Morgunblaðið - 14.07.1963, Side 20

20
monCVNBLAÐin
r
©unnudagur 14. Júlí 19R3 "*
— I>að er víst ekki einungis vegna dóttur okkar, sem þessl
ungi maður venur komur sínar hingað.
IIIÍLBIÍÍI FOOTIUER:
H
Æ
T
T
U
4 L
E
G
U
R
FARMUR
33
— í fyrsta sinn sem ég hitti
Grober skipstjóra, vissi ég, að
hann var fantur og mundi hjálpa
xnér gegn gjaldi. Hann var ein-
mitt maðurinn, sem ég var að
leita að, af því að hann varð
aldrei hræddur. Við urðum
smám saman ásáttir. Hann setti
upp milljón dali, sem áttu að
greiðast af arfinum, þegar ég
fengi hann. Af þessari upphæð
átti hann að greiða öðrum, sem
þurfa kynni til að hjálpa okkur
um borð. Hann ætlaði að sjá um
aiiar framkvæmdir.
— Þá var það Grober, sem
kveykti í hjá mér, sagði frú
Storey.
-— Já, hann lét gera það. Við
vorum ekkert hræddir um, að
Horace myndi komast að þessu
Það þurfti ekki annað en gera
hann vondann, þá sá hann hvorki
né heyrði. En þegar við heyrðum,
að hann hefði ráðið þig, urðum
við hræddir. Við komumst aldrei
að því, hver hafði aðvarað Hor-
ace. Og Grober tók að sér að sjá
um, að þú yrðir strandaglópur.
— Og það var Grober, sem
tók að sér að láta myrða mig í
Willemstad? sagði .íún þurrlega.
— Það veit ég ekki um. Grober
sagði bara, að hann ætlaði að
láta tefja fyrir þér þar, þangað
til skipið væri á bak og búrt.
— Jæja, haltu áfram.
— Harry Holder kom þarna
eins og verkfæri tilbúið í hend
urnar á okkur, og Grober kom
því svo fyrir, að hann var ráðinn
sem háseti. Ekkert annað en fá
Holder byssu í hendur, þá fram
kvæmir hann verkið fyrir okkur
sagði Grober. Afbrýðisamur eig
inmaður og allt það. Engin á-
hætta fyrir okkur. Þú náðir svo
í Holder og komst honum aí stað
til New York, en hann læddist
aftur um borð, og Grober faldi
hann og fékk honum byssu í
hönd..
_ Það mistókst líka. Þá ætlaði
Grober að fá Les Farman til að
fiamkvæma verkið. Þú veizt
hvað þá skeði. Við komumst
a'drei að því, hver varaði Hor-
ace við. Farman sveik okkur og
við Grober vorum lokaðir inni,
hvor fyrir sig. Eg héit, þá að
nú væri úti um allt.
— Aðra nóttina, sem ég var
lokaður inni, vaknaði ég við
að eitthvað barði í rúðuna hjá
mér. Eg opnaði og sá þá blað,
sem hékk í bandi úti fyrir. Það
var járnbolti festur við það til að
Þyngja það niður. Á blaðið var
skrifað með blýanti. Það var
óundirskrifað, en vitanlega hélt
i að það væri frá Grober eða
einhverjum hans manna.
— Hefurðu blaðið enn
— Nei, ég lærði utanbókar það
sem á því stóð og fleygði því
síðan fyrir borð.
— Hvað stóð á því?
— Þar stóð. „Horace veit allt
Það þýðir sama sem ævilangt
fangelsi fyrir þig, nema þú sért
maður til að berjast fyrir frelsi
þínu. Sendu eftir lækninum á
morgun og biddu jann um með
alasprautu. Segðu, að þú sért van
ur að gefa sjálfum þér sprautu
öðru hverju og hafir lyfið en
enga sprautuna — þú hafir brot
ið þína. Læknirinn er klókur
karl. Hann segir ekki frá neinu,
ef þú getur látið hann skilja, að
hann skuli ekki hafa verra af
því að þegja. Þegar þú færð
sprautuna, segðu honum að
stinga hendinni bak við púðann í
vængjastólnum, sem stendur til
hægri víð arininn frammi í saln
um, og þá fái hann sitt. Ef þú
n»rð í sprautuna, skal ég fá þér
það sem þarf með hanni'og svo
geturðu setið fyrir Horace í ein
hverjum fataskápnum við sund
laugina. Þetta er síðasti möguleik
inn þinn. Svaraðu mér og segðu
mér, hvort hú hefur mannsmóð
ti: ..ess arna. Eyðileggðu blaðið."
— Og þú svaraðir, að þú skyld
ir gera það, sagði frú Storey.
Hann kinkaði kolli. — Eg var
eins hræddur við Grober og ég
var við Horace, tautaði hann. —
Eg gat ekki hugsað mér að fara
í fangelsi. Það hefði gert mig
brjálaðan. Eg er það reyndar
n ’stum hvort sem er.. svo mik
ið er ég búinn að brjóta heilann
um þetta. Eg þurfti ekki nema
herzlumuninn. Eg hefði engan
frið fengið fyrr en Horace var
dauður.
— Haltu áfram! sagði hún.
— Við fengum óveður næsta
dag og ég hafðist ekki að, af því
að ég vissi, að Horace myndi
ekki fara í laugina. En seinni-
partinn í gær, þegar veðrið var
orðið gott, sendi ég eftir læknin
um. Þú veizt hvað svo gerðist.
Hann fékk mér prautuna. Og
undir dögun í morgun heyrði ég
aftur frá Grober, eða hver það
nú var. Hann sendi mér lítið
glas með eitri og lykilinn að her
berginu í bandi. Það fylgdi þessu
miði, þar sem mér var sagt að
fylla sprautuna og kasta svo af-
ganginum af eitrinu fyrir borð.
Á miðanum var mér líka skip
að að fara úr klefanum mínum
klukkan hálfsjö og fela mig í
fataskápnum, sem var næst stökk
brettinu. Að verkinu ’.oknu átti
ég svo að fara aftur til klefa
míns, kasta sprautunni í sjóinn
og binda lykilinn í bandið, svo að
hægt væri að skila honum aftur
til Jims, og rjúfa þannig allt sam
band milli mín og Horace.
— Og þú hlýddir þessum skip
unum? sagði frú Storey.
Adrian kinkaði kolli og skalf
er hann minntist þess. — Eg fór
svo úr klefanum mínum. Guð
minn góður, hvað ég var hrædd
ur. Eg var hræddur við að fara
og hræddur við að vera kyrr.
Eg dó hundrað sinnum á leiðinni
að lauginni. En enginn varð mín
var. Það voru ekki nema nokkur
skref frá dyrunum mínum og að
dyrunum að stiganum að fram-
an.
— Eg faldi mig í fataskápnum,
skar gat á tjaldið, svo að ég gæti
séð. Þegar Horace kom niður stig
ann, skalf ég svo mikið, að ég
gat ekkert aðhafzt. Hann hlýtur
að hafa heyrt eitthvað, því að
hann rykkti tjaldinu frá og sá
mig. Hann sló mig, og það var
þí. sem ég missti sprautuna úr
hendinni. Eg veit ekkert hvað af
henni varð.
— Eg tókst á við Horace til
þess að verjast höggum hans. En
ég hafði ekkert við honum. Eg
bjóst við, að hann myndi drepa
mig. En meðan við vorum að
fljúgast á, varð hann allt í einu
máttlaus. Hann hneig niður á
gólfið og dró mig með sér í fall
inu. Þegar ég losnaði frá honum
sá ég að hann var dáinn. Eg gat
ekki trúað mínum eigin augum.
Hann var dauður. Hann hlýtur að
hafa fengið einhverskonar slag.
— Eg hljóp aftur í klefann
og læsti að mér. Bandið hékk nú
ekki fyrir gluggann hjá mér, en
svo kom það von bráðar. Eg batt
lykilinn í það og svo var það
dregið upp. Þetta er nú öll sagan
— Þu ert viss um, að líkið hafi
legið á laugarbarminum, þegar
þú sást það síðast? spurði frú
Storey. — Það fannst sem sé
niðri í lauginni.
— Já, alveg viss. Mér gæti
ekki skjátlazt um það.
— Og þú ert viss um, að hann
hafi verið dauður?
— Fullkomlega. Augun voru
starandi opin og hjartað hafði
stöðvazt. Ef þú hefðis séð hann
mundirðu vita, að þar var ekk-
ert um að villast.
Augun í Les leiftruðu af fyr-
irlitningu á Adrian ræflinum. —
Já það vantaði ekki, að hann er
sæmilegur lygari, sagði hann. —
Segir satt alveg aftur að sögulok
uiium og heldur, að hann geti
sloppið með það.
— Hver veit nema sagan sé
öll sönn, sagði frú Storey. — Hún
lætur að minnsta kosti trúlega í
eyrum.
— Hvað? æpti Les, steinhissa
Og eitt eða fleiri okkar tóku und
ir það.
— Til hvers ætti hann að vera
að ljúga því, að hann hafi skil-
ið við líkið á þurru Hann hefur
ekkert að vinna við það.
— En eitrið var tæmt úr
sprautunni! ámálgaði Les, — oig
þér funduð stungu á fætinum á
Horace.
— Vissulega. Það er énginn
vafi á því, að hann var drepinn
En það gæti einhver annar hafa
gert það.
—. Hvaða ástæðu hafið þér til
að segja það?
— Það bendir ýmislegt til þess
að þarna hafi annar maður verið
á staðnum samtímis.
— Æ, guð blessi þig fyrir þetta
Rosika! æpti Adrian í tryllingi.
Hann greip hönd hennar og gældi
við hana. — Enginn getur blekkt
þig!
Hún losaði höndina. — Ef þu
ert ekki morðingi, svaraði hún
með kuldalegu augnatilliti, — þá
er það bara af því að þú ert svo
mikil raggeit.
XXV. Kafii.
Frú Storey lét áheyrendur sína
fara og lét þess getið um leið, að
hún mundi halda rannsókninni
áfram eftir hálftíma í salnum. Á-
heyrendurnir fóru upp stigann,
en með illu geði, því að þeir
vildu helzt ekki missa af neinu.
Adrian mótmælti því að vera lok
aður inni aftur, en húsmóðir
min benti honum á, að enn sem
komið væri hefði engin sönnun
komið fram á sögu hans.
— Hvaða mismun gerir það?
sagði hann. — Eg get hvort sem
er ekkert komizt, nema þá íyrir
borð. Og ef ég gerði það, myndi
það spara ríkinu annan réttar-
kostnaðinn.
— Það er nokkuð til í því,
svaraði hún þurrlega. — En svo
mundu yfirvöldin víta mig og
Farman skipstjóra fyrir að láta
þig sleppa undan réttvísinni.
Þegar hin voru farin, benti hún
Les Farman á það, að stálhurðin
úr lest nr. 1 og inn í fimleikasal-
inn væri óiæst. Les sór sig og
sárt við lagði, að hann hefði
læst henni fyrir fjórum dögum,
Þegar hann gekk um, og að eng
inn hefði átt þarna erindi Síðan.
Ef skipið yrði fyrir áfalli, gæti
líf okkar hangið á þess.ari hurð,
sagði hún.
Þar eð hurð þessari var læst
hinumegin frá, urðum við að
fara upp á B-þilfarið til að kom
ast að stiganum niður í lest núm
er eitt. Við fórum gegn um búrið
og eldhúsið. Matsveincrnir, sem
voru þegar önnum kafnir að út-
búa kvöldverðinn, gláptu á okk-
ur með ódulinni forvitni.
— Það getur vel hafa verið
einn þessara djöfla, tautaði Les.
— Hver getur vitað, hvar þeir
hafa njósnara?
Syndið 200 metrana
ailltvarpiö
SUNNUDAGUR 14. JÚLÍ.
8:30 Létt morgunlög. — 9:00 Fréttir.
9:10 Morguntónleikar.
11:00 Messa í Hallgrímskirkju (Prest-
ur: Séra Bjarni Jónsson vígslu-
biskup. Organleikari: Páll Hall-
dórsson).
12:15 Hádegisútvarp.
14:00 Miðdegistónleikar:
a) „Aida‘, óperuatriði eftir
Verdi.
b) ,,Petrúsjka“, balletttúnlist
eftir Stravinsky.
15:30 Sunnudagslögin. —
17:30 Barnatími (Helga og Hulda Val-
týsdætur):
a) ‘Leikrit: „Brjóstseykurnám-
an“ eftir Rune Petterson. —.
Leikstjóri: Balvin Halldórsson,
b) Upplestur: Helga Bachmann
og Helgi Skúlason lesa ævin-
týrið um Mídas konung og
kafla úr bókinni „Óli Alexand-
er fær nýja skyrtu.'*
18:30 „Kvöldið er fagurt", Gömlu
lögin sungin og leikin.
18:55 Tilkynningar. — 19.20 Veður«
^ fregnir
19:30 Fréttir.
20:00 Frönsk tónlist á bastilludaginn.
20:20 Tónlistarlíf i Bandaríkjunumj
Guðmundur Jónsson innir Árna
Kristjánsson tónlistarstjóra frétta
úr för hans vestur um haf; —
einnig tónleikar.
21:00 í borginni, — nýr þáttur með
viðtölum og skemmtiefni (Ás-
mundur Einarsson blaðamaður
hefur stjórn á hendi).
22:00 Fréttir og veðurfregnir. —
22:10 Danslög. — 23:30 Dagskrárlok.
MÁNUDAGUR 15. JÚLf.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Lög úr kvikmyndum. — 18:50
Tilkynningar. — 19:20 Vfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Um daginn og veginn (Helgl
Sæmundsson ritstjóri).
20:20 Kórsöngur: Stúdentakórinn I
Uppsölum syngur. Söngstjóri;
Nils-Olof Berg.
20:45*Erindi: Á þingi og í leikhúsi 1
Varsjá (Sveinn Einarsson fiL
kand).
21:05 íslenzk tónlist: Tvö verk eftir
Jón Leifs, flutt í fyrsta sinn.
21:30 Útvarpssagan: „Alberta og
Jakob“ eftir Coru Sandel; XIV,
(Hannes Sigfússon).
22:00 Fréttir, síldveiðiskýrsla og veður-
fregnir.
22:20 Búnaðarþáttur: Um votheysgerð
(Agnar Guðnason ráðunautur
ræðir við tilraunamenn á Hvann
eyri).
22:40 Kirkjutónlist: Anton Heiller
prófessor frá Vínarborg leikur.
23:10 Dagskrárlok.
ÞRIÐJUDAGUR 16. Júlí.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 Við vinnuna4*: Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 J>jóðlög frá ýmsum löndum. —•
18:50 Tilkynningar.
10:20 Veðurfregnir. — 19:30 Fréttir.
20:00 Einsöngur: Bassasöngvarinn Nico
lai Ghianrov syngur ítalskar og
rússneskar óperuaríur.
20:20 Erindi: Aldarminning Sigurðar
Thoroddsen landsverkfræðing*
og yfirkennara (Einar Magnúa<*
son yfirkennari).
20:40 Tónleikar: Fiðlusónata nr. 3 f
d-moll op. 108 eftir Brahms
(Yehudi Menuhin og Louis
Kentner leika).
21:05 Frá Japan; I. erindi (Kjartaa
Jóhannsson verkfræðingur).
21:30 Tónleikar: Hornkonsert nr. 3
í Es-dúr (K447) eftir Mozart.
21:46 íþróttir (Sigurður Sigurðsson),
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Lög unga fólksins (Guðný
A ð a ls te insdót tir).
23:00 Dagskrárlok.
KALLI
EKI
-X — -X
Teiknari: Fred Harman
— Láttu mig fá þessar skítugu
spjarir, svo ég geti soðið úr þeun ó-
þverrann. Ertu búinn að þvo upp
óhreinu diskana? Og búinn að sópa
gólfið?
— Já, frú mín góð. Og taktu nú í
guðanna bænum lífinu með ró.
— Jæja, þvoðu þá ííóKið — og
gluggana líka.
Seinna.
— Æ, ég er allur úr lagi genginn.
Hún er spilvitlaus yfir því að hún
komst við þegar hún hélt að ég hefði
lent í vandræðum. Það var svei m.ér
'gott að ég giftist aldxei.