Morgunblaðið - 06.03.1962, Blaðsíða 3

MORGVTSBIAÐ1Ð
3
Þriðjudagúr 6. marz 1962
sultar-
dropann
VIÐ Ólafur K. Magnusson
ljósmyndari stóðum með
rauð og þrútin nef eins og
gamlir brennivínsberserk-
ir niðri í Slipp í norðan-
belgingnum í gær og sult-
ardropinn lak úr nefinu á
Þarina búa skipasmiðirnir sig undir að höggva fláann á bandið.
í nefinu niðri í slipp
okkur. Við reyndum að
bera okkur karlmannlega,
berja okkur eins og hund-
vanir sjómenn, stappa nið-
ur fótunum og bölva kuld-
anum. —
— Að þið skiuluð vera að
leggja þetta á ykivdr, sagði
Guðimundur Hjaltason skip-
stjóri, nú verikistjéiri í dráttar
brautinni — og hló að okkur.
Hann gat glott og djarifit úr
flokiki talað. Það sá varla í sæl
legt andlit hans fyrir úlpunni.
— Það er munur að hafa
efni á því að kaupa sér gæiru
skinnsúlpu, svöruðum við hin
ir verstu, tilbúnir að rífast
um hvern þremilinn sem var.
-- XXX ---
Við sáum að það mundi
taka smiástund að draga togar
ann Siríus upp í brautina, en
eftir honum biðum við. Höfð
um frétt að hann hefði fengið
netatrossuna í skrúfuna.
Úr því að við höfðum ekki
asnast til að fara í síðu nær-
buxurnar í morgun var ekikert
vit að láta sér verða úr hófi
kalt, svo okkiur datt það snjalll
ræði í hug að fara inn á tré
smiíðaverkstæði Slippsins og
orna Okkur þar á meðan.
Og verikefnin komu strax
upp í fangið á ökkur er við
komum inn úr dyrunum. Þar
voru þeir Árni Pétursison,
Björgvin Þórarinsson, Jens
Marteinsson og Ingvi Guð-
mundsson í óðaönn að höggva
til bönd í vélskipið Báruna,
sem verið er að endurbyggja
að mestu vegna þurrafúa. —■
Þeir fjórmenningarnir sveifl-
uðu skaröxunum og eikarsipæn
irnir flugu af bandinu er* þeir
hjuggu á það hallann. Þetta
var 9. bandið framan frá tal-
ið og hallinn því orðinn nokk
ur á því. Alls þarf að setja
27 bönd í Báruna og 18 liggja
— Fyrr á áruim, sagði Pét-
ur, — varð öll skipaeik í
Danmörku að vera búin að
liggja 3 ár söguð, áður enn
hún var talin fuillgild til notk
unar í skip. Ástæðan til þurra
fúans nú í seinni tíð er án efa
Þurrafúi, skipasmiðir og
Siríus með netin í skrúfunni
fullsmíðuð úti á stétt. Með-
an við horfðum hugfangnir á
skipasmiðina . kom verkstjóri
þeirra inn, Færeyingurinn,
Pétur Vigelund.
-- XXX ----
Við snerum oikkur umsvifa-
laust að honum og spurðum
hann hvað þurrafúi væri.
Hann kvað ekki vel gott að
svara því. Sagði að þetta virt-
ist stafa fyrst og fremist af því
að notuð væri of ný eik í skip
in.
Bf hún væri tekin ný og
þar af leiðandi nokkiuð blaut,
lokuð inni milli birðdngis og
innri súðar, sem væri svo þétt
að loft kæmist ekki að, væri
eins og eikin í böndunum
morknaði. Þetta er einna lík
ast myglu. Tréð morknar inn
an frá og þarf skemmdin al'ls
ekki að sjást, en ef slegið er
á bandið kemur skemmdin í
ljós. Ekki vissi Pétur til að
nokkurn tíma hefði orðið
slys, sem rekja hefði mátt til
þurrafúa, en hann kemur
fyrst og fremst fram í bönd-
um skipsins eða miáttarvið-
um. Ávalt hefði verið búið
að finna sfcemimdina áður.
sú að eikin er tekin of ný.
Þá sagði Pétur okkur að
þurrafúi værf mun sjaldgæd:-
ari í skipum, sem smíðiuð eru
hér á landi, en þeim, sem
smíðuð eru erlendis, og er við
spurðum hann um vandivirkn
ina, sagði hann það viður-
kennt að yfirleitt væru skip
vandaðri, sem smíóuð væru
til Reykjavíkur árið 1941. Pét
ur hefir nú um noikkurt ára-
bil verið verkstjóri yfir tré-
smíðunum í Slippnum.
— xxx —
En nú er Sirius kominn upp
í dráttarbrautina Og við höld-
um aftur út í beljandann,
hneppum upp í háls ög setjum
undir ok'kur hausinn.
Það er ljótt að sjá skrúfuna
á Siriusi alla umvafða neta-
garni o,g teinum. Það er verið
að reisa stiga upp að skipinu
og brátt kemur Friðrik Ás-
mundsson skipstjóri niður stig
ann og gengur aftur með skip-
inu og lítur á verksummerkin.
Það er nokkrum erfiðleikum
háð að leggja net út frá tog-
ara,því setja þarf þau út svo
framarlega af síðunni. Ekki
taldi Friðrik að andófið mundi
há þeim við netaveiðar á tog-
urum, hinsvegar gengi -ver að
leggja. Skrúfan er alveg óvar-
in og nú er ætlunin að setja
hlíf utan um hana líkt og gert
er á nótabátum. Þeir Sirius-
menn hafa hreint ekki hugsað
sér að hætta þrátt fyrir þetta
óhapp. Þeir voru aðeins búnir
hér á landi held'ur en þau,
sem keypt væru að utan.
-- XXX ---
— Nú notum, við C-TOX til
þess að bera á viðinn í skipun
um, en það efni á að varna
því að þurrafúi myndist. Það
er viðurkennt af erlendum
tæknistofnunum og ráðlagt af
stofnunum, sem annast skipa
eftirlit.
Að síðustu tekur Ólafur
mynd af þeim' félögum Pétri,
Árna og Björgvin, sem fylgzt
hafa að við skipasmiíðar hér
á landi í 32 ár. Þeir byrjuðu
saman á FáskrúSsfirði Og fóru
síðan til Norðfjarðar, þaðan
til Keflavíkur og loks hingað
Þannig leit skrúfan á Siríusi
út, er hann var kominn upp
í dráttarbrautina í gær.
að leggja tvær trossur er slys
ið varð.
Einn skipverjanna sagðist
hafa staðið aftur á og fylgst
með því er netin runnu út og
sá hann greinilega bæði blý-
teininn og korkateininn vel
lausa við skipið, en það var
garnið sjálft, sem sogaðist inn
að Skrúfunni og flæktist í
hana Hann lét þess að lokum
getið að ekkert virtist því til
fyrirstöðu að vera á neturn
á togara. Andófið gekk ágæt-
lega við dráttinn á þessum
tveimur trossum. Þeir á
Siriusi gátu dregið þótt bát-
arnir gætu það ekki, enda eru
hreyfingar allar hægari á svo
stóru skipi.
Nú var ökkur örðið svo kalt
að við tókum til fótanna og
hlupum eins og heimfúsir sauð
ir upp á Morgunblað. — vig.
Félagarnir Björgvin, Árni og Pétur, sem unnið hafa saman
í 32 ár.
Niður I oltluðalitHi
Framsóknarflokkurinn er á
leið niður í pólitískan öldudal.
Það sést greinilegast á því, að
formaður flokksins, Hermann
Jónasson, hefur nú tekið þá á-
kvörðun, 65 ára gamall, að láta
af formennsku í flokknum.
Hermann Jónasson er að
ýmsu leyti hygginn maður. —
Hann finnur að flokkur hans
hefur gerzt ber að víxlsporum,
sem hljóta að rýra traust hans
og verða hon-------------
um dýr. Þeirra
á meðal eru
stjórnarslitin
vorið 1956,
myndun vinstri
stjórnarinnar
m e ð kommún-
istum og síðan
gjaldþrot og al-
gjör u p p g j ö f
þeirrar stjórnar á miðju kjör-
tímabili. Allt þetta veit Her-
mann Jónasson að hefur valdið
flokki hans stórkostlegum álits-
hnekki og þverrandi trausti. —
Hann gerir sér það ennfremur
ljóst, að vegna réttlátari kjör-
dæmaskipunar er óhugsandi að
Framsóknarflokkurinn nái nokk
urn tíma aftur þeirri lykilað-
stöðu í islenzkum stjórnmálum,
sem hann hefur haft í áratugi.
Þegar þannig er komið, telur
hinn mikli veiðimaður, sem
veit að menn eiga að klæða sig
eftir landslaginu sem þeir veiða
í, tíma til þess kominn að fá fé-
laga sínum, Eysteini Jónssyni,
flokksforystuna.
Skott á
Eysteinn Jónsson tekur við
forystu Framsóknarflokksms á
örlagaríkum tímamótum. Flokk-
urinn hefur eins og áður er
sagt misst þau fríðindi, sem
leiddu af ófullkominni og rang-
látri kjördæmaskipun og verð-
ur nú að sætta sig við að eiga
fulltrúa á Alþingi nokkurn veg-
inn í samræmi við fylgi sitt
meðal þjóðarinnar. En þar að
auki hefur svo slysalega tekizt
tU, að siðan Framsóknarflokk-
urinn komst í stjórnarandstöðu
hefur hann orðið hálfgert skott
á kommúnistum. Forysta hans
hefur hnýtt honum aftan í vagn
hins alþjóðlega kommúnisma,
látið hann styðja Moskvumenn-
ina í verkalýðsfélögunum, kosið
þá í trúnaðarstöður á Alþingi
og loks hjálpað þeim í barátt-
unni gegn þeirri efnahagslegu
viðreisn, sem óhjákvæmileg var
eftir uppgjöf vinstri stjómar-
innar.
Þetta er vissulega ekki björgu
legt ástand. Mikið má vera, ef
Eysteinn Jónsson horfir björt-
um augum til framtíðarinnar,
eftir að svo er komið að hann
er orðinn þema í eldhúsi Lúð-
víks Jósefssonar, sjns gamla
keppinautar og harða andstæð-
ings.
Tapjffl f
Ofan á allt þetta bætist svo
sú staðreynd, að þrátt fyrir
ötulan stuðning Framsóknar-
flokksins við kommúnista inn-
an verkalýðsfélaganna, hrynur
fylgið af Moskvumönnum þar.
Tíminn skoraði hástöfum á
Framsóknarmenn í Iðju að
kjósa Björn Bjarnason, harð-
soðnasta og sanntrúaðasta línu-
kommúnista landsins. En ekkert
dugði. Fylgið hrundi af komm-
únistum og vesalings Eysteinn
sat uppi með Iðju-Björn í póli-
tísku fóstri.
Það sætir vissulega engri
furðu, þótt Framsóknarflokkur-
inn iogi að innan og hver hönd-
in sé þar uppi á móti annarri,
| þegar þannig er komið.

STAKSTEIMAR