Morgunblaðið - 09.08.1962, Blaðsíða 13

Fimmtudagur 9. ágúst 1962.
MORGVNBL AÐIÐ
13

Ragnhildur
r 22/7 1877. — 30/7 1962.
ALLTAF smáfækkar vinuim vor-
um frá liðinni öld", munu æði-
margir hugsa, sem kvöddu æsku-
ástvini um síðustu aldkmótin.
iMinningarnar hvisla þá að oss
mörgu um horfna gleði og sorg-
ardaga. „Mannstu hvað dátt var
hlegið þegar sólin skein, og hvað
sárt var grátið — seinna, þegar
vonirnar voru á förum“ segja
minningarnar og bæta stundum
Við einhverju svipað og vin
minn, sem átti oddlhvassan penna,
dreymdi einu sinni að látinn mað-
ur segði við hann: „Taktu var-
lega á sárunum mínum“, eða
svipað og gömul ekkja sagði í
banalegunni, þegar minnst var
á gamla skugga: „Það er allt fyxir
löngu fyrirgefið. Ég hlakka til að
hitta farna ástvini á lifandi
manna landi“.-------
Það var glaður hópur skóla-
fólks, sem lagði af stað úr Rvik
austur að Geysi í júlíbyrjun árið
1895. Að vísu var stormur og
regn fyrsta daginn, en svo komu
blíðveðurs dagar. Lundin var létt
og oft var brosað að smáu og
Stóru á leiðinni.
Ferðafólkið var 5 skólapiltar:
Einar Gunnarsson, síðar ritstjóri
Vísis, Jón Proppé, síðar kaup-
maður, Sigurjón JónssOn frá
Stóru-Seylu síðar bankaútibús-
stjóri á ísafirði og undirritaður.
Þessir 4 ætluðu Og fóru frá Geysi
norður Kjalveg, en sá 5., Böðv-
ar Bjarnason, síðar prófastur á
Hrafnseyri, sneri heimleiðis frá
Geysi og 3 ungar dömur með
honum: Margrét systir hans,
Ragnhildur Teitsdóttir og Ingi
leif Bartels. Á leiðinni gitum vér
að Reykjum í Ölfusi og að Skál-
holti og vorum látin sofa í
kirkju á báðum stöðum; í flat-
sængum sinn hvoru megin við
altarið. Vér höfðum flest verið
áður í langferðum, en aldrei
fyr sofið í kirkju! „Þetta væri
chugsanlegt í Hólakirkju“, sögð
um vér Norðlendingarnir, þegar
allur hópurinn fór að hátta í
Skálholtskirkju. En mikill var
gáski unga fólksins það kvöld,
og lítið hugsað um fornhelgi
Skálholtsstaðar. — Nú er ég einn
eftir af þessum hópi og gáskinn
löngu farinn, þótt ég geti enn
komið raunabörnum og fleirum
Teitsdóttir
til að brosa þegar mér virðist
þörf.
Ungfrú Ragn'hildur hafði borð
að með okkur Böðvari veturinn
áður og fleiru skólafólki hjá
Helgu og Gunnþórunni í Þing-
holtsstræti 12. Samt sögðum vér
samferðamennirnir að þau hefðu
ekki trúlofast fyrri en nú á leið-
inni upp Skeiðin í Árnessýslu.
Þau giftust sumarið 1899, enda
þótt þá væri mjög sjaldgæft að
stúdentar kvonguðust fyrr en
þeir hefðu lokið embættisprófi.
En Böðvar tók guðfræðipróf
með mér vorið 1900. Seinna heim
sótti ég ágætt heimili þeirra á
ísafirðí rétt áður en þau flutt-
ust að Hrafnseyri.
Eftir það sá ég ekki frú Ragn
hildi fyrr en sumarið 1913, er
hún kom til Reykjavíkur, al-
farin frá Hrafnseyri með allan
barnahóp þeirra séra Böðvars,
Bjarni, (f. 21. nóv. 1900, d. 1955)
tónlistarmaður, Guðrún (f. 1902,
d. 1933), Þórey (f. 1904) nú kona
Guðmundar Björnssonar féhirð-
is og Agúst (f. 1906), nú land-
mælingamaður. Ég sá hana og
börnin hennar oft fyrstu árin
þeirra hér syðra, enda varð hún
brátí góð vinkona konunnEir
minnar, — og síðustu árin, sem
hún dvaldi á Elliheimilinu
Grund leit ég oft inn til hennar.
Ég dáðist að hvað vel hún
brauzt áfram með efnilegu börn
in sín og lét ekki bugast, þótt
Guðrún dóttir hennar missti
heilsuna og yrði langdvalar
sjúklingur. En Dúna Böðvars —
eins og hún var oftast nefnd,
var framúrskarandi vel gefin, og
miklar vonir ástvina hennar við
hana tengdar. Hitt þótti mér
eðlilegt að langvinnur ellilas-
leiki gæti að lokum lamað þrek
frú Ragnhildar. En aldrei missti
hún bjartar * framtíðarvonir á
„landi lifandi manna".
Poreldrar frú Ragnhildar voru
Teitur Jónsson gullsmiður og
veitingamaður á ísafirði og
kona hans Guðrún Gísladóttir.
3 systkini hennar eru enn á lífi
frú Aanna, tengdamóðir sr.
Bjarna Jónssonar vígslubiskups,
og tvö vestan hafs. Annars er
langflest samferðafólk hennar
frá æsku löngu farið. En vér
þeir fáu, sem eftir eru enn, bless
um minningu hennar og biðjum
Guð að blessa hana um eilífð
aíla.
Sigurbjörn Á. Gíslasom.
★
UM HÁSUMAR kom hún í
þennan heim og um hásumar
hvarf hún héðan aftur. Alla
sína ævi elskaði og þráði hún
Ragnhildur fegurð. Spilaðu eitt-
hvað fallegt, segðu mér eitt-
hvað fallegt eða lestu eitthvað
fallegt, sagði hún fram á síðustu
stund.
Hún var þess fullviss, að mesta
fegurðin beið hennar að þessari
hérvist lokinni. — Glæsileg var
hún og allt varð fallegt í kring-
um 'hana. Ragnhildur var búin
þeim eiginleika að hvernig sem
efnin voru, þá var heimili henn-
Tjaldsamkomur í Reykjovík
FÖSTUDAGINN 10. ágúst, kl.
8,30 ^s.d., hefjast tjaldsamkomur
við Holtaveg, gegnt Langholts-
skóla.
Samkomurnar verða haldnar á
vegum Sambands ísl. kristni
boðsfélaga. Áætlað er að þær
verði tíu kvöld í röð, dagana 10.
til 19. ágúst. Aðalræðumenn
verða þeir Felix Ólafsson, kristni
boði, Gunnar Sigurjónsson kand.
teol., Jóhannes Sigurðsson, prent
ari og Ólafur Ólafsson kristni-
boði. Auk þeirra taka þátt í sam
komunum nokkrir ungir menn,
með ávörpum og vitnisburðum.
Séra Sigurjón Þ. Árnason verður
aðalræðumaður sunnudagskvöld-
jð 12. ágúst.
Mikill söngur og hljóðfæraslátt
ur verður á öllum samkomunum
«g hefur verið gefið út nýtt
söngvahefti í tilefni af þeim. —
Flestir söngvanna eru þó gamlir
kunningjar.
Laugardaginn 11. ágúst, kl. 5
s.d., verður samkoma fyrir börn
og unglinga. Er sérstaklega óskað
eftir að hún verði fjölsótt.
Ennfremur er svo ráð fyrir gert
að sýning verði á munum og
myndum frá Eþíópíu, í samkomu
húsinu við hlið tjaldsins, (áður
Ungmennafélagshúsið). Verður
það ásamt öðru auglýst síðar
varðandi samkomurnar, í blöðum
og útvarpi.
Von vor er að Reykvíkingar
kunni að meta þessa tilraun vora
til að ná, einnig á þessum íma
árs, til yngri sem eldri, með þau
áhrif er varða heill vora mest
Fyrir hönd nefndarinnar.
Ólafur Óiafsson.
ar vistlegt og aðlaðandi. Ég
man sem barn hve ánægjulegt
var að heimsækja hana, hún
kunni sannarlega þá list að taka
á móti gestum hress og glöð
þrátt fyrir allt.
Sorgarinnar barn og þó gleð-
innar barn, því alltaf var sama
traustið á handleiðslu Guðs og
hjálp í gegnum alla erfiðleikana
og vissulega voru bænir hennar
heyrðar. Marga söguna sagði hún
um dásamlega bænheyrslu.
Tónlistar- og sönggáfu átti
hún í rikum mæli og hugljúfu
lögin hennar bera vott um
sanna lífsgleði.
Ragnhildur hlakkaði til vista-
skiptanna og fá að njóta hinnar
fegurstu tónlistar á meðal ást-
vina sinna þar.
Þessi fáu kveðjuorð eiga að
færa Ragnhildi innilegt þakk-
læti mitt fyrir vináttu og tryggð
hennar og síðast en ekki sízt
fyrir hið óbifanlega traust henn
ar á handleiðslu Guðs. Guð
blessi þig Ragnhildur.
L. S.
HILMAR F05S
lögg. skjaiþ. og dómt.
Hafnarstræti 11 — Simi 14824
Lynghaga 4. Sími 19333.
NOTIÐ: •
HARPO #
HÖRPU SILKI #
HÖRPU JAPANLAKK #
HÖRPU BÍLALAKK #
HÖRPU FESTIR •