Morgunblaðið - 04.04.1963, Page 20

20
MORCUlSBl,AÐlÐ
Fimmtudagur 4. apríl 1963
— GefiS nokkrar krónur, góði maður. Ég verð að kaupa mér
nýtt belti.
— Já, jæja..ef hann er hér
á ferðinni, svaraði hún önug-
lega.
Og það varð. Leiguva,gn var
einmitt að setja frá sér farþega
skammt þarna rá, við torgið, og
Hesba steig upp í hann. Laurie
heyrði skæra rödd hennar, er
hún sagði við ökumanninn: —
Til Café Royal og eins fijótt og
þér getið.
Laurie lokaði dyrunum hægt
og gekk upp aftur, ringlaður.
Hún hafgi ekki einu sinni boðið
honum góða nótt. Bara farið og
það var eins og hún væri sár-
fegin að sleppa.
11.
Hesba sveipaði að sér kápunni,
sem hún var í og haliaði sér
aftur á bak í vagninum, en um
leið fann hún til mikils léttis,
rétt eins og hún hefði iengi verið
að synda móti straumi og væri
nú fyrst almennilega að ná and-
anum. Hún andaði að sér ísköldu
næturloftinu og andvarpaQi af
ánægju. Án þess að vita af því,
var hún farin að hlusta á reglu-
lega hófaskelli hestsins og hringl-
ið í beizlinu, þegar hann hristi
höfuðið — það var eins og hann
nyti líka tilverunnar á þessai
kvöldi. Hún var þreytt og dálítið
syfjuð og hefði viljað aka svona
áfram lengi, lengi, því að þegar
ferðinni væri lokið yrði bún ag
fara að hugsa um, hversvegna
hún hefði tafizt.
Um leið og hún steig út úr
vagninum, kom Alec Dollworth
þjótandi yfir gangstéttina,
greiddi ökumanninum farið og
sagði: — Klukkan er nákvæm-
lega tíu. En ”ég hefði beðið til
ellefu. Komdu nú inn og heils-
aðu upp á hana Elsie.
Hann var berhöfðaður og
Ijósa hárið var úfið og augun
ljómuðu af fögnuði. Kannske
hafði hann fengið sér ofmikið
að drekka, datt henni í bug.
Hann leiddi hana inn í salinn,
þar sem allt var fullt af rauðum
flos-húsgögnum og gylltum
speglum og hvítum borðdúkum.
Þarna var mikið skvaldur og há-
vaði inni og loftið þykkt af tó-
baksreyk. Þegar hún nálgaðist
borðið, var hún þess vör, að
tfenn augu horfðu á hana með
mikilli athygli. Annað var Is-
amibard Phyfe, sem hún vissi, að
var orðinn haagri hönd sir Dan-
iels, síðan Carmichael gamli
komst á eftirlaun, en hitt var
rauðhærð stúlka, en augnaitiílit
hennar var hiutlaust og svip-
laust og því ólíkt tilliti Phyfes,
sem var ekkert nema aðdáunin.
Svo að þetta er þá Elsie, systir
hans, hugsaði Hesba.
■— Elsie, sagði Aiec. — Þetta
er hún Hesba Lewison.
Phyfe hafði staðið upp og
heiisaði henni með handabandi,
en Elsie Dillworth sat kyrr og
iét ekki sjá hendurnar á sér.
Hún kinkaði aðeins kolli stutt-
lega, þegar Alec sagði: — Þetta
er Elsie, systir mín.
Hesba settist niður og Alec
tók kápuna af öxlum hennar Og
breiddi hana á stól að baki
henni. Um leið Og hann sýndi af
sér þetta litla kurteisisbragð,
tók hún eftir því, að Elsie
horfði ekki á hana, heldur á
hann, rétt eins og hún væri að
reikna eitthvað út í huganum.
Þetta andlit gerði hann óróleg-
an, fannst Hesbu -*• það var svo
frítt en svo sviplaust, og svo
var rauða hárið, hvíta hörundið
og grænu augun. Izzy Phyfe
Oig missti gaffal á gólfið. Elsie
hreyfði sig eitthvað klaufalega
greip ósjálfrátt eftir honum til
að stöðva hann í fallinu, og
Hesba sá, að hægri höndin á
henni var bækluð. HÚn var með
stórt, blátt ör í lófanum og það
var eins og þetta kreppti hönd-
ina saman, svo að tveir lengstu
fingurnir beygðust inn í lófann.
Þetta gerðist allt í einu andar-
taki og aftur voru hendur Elsie
komnar í kjöltu hennar. En nú
varð hún þess vör, að Hesba
hafði tekið eftir þessu og sagði,
eins og ögrandi: — Fallegt, finnst
þér ekki?
— Elsa, Elsa! sagði Alec, eins
og huggandi, en hún lét ekki
huggast. Hún stóð upp og sagði:
— Það er víst tími til kominn að
fara heim.
12.
Hve lengi á þetta svo til að
ganga? hugsaði Alec. Ætlar hún
aldtei að geta sætt sig við það,
sem óumflýjanlegt er. Hann
hafði átt í brösum með að fá
hana til að koma með sér. Henni
þótti gaman að fara eitthvað út
í stóru borgina, sem.hreyf hana
enn — en bara annaðhvort alein
eða með honum einum. Einkum
þótti henni gaman að fara á
hljómleika eða í leikhús. Margt
kvöldið höfðu þau gengið heim
saman af hljómleikum, arm í
arm, eins og elskendur, og stein
þagað. Hún lét þá hrífast af tón-
listinni, sem hún mundi aldrei
sjálf geta framleitt, síðan hníf-
stungan lamaði höndina á henni,
fyrir tíu árum. Tíminn hafði
grætt það sár á sálu hennar, þó
að hún yrði þess enn vör og
fyndi sig yfirgefna og vonsvikna.
Og þessi kreppta hönd hennar
nægði til þess, að hún gat ekki
tekið í höndina á neinum, og því
varð hún æ frábitnari því að
hitta fólk og kynnast því. Þar af
leiddi affur, að hún varð æ háð-
ari Alec, og þv£ varð henni,
óafvitandi, æ verr við hvert
vinahót, sem hann sýndi henni.
Þau höfðu íbúð í Lincolns Inn
og þennan morgun, þegar hún
var að leggja á borðið, stóð Alec
við gluggann og horfði á trén
úti fyrir, sem nú voru í vétrar-
búningi sínum, dökk og skjöld-
ótt. Honum þótti vænt um þenn
an stað, þar sem jafnvel tré gátu
vaxið inni í miðri heimsborginni.
Hann hafði aldred kunnað við sig
í útborgunum eða í sveit, en
hann elskaði tré. Nú var hann
að hugsa um það, sem hann'
hafði sagt við Hesbu Lewison
í gær. Að hann hefði boðið
Elsie að borða með sér úti á
aðfangadagskvöldið í Café Royal.
En það hafði hann bara alls
ekki gert. Honum hafði snögg-
lega dottið í hug að bjóða Hesbu
út, en hafði ekki kunnað við
að bjóða henni einni. Hann vildi
ekki láta ðana lesa neitt meira
út úr þessu boði en vert var, en
sjálfur vissi hann ekki, hversu
mikið var lesandi út úr því.
Hann vissi bara, að stundum var
hann spenntur, en stundum leið
honum vel í návist Hesbu. Hann
þekkti lítið til hennar, en eitt-
hvert hugboð sagði honum, bæði
út fná verkum hennar og henni
sjálfri, að innst inni ættu þau
margt sameiginlegt. En hann
vildi ekki bjóða henni einni, ef
ske kynni, að. það óróaði hana,
Og heldur ekki vildi hann léta
Elsie finnast hann vera að van-
rækja hana. Svo hafði hann fund
ið upp þetta boð, sem lausn á
bvorumtveggja vandanum, og nú
sneri hann sér frá glugganum og
að góða kaffiilminum og sagði:
— Elsie. Nú er aðfangadagur.
Við verðum að gera okkur ein-
hvern dagamun. Við skulum
borða í kvöld á Café Royal.
— Eigum við að fara ein?
spurði hún.
Bollinn var kominn hálfa leið
upp að vörum hans. Hann setti
hann aftur á undirskálina, teygði
sig yfir borðið og lagði höndina
á bækluðu höndina hennar, sem
lá á borðdúknum. — Sjáðu til,
Elsie, sagði hann. — Við getum
ekki haldið svona áfram til ei-
lífðar nóns. Ég er fcuttugu og
átta ára og þú tuttugu og sjö, oig
vonandi eigum við bæði eftir
mörg ár að lifa. Og þá getum
við ekki alltaf setið svona oig
haldið 1 höndina hvort á öðru.
Það var eins og hún fyrtist.
— Þú hefur þá boðið einhverjum
fleirum?
— Já.
— Er það nokkur, sem ég
þekki?
—Jæja, ég hef boðið tvehnur,
sagði Alec og var fljótur að
skálda það upp. —Þú þekkir
Izzy Phyfe Og svo er Hesba
Lewison. Þú hefur lesið söguna
hennar í Dunkerleys. Mér datt í
hug að þú hefðir gaman af að
kynnast henni. Hún er ekki
nema uriglingur — miklu yngri
en við.
SHÍItvarpiö
Fimmtudagur 4. apríl
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar
14.40 „Við, sem heima sitjum" (Sig
ríður Thorlacius).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Famburðarkennsla í frönsku
og þýzku.
18.00 Fyrir yngstu hlustendurna
(Margrét Gunnarsdóttur og
Valborg Böðvarsdóttir).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Af vettvangi dómsmálanna
(Hákon Guðmundsson hæsta-
réttarritari).
20.20 „Lítil frímúrarakantata" K.
623, eftir Mozart.
20.25 Leikhúspistill: Leiklist 1
Reykjavík fyrir 60 árum
(Sveinn Einarsson).
21.00 Frá Menton tónlistarhátíð-
inni í Frakklandi: Strengja-
kvartett í e-moll, op. 59 nr.
2. eftir Beethoven. Amadeus
kvartettinn leikur.
21.35 Erindi: Sjö furðuverk fom-
aldar; Fyrra erindi. (Jó-
hannes Teitsson, Hraungerði,
Garðahreppi).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. ;
22.10 Passíusálmar (46).
22.20 Kvöldsagan: „Svarta skýið**
eftir Fred Hoyle; XIV. (Örn-
ólfur Thorlacius).
22.40 Djassþáttur (Jón Múli Árna-
son).
23.10 Dagskrárlok.
ALLTAF FJÖLGAR YOLKSWAGEN
manno bíll!
Hann er ódýr í rekstri og
með loftkældri vél. Hann
hefur sjálfstæða fjöðrun á
hverju hjóli og lætur vel að
stjóm við erfið skilyrði.
Hann er með nýtt, endur-
■s, bætt hitunarkerfi.
Volkswagen-útlitið er ailtaf
eins og því eru endursölu-
möguleikar betri. — VERÐ
FRÁ KR. 121.525—
PANTIÐ TÍMANLEGA SVO AÐ VIÐ GETUM
AFGREITT EINN TIL YÐAR FYRIR VORIÐ.
HEILDVERZLUNIN HEKLA H F
Laugavegi 170-
-172 — Reykjavík — Sími 11275.
6
KALLI KUREKI
tK - *
Teiknarú Fred Harman
— Ég ætla að leysa hana.
f — Þér verðið að trúa mér. Hann
rændi bankann, þar sem ég vinn, og
tók mig með sem skjálkaskjól.
— Hlustaðu ekki á hana. Hún hef-
ur skap eins og sár björn. Hún er
fjúkandi vond af því að ég þvingaði
hana til að koma heim með mér aft-
ur. Hún mundi segja hvað sem væri
til að koma mér í vanda.
— Ég veit ekki hvort ykkar lýgur.
Við skulum reyna að gera við þetta
hjól, svo ég geti losnað við að horfa
á þig.
— Það er ekki hægt að gera við
þetta hjól. Að minnsta kosti er það
of seint. Fresturinn er að renna út.
r.fr
VÖRUHAPPDRÆTTI
SIBS
16250 VÍNNINGARl
Fjorði hver miði vinnur að meðallalif
Hæstu vinningar 1/2 milljón krónur,
Lægstu 1000 krónur.
Oregið 5. hvers mánaðar.