Morgunblaðið - 05.07.1963, Qupperneq 20

20
VORGUHBLAÐIÐ
Fostudagur 5. júlí 1963
HlilBfRI FOOTMER:
H
Æ
T
T
IJ
L
E
G
IJ
Kt
FARMUR
— Hann sýnist vera nógu
hreinskilinn, en ég hef tekið
eítir því, að hann segir aldrei
neitt við þig, sem þér kemur illa
að heyra.
— >ví ætti hann líka að gera
það?
— Hann er ónotalegur við alla
aðra. Það er ávani hjá honum.
•— Það eru þín orð. . Hvað hef
urðu yfirleitt á móti honum?
— Eg hef engar sannanir, ef
það er það, sem þú átt við. En
hann gæti haft tilgang.
— í guðs nafni, hvaða tilgang
gæti Martin haft með því að
koma mér fyrir kattarnef. Það
væri bara til þess að gera hann
atvinnuiausan. Hann stendur
ekki í erfðaskránni minni.
Hvorki í þeirri fyrri né þeirri
siðari. Hann hefur séð þær báð-
ar.
— Þú hefur gleymt gimstein-
unum, sagði hún rólega.
— Gimsteinunum, sem hann
kom með um borð í Willemstad.
...með kvöldkaffinu
ÞEGAR ÞÉR gistið í Kaup-
mannahöfn, getið hér iesið
Morgunbíaðið samdægurs, —
með kvöldkaffinu í stórborg-
inni.
FAXAR Flugfélags íslands
flytja blaðið dagiega cg það
er komið samdægurs i blaða-
söiuturninn í aðaljámbrautar-
stöðinni við Ráðhústorgið —
Ilovedbanegardens Aviskiosk.
FÁTT er .ánægjulegra en að
lesa nýtt Morgunblað, þegar
verið er á ferðalagi vtra eða
dvalizt þar.
— Eg held þú sért að verða
brjáluð, sagði Horace.
— Ekki alveg, svaraði hún
brosandi. Hún tók af borðinu
skeytið sem hún hafði fengið
eftir kvöldverð. Hún hafði skrif
að þýðinguna á því milli lína með
blýanti. Nú rétti hún Horace það
þegjandi. Ég las það seinna. Það
hljóðaði þannig:
..Hef loksins náð sambandi við
Etienne Joannot. Enginn annar
gat fengið upplýsingar. Joannot
segir, að erindi Coades til Hol-
lands hafi verið að taka við
miklu af óunnum demöntum, sem
Laghet hefur verið að kaupa fyr
ir milligöngu ýmissa umboðs-
manna undanfarið. Áætlað verð
hálf önnur milíjón. LATHAM.“
— Étienne Joannot er færasti
spæjari í Norðurálfu, sagði frú
Storey. — Hann hefur fyrr unn-
ið með mér.
Horace var orðinn sótrauður í
framan. — Hvað meinarðu með
þvi að fara svona bak við mig
sagði hann. Þú átt ekkert erindi
at snudda í persónulegum mál-
efnum mínum.
- - Vertu ekki með neina vit-
leysu, sagði hún. — Hvað vissi
ég, hvað í ljós kynni að koma?
Það heyrði undir mitt verk að
komast að því hvað Martin
hefði fvrir stafni, ekki síður en
allir aðrir af þessu fylgdarliði
þínu.
Horace stillti sig og varð ó-
lundarlegur. Hann var líkastur
óþægðarkrakka, sem allt kemst
upp um, en reynir að sýna
þ.józku. — Hversvegna ætti ég
ekki að kaupg óunna demanta,
ef ég á annað borð á fyrir þeim?
hvæsti hann.
— Já, hversvegna ekki, tautaði
frú Storey.
— Það er sagt, að bylting sé
yfirvofandi og öll verðmæti fari
forgörðum. En hvernig sem velt-
ist í þjóðfélaginu, verða dem-
antar allt af í sínu gildi.
— Vissulega. Og hversvegna
ættirðu þá ekki að smygla þeim
inn í landið þitt á skemmtiskip-
inu þínu, ef þú hefur tækifæri
til þess. Eg er enginn umboðsmað
ur fyrir rikissjóðinn, heldur er
ég aðeins að reyna að gera þér
skiljanlegt, að hálf önnur milljón
er of mikil freisting til að leggja
fyrir einn mann.
— Freisting?
— Martin stendur í þeirri trú,
að enginn viti um þessa demanta
nema þið tveir. Ef eitthvað kæmi
fyrir þig, mundu þeir lenda
sjálfkrafa í hans höndum.
— Eg treysti Martin, svaraði
hann þrákelknislega. — Hann er
eini maðurinn í heiminum, sem
ég get treyst. Og þér þýðir ekk
ert að reyna að fá mig til að
hafa gætur á honum eða loka
hann inni. Ég fer eljki að
snúast gegn vini mínum.
— Það getur maður séð, sagði
hún og brá upp höndunum. —
Og hvar eru þá demantarnir
núna?
— í járnskápnum í káetunni
minni.
— Martin kann að opna hann?
— Vitanlega.
— Eg sting upp á, að þú látir
hann vita, að ég viti um tilvist
demantanna. Það getur að
minnsta kosti aldrei skaðað.
Horace glotti ólundarlega. —
Ef hann er eins slæmur og þú
vilt gera hann, gæti það stofn-
KALLI KÚREKI - * -
— En ég get sannað, að ég elska yður fröken Jóna. Sannað það
með því að segja, að mér finnst þér vera fögur kona.
að lífi þínu í hættu.
■— O, það hefur nú verið í
hættu alla þá stund, sem ég hef
verið við þetta mál riðin, svaraði
hún kæruleysislega.
— Víst skal ég segja honum
það, sagði hann.... — Martin
fór til útlanda hálfum mánuði
áður en við lögðum af stað.
Hvernig gæti hann verið þátttak
andi í samsærinu?
— Þú fékkst fyrstu aðvörunina
daginn eftir að hann lagði af
stað. Ef til vill hefur alit verið
orðið ráðgert þá þegar.
Hann stóð upp og sýndi á sér
ferðasnið. — Þú munt sjá, að þér
hefur skjátlazt, sagði hann örugg
v — Þú ættir að koma þér í
mjúkinn hjá Martin.
— Eg skal reýna það, sagði
hún þurrlega.
Horaee stanzaði með höndina á
hurðarhúninum, og vesældarleg-
ur gustukasvipurinn kom á and-
litið á honum. — Hefðirðu gaman
af að sjá demantana? spurði
hann. — Þú getur fengið hvern
einn þeirra sem þú kýst þér.
— Guð forði því; sagði frú
Storey. Eg er aldrei nema kven-
maður!
XIX. Kafli
, Það var á fimmtudagskvöld,
sem við tókum stefnuna til New
York. Á föstudag var alt komið
í sínar venjulegu skorður, að því
ei virtist. Fólkið í þessum litla
hópi okkar hafði aldrei verið
hreinskilið hvað við annað, svo
að því var enginn vandi að láta
eins og allt væri með eðlilegum
hætti.
Það var alltaf sama varúðin í
augnaráðinu, þegar við komum
saman, alltaf þetta sama inni-
haldslausa blaður og uppgerðar
hlátur. Það var þegjandi sam-
þykkt okkar í meðal, að þegar
smávægileg óþægindi í New
York væru af staðin, kæmist allt
í sína venjulegu röð og reglu, og
að við mundum öll sigla aftur á-
leiðis til eyjanna, þar sem alltaf
er sumar. Sú staðreynd, að Hor
acc mundi þurfa að svara til
saka fyrir morð, var eins og
gleymd. Enginn minntist einu
sinni á Adrian, sem var lokaður
inni.
Öll þessi uppgerðarlæti, að allt
væri í frægasta lagi, gerði lífið
enn óbærilegra. Það kom fyrir.
að Soffía tók mig undir arminn
og leiddi mig um þilfarið, blaðr
andi um alla heima Og geima, og
þá langaði mig mest til að öskra
upp yfir mig. Þegar ég fór á
fætur á morgnana eða í rúmið á
kvöldin, var ég kvalin af tilhugs
uninni um að eitthvað hræðilegt
væri í aðsigi. Eg varð taugaó-
styrk, eins og fælinn hestur.
Og hin voru öll eins. Ef mað-
ur kom að þeim óvörum, var
svipurinn á þeim hræðilegur.
Þrátt fyrir alla heimsins máln-
ingu, var Soffía orðin helmingi
eldri en hún hafði verið. Þegar
Horace hélt, að enginn sæi hann
gckk hann fram og aftur um
þilfarið eins og fordæmd sál, sí-
tyggjandi vindilinn sinn. Og á-
stríðurnar sem höfðu Adelu á
valdi sínu, gerðu útlit hennar
eins og skrípamynd af henni
sjálfri.
Þó verð ég að játa, að Adela
var ekki með nein látalæti. Hún
var rétt eins og framandi köttur
þarna um borð. Hún talaði við
engan. Allar máltiðir voru færðar
henni í káetuna. Venjulega var
Tanner hjá henni.
Les Farman var fljótur að
koma skipulagi á skipshöfn sína,
og allt, sem að siglingunni laut,
virtist ganga eins og smurt, engu
síður en áður. En þetta var erf-
itt fyrir skipstjórann, þar sem
hann hafði enga lærða yfirmenn
til að taka sinn hluta af ábyrgð
inni. Eftir þvi sem stundir liðu
fram, varð Les rauðeygður af
of miklum vökum, en góðlega
brosið á honum var alltaf sjálfu
sér líkt.
Eitt atriði, sem virtist ætla <rð
auka á vandræðin, var það, að
Horace virtist snögglega muna,
að hann væri trúlofaður Celiu
Dare. Hvenær sem frú Storey
vísaði á bug tilraunum hans til
ástaratlota, leitaði Horace sam-
veru við ungu stúlkuna. Ef til
vill hefur hann, eins og hver
annar karlmaður, haldið, að þann
ig gæti hann snúið huga húsmóð
ur minnar. Og Celia var hrædd.
Hún hafði heldur enga reynzlu
við að styðjast.
Hún var vön að koma í setu-
stofuna okkar með vandamál sín.
Einu sinni sagði frú Storey við
hana: — Þú ert væntanlega mynd
- Celia?
Stúlkan kinkaði kolli.
— Þá verðurðu að haga þér
eins og kona. Þú hefur aldrei lát
izt vera ástfangin af Horace, og
þá er engin ástæða að byrja á
því núna. En þú verður bara að
forðast að gera hann reiðan með
a við erum á sjónum. Hér eru
nó.g vandræði fyrir. Láttu Emil
halda sig sem lengst frá þér, og
komdu fram við Horace nákvæm
lega eins og þú gerðir áður en
Emil, kom til sögunnar. Þetta
verða ekki nema nokkrir dagar.
Stúlkan lék þetta hlutverk sitt
með mestu prýði en áhrifin á
Emil voru hræðileg. Þessi góði
drengur varð alveg villtur. Hann
hímdi úti í horni og horfði á
Horace með morð í augnaráðinu.
Sem betur fór tók Horace aldrei
eftir því.
Þessa dagana leit helzt svo út,
sem frú Storey væri að fara að
ráðum Horace og koma sér í
mjúkinn hjá Martin. Þau áttu
löng samtöl uppi á þilfari, en ég
heyrði fæst af því. En það var
greinilegt, að hún var að veiða
upp úr honum — en með litlum
árangri, játaði hún. Annaðhvort
var þarna ekkert að hafa, eða þá
honum tókst svo vel að leyna
því, og það betur en nokkrum
manni á hans aldri, sem hún
hafði nokkurntíma komizt 1
kynni við.
Einn morgun, þegar ég sat hjá
henni, sagði hún: — Þú ert gift-
ur, er það ekki?
— Jú, vitanlega. En ég hef
aldrei minnzt á það. Hvernig viss
irðu það þá?
Hún lygndi aftur augunum. —-
Jú, þú lítur yfirleitt út eins og
giftur maður.
— Hvað átttx við með þvi? I
— Krúnurakaður, sagði hún.
— Eins og Samson.
Þetta kom illa við hégómaskap
hans. — Hvað er um hann herra
Storey? Hvar er hann?
— Storey?
— Já, ég á við herramannirn,
sem gaf þér rétt til frúartitils-
ins, sem þú ert með.
— Ó, já, hann Storey. Hann
er nú horfinn af sjónarsviðinu
fyrir svo löngu, að ég man varla
lengur, hvernig hann leit út. Eg
er frjáls, hvít og tuttugu og eins
árs.. og vel það!
aflíltvarpiö
FÖSTUDAGUR 5. JÚLÍ:
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 Við vinnuna: Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Harmonikulög — 18 50 Tilkynn-
ingar. — 19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Efst á baugi.
20:30 Rimsky-Korsakov: Píanókor.^ert
1 cis-moll, op. 30.
20:45 í Ijóði: Um sumardag er sólin
• skín, — þáttur í umsjá Baldurs
Pálmasonar.
21:10 íslenzk sumarlög. sungin og
leikin.
21:30 Útvarpssagan: Alberta og Jakob,
eftir Coru Sandel; XII.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: Keisannn 1 Alaska,
eftir Peter Groma; VII.
22:30 Menn og músik; I. þáttur: Chorlr
23:15 Dagskrárlok.
*
Teiknari: Fred Harman
SOME FOLkS MI&HTTWWKYOU SHOTSAM,
YOUESELF, FORTH’BLACKMAILMOMEY' BUT
WHENTHEY FIWDA .45 SLU& IN HIM, IT'LL
PRCVE YOU DIDN’T DOIT/ n—-
— Svo að gamli maðurinn skaut
— Jæja, til þess að tryggja að hinn — Ýmsir kynnu að halda að þú
Sam með hans eigin byssu nr. 45.
Númer hvað er byssan þín, Jimmie?
i— Ja .... mín er nr. 38.
rétti morðingi náist ætla ég að segja
New hreppstjóra, að hann verði að
láta grafa Sam Aiken upp.
hefðir sjálfur skotið Sam vegna fjár-
kúgunarpeninganna. En ef kúla nr.
45 finnst í Sam þá sannar það að þú
drapst hann ekki
LAUGARDAGUR 6. JÓLÍ:
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 Óskalög sjúklinga.
14:30 Úr umferðinni.
14:40 Laugardagslögin.
16:30 Veðurfr. — Fjör í kringum fón-
inn: Úlfar Sveinbjörnsson.
17:00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra:
Hannes t>orsteinsson velur sér
plötur.
18:00 Söngvar í léttum tón. — 18:55
Tilknyningar — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Svona ljúga silungar, fyrri hlutl
smásögu eftir Roland Pertwee.
20:25 Á götum og torgum Kaupmanna-
hafnar: Músikalskur ferðapistill
Jónasar Jónassonar.
21:00 Leikrit: Grallarinn Georg, eftir
Michael Brett; 2. þáttur: Gátan
um málverkið.
21:40 Chopin: Andante spianato •
grande polonaise í Es-dús, op. 22
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög. — 24:00 Dagskrárlok,