Morgunblaðið - 15.03.1963, Qupperneq 20

20
MORCVNBL4ÐIÐ
^ðstudagur 13. marz 1963
DUNKERLEYS
— Hafið þér nokkurntíma séð
t>etta, sem er flutt inn frá Jap-
an? sagði hún. — Litlar glerræm
ur, sem hanga á þræði. Maður
hengir þær upp í glugga og svo
þegar einhver svolítil gola er,
dingla þær til og gefa frá sér
svo skemmtilegan giym. Já, þetta
var indæl lítil búð. Hún var af-
skapiega litil og allsstaðar héngu
svona ýmsir hlutir, sem hringlaði
í, þegar eitthvað hreyfði vind.
Jé hún var indæl! Við seldum
póstkort og strigaskó, málaðar
blikkfötur og skóflur og blikk-
báta.... allt mögulegt þesshátt-
ar dót. Og svo hringlaði í þessu
öllu í vindinum. Og það var sand
ur á stígnum og sandur í búðinni
Hann kom inn á tánum á krökk
unum. Já, ég fullvissa yður um,
að þette var viðkunnanleg búð.
Hún brosti við endurminninguna
— Liklega hefur það verið hann
Gladstone, sem gerði það að
verkum, að við komumst af. >ér
skiljið, hann var vanur að vera
í sumarleyfinu sínu í Penmaen
mawr, rétt alveg þarna hjá, og
þannig upjpgötvuðu líberarnir í
Manchester Norður-Wales.
Þetta var þá sagan, sem hún
var að segja börnunum í „Óra-
belgjunum", sagan af sjálfri
henni sem skuggahverfisbúa í
Manchester, sem var snögglega
fluttur til þessa ævintýralands.
f>ar var hólmi, sem var kallaður
Lundahólminn og þangað fóru
þau stundum í báti, sem greið-
vikinn drengur lánaði þeim. Já,
pabbi hennar fór líka. — Við lok
uðum bara búðinni hreinlega.
Þér megið trúa því að við fórum
öllu okkar fram, þrátt fyrir þessa
búð. Við urðum aldrei þrælar
ALLTAF FiÖLGAR YOLKSWAGEN
V O R I Ð
N Á L G A S T
Eruð þér farin að hugsa|
til sumarferða?
Er það þá ekki einmitt
VOLKSWAGEN
sem leysir vandann?
PANTIfc
TÍMANLEGAl
VOLKSWAGEN
er 5 manna bíll
VOLKSWAGEN
kostar aðeins
kr. 121.525,00.
VOLKSWAGEN
er fjölskyldubíU
VOLKSWAGEN
er vandaður og sígildur.
VOLKSWAGEN
er örugg fjárfesting.
V O L K S W A G E N-
hentar vel islenzkum
vegum og veðráttu.
VOLKSWAGEN
er með nýju hitunar-
kerfi.
VOLKSWAGEN
er því eftirsóttasti billinn.
VOLKSWAGEN ER EINMITT
FRAMLLIDDUR FYRIR YÐUR
HEILDVERZLUNIN HEKLA HF
Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
kaupmennskunnar. Nei, svei mér
þá! í>að var fallegí í hólmanum
Þar var ekki rxokkur lifandi
mannskepna og hann var allur
útgrafinn. af kanínum. Þarna
kveiktu þau eld og hituðu sér
te og átu hádegismatinn sinn og
horfðu yfir á meginlandið, sem
reis svo skrítilega úr sænum.
Litlu grjótbátarnir skriðu í átt-
ina til Panmaenmawr. Hafði ekki
sjálfur Gladstone sagt, að Norð-
ur-Wales lifði á útflutningi á
sjálfu sér?
10.
Hún var þögul um stund, hélt
hendinni í vatnið og lét hana
dragast á eftir bátnum. ÞaS var
eins og hún væri annars hugar
og honum fannst eins og hún
snerist algjörlega frá honum.
Allt í einu sagði hún. — Þekkið
þér mann, sem heitir Baudel-
aire?
Laurie hugsaði sig um, en sagði
svo eins og satt var: — Nei, ég
hef aldrei þekkt neinn með því
nafni.
— Það er ekki von, sagði hún
hlæjandi. Eg ætlaðist nú ekki til
þess. því að hann var dáinn löngu
áður en þér fæddust. Eg átti við,
hvort þér hafið lesið nokkuð eft
ir hann? Hann var skáld.
Laurie fór aftur hjá sér. Aftur
hafði hann gert sig að athlægi
frammi fyrir þessari „upprenn-
andi konu“.
— Eitt kvæðið hans byrjar
svona: „Pascal avait son gouffre,
avec lui se mouvant. Vitið þér,
hvað það þýðir.
Það vissi Laurie ekki. Bevk-
with og Mertan höfðu ekká get
að kennt honum frönskuna eins
og Hesba talaði hana. — Nei,
svaraði hann, heldur undirleít-
ur. — Þér verðið að þýða það
fyrir mig. En ég býst við, að
ég gæti fundið út úr því, ef ég
sæá það fyrir mér á prenti, bætti
hann við í vonartón.
— Það þýðir, að Pascal hafi
alltaf verið kvalinn af meðvit-
undinni um eitthvert undirdjúp
og þessi tilfinning hafi fylgt hon
um, hvert sem hann fór.
Honum skildist, að hugur henn
ar væri enn við þessa gömlu daga
í Llanfairfechan. Hún fór aftur
að tala og hann varð var þessa
fagnaðar hjá barninu og föður
þess við að sjá haustið koma bg
gestina fara, og finna vindinn
hvessa, svo að blikkföturnar og
skóflurnar glömruðu enn fjörleg
ar en áður, og rykgusurnar komu
fjúkandi inn í búðina. Og svo
kom blái grindavagninn með eldi
viðinn. Ár eftir ár var þetta sami
vagninn, fallega blámálaður og
hlaðinn viðarbútum, sem voru
mátulega stórir til þess að brenna
þeim í lítilli eldstó. — Ó, ég
elska bláa vagninn og viðar-
kubbana með grófa berkinum á,
og gráum mosa á berkinum. Það
var aðal-fagnaðarefni okkar að
sjá þá losaða við dyrnar. Eg
var vön að brjóta heilann um,
hvernig þeir hefðu komið brak-
andi niður fjallið, þar sem þeir
höfðu verið fimmtíu ár að vaxa,
bara til þess að hlýia okkur um
veturinn.
Hún sagði: — Á veturna vor-
um við í loftsherberginu, — og
það lá mikil merking bak við
orðin'. Loftsherbergið! Þau hlutu
þá að hafa verið eitthvað ofur-
lítið yfir jörðina hafin, hugsaði
Laurie þegar dregið var fyrir
gluggann og kubbarnir brunnu
á arninum og kveikt var á kert
unum og þessi gamli maður, sem
—• Já, en þú ferð oft út með vinkonum þinum, af hver.tn má ‘ Jj
ég þá ekki fara út með vinkonum mínum? I
var meinað allrar annarra tján-
ingar, var að kenna barninu
þetta gamla mál með þess gamla
anda.
— Þér megið ekki halda, að
við læsum ekkert annað en he-
bresku, sagði Hesba. Pabbi var
Þjóðverji, skiljið þér. Hann var
fæddur í Hannóver. — Hann
og bróðir hans. Eg veit ekkert
hversvegna þeir komu til Eng-
lands, nema það hafi verið af
því, hvað þeir voru fátækir, og
þeir sem eru fátækir, eru oft
á flækingi að leita sér lífsupp
eldis. Bróðir hans hélt kyrru fyr
ir og gat aflað sér einhverra
peninga, og gerðist síðan okr-
ari — hann var víst talsvert mik
ill fjármálamaður, ‘enda varð
hann ríkur. Pabbi skrifaði hon-
um aldred. Eg held, að það hafi
ekki verið néitt gott á milli
þeirra.
— Svo að þér hafið þá líka
lært Þýzku? sagði Laurie.
Jú, hún sagðist hafa lært þýzku
og að þau hafi lesið skáldsögur
Bickens, og alltaf klukkan niu
fór hún niður í eldhúsið bak við
búðina og bjó til kvöldverðinn.
Þau átu hann alltaf, sitjandi við
eldinn, og svo leyfði gamli mað
úrinn sér eina pípu, enda sagði
læknirinn, að hann hefði ekki
gott af meiru, og svo töluðu þau
saman.... Já, ég held nú það.
Stundum til klukkan ellefu eða
tólf. Þá sagði hann mér frá ævi
sinni í Þýzkalandi, og stundum
söng hann gömul kvæði á þýzku
eða jiddisku, en ég sagði hon-
um sögurnar, sem ég bjó til.
Einkennilegt uppeldi, hugsaði
Laurie. — En hvað þá um Banda
laire? spurði hann. Hvað um
þessa undirdjúpskennd?
— Það bjó gamall prestur rétt
hjá okkur, sagði Hesba, rétt eins
og hún hefði ekki heyrt spurn-
inguna. — Hann hafði nú samt
enga kirkju, heldur var hann
uppgjafaprestur. Hann hafði
lengi haft kirkju í Manchester.
En hann var lærðari en prestar
gerast, og með sérstakan áhuga
á hebreskum ritum. í Man-
chester hafði hann þekkt rabbí-
inn, vin pabba. Þeir höfðu rætt
ýms fræðileg atriði sín í milli, og
eftir að hann var kominn til
Norður-Wales var hann vanur
að skrifa rabbínum um atriði,
sem hann var í vandræðum með.
„En til hvers að vera að skrifa
mér, þegar þú hefur hann ísrael
Lewison, þarna rétt við hliðina
á þér. Hann kann eins mikið 1
hebresku og ég“. Eitthvað á
þessa leið skrifaði ra.bbíinn hon-
um.
En hvað sem hann nú kynnl
að hafa sagt, varð afleiðingin af
því þetta merkilega viðtal — að
því er Laurie fannst, þó að
Hesba vildi ekki gera neitt úr
því. Þetta var einn stormdaginn,
þegar vörubirgðiirnar þeirra
glömruðu hvað allra mest, að
presturinn kom inn í búðina, hár
og magur og grár fyrir hærum,
og stóð þarna allt í einu innan
um glamrandi glingrið. Hann
sagðist heita Verecker, en svo
virtist hann gleyma nafninu sínu
KALLI KUREKI
Teiknari; Fred Harman.
- ■— "Þetta er bara aðvörun, hentu
frá þér byssunni eða þú færð kúlu í
hausinn.
— Hann hreyfði sig, og þetta er
ekki „indíáni“.
— Hann slepDti sér og tæmdi oyss-
una.
Föstudagur II.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Lesin dagskrá næstu vlku.
13.25 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 ,.Við, sem heima sitjum": Sig-
urlaug Bjarnadóttir les skáld-
söguna „Gesti" eftir Kristínu
Sigfúsdóttir (6).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla I esper-
anto og spænsku.
18.00 „Þeir gerðu garðinn frægan";
Guðmundur M. Þorlákssoa
talar um Grim Thomsen.
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Þing«
fréttir. — 18.50 Tilkynningar,
19.30 Fréttir.
20.00 Úr sögu siðabötarinnar; I. er«
indi: Erlend áhrií berast til
fslands (Séra Jónas Gíslason)
20.25 „Líf fyrir keisarann", ballett-
músik eftir Glinka.
20.45 í ljóði: íslenzkar söguhetjur,
— þáttur í umsjá Baldurg
Pálmasonar.
21.10 Tónleikar: Trió í E-dúr
(K542) eftir Mozart.
21.30 Útvarpssagan: „íslenzkur að«
all" eftir Þórberg Þórðarson;
XIII. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir, í
22.10 Passíusálmar (29).
22.20 Efst á baugi (Tómas Karlsson
og Björgvin Guðmundssona),
22.50 Á síðkvöldi: Létt-klassísk tón»
list.
23.25 Dagskrárlok . 1
Laugardagur 16. uia.z 1
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 Óskalög sjúklinga (Ragnheið«
ur Ásta Pétursdóttir).
14.40 Vikan framundan: Kynning
á dagskrárefni útvarpsins.
15.00 Fréttir. — Laugardagslögin.
16.30 Danskennsla (Heiðar Ást«
valdsson).
17.00 Fréttir. — Æskulýðstónleik-
ar, kynntir af dr. Hallgrími
Helgasyni.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Bond
ola kasa" eftir Þorstein Er«
lingsson; III. (Helgi Hjörvar),
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og
unglinga (Jón Pálsson).
18.55 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar í útvarpssal: Karel
Snebergr prófessor frá Prag
og Árni Kristjánsson leika
saman á fiðlu og píanó.
20.20 Lejkrit: „Franziska" eftir Alix
du Frénes, í þýðingu Giss«
urar Erlingssonar. — Leikstj,
Helgi Skúlason.
22.00 Fréttir og veðurfregnir. S
22.10 Passíusálmar. (30).
22.0 Danslög, þ.á.m. syngur norskl
dægurlagasöngvarinn Barry
Lee með TT-tríóinu.
24.00 Dagskrárlok.