Morgunblaðið - 23.02.1963, Qupperneq 20

20
MORCVNBL4ÐIÐ
Laugardagur 23. febrúar 1963
PATRICIA WENTWORTH:
MAUD SILVER
KEMUR / HEIMSÓKN
—- Það veit ég ekki.
— Heldur ekki ég, Randal.
Hann svaraði og röddin var
gremjuleg:
— Góða ungfrú Silver min,
hvað ertu að reyna að sanna?
Málið er leyst, morðinginn hefur
framið sjálfsmorð — tveir og
tveir eru fjórir. Hvað viltu
hafa það meira?
Hún hóstaði, eins Og afsak-
andi: — Þú segir, að tveir og
tveir séu fjórir. Mér þykir leitt
að verða að segja það, en rétt
eins og er, virðast þeir vera
fim"1
XL.
Ungfrú Silver barði á eldhús-
dyrnar og gekk inn. Hún fann
frú Crock sitjandi við eldinn, að
hlustá á óskalög sjúklinga í út-
varpinu.
Verið þér ekki að gera yðúr
neitt ómak, ég skal ekki tefja
yður nema rétt andartak.
Frú Crook seildist að tækinu
og dró ofurlítið niður í harm-
óníkulaginu.
— Þakka yður fyrir, frú
Crook. En hvað tækið yðar skil-
ar vel músíkinni — þó að það
geti haft fullhátt ef maður er að
tala saman. Ég kom nú bara til
að spyrja yður, hvort svo vildi
til, að þér ætluðuð eitthvað út
í kvöld.
— Ja, ég var nú einmitt hálf-
gert að hugsa um að líta inn til
hennar frú Grover.
Ungfrú Silver hóstaði.
ÁLLTAF FJÖLGAR YOLKSWAGEN
PANTIÐ
TÍMANLEGA
VORIÐ
ER í NÁMD
VOLKSWACEN ER ÆTÍÐ UNCUR
„BREYTINGAR‘* til þess eins „AÐ BREYTA TIL“
hefir aldrei verið stefna VOLKSWAGEN
og þessvegna getur Volkswagen elzt að árum
en þó haldist í háu endursöluverði. — Engu
að síður er Volkswagen í fremstu röð tækni-
lega, því síðan 1948 hafa ekki færri en 900
gagnlegar endurbætur farið fram á
honura og nú síðast nýtt hitunarkerfi.
★ Gjörið svo vel að líta inn og
okkur er ánægja að sýna yður
Volkswagen og afgreiða hann
fyrir vorið.
Volkswagen er einmitt framleiddur fyrir yður
HEILDVERZLUNIN HEKLA H F
Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
— Mér var einmitt að detta
í hug, að þér ætluðuð þangað,
og datt í hug, hvort þér vilduð
taka fyrir mig orðsendingu til
sonar hennar.
— Honum líður víst ekki vel,
sagði frú Crook.
— Það er hætt við því.
— Hann var svo afskaplega
hrifinn af frú Welby. Ég vil nú
ekki fara að tala illa um þá
framliðnu, en hún hefði ekki átt
að gefa honum svona undir fót
inn, eins og hún gerði — svona
sveinstaula. Það ber ekki vott
um rnikið stolt?
— Ég býst nú við, að hún
hafi litið á hann eins og hvern
annan ungling, frú Crook.
Bessie Crook hafði aftur á
— Jæja, hann hefur nú víst sín-
ar tilfinningar eins og aðrir.
Hún hefði getað tekið tillit til
-þess. En þarna var hún að kom
ast upp á milli tveggja elskandi
hjartna. Gladys og Alan hafa
verið saman frá því að þau
voru krakkar. Nei, ég segi ekki
annað en það, að svona ætti fín
dama ekki að hegða sér.
Þetta var óvenjulöng ræða hjá
frú Crook og hún hafði roðnað
í framan, og nú leit hún ásak-
andi á ungfrú Silver.
— Ég segi nú ekki annað en
það, að það ætti að láta unga
fólkið afskiptalaust. En það gat
hún ekki. Það er ekki iengra síð-
an en í gær, að hún fór til
Lenton og í skrifstofuna hans
hr. Holderness. Gladys átti frí
og þær fóru í sama vagninn, svo
að hún hugsaði með sér: „Ég
skal sjá, hvert hún fer“. Og hún
þurfti ekki lengi að bíða, því að
hin strikaði beina leið í skrif-
stofuna hjá hr. Holderness. Og
Gladys að minnsta kosti, trúir
ekki öðru en það hafi verið til
að hitta Alan. Það lá afskaplegd
illa á henni, þegar ég hitti hana
fyrir utan búðina.
Orðsending ungfrú Silver gat
varla fáorðari verið:
Kæri hr. Grover!
Mig langar mjög til að hafa
tal af yður, ef það væri
yður hentugt.
Yðar einlæg
Maud Silver.
Þegar hún hafði beðið frú
Crook fyrir bréfið, ásetti hún
sér, að fara ekki í kvöldmessu
með Ceciliu Voycey. Hún var
því ein í húsinu, þegar barið var
léttilega að dyrum og‘ er bún
opnaði, sá hún sama dökkleita
manninn, sem hafði orðið henni
samferða yfir völlinn.
Hún bauð honum inn í hlýja
dagstofuna og nú gat hún í
fyrsta sinn gert séj; hugmynd
um piltinn af fleiru en röddinni
og vaxtarlaginu einu saman.
þetta var laglegur piltur, enda
; þótt augu hans væru rauð og
— Gleymiff nú ekki aff skipta um umbúðir á hálftíma fresti r
bólgin af gráti. Hann hafði til
að bera eitthvað af þessum töfr-
um, sem æskunni fylgja, svo og
hreinskilni og ákafa. Hann sett-
ist á stólinn. sem honum var
bent á, horfði á hana með sorg-
arsvip og sagði: — Ég ætlaði að
koma og tala við yður.
— Já, hr. Grover?
— Og svo kom bréfið frá yð-
ur. Ég hafði verið að leitast við
að ákveða mig, af því að ég sá,
að það gæti eyðilagt mig. En nú
kæri ég mig ekki lengur, enda
þótt það komi hart niður á for-
eldrum mínum.
— Já?
Hann sat álútur og lét hend-
urnar hanga niður milli hnjánna.
Ýmist leit hann á hana eða starði
til jarðar.
— Maður getur ekki alltaf
þagað, af því að það getur kom-
ið manni í vandræði ....
Ungfrú Silver hélt rólega á-
fram að prjóna. Hún sagði:
— Nei, ekki alltaf.
— Ég hef verið að fara yfir
það í huganum, fram og aftur,
síðan ég heyrði um hana. Það
ir ekki heiðarlegt að segja
pabba og mömmu frá því, þar
sem það gseti eyðilagt framtíð
mína, og það væri sama sem að
biðja þau að gerast þátttakend-
ur í því. Og þau færu að hugsa
um það á eftir — nei. það væri
ekki sanngjarnt. Þá datt mér í
hug að tala við yður. Þér leyfð-
uð mér að tala við yður um
Cyril. Mér datt í hug, að þér
munduð skilja það. Þér hafið
eitthvað í fari yðar....
Um leið og hann sagði þetta,
leit hann snöggt upp.
— Ég vona, að þér haldið
ekki, að ég sé ókurteis. Það ætla
ég að minnsta kosti ekki að
;ra.
Hún svaraði með þessu brosi,
sem hafði róað svo marga.
— Það er ég lika viss um. Þér
getið sagt mér, hvað sem þér
viljið, og ég er viss um, að það
borgar sig alltaf bezt að segja
satt. Pukrið gerir engum gagn.
Aðeins fæðir það af sér fleiri
glæpi.
— Fleiri? Það er nú annars
nóg komið, finnst mér.
— Já, Alan.
Það varð ennþá meiri þögn,
unz hann loksins rauf hana með
KALLI KUREKI
-K ~
Teiknari; Fred Harman
SPOSEME BRW&-UM SHEEIFFAH
OU-TIMEe,TOO--THEM WE ALL OET
ON TRAIL OF BRONCO BOYD AM'
THAT PROFESSOR'
X BEENTHIMMIM’.-IVE ..
SOT TH'CROSSBOW.'AN’
THOSE TWO MAY 8E
HOLEP UP NEAR HERE/
J’D HATE T’LET’EM-
&ET AWAY/
andvarpi, sem var næstum grát-
kennt.
— Ég átti ekki að elska hana,
en ég gerði það samt. Ég get
ekki leyft fólki að segja illt um
hana og þegja við því — eða get
ég það? Og án þess að bíða eftir
svari hélt hann áfram. — Hún
kom í skrifstofuna á laugardags-
morgun •— í gær. Mér finnst bara
miklu lengra síðan. Ég var í
herberginu þar sem ég vinn.
Hún opnaði dyrnar og fór inn.
Ég vísaði henni svo inn í skrif-
stofu hr. Holderness, og sneri
svo við sjálfur, en ég gat ein-
hvernveginn ekki verið kyrr.
Þér skiljið, það var búið að tala
svo mikið um heimkomu hr.
Lessifers — hvort hann myndi
nú sættast við ungfrú Cray —
hvort hann myndi lofa frú Welby
að búa áfram í Hliðhúsinu, og
hvort hann mundi lofa henni að
halda þessum munum, sem hún
hafði fengið hjá gömlu frúnni.
Ég hafði áhyggjur fyrir hennar
hönd, ef hún skyldi verða rekin
út, eða Lessiter tæki af henni
þessa muni. Ég vissi ekki, hvern
ig allt var í pottinn búið, en gat
ekki annað en brotið heilann um
það. Ég gat ekki farið og heim-
sótt hana, af því að fólk hafði
verið að kjafta — það gera allir
í svona þorpi — og hún hafði
sagt mér að halda mig í fjar-
lægð. Ég var alveg að verða
brjálaður. Hann leit upp og svo
niður fyrir sig aftur og gaf aftur
frá sér grátklökkt andvarp. —
Þegar hún svo kom í skrifstof-
una, vissi ég alveg, hvert erindið
var: það var að tala við hr.
Holderness og fá hjá honum ráð-
leggingar. Ég þoldi ekki við fyr-
ir forvitni að vita, hvernig á-
statt væri, og — ja, ég hleraði
samtal þeirra. Hann rykkti upp
höfðinu og horfði í róleg augu
ungfrú Silver. Svipurinn var ró-
legur og ögrandi: — Ég vissi,
að ég hafði engan rétt til þess
arna.... en ég gat bara ekki stillt
mig um það.
f — Jæja, þá erum við búnir að
saiuna okkur skinnpoka undir vatnið,
og við erum búnir að fá okkur nóg
«f þurrkuðu kjöti. Það er líklega bezt
að ég fari heim og nái í hest og byssu
íyrir þig.
— Ég ætti kannski að koma með
lögreglustjórann líka, þá getum við
allir elt Bikkju-Bjama og prófessor-
inn.
— Ég veit ekki. Nú er ég búinn að
fá þennan boga og það eru allar líkur
að þessir tveir náungar séu einhvers
staðar hérna í nágrenninu. Mér væri
bölvanlega við að láta þá sleppa.
— Þú heldur kannski að þeir verði
farnir, þegar ég kem aftur. Þá er
bezt að ég taki hestinn og skyggnist I
um eftir þeim.
aitltvarpiö
Laugardagur 23. febrúar
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 Óskalög sjúklinga (Kristín
Anna Þórarinsdóttir.) ..„
14.40 Vikan framundan: Kynning
á dagskrárefni útvarpsins).
15.00 Fréttir. — Laugardagslögin.
16.30 Danskennsla (Heiðar Ást-
valdsson).
17.00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra
Ragnar Jónsson afgreiðslu-
maður velur sér hljómplötur,
18.00 Útvarpssaga barnanna, L
(Helgi Hjörvar).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og
unglinga (Jón Pálsson).
18.55 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 „Þyrnirós kóngsdóttir", tón-
list eftir Erkki Melartin við
leikrit Topeliusar (Hljóm-
sveitin Finlandia leikur,
Jussi Jalas stj.)
20.20 Leikrit: „Kíkirinn" eftir J. C
Sheriff, í þýðingu Gunnari
Árnasonar frá Skútustöðum
Leikstjóri: Helgi Skúlason.
22.00 Fréttir og veðurfregnir. -
22.10 Passíusálmar (12).
22.20 Góudans útvarpsins, þ.á.m,
leikur Neó-tríóið. Söngkona
Margit Calva. *
i 01.00 Dagskrárlok.