Morgunblaðið - 05.07.1963, Qupperneq 3

Föstudagur 5- júlí 1963
Jf O R C V N B L A Ð IÐ
3
GRIPSHOLM var hér í gær og
Caronia kemur í dag. Erlend-
ir ferðamenn settu svip sinn í
gær á Austurstræti og tóku
myndir af Jóni Sigurðssyni á
Austurvelli og borgarbúar
gerðu sér ferð niður að Skúla-
götu til að líta á þetta mynd-
arlega skip, og óskuðu þess
sennilega að vera komnir um
borð að taka þátt í ævintýr-
inu, sem þar er að gerast, og
sigla um höfin blá í vellyst-
ingum pragtuglega. Og strák-
arnir, sem dorguðu niðri á
Loftsbryggju, horfðu öfundar-
augum á borðalagða yfirmenn
og aðra áhafnarmeðlimi, sem
Þessi mynd var tekin að Karfavogi 43 í gær af S tefáni Hjaltested, matsveini á Gripsholm, ásamt
foreldrum sínum, Guðríði og Erlingi Hjaltested. Ljósm.: Sv. Þormóðsson.
STAKSTEIWR
„Kjörin stórbætt“
Af þeim ummælum, sem . mv-
inn og „Þjóðviljinn" birta f
gær eftir tveim af málflytjend-
um Bandalags starfsmanna ríkis
og bæja fyrir kjaradómi, virðist
mega ráða, að opinberir starfs-
menn séu yfirleitt ánægðir með
úrskurð dómsins.
Tíminn birtir viðtal við Kristj-
án Thorlacius formann -BSRB
undir fyrirsögninni „Kjörin stór-
bætt“, en þar segir m.a.:
„Blaðið snéri sér tii Kristjáns
Thorlaciusar, formanns Banda-
lags. starfsmanna ríkis og bæja,
og spurði hann um álit hans á
úrskurði kjaradóms. Kristján
taldi, að veigamestu atriðin í
dómsniðurstöðunni væru, að
heildarstefna samtakanna hefði
verið lögð til grundvallar og að
hún fæli í sér verulegar kjara-
bætur fyrir opinbera starfsmevn"
Reykvískur mat-
sveínn á Gripsholm
skutust á léttibátunum í land,
því að Gripsholm er hið fram-
andi stórveldi miðað við flagg
skip íslenzka flatans.
Áhafnarþegnar á Gripsholm
eru 450 talsins og meðal þeirra
eru tveir íslendingar, þeir
Stefán Hjaltested og Jón Sig-
urgeirsson, sem báðir eru mat-
sveinar.
Þeir voru báðir í fríi í
Reykjavík í gær en þrátt fyrir
ítrekaðar tilraunir tókst okk-
ur ekki að ná tali af Jón en
Stefán hittum við aftur á móti
heima hjá foreldrum sínum,
Erlingi og Guðrúnu Hjaltested
að Karfavogi 43. Stefán hefur
verið í áhöfn Gripsholms síð-
an í fyrrahaust og eins og
vænta mátti var það honum
sérstök ánægja að fá tækifæri
til að koma heim og vera með
frændfólki og kunningjum, þó
að ekki væri nema um einn
dag að ræða.
— Hvernig atvikaðist það,
að þú fórst að vinna um borð
í Gripsholm, Stefsn?
— Ég var búinn að læra
matreiðslu hérna heima í
Þjóðleikhúskjallaranum, fór
til Gautaborgar í fyrra að
vinna í veitingahúsinu Sófus.
Yfirmatsveinninn þar, sem er
þýzkur og starfaði áður um
borð í Kungsholm, var vel
kynntur hjá sænsk-amerísku
línunni, sem á bæði skipin, og
fyrir hans hjálp tókst mér að
fá stöðu á Gripsholm.
— Er það nokkuð eftirsótt?
— Jú, það er það svo sann-
arlega. Maður telur það ein-
skæra náð að hafa komizt að.
Það eru meters langir biðlist-
ar.
— Er áhöfnin af mörgu
þjóðerni?
— Já, ýmsir þjóðflokkar.
Svíarnir eru þó í meirihluta
og allir yfirmennirnir eru
sænskir.
— Og í hverju er starf þitt
fólgið?
— Ég er þriðji matsveinn í
elhúsi farþeganna, en svo er
annað, þar sem mallað er fyrir
áhöfnina. Það eru um 30
manns, sem starfa í eldhúsinu
og skiptast niður á hin ýmsu
verksvið. Það er viss flokkur,
sem matreiðir fiskrétti, annar
býr til súpur o. s. frv. Ég hef
eingöngu lagt stund á græn-
metis- og eggjarétti og morg-
unverð.
— Er ekki gífurleg vélvæð-
ing í eldhúsinu?
-— Jú, talsverð. Það er mjög
haganlega frá öllu gengið og
ýmis þægindi, sem maður
hafði ekki kynnzt áður.
. — Kartöf lurnar kannski
skrældar í vélum?
— Nei. Það er ákveðinn hóp
ur starfsmanna sem skrælir
kartöflur og svo eru einir fjór
ir matsveinar sem sjá um að
matreiða þær á ýmsan veg.
— Fer mikill matur til
spillis á svona stóru skipi?
— Já, heil ósköp. Það er
synd að sjá það. Að sjálfsögðu
er ekki hægt að setja afgang-
inn af matnum frá í dag á
matseðilinn á morgun, nema
þá helzt sósurnar sem geym-
ast einna bezt. Áhöfnin reynir
að bæta úr skák og koma í
veg fyrir að eins mikið fari í
súginn úr matsölum farþeg-
anna, enda geta þeir tekið vel
til matar síns strákarnir á
Gripsholm.
— Er þetta vaktavinna hjá
þér?
•— Nei, engar vissar vaktir.
Við byrjum að undirbúa morg
unverðinn kl. 7,30 og svo er
unnið þar til kvöldverði er
lokið. Við fáum svo frí öðru
hverju um helgar.
— Og kaupið?
— Ég fæ greiddar 1000
sænskar krónur á mánuði, auk
yfirvinnu og uppbótar.
— Geturðu gefið okkur eitt-
hvert dæmi um eggjarétt, sem
þú hefur gert?
— Já, t.d. „posseruð egg
benedict“. Það er ristað brauð,
salatblað og skinka sett ofan
á og síðan posserað egg með
sósu „hollandaise".
— Hafið þið einhverja sér-
rétti á boðstólum í mismun-
andi löndum, sem þið farið
til?
— Já, við reynum það .1
gærkvöldi var íslenzkur
rækjukokteill framreiddur um
borð.
— En svið og skyr?
-— Nei, biddu fyrir þér. Aft-
ur á móti fékk ég hangikjöt og
ábrysti þegar ég kom heim í
dag. Kunni ég vel við þá til-
breytingu.
— Þú hefur farið víða með
skipinu?
— Þegar ég byrjaði lögðum
við upp í ferð til Vestur-
Indía, þá var farið í vetur um-
hverfis S-Ameríku og í marz
fórum við í Miðjarðarhafsferð
og komst ég þá til Nazaret,
sem mér þótti vægast sagt
stórkostlegt. Það fegursta, sem ®
ég hef séð á ferðunum er vafa
laust innsiglingin til Rio de
Janeiro. Ég gat líka ekki ann-
að en hrifizt af öllum knatt-
spyrnuvöllunum, sem þeir
eiga suður í Brasilíu.
— Eru knattspyrnumaður?
— Ja, ég var það hérna í
fyrri tíð. En við höfum líka
knattspyrnulið um borð og
kepptum í Brasilíu við áhöfn
á norsku skipi — og auðvitað
unnum við þá með 4 mörkum
gegn 2.
— Það er alltaf eitthvað við
að vera á skipinu?
— Já, en það er engin á-
stæða til að láta sér leiðast.
Þó fannst mér viðhorfið
breytast mikið til batnaðar
þegar Jón kom á skipið, en
hann er líka í eldhúsinu og
við erum einu íslendingarnir.
— Hefurðu hugsað þér að
vera áfram á Gripsholm?
— Nei, ég ætla að hætta
eftir Bermudaferð, sem ráð-
gerð er í haust og koma þá
hingað heim. Ég hef ekki enn
gert upp við mig, hvað ég
muni takast á hendur, en ég
held að það sé töluvert satt í
því sem Svíinn segir: „Borta
ar bra men hemma ar bast“.
Grtpsholm i Reykjavíkurhöfn.

£
NA íS hnútar
SVSö hnútar
Snjókot
» oti
V Skúrir
E Þrumur
•n-
S'trai,
KuUaski/
Hiiatkii
Hmi
ÍSSL

í*****
LÍTIL veðurbreyting er
þessa dagana, því að hæðin,
sem er yfir íslandi og hafinu
umhverfis færist ekki úr stað.
í gær var sólskin inn til
landsins, en skýjað og víða
þokuslæðingur út við sjóinn,
einkum vestan lands. Um há-
degið var hlýjast á Nauta-
búi í Skagafirði, eða 19 stig.
Þá voru 18 stig á Egilsstöðum
og 17 á Þingvöllum og Stað-
arhóli í Aðaldal.
Ósæmilegir
útúrsnúningar
f ræðu þeirri, sem Gylfi Þ.
Gíslason menntamálaráðherra
flutti við setningu menntamála-
ráðherrafundar Norðurlanda
ræddi hann m.a. þann ásetning
íslendinga að halda hér á landi
uppi sjálfstæðu menningarþjóð-
félagi í framtíðinni. Kommún-
istamálgagnið gat ekki stillt sig
um að snúa át úr ummælum
hans á hinn ósæmilegasta hátt í
fyrradag, og í gær skokkar Tím-
inn á eftir. Alþýðublaðið ræðir
þessar rangfærslur í forystugrein
í gær og segir m.a.:
„Þjóðviljinn gefur lesendum
sínum í skyn, að Gylfi hafi sagt,
að heimskulegt væri fyrir okkur
að burðast með sjálfstætt ríki,
og hann endurtekur gamlar rang
færslur um, að Gylfi vilji láta
fsland hverfa inn í stærri heild.
Gylfi hefur bent á þá stað-
reynd, að margir hefðu talið og
teldu sjálfstæði smáríkjanna vafa
saman ávinning. Hann benti á, að
þróun nútímans gerði sjálfstæði
minnstu ríkjanna vandasamara
en áður. Þetta eru aðeins stað-
reyndir. En skoðanir Gylfa sjálfs
eru á aðra lund, og hann hefur
í ræðum sinum sagt eins skýrt
og unnt er að segja, að fslend-
ingar séu staðráðnir að varðveita
sjálfstæði sitt. Þeir kaflar úr
ræðum hans eru ekki teknir upp
i Þjóðviljanum".
Ósigur — en bjartsýni
Úrslit landskeppninnar í frjáls
um íþróttum við Dani urðu ís-
lenzkum íþróttaunnendum nokk-
ur vonbrigði. Ekki þó vegna
þess, að íslendingar eigi erfitt
með að sætta sig við að bíða
lægri hlut í drengilegri keppni
eða við gerum þá kröfu til í-
þróttamanna okkar, að þeir beri
ætíð sigurorð af íþróttamönnum
annarra þjóða, heldur fyrst og
fremst vegna þess, að þau leiða
í ljós, að frjálsar íþróttir hér á
landi eru nú í öldudal.
Enda þótt aðstaða íslenzkra
íþróttamanna sé að mörgu leyti
allerfið bæði vegna veðurfars
hér á landi og skorts á fullkomn-
um aðbúnaði, verður því ekki
neitað, að aðstaða til íþróttaiðk-
unar hefur stórbatnað hér á
undanförnum árum, og einmitt
þess vegna vekur afturkippurinn
nú nokkra undrun.
Það vekur bjartsýni á, að
frjálsar íþróttir hér á landi séu
á uppleið úr öldudalnum, að
meðal landsliðsmanna okkar nú
voru margir mjög ungir menn,
sem með ástundun og þolinmæði
geta vafalaust náð mjög langt.
Er vonandi, að hin sibatnandi
aðstaða til íþróttaiðkunar verði
þeim hvatning til að leggja sig
fram og halda merki íslenzkra
iþrótta hátt á lofti.