clarke Monroe’s Uptown House. Artie kom inn og fór að tala um nýju hljómsveitina sína. Hann taldi sig þurfa eitthvað glænýtt til að vekja athygli á henni. „Eitthvað glænýtt? það er ekki svo erfitt, „svafaði ég. „Fáðu þér góðan negrasöngvara." Hann tók mig á orðinu, og beið alla nóttina eftir mér, og um morguninn ýtti hann mér beint inn í foílinn sinn, svo að við næðum til Boston í tíma, en þar átti að byrja. Georgie Auld, Tony Pastor og Max Kaminsky voru með honum. Áður en við fórum, komum við við bjá mömmu, og hún steikti handa okkur kjúkling. Artie foafði aldr- ei bragðað annan eins mat. Þeg- ar kjúklingurinn var búinn fór- um við út í bílinn og beim af stað. Það var fjör í Boston þá. Glenn Miller var í næstu götu, og í nágrenninu var hljómsveit Chick Webb með Ellu Fitzger- ald. Hljómsveit Chick var þekkt ust, en enn sem komið var vor- um við frægari en Miller. Sextán hvítir strákar og ein negrastelpa höfðu aldrei sézt áð- ur á hljómsveitarpalli, hvorki í Boston né annarsstaðar. Við urð um að gera okkur Ijóst, kvöldið sem við byrjuðum, að ógerlegt vár að geta sér til um, hvernig áheyrendur brygðust við. Sy — Heldurðu að það sé ekki munur að hafa hemlana í lagi? Schribner, forstjóri Roseland, sem hafði gert mikið fyrir Mill- er, Dorsey og fleiri, var að sjálf- sögðu áhyggjufullur. En Artie var maður, sem aldr- ei hugsaði um hvíta og svarta. „Ég skal sjá um það,“ svaraði hann. „Og ég veit, að Lady get- ur séð um sig.“ „Mér er alveg sama,“ sagði ég við Artie, „þó að ég sitji ekki uppi á pallinum. Þú getur kynnt mig, þegar að mér kemur að syngja, og svo get ég gengið út á eftir.“ Artie var ekki á sama máli. „Nei, ég vil hafa þig á pallinum með hljómsveitinni, alveg eins og Helen Forest og Tony Pastor og alla hina.“ Hann fékk vilja sínum framgengt, og í Loston kom ekkert fyrir en prófraunin var enn fyrir höndum. Við ætl- uðum til Kentucky. Kentucky er eins og Baltimore, það er á mörkum Suður- og Norðurríkjanna og það leið- ir af sér, • að menn þar eru miklu ákafari í Suðurríkja- siðum en þeir, sem búa sunnar. Það byrjaði með því, að við gétum hvergi fengið herbergi. Að lokum fór Artie að gremjast þetta og skálmaðj inn í stærsta foótel borgarinnar. Hann var staðráðinn í að láta sér heppnst í þetta sinn, að öðrum kosti ætl- aði hann að sækja hótelið til saka. Ég reyndi að stanza hann: „Ætlastu til, að ég verði drepin, eða hvað?“ Artie hafði farið með hljóm- sveitina á flakk af því, að hann vildi reyna sig fyrir eins marga og mögulegt væri, áður fon hann hætti á að koma fram í New York. Hljómsveitin hafði nóg að gera án þess að steypa sér út í málaferli á hverjum stað og vinna fyrir NAACP (National Associatiop for Advancemennt og Coloured People sem er fé- lag til að vinna að bættum kjör- um svertingja. Þýð.) Ekkj var nokkur leið að hafa áhrif á Artie. Hann er sauðþrár, og hann er að sumu leyti sér- vitur, en í raun pg veru er hann prýðis náungi. Hann stendur við prð sín. Það er óhætt að treysta öllu því, sem hann segir, og það, sem hann ætlar sér að gera, ger- ir hann. Þó að hann lendi í vand- ræðum, gengur hann aldrei á bak orða sina. Mér líkaði vel við þennan eiginleika hans, og þess- ar voru ástæðurnar fyrir því, að hann vildi ekki hlusta á mig í Kentucky. Hann fékk átta stráka úr hljómsveitinni með sér, og þeir fylgdu mér að afgreiðslu stærsta hótelsins í þessum smá- bæ í Kentucky. Ég býst ekki við að svertingi ’hafi nokkurntíma fengið her- bergi þarna, en strákarnir í hljómsveitinni létu sem ekkert væri eðlilegra. Ég býst við, að maðurinn bak við afgreiðsluborð ið, hafi haldið, að sér missýndist, ég væri ekki negri, heldur spönsk eða eitthvað í þá áttina. Kannski hefur honum hreinlega ekki dottið í hug, að nokkur tæki upp á svona nokkru. En ár- angurinn varð sá, að ég fékk gott herbergi umyrðalaust. Strákarnir voru nú í sigur- vímu, svo að nú var haldið á- fram á sömu braut. Þeir skálm- uðu nú inn í matsalinn með mig í eftirdragi, það var einna líkast því, að ég væri „Queen Mary“ og þeir hópur dráttar- foáta. Við settumst niður og báð- um um mat og kampavín og lét- um sem við værum stórviðburð- ur, og það vorum við svo sannar lega. Eftir þann atburð hefur hótel- stjórninni sennilega fundist hún sleppa vel með því að láta mig hafa herbergi. Þetta var einn af þeim bæjum, þar sem einn maður ræður öllu. 'Hér var lögreglustjórinn sá maður. Hann var mættur um kvöldið, þegar við komum fram, í helli, sem gerður var af nátt- úrunnar höndum. Hann var þarna með nefið niðri í öllu, og hleypti stöðugt inn unglingum fyrir hálft gjald. Svo var selt þarna heimabrugg framan við nefið á honum. Hann tók ekki eftir því, hann var allof önnum kafinn við að gefa mér gætur. Þegar tími var kominn til að hyrja, sagði ég Artie, að ég vildi forðast vandræði, og ætlaði ekki að sitja á pallinum. „Það væri óðs manns æði,“ sagði ég. „Nú erum við í déskot- ans Suðurríkjunum." En Artie vildi ekki láta sig, og við vorum foæði í leiðu. skapi. Að lokum fór um við milliveginn og samþykkt var, að ég skyldi koma fram og sitja á pallinum, rétt áður en ég ætti að byrja. Sálarástand lögreglustjórans foefði getað sézt frá tunglinu. Ég sagði strákunum, að hann lang- aði til að hleypa öllu upp. „Hann langar svo mikið til að kalla mig „nigger", sagði ég við þá, „að hann finnur eitthvert ráð til þess.“ Og svo veðjaði ég við Tony Pastor, Georgie Auld og Max Kaminsky, hundrað kall við hvern, að honum mundi tak- ast það. Honum tókst það. Þegar ég kom fram, gekk lög- reglustjórinn að pallinum. Artie sneri bakinu að dansgólfinu, og þess vegna togaði hann í buxna- skálm Artie’s og sagði „Heyrðu manni“. Artie sneri sér við. „Lát ið mig í friði,“ þrumaði hann yfir músíkina. En sá gamli gafst ekki svo auðveldlega upp. Eg var búin að veðja um athafnir hans, og þess vegna fylgdist ég vel með hon- um. Sama var að segja um strák ana, sem ég haföj veðjað við. Hann togaði aftur í skálmina á Artie. Artie sneri sér við. „Viljið þér endilega fá spark?“ spurði hann. En gamli sunnlendingurinn gafst ekki upp að heldur. Enn kom hann, og sneri sér nú að mér: „Hvað ætlar Blökk að rara að syngja?“ spuxði hann, svo hátt, að heyrðist um allan salinn. Artie var á svipinn eins og kominn væri dómsdagur, og ferðin eyðilögð. Ég býst við, að hann hafi haldið að ég mundii falla saman, eða eitthvað í þá áttina. En ég hló eins og ég væri orðin vitfirrt, sneri mér að strákunum, rétti fram höndina og sagði: „Hvað sagði ég? Borgið þið nú.“ Svipað sjónarspil átti sér stað í St. Louis. Við áttum að leika í í danssal eins af stærstu hótel- um borgarinnar. Sá, sem við unnum fyrir hafði leigt salinn. En einmitt þennan dag þurfti eigandinn, gamall svíðingur, sem átti ekki einungis hótelið, heldur allt nágrennið, a rekast inn. Við vorum að æfa, og hlökk uðum til að mega nú halda kyrru fyrir í heilar þrjár vikur eftir að hafa verið á stöðugu flakki f tvo mánuði. Karlinn var ævagamall, og hann hafði ekki sézt þarna í tíu ár. Svo þurfti hann emmitt að velja þennan dag til að koma, akandi í h;óla- stól, til að líta á eignir sínar. Það fyrsta, sem hann sá, var auðvitað ég. Og fyrstu orð hans voru:. „Hvað er þessi „nigger“ að gera hér? Ég hef enga nigg- ers við hreingerningar.“ Markús og Berti brunavörðurl — Þú verður að koma með eru á verði í Týnda skógi um heim og fá morgunverð Berti ... nóttina, en verða e>nsk;s varir Þetta hefur verið erfið nótt! við dýrastíurnar. 1 — Markús! Komdu hingað! Fljótt! — Allt í lagi Davíð! Líttu á! .... Skógarbjarnar- húnarnir mínir eru horfnir! .... Þeir, sem ég hafði lagt svo mik’a vinnu í að temja! 12:00 12:55 15:00 18:55 19:30 20:00 sflíltvarpiö Þriðjudagur 29. ágúst Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón leikar. — 8:30 Fréttir — 8:35 Tón- leikar. — 10:10 Veðurfregnir). Hádegisútvarp (Tónleikar.. •• 12:25 Fréttir og tilkynningar). Við vinnuna: Tónleikar. Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05 Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til kynningar. 16:05 Tónleikar. — 16:30 Veðurfregnir) Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr. Fréttir. Ensk tónlist: Hljóðfæraleikarar úr Nýju sinfóníuhljómsveitinni í Lundúnum leika; Anthony Coll ins stj. a) Fantasía um brezka þjóðlagið „Greensleeves“ eftir Vaughan Williams. b) Inngangur og Allegro op. 47 efftir Edward Elgar. Erindi: Lifum við líkamsdeiðann (Grétar Fells rithöfundur) Frá tónlistarhátíðinni í Borde- aux í maí s.l.; Píanókonsert nr. 5 eftir Prokofieff (Samson Fran- cois leikur með fílharmoníusveit borgarinnar; Constantin Silvestri stjórnar). Úr ýmsum áttum (Ævar R Kvar an leikari). : Kórsöngur: Lombardo Alpa-kór- inn syngur lög ú'r f jallahéruðum ítalíu. íþróttir (Sigurður Sigurðsson). Fréttir og veðurfregnir Lög unga fólkisins (Þorkell Helgason). Dagskrárlok. 20:20 20:45 21:10 21:30 21:45 22:00 22:10 23:00 8:00 12:00 12:55 15:00 18:30 18:55 19:30 20:00 20:20 20:50 21:20 21:40 22:00 22:10 22:30 23:00 Miðvikudagur 30. ágúst. Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón leikar. — 8:30 Fréttir — 8:35 Tón- leikar. — 10:10 Veðurfregnir). Hádegisútvarp (Tónleikar.. -• 12:25 Fréttir og tilkynningar). Við vinnuna: Tónleikar. Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05 Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til kynningar. 16:05 Tónleikar. — 16:30 Veðurfregnir) Tónleikar: Öperettulög. Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr. Fréttir. Tónleikar: Tvær sónötur eftir Bach (Ulrich Grehling leikur á fiðlu, Irmgard Lechner á sembal og Kurt Redel á flautu). a) Sónata í G-dúr fyrir fiðlu og sembal. b) Tríó-sónata 1 G-dúr fyrir flautu, fiðlu og sembal. Guttormur skáld Guttormsson: Haraldur Bessason prófessor tal ar um Guttorm, sem les síðan sjálfur úr Ijóðum sínum. Tónleikar Sónata í F-dúr fyrir selló og píanó op. 99 eftir Brahms (Mstislav RostropovitsJ og Alex ander Dedjukhin leika). t>ýtt og endursagt: Kenningar um heimsmyndina, grein eftir Colin A. Ronan þýdd af Málfríði Einai*s dóttur (Þorsteinn Guðjónsson flytur). Islenzk tónlist: Lög eftir Hall- grím Helgason. a) Islenzkur dans fyrir píanó (Hans Richter-Haaser leikur), b) Tvö lög við ljóð eftir Einar Benediktsson (Þjóðleikhúskór inn syngur; dr. Victor Urban- cic stjórnar). c) Intrada og kanzóna fyrir strengjasveit (Hljóðfæraleikar ar úr Sinfóníuhljómsveit Is- lands leika; Vaclav Smetacek stjórnar). Fréttir og veðurfregnir Kvöldsagan: „Smyglarinn'* eftir Arthur Omre; I. (Ingólfur Krist- jánsson rithöfundur flytur). Ur djassheiminum: Benny Good- man og hljómsveit hans leiika. Söngvari: Jimmy Rushing. Dagskrárlok.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.