Morgunblaðið - 27.02.1963, Blaðsíða 14

14
M ORCTi isbL 4 ÐIÐ
Miðvikudagur 27. febrúar 1963
Innilegt þakklæti til allra sem auðsýndu mér vináttu
á 70 ára afmæli mínti 18 febrúar s.L
Einar Tómasson.
Sfúlka óskast
í kjörbúð. — Upplýsingar í verzluninni
í dag.
SlilMNUBÍUÐIIM
Mávalilíð 26. — Sími 18725.
Sfúlka óskast
til afgreiðslustarfa strax.
Sæla Café
Brautarholti 22.
Vegna mikillar þáttóku i erindaflokknum um
Fjölskylduna og hjónabandið
verða erindin flutt í samkomusal Hagaskóla alla sunnu-
daga í marz. Fyrsta erindið hefst kl. 4 n.k. sunnudag.
Vegna stærra húsnæðis verða nokkur ný þátttöku-
skírteini seld í Bokabúð KRON í Bankastræti meðan
til eru.
Hagaskóli stendur á milli Háskólabíós og Neskirkju.
Strætisvagn á leið nr. 24 (Hagar—Seltjamarnes)
stanzar við skólann. Fer frá Lækjargötu ( fyrir neðan
Menntaskólann) kl. 3.40 á sunnudögum. Aðrir strætis-
vagnar, sem til greina koma, eru leiðir 16 og 17 (Austur-
bær Vesturbær — Vesturbær Austurbær), sem leggja
af stað frá Kalkofnsvegi 10 mín fyrir heila og hálfa
tímann.
Munið að taka þátttökuskírteinin með ykkur, þar
sem að þau gilda sem aðgöngumiði.
Maðurinn minn, faðir okkar og tengdafaðir
SIGURÐUR EINARSSON
frá Fagurhóli,
andaðist að heimili okkar, Varmalandi, Sandgerði,
26. febr. 1963. JaiOarförin auglýst síðar.
Eiginkona, dætur og tengdasynir.
Elskulegi eiginmaður minn, faðir okkar og sonur,
ÚLFAR KRISTJÁNSSON
andaðist af slysförtun 24. þ. m. Jarðarförin fer fram frá
Fossvogskirkj u föstudaginn 1. marz, kl. 1,30 e.h.
Hrefna Svava Þorsteinsdóttir, böm og foreldrar.
Jarðarför föður mins
JÓNS KRISTÓFERSSONAR
frá Köldukinn á Ásum,
fer fram frá Fossvogskirkju í fyrramálið, fimmtud. 28.
febr. kl. 10,30. — Blóm afþökkuð, en bent á líknar-
stofnanir.
Þórir Jónsson, Miklubraut 40.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hjálp við andlát
og jarðarför
GUÐRÚNAR GÍSLADÓTTUR
frá Skeggjastöðum.
Aðstandendur.
Þökkum hjartanlega sýnda samúð við andlát og útför
SESSEI>JU ÁRNADÓTTUR
frá Kálfatjörn.
Ingibjörg Helgadóttir,
Eiríknr Helgason,
Steinunn Helgadóttir,
Hansína Helgadóttir,
Gróa Helgadóttir,
Sigurður Ágústsson,
Unnur Jónsdóttir,
Haraldur Ágústsson,
Baldur Jónsson,
Guðm. Guðmundsson.
Hafliði Jónsson ráðunautur:
Furðuskrif og garðyrkja
LESENDUM Morgunblaðsins,
mun trúlega þykja ærið nóg
komið, af skrifum þeim, sem far-
ið hafa á milli okkar garðyrkju-
manna á síðum blaðsins að und-
anförnu.
Ég trúði því að þeim væri að
fullu lokið með píslarvættisbréfi
postulans Jóns H. Björnssonar,
er birtist í Velvakanda 9. febr.
sl. Munum við kollegar hans,
allir hafa verið á það sáttir að
leyfa honum að hafa síðasta orð-
ið í þessu stagli, enda þekkjum
við af reynslunni að hann kann
því betur, að mega segja seinasta
orðið, hverju sinni í viðræðum.
Það kom mér mjög á óvart,
er ég leit yfir blaðið á fimmtu-
dagsmorgunin 14. sama mánaðar,
og sá viðbótarsvarbréf frá mín-
um gamla vini og skólabróður
Jóni H. Björnssyni, og undrun
min óx til muna, er ég fór að
lesa svarið, sem er dagsett (takið
eftir því) sama daginn (9. febr.)
og fyrra „lokasvar" hans birtist.
Mikið hlaut manninum að liða
hörmulega á sálinni, og mikið
megum við allir fjórir andstöðu-
menn hans, hafa á samvizkunni,
ef við höfum raskað svo jafnvægi
hans, eins og þessi síðustu skrif
hans, gefa tilefni til að halda.
Við sjálft liggur, að maður fái
löngun til, að fara að dæmi hans
og biðjast afsökunar, án þess þó,
að hóta samtímis lögsókn.
Hvernig áttum við líka að muna
það, að okkur litlu drengjunum
bar að þegja „þegar hreppstjór-
inn vildi láta ljós sitt skína".
Guð veri okkur samt liknsamur,
af framhleypni okkar skyldi hafa
alvarlegar afleiðingar til lang-
frama, á heilsufar þess manns, er
hefur hjá sér í „vetrargeymslu"
— fjóra fullgilda garðyrkjumenn,
meðan aðrir hafa „enga“ garð-
yrkjumenn „í sinni þjónustu" —
eins og hann kemst sjálfur svo
smekklega að orði, í hlutverki
miskunsama Samverjans.
Hvað yrði um þessa fjóra full-
gildu, ef eitthvað slæmt kæmi
fyrir húsbóndann? Máski fengju
þeir ekki mat sinn á réttum mál-
um og yrði óviðráðanlegir galla-
gripir, er gripu til „hefndar"-
aðgerða gagnvart sínum herra?
Vita líka af yfirlýsingum hans,
á opinberum vettvangi, —" að
hann telur þá ósköp lítilsiglda
menn, með svo takmarkaða þekk
ingu, að rétt af illri nauðsyn, sé
mögulegt að notast við þá til að
liðsinna borgbúum með „um-
fangsmikla leiðbeiningastarf-
semi“ og „hagmunalausa þjón-
ustu“, eins og sjálfsagt er af hjú-
um á öndvegisheimilum
Ég er svo lánsamur, að hafa
aldrei dvalist á hreppstjóraheim-
ili og að hafa ávallt getað hagað
mér, eins og bömin á biskupssetr-
inu. Þar af leiðandi hef ég stöku
sinnum leyft mér, að láta til min
heyra, en þykist þó jafnan hafa
vitað mín takmörk. Veit líka vel
að hreppstjórar geta verið danne-
brogsmenn, ef forsjónin hefur
verið þeim hliðholl og þá er nú
skynsamiegra að hafa hugfast,
það gamla heilræði að „— Heiðra
skal skálkinn, svo hann skaði
ekki“ með meiðyrðalaga-svip-
unni.
Ég mun því forðast af fremsta
megni hnútukast við Jón H.
Björnsson, hvernig svo sem hann
hagar orðum sínum í minn garð
eða verka minna. Hitt mun ég
ekki geta staðizt að taka upp
hanzkann fyrir stéttarbræður okk
ar, þegar ráðist er að þeim ómak-
lega. Síðustu furðuskrif hans em
þess eðlis, að það tekur því ekki,
að virða þau svars í rökræðustíl.
Hann gerir tilraun til að hagnýta
sér lítilsgildustu aðferð stjórn-
málamennskunnar, að slíta orð
og setningar mótherja sinna úr
samhengi og hagræða sjálfum
sér í hag. Þó er hann ekki fær
um slika iðju. Allt kemur í sama
stað niður, fyrir sjálfan hann, og
hann er berskjaldaður sem áður
og öllu ver þó, — hann hefur
einnig misst brand sinn.
Honum virðist svo mikið í mun
að sýna, með þessari ritgerð, al-
gjöra yfirburði, í faglegri þekk-
ingu, að hann gáir ekki að sér.
Þeim sem ekki vissu það áður,
er nú sagt frá því, að hann hafi
skrifað masterritgerð, við erlend-
an skóla, og það liggur beinast
við að lesa út úr línum greinar-
innar, þá öruggu vissu mannsins,
að hann viti öðrum meira, og
í hneykslunarspurn til lesandans,
er óbeint spurt, hvort hægt sé
að efast um að svo sé?
Þá er nú ekki efazt um það,
að hann hafi haft frumkvæði um
flestar nýungar á sviði ísl. garð-
yrkju. Og skal ég síst draga úr
því, að Jón H. Björnsson, hafi
átt fmmkvæði að mörgu nýmæli.
En óþarflega langt er gengið,
þegar hann vill eigna sér alla
hluti, er vel hafa komið sér í
viðureign okkar við skordýr þau
er herja á garðagróður.
Ég veit t. d. ekki. betur, en
að lyfið Bladan, sem hann seg-
,ist hafa notað hér fyrstur manna,
hafi verið notað í skrúðgörðum
Reykjavíkurborgar ári áður en
Jón hóf starf sitt með Alaska-
stöðinni, og skógræktin mun þá
einnig hafa verið búin að nota
það í 2—3 ár, og garðyrkjubænd-
ur nokkru lengur í gróðurhús-
um sínum.
Hvað viðkemur eiturlyfinu
Basudin „sem ekki drepur fugla“,
þá inniheldur það 20% Diazinon,
og var það mjög á dagskrá haust-
ið 1954. Lyf þetta er nokkru
hættuminna fyrir dýr og menn
en eitrið Bladan, en hefur samt
svipaðar verkanir gegn skordýr-
um. En það hefur sína ókosti,
sem Jón H. Björnsson vekur ekki
athygli á í auglýsingum sínum.
Ef það á að koma að öruggu
gagni við eyðingu skordýra, þarf
lofthitinn að vera helzt yfir 10°C.
En eins og allir vita getur orðið
misbrestur á að svo sé, hér á
landi, jafnvel þótt við teljum
sæmilegt sumarveður. Hitt er og
mikill ókostur við lyfið, að það
er mjög vandmeðfarið í görðum,
þar sem mikið er um útsprungin
blóm. Blómin þola illa eða ekki
lyfið. Þá er einnig vert að hafa
það í huga, eins og Jón bendir
á, að lyfið er dýrara í notkun en
Bladan, vegna þess að meira
magn þarf af lyfinu. Þessar eru
ástæðurnar fyrir því, að lyfið
hefur ekki almennt verið notað
af garðyrkjumönnum. Hinsvegar
augiýsir Alaskafyrirtækið, það
sem nýtt lyf, röskum sjö árum
eftir að það var á dagskrá hjá
okkur garðyrkjumönnum, og næg
ir í þessu sambandi að vitna til
1. tbl. Garðyrkjublaðsins er Félag
garðyrkjumanna gaf út í nóvem-
ber 1954.
Þá heldur Jón H. Björnsson því
fram, að ég hafi kært fyrirtæki
hans, til borgarlæknis sumarið
1953, vegna notkunar á Bladan.
Hann tekur stórt upp í sig, þegar
hann ber borgarlækni fyrir þess-
um ósannindum.
Hvað átti mér að ganga til
að kæra frekar notkun Bladan-
lyfsins hjá Alaskafyrirtækinu en
öðrum aðilum. Undarlegt vhað
stórir menn, geta stundum verið
barnalegir.
Það mun hafa verið um þessar
mundir, sem banaslys orsakaðist
af eiturlyfinu Bladan í Danmörku
og komst það þá ofarlega á dag-
skrá um öll Norðurlönd. Ég hafði
þá um árabil barizt fyrir þvi,
að sett yrði reglugerð af háifu
löggjafarvaldsins, um notkun og
meðferð þeirra eiturlyfja, sem
við garðyrkjumenn notuðum I
starfi okkar, og hef alla tíð, talið
það mjög varhugavert, að hver
sem væri, gæti fest kaup á, og
meðhöndlað þessi eiturlyf.
Um þetta mál ræddi ég að sjálf
sögðu mikið við borgarlækni,
landlækni og fleiri aðila. En ég
minnist þess ekki, að Alaska
bærist í tal í slíkum viðræðum.
Skoðanir mínar eru óbreyttar frá
þessum tíma og ég mun halda
áfram umræðum um þau, hvenær
sem mér bjóðast tækifæri til.
Hinsvegar mun ég ekki hirða
um frekari viðræður við Jón H.
Björnsson á opinberum vettvangi,
þó hann vilji gefa mér tækifæri
til, nema því aðeins að ég veiti
félögum mínum í garðyrkjustétt-
inni liðsinni í slíku þrasi.
Reykjavík, 15. febr. 1963.
Hafliði Jónsson.
- Utan úr heimi
Framhald af bls. 12.
hafa það hugfast þegar þeir
skoðuðu verk Legers, að hann
hefði lifað og starfað í borgara
legu þjóðfélagi, þar sem skað-
legustu hugmyndir um listir
blómguðust.
„Ef tekin er til íhugunar
megin stefna í lífi Legers,
sem manns og listamanns“,
heldur ritstjórinn áfram, „þá
endaði hann líf sitt sem
kommúnisti og var augljóslega
á réttri leið þó varla hafi verið
hægt að telja hann raunsæjan
í list sinni“. Chakovsky lagði
áherzlu á, að enginn sovézkur
málari gæti réttlætislega gert
sömu tilraunir með formin.og
Leger. „í Kapítalískum lönd-
um gerirðu ráð fyrir að menn
vaði í villi og svima“, segir
ritstj., „en í sósíalizku þjóð-
félagi þar sem menn þekkja
sannleikann um málaralist,
guð og. önnur mál, er alveg
jafn fráleitt að mála abstrakt
og trúa á guð“.
Eftir að Ballettflókkur New
York borgar hafði sýnt listir
sýnar í Moskvu, var hann til
umræðu á fundi sovézkra
balletthöfunda. Nokkrir fund-
armanna lýstu því yfir, að
þeir hygðust hafa augun opin
fyrir utanaðkomandi áhrifum
og nota það, sem væri mikils-
virði, jafnvel þó að ballett-
flokkur frá Bandaríkjunum
ætti í hlut. Einn hinna eldri
balletthöfunda, sem var í for-
sæti á fundinum lýsti því yfir,
að sovézkur ballett væri bezti
ballett í heimi og þess vegna
gætu balletthöfundar í Sovét
ríkjunum ekkert Iært af öðr-
um.
SKÍÐAFERÐ
í Hamragil kL 1 í dag frá B.S.R.
Skíðadeild ÍR
(OBSERVER —
öll réttindi áskilin),